Η ΑΕΚ έχει μάθει να πετυχαίνει!

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΕ ΚΛΩΝΑΡΙΔΗ

Το ποδόσφαιρο μας δίνει συνεχώς μαθήματα. η ιστορία με τον Βίκτωρα Κλωναρίδη μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι ένας προπονητής να πιστεύει πραγματικά σε έναν ποδοσφαιριστή. Για την ακρίβεια να γνωρίζει τα προσόντα του και να έχει πλάνο για να τα αναδείξει. Ο Κλωναρίδης που την περσινή σεζόν έμοιαζε ανίκανος να προσφέρει το παραμικρό, στο πρώτο επίσημο παιχνίδι στην ΑΕΚ του Μαρίνου Ουζουνίδη ήταν ο πρωταγωνιστής.

Ο κόουτς της Ένωσης του έδωσε ακριβώς τον ρόλο που του είχε στον Παναθηναϊκό, δεύτερος επιθετικός πίσω από έναν φορ που παίζει με πλάτη, φροντίζει να τον έχει μόνιμα με πρόσωπο στην αντίπαλη εστία για να αξιοποιεί την ταχύτητα του, προσπαθώντας να φέρει αυτόν σε θέση εκτέλεσης.

Και στον Παναθηναϊκό ήταν δεδομένο πως ειδικά στα δυνατά παιχνίδια θα βγει τουλάχιστον μία καθαρή ευκαιρία βασισμένη στην αξιοποίηση της ταχύτητας του. Ο Κλωναρίδης συνέπεια στην εκτέλεση δεν έχει. Πολλές φορές μπορεί να γίνει εκνευριστικός, όμως με τα πολλά τρεξίματα που έχει, τον διασκελισμό που διαθέτει μπορεί να βοηθήσει για να βρει η ομάδα καθαρές ευκαιρίες και να κουράσει την αντίπαλη άμυνα.

Η αλήθεια είναι πως στην Γλασκώβη έγινε κάτι που δεν είναι και το συνηθισμένο, ο Βίκτωρ είχε 100% μία τελική του προέκυψε και η ΑΕΚ πήρε από αυτόν στοπάρισμα με αυτοπεποίθηση και την τέλεια εκτέλεση.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΟΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 40′

Ο Ουζουνίδης, κατέβασε την ΑΕΚ με το αγαπημένο του 4-4-1-1, μία διάταξη που θέλει να την εφαρμόζει έχοντας πιο δημιουργικά χαρακτηριστικά από τους δύο ακραίους. Ο τραυματισμός του Μάνταλου και η ατυχία στην προθέρμανση με τον Μπογέ ανάγκασε τον προπονητή της Ένωσης να κατέβει στο παιχνίδι δίχως κάποιον πραγματικό δημιουργό.

Αυτός ήταν και ο λόγος που η ΑΕΚ δεν κράτησε στο πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού όσο μπάλα χρειαζόταν. Δεν διαχειρίστηκε καλά τα πρώτα 40 λεπτά και βρέθηκε πίσω στο σκορ με το τέρμα που προσπαθεί πολύ συχνά να βάλει η ομάδα του Ρότζερς, δηλαδή επίθεση από αριστερά και προσπάθεια να περάσουν την μπάλα σε κίνηση ποδοσφαιριστή που έρχεται από τις πίσω γραμμές.

Φάση που ανέλυσα πως δουλεύει η Σέλτικ και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η αλήθεια είναι πως μόνο στην φάση του γκολ δεν την αντιμετώπισε σωστά η άμυνα της ελληνικής ομάδας. Ο Μπακάκης άφησε να περάσει η συρτή πάσα στην… καρδιά της περιοχής και ο Οικονόμου με τη σειρά του τον ΜακΓκρέγκορ να κοντρολάρει, να κάνει περιστροφή και να εκτελέσει.

Η ΑΕΚ είχε δυσκολία να πάρει κατοχή, αλλά από ένα σημείο και μετά βρήκε αυτοπεποίθηση και τον έλεγχο του αγώνα εκμεταλλευόμενη πως οι Σκωτσέζοι επιτίθενται μονόπατα από τα αριστερά.

Ηταν προβλέψιμοι και είχαν εκτός παιχνιδιού τον Έντουαρ. Απόντος του Ντεμπελέ ήταν πολύ σημαντικό στο αμυντικό σχέδιο να αντιμετωπιστεί ο Έντουαρ κάτι που οι Οικονόμου, Λαμπρόπουλος πέτυχαν σε εξαιρετικό επίπεδο.

ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ

Στην πραγματικότητα η ΑΕΚ είχε μόλις ένα πεντάλεπτο που έμεινε για περισσότερο διάστημα από την Σέλτικ στην επίθεση. Είχε την τύχη να αποδειχθεί αρκετό για να βρει το γκολ που χρειαζόταν.

