Την ξύπνησε το "χαστούκι" με Λιθουανία
Ο Γιώργος Συρίγος γράφει για την Εθνική ομάδα που συνήλθε μετά την ήττα της από τη Λιθουανία και αναβαθμίστηκε με την προσθήκη του Καλάθη.
Μόλις έφαγε την ξεγυρισμένη σφαλιάρα στη Λιθουανία από την οικοδέσποινα του τουρνουά, η Εθνική ομάδα μπάσκετ «απάντησε» κερδίζοντας όλα τα φιλικά που ακολούθησαν.
Ομάδα με αρχές
Όταν έγινε σαφές πως, ό,τι παραπάνω και να δώσει ο Καλάθης, αλλά και ο Πρίντεζης, που έχασε τα παιχνίδια επί γαλλικού εδάφους, η ομάδα χρειάζεται επειγόντως βοήθεια στην θέση «5» πίσω απ’ τον Μπουρούση, ο Βουγιούκας όρθωσε το ανάστημά του, με κερασάκι στην τούρτα τις δύο εμφανίσεις του απέναντι στην Τουρκία.
Όταν στο πρώτο παιχνίδι προετοιμασίας, απέναντι στους Σέρβους, ο Αντετοκούνμπο έμοιαζε σαν το ψάρι έξω απ’ την γυάλα, το προπονητικό επιτελείο και οι «παλιοί» της ομάδας του προσέφεραν όλα όσα χρειαζόταν για να μεταμορφωθεί άμεσα από δόκιμος, σε ετοιμοπόλεμος στρατιώτης στην υπηρεσία του προπονητή.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Η Εθνική δεν διαθέτει την κλάση και την πληρότητα της Ισπανίας, ούτε τα κορμιά και την αθλητική ικανότητα της Γαλλίας και της Λιθουανίας, όμως είναι σίγουρα ομάδα με αρχές. Ξέρει τι θέλει να παίξει, ξέρει τον τρόπο για να το πετύχει και πάνω απ’ όλα έχει απόλυτη επίγνωση των αδυναμιών της.
Όσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό σκέλος, όταν η Εθνική αμύνεται σωστά στο πικ εντ ρολ και δεν χάνει τα αμυντικά ριμπάουντ, έχει όλα τα εργαλεία για να επιβάλει το δικό της τέμπο απέναντι σε οποιαδήποτε ομάδα, απ’ την δεύτερη βαθμίδα δυναμικότητας του Μουντομπάσκετ και κάτω. Αμερικανοί και Ισπανοί είναι βεβαίως μια άλλη ιστορία.
Τους κάνει να αγκομαχούν
Ο Σπύρος Καβαλιεράτος έγραψε μετά το πρώτο παιχνίδι με τους Τούρκους ότι με τον Καλάθη στην σύνθεσή της, η «επίσημη αγαπημένη» ανεβαίνει αυτομάτως ένα επίπεδο. Εγώ θα το πω λίγο διαφορετικά. Με τον δαιμόνιο ελληνοαμερικανό να κρατάει τα γκέμια, η ομάδα μπορεί να λειτουργήσει σε μία ταχύτητα (και δεν μιλάμε μονάχα για το τρέξιμο, αλλά κυρίως για την αμεσότητα που λαμβάνονται και εκτελούνται οι αποφάσεις) η οποία κάνει πολλές φορές τους αντιπάλους να αγκομαχούν.
Κοινώς, μπορούμε πλέον – υπό συνθήκες βεβαίως και με καταλυτικό παράγοντα τον βαθμό συγκέντρωσης – να κάνουμε κι εμείς αυτά που πάθαμε κατά διαστήματα απ’ τους Γάλλους και στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα απ’ τους Λιθουανούς.
