Η λογική της αυτορρύθμισης για την Ελλάδα

Ο Γιώργος Συρίγος αναλύει τη διαφορά στο μοντέλο της Εθνικής του 2014 με εκείνες του παρελθόντος μέσα από τη διαχείριση της περίπτωσης του Γιάννη Μπουρούση και του λάθους του με την τεχνική ποινή.

05 ΣΕΠ 2014

Ήρθαν έτσι τα πράγματα και την Κυριακή το απόγευμα στη Μαδρίτη η Ελλάδα θα παίξει κόντρα στον παλιό εαυτό της. Δεν υπάρχει άλλη εθνική ομάδα -πλην βεβαίως της δικής μας, την τετραετία 2005-2008- που να υπηρετεί με μεγαλύτερη συνέπεια το υπολογιστικό μπάσκετ του "διαβάσματος" και της λεπτομέρειας απ’ τη Σερβία. Για να προκριθούμε στους "8" του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας θα χρειαστεί, υπό μία έννοια, να υποτάξουμε αυτό που αφήσαμε πίσω μας.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο μοντέλα δεν περιορίζονται στο τακτικό σκέλος. Αν χθες το βράδυ, απέναντι στην Αργεντινή, στον πάγκο της Εθνικής μας βρισκόταν, αντί του Φώτη Κατσικάρη, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ή ο Παναγιώτης Γιαννάκης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αντιμετώπιζαν διαφορετικά την περίπτωση Μπουρούση.

Με τη διαφορά στους 9 πόντους και με την κατοχή δική μας έπειτα από ένα κερδισμένο φάουλ, ο σέντερ της "επίσημης αγαπημένης" έχασε στιγμιαία το μυαλό του και πέταξε με δύναμη τη μπάλα στις διαφημιστικές πινακίδες. Τεχνική ποινή, δύο βολές για τους Αργεντινούς και η κατοχή δική τους. Αντί, λοιπόν, να φτιάξουμε ένα +11 ή ένα +12, κόβοντας τα πόδια των αντιπάλων μας, που εκείνη την ώρα επιχειρούσαν να παίξουν το τελευταίο χαρτί τους, δεχτήκαμε δύο πόντους απ’ την γραμμή κι εν συνεχεία ένα τρίποντο: 64-60 και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, εντελώς αναπάντεχα, το μομέντουμ του αγώνα άλλαξε ριζικά.

Στον πάγκο και γρήγορα

Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι, τόσο ο "Ντούντα" όσο και ο "Δράκος", δεν θα έστελναν αυτομάτως τον Μπουρούση στον πάγκο; Είτε για 1-2 φάσεις, για να ηρεμήσει και να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη είτε, αν υπήρχε ο κατάλληλος παίκτης για να τον αντικαταστήσει, μέχρι το φινάλε του παιχνιδιού.

Παρότι έχει σαφείς επιρροές από τον Ίβκοβιτς, αφού στα πρώτα προπονητικά βήματα υπήρξε μαθητής του, ο Κατσικάρης ακολούθησε άλλο μονοπάτι. Αντί να τον "συνετίσει", "παραδειγματίζοντας" παράλληλα τους υπόλοιπους, άφησε τον υπαρχηγό της ομάδας στο παρκέ για να λύσει μόνος του το πρόβλημα που δημιούργησε. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Μπουρούσης απάντησε με δύο καθοριστικά καλάθια, ένα κόψιμο και την, μοναδικής έμπνευσης κι εκτέλεσης, ασίστ πίσω απ’ την πλάτη στον Πρίντεζη, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο τελικό 79-71.

Ο θρίαμβος της λογικής της αυτορρύθμισης. Για να παίξει διαφορετικά, πρώτα απ’ όλα η νέα Εθνική ομάδα σκέφτεται διαφορετικά...