Στο 40ο λεπτό το σουτ του Λόπες ανάγκασε τον Γκόρντον να βγάλει την μπάλα σε κόρνερ, στο 42ο ο Μπακασέτας σέντραρε η μπάλα πέρασε από τον Γκόρντον, αλλά ο Σιμόες δεν μπορούσε να την φθάσει για να την στείλει στα δίχτυα και στο 44ο ήρθε η ισοφάριση.

Το γεγονός πως η Σέλτικ σε 5 λεπτά που πήρε η ΑΕΚ τον έλεγχο του αγώνα είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα δείχνει και τον δρόμο για την ρεβάνς. Η πρωταθλήτρια πρέπει να βγει στο ΟΑΚΑ για να “σκοτώσει” τους Σκωτσέζους και να μην πέσει στην παγίδα να κρατήσει το 0-0. Η αλήθεια είναι πως δεν φοβάμαι πως θα συμβεί κάτι τέτοιο, καθώς γνωρίζω καλά πως δεν είναι τέτοια η ποδοσφαιρική κουλτούρα του Ουζουνίδη.

Από το 40ο λεπτό και μετά η ΑΕΚ έκανε αυτό που χρειαζόταν και στην πραγματικότητα δεν δέχτηκε καμία πραγματική ευκαιρία.

ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ ΑΛΕΦ

Πήρε καλό βαθμό, από την αποβολή του Γαλανόπουλου και μετά. Μόλις η ΑΕΚ έμεινε με παίκτη λιγότερο, ο Μπρένταν Ρότζερς πέρασε τον Γκρίφιθς για να έχει στην περιοχή δύο καθαρούς στράικερ.

Ο Ουζουνίδης… απάντησε σε αυτήν την κίνηση με τον υψηλόσωμο Άλεφ. Για τα δεδομένα του παιχνιδιού, με την ΑΕΚ να παίζει σε χαμηλά μέτρα ήταν πολύ σημαντικό που μπήκε μπροστά από τα στόπερ ένα ψηλό κορμί. Δεν είμαι σίγουρος πως ταιριάζει ο Βραζιλιάνος να παίξει δίδυμο με τον Σιμόες στο 4-4-1-1 του Ουζουνίδη, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το δούμε στην πορεία, για το διάστημα όμως που κλήθηκε να βοηθήσει στην Γλασκώβη, σε μικρούς χώρους ο όγκος του και τα μακριά του πόδια έδωσαν πολύτιμες βοήθειες.

Με την ΑΕΚ να μην αφήνει μέτρα, φάνηκε πως οι Σκωτσέζοι δεν διαθέτουν το ατομικό ταλέντο να διασπάσουν μία τόσο συμπαγής άμυνα με τον τρόπο που προσπαθούσαν να το κάνουν.

ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΝΟΥΝ

Η ΑΕΚ μπορεί να έχει νέο προπονητή, που ακολουθεί διαφορετική φιλοσοφία, όμως η εικόνα της δεν έμοιαζε με ομάδας που δουλεύει κάτι καινούριο. Αλλαγές υπήρχαν, ήταν φανερές και θα γίνουν ακόμα πιο ορατές σε παιχνίδια που η ΑΕΚ θα κληθεί να δημιουργήσει.

Έχουν όμως από πέρυσι δημιουργηθεί κάποια δίδυμα που γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Μπορεί να υπήρχαν πολλές απουσίες ο Ουζουνίδης να μην χρησιμοποίησε την ενδεκάδα που είχε στο μυαλό του και δούλευε στην προετοιμασία, όμως ο Χουλτ με τον Λόπες έχουν παίξει παιχνίδια μαζί από πέρυσι και έχουν χημεία, όπως και οι Μπακάκης, Μπακασέτας, πολύ περισσότερο οι Σιμόες, Γαλανόπουλος ακόμα και οι Λιβάγια, Κλωναρίδης.

Υπάρχει ένας κορμός που δημιουργεί μία συνέχεια ακόμα και μέσα σε ένα διαφορετικό πλάνο και κάτι που είναι πολύ σημαντικό, αυτοί οι ποδοσφαιριστές έμαθαν να μην χάνουν, έμαθαν να πετυχαίνουν, είναι μεγάλο επίτευγμα το να είσαι στην Ευρώπη 11 παιχνίδια αήττητος, είναι μεγάλο επίτευγμα να μπορείς να μην παίζεις πραγματικά καλά, να είσαι ανέτοιμος, να έχεις απουσίες, να μένεις με 10 παίκτες με άδικη αποβολή από το 57ο λεπτό και να φεύγεις με ισοπαλία από την έδρα της Σέλτικ, δίχως να έχεις δεχτεί ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο.