Αλτρουισμός και προσήλωση στον κοινό στόχο
Ο Γιώργος Συρίγος γράφει για την παρουσία της Εθνικής στην πρεμιέρα του Μουντομπάσκετ της Ισπανίας και την ευρεία νίκη της επί της Σενεγάλης.
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι όταν κερδίζεις την, άπειρη και αρκετά περιορισμένη από τεχνικής απόψεως, Σενεγάλη, απαγορεύονται οι θριαμβολογίες και τα μεγάλα λόγια. Η Εθνική δεν δάμασε κάποιο μεγαθήριο. Έκανε απλώς την δουλειά της.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, έχει σίγουρα αξία και ο τρόπος που έφερε εις πέρας την αποστολή της. Με σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και πειθαρχία. Ξεκινώντας βεβαίως από την άμυνα. Μπορεί να είναι εμφανές ότι Φώτης Κατσικάρης θέλει να αλλάξει αρκετά όσον αφορά την εικόνα της ομάδας στην επίθεση, με σημείο αναφοράς την αύξηση της ταχύτητας, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι σκοπεύει να θέσει σε διαπραγμάτευση την… πατροπαράδοτη συνταγή των μεγάλων επιτυχιών του παρελθόντος.
« Πιέσαμε με συνέπεια την μπάλα (σ.σ. με πρώτο και καλύτερο τον Καλάθη) και κερδίσαμε τις μάχες των ριμπάουντ, που είχαν αποδειχτεί αχίλλειος πτέρνα σε αρκετά φιλικά προετοιμασίας», ήταν το πρώτο σχόλιο του ομοσπονδιακού τεχνικού όσον αφορά το τακτικό σκέλος του παιχνιδιού.
Πέραν αυτών, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η εικόνα του πάγκου. Ο ομοσπονδιακός προπονητής ομολόγησε στις δηλώσεις του ότι οι διαιτητές του έκαναν τρεις φορές παρατήρηση στα πρώτα λεπτά γιατί άπαντες πίσω του σηκώνονταν στον αέρα έπειτα από κάθε καλάθι ή κερδισμένη άμυνα. Δεν εκπλήσσει λοιπόν ο αλτρουισμός στο παρκέ, αλλά και το παιχνίδι «διαβάσματος» και συνεργασίας, που χαρακτήρισε την «επίσημη αγαπημένη» στο μεγαλύτερο διάστημα της πρεμιέρας. Έτσι γίνεται όταν μια ομάδα λειτουργεί σαν οικογένεια και κάθε μέλος της μένει προσηλωμένο στον κοινό στόχο.
Το φαινόμενο Αντετοκούνμπο
Κατά τα άλλα, ξεχώρισε το πολυδιάστατο και ιδιαίτερα οικονομικό παιχνίδι του Κώστα Καϊμακόγλου (20 πόντοι με 7/11 σουτ, εκ των οποίων 6/8 τρίποντα, 8 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 0 λάθη) και βέβαια η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Ναι, πρέπει να είμαστε φειδωλοί σε οτιδήποτε αφορά τον μικρό, γιατί όπως κι αν έχουν τα πράγματα είναι ένα παιδί 19 χρονών, που πήρε το βάφτισμα του πυρός με την φανέλα της «μεγάλης» Εθνικής σε επίσημη διοργάνωση. Πείτε όμως μου ειλικρινά. Υπάρχει άλλος με μπόι 2,10μ. στον πλανήτη ολόκληρο – πλην βεβαίως του Κέβιν Ντουράντ - που μπορεί να κάνει αυτό το σλάλομ του πρώτου ημιχρόνου; Πήρε την μπάλα πίσω απ’ το κέντρο, απαλλάχθηκε με σταυρωτή ντρίπλα από τον αντίπαλό του, προσποιήθηκε για δεύτερη σταυρωτή στον επόμενο που βρήκε μπροστά του και τελείωσε την φάση με ένα βροντερό κάρφωμα. Το μπάσκετ είναι πάνω απ’ όλα παιχνίδι και ο Αντετοκούνμπο σήκωσε στο πόδι ολόκληρο το γήπεδο.
Φιλιππίνες ενόψει...
Επόμενη αποστολή, το βράδυ της Κυριακής απέναντι στις Φιλιππίνες . Ανάλογος βαθμός δυσκολίας, διαφορετικά αγωνιστικά δεδομένα. Οι Κροάτες παραλίγο να την πατήσουν απέναντι στους παθιασμένους Ασιάτες, που μόλις είδαν ότι οι αντίπαλοί τους χαλάρωσαν και τους αντιμετώπισαν αφ’ υψηλού, τους έπιασαν απ’ το σβέρκο.
Το «σμολ μπολ» των Φιλιππίνων (στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού έπαιζαν με «4αρι» 1,85) σε συνδυασμό με την ικανότητα του Μπλατς να «χτυπήσει» την αντίπαλη άμυνα βάζοντας την μπάλα στο παρκέ, είναι δύο στοιχεία τα οποία έχουν ήδη επισημανθεί απ’ το τεχνικό επιτελείο. Με ομάδες αυτής της δυναμικότητας δεν μετράει όμως τόσο η τακτική, όσο η συγκέντρωση και η ενέργεια. Αν λοιπόν οι διεθνείς παραμείνουν στην ίδια συχνότητα, θα βρεθούν την Δευτέρα απέναντι στο Πουέρτο Ρίκο, έχοντας δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια.