Οι πρώτες σκέψεις για την Εθνική

Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ' όλα το εξής: απ’ το παρθενικό εφετινό φιλικό της Εθνικής μπάσκετ, στο τουρνουά της Γαλλίας με αντίπαλο την Σερβία, πήραμε απλώς μια πρώτη αίσθηση για το που πηγαίνει αυτή η ομάδα. Θα είναι πρόωρο να μιλάμε για ασφαλή συμπεράσματα ακόμα κι όταν οι διεθνείς μας επιστρέψουν απ' το Πο, έχοντας γράψει συνολικά 120 αγωνιστικά λεπτά στο δρόμο για τη Σεβίλλη.

Δεν είναι μόνο ότι τα πόδια είναι ακόμα βαριά απ' το (πάντοτε επίπονο) βασικό στάδιο προετοιμασίας. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Φώτης Κατσικάρης και οι συνεργάτες του δεν είχαν στην διάθεσή τους δύο παίκτες που αλλάζουν τα δεδομένα. Ουδείς μπορεί να πιέσει πάνω στην μπάλα, να "ανοίξει" το παιχνίδι (είτε με ντρίπλα, είτε με γρήγορη πάσα) και να "στήσει" το πικ εντ ρολ σε καταστάσεις 5 εναντίον 5, όπως ο Νικ Καλάθης. Ουδείς μπορεί να δημιουργήσει απειλή με το λεγόμενο early post up (σ.σ. ποστάρισμα στα πρώτα 4-8 δευτερόλεπτα της επίθεσης) με την αποτελεσματικότητα του Γιώργου Πρίντεζη.

Με βάση αυτά που έχει πει ο ίδιος ο προπονητής, τα συγκεκριμένα στοιχεία αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς μας. Είναι σίγουρα λογικό λοιπόν να παρατηρηθούν νεκρά διαστήματα και περιπτώσεις δυσλειτουργίας. Κυρίως στο πρώτο ημίχρονο.

Κομμένο και ραμμένο

Αυτό που έχει ενδιαφέρον ωστόσο, είναι πως ο Κατσικάρης θέλει να βάλει τη δική του πινελιά στο επιθετικό μοτίβο της ομάδας. Φάνηκε απ' την αρχή. Σκριν μακριά απ' την μπάλα, κοψίματα στην baseline και στην αδύνατη πλευρά και κατά συνέπεια πολλές αλλαγές στη γεωμετρία της επίθεσης. Θέλουμε να παίξουμε μια ταχύτητα πιο γρήγορα, ντριπλάροντας λιγότερο. Παιχνίδι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Κώστα Παπανικολάου, του Κώστα Βασιλειάδη και του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο μικρός παρεμπιπτόντως ήταν αγχωμένος και μάλλον θα χρειαστεί λίγο χρόνο.

Για να το πούμε διαφορετικά: στο 5 εναντίον 5, πολλές ομάδες της Ευρωλίγκας παίζουν κατά 80-85% πικ εντ ρολ και ποστ απ. Ο Κατσικάρης, έχοντας έντονη την ισπανική επιρροή, δεν μένει μονάχα σε αυτά. Θυμηθείτε την Μπιλμπάο.

Πόσες φορές οδηγήθηκε η Εθνική απ' την αντίπαλη άμυνα σε ένα παλιομοδίτικο "isolation" (ένας εναντίον ενός και τέσσερα "αγάλματα" στις γωνίες), με τον χρόνο να την πιέζει; Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το γεγονός ότι ο ομοσπονδιακός χαρακτήρισε την επίθεση του πρώτου ημιχρόνου "στατική", χωρίς καν να κινδυνεύσουμε, έστω μια φορά, να μείνουμε με την μπάλα στα χέρια, δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του.

Πίεση και κορμιά

Για την άμυνα δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε πολλά. Πάντα από εκεί ξεκινούν όλα για την "γαλανόλευκη", είτε υπηρετούμε το υπολογιστικό (αλλά κυρίαρχο) μπάσκετ του δεύτερου κύκλου του Παναγιώτη Γιαννάκη, είτε αφήνουμε τα πράγματα να εξελιχθούν σε διαφορετικούς ρυθμούς, όπως τώρα.

Στις τέσσερις απ' τις πέντε πρώτες κατοχές των Σέρβων, η Εθνική τους οδήγησε σε λάθος. Υψηλός βαθμός προσήλωσης και αποτελεσματικότητας στις προσωπικές μονομαχίες και σωστή λειτουργία στην αλληλοκάλυψη. Παρότι η βασική εντολή ήταν "πίεση" (άρα η πρώτη γραμμή άμυνας συνήθως ανέβαινε ψηλά), η προστασία του καλαθιού ήταν επαρκής. Μεγάλα κορμιά, γρήγορα πόδια, γρήγορα χέρια, υψηλός βαθμός αντίληψης και ομαδικότητας. Έχουμε όλα τα υλικά για το φίλτρο...

Όσο για τον Μπουρούση, η σιγουριά που είχε απ' το πρώτο δευτερόλεπτο και η μεγαλοπρεπής εμφάνιση που ακολούθησε, είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων: τα ‘φερε έτσι η μοίρα και στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής βρίσκονται τρεις άνθρωποι (Κατσικάρης, Σκουρτόπουλος, Πρίφτης) που του έδωσαν περισσότερα απ’ όσα μπορούσε να φανταστεί, στα πρώτα του επαγγελματικά του βήματα, στην σπουδαία εκείνη ΑΕΚ. Τους σέβεται και τους εμπιστεύεται. Επιπλέον, ο Γιάννης είναι άλλος παίκτης όταν ξέρει ότι αποτελεί την βασική επιλογή της ομάδας του για την θέση του σέντερ.

Το αυτονόητο

Και κάτι τελευταίο. Έχουν γραφτεί πολλά όσον αφορά την απόφαση του Γιώργου Βασιλακόπουλου να "αγοράσει" τη συμμετοχή της Εθνικής στο Παγκόσμιο, με την περίφημη "wild card". Αν δεν είχε συμβεί αυτό, αντί για φιλικά προετοιμασίας ενόψει Ισπανίας, τώρα θα ετοιμαζόμασταν για την μάχη των προκριματικών του Ευρωμπάσκετ του επόμενου καλοκαιριού. Όπως η Ρωσία, η Ιταλία, η Γερμανία, το Ισραήλ και τα Σκόπια. Σκληρή δοκιμασία...

Μπορεί να μοιάζει κυνικό, αλλά ο "πατερούλης" έπραξε το αυτονόητο: έπαιξε το παιχνίδι με τους κανόνες που ορίζει η FIBA. Έδωσε τα λεφτά και διέγραψε κάθε πιθανότητα να πάει η Εθνική όχι ένα, αλλά δύο χρόνια πίσω.

Διαβάστε ακόμη:

Τι είχες Γιάννη (Μπουρούση), τι είχα πάντα: Σχόλιο Σπύρος Καβαλιεράτος

Ελλάδα - Σερβία 66-64