Ποιος θα χάσει; Ο Γιαννακόπουλος ή η Ευρωλίγκα;

Θες να τον αποκαλέσεις παρορμητικό; Θα συμφωνήσουμε. Θες να θυμίσεις τις ακραίες -κατά καιρούς- εκφράσεις του; Μαζί σου 100%. Θες να τον χαρακτηρίσεις ακόμα και προσβλητικό; Καμία απολύτως αντίρρηση.

Προφανώς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν έχει πρόβλημα ν' αποδεχθεί όλα όσα του προσάπτονται και να παραδεχθεί πως σε ορισμένες περιπτώσεις έχει υπερβεί τις κόκκινες γραμμές συμπεριφοράς. Καταλαβαίνει καλά πότε έχει λειτουργήσει με το θυμικό της στιγμής, τον αυθορμητισμό του οπαδού, και όχι τη λογική του παράγοντα που θα πρέπει να ζυγίζει προτού εκφραστεί, προφορικά (δηλώσεις) ή γραπτά (social media). Ξέρει ότι έχει κάνει (χοντρά) λάθη και ψάχνει τρόπο να τα διορθώσει.

Απ' αυτό όμως μέχρι το σημείο να του επιβληθεί από την Ευρωλίγκα ετήσιος αποκλεισμός από κάθε γήπεδο για τον (αδικαιολόγητο) διάλογο που άνοιξε με Τούρκους οπαδούς της Φενέρμπαχτσε υπάρχει μεγάλη απόσταση. Σχεδόν χαώδης.

Διότι η Ευρωλίγκα έδειξε, στην παρούσα φάση, πως λειτουργεί εκδικητικά για ό,τι έχει συμβεί τώρα ή στο παρελθόν. Δεν επιχειρεί να συνετίσει, δεν νουθετεί. Τουναντίον, στα μέσα μάλιστα της σεζόν με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε αγωνιστικό επίπεδο για το "τριφύλλι", κάνει αχρείαστη επίδειξη ισχύος. Εξοντώνει και προκαλεί ανισορροπία μεταξύ των μελών της, την ίδια περίοδο που ο διοικητικός ηγέτης του Παναθηναϊκού κρατάει με ίδιες οικονομικές δυνάμεις ζωντανό ένα πολύ σημαντικό κύτταρο του ευρω-οργανισμού. Επενδύει σταθερά και πολλά σε μια διοργάνωση που δεν προσφέρει ανταποδοτικά οφέλη, ή τουλάχιστον όχι αυτά που θα επιτρέψουν τη συνέχιση της οικονομικής "ένεσης".

Η ποινή που επιβλήθηκε στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ήρθε την ίδια ημέρα, λίγες ώρες για την ακρίβεια μετά, με την ανακοίνωση της απόκτησης του NBAer Πέιν. Σαν κακόγουστο αστείο. Σαν να 'ταν γραμμένη και αποθηκευμένη στα draft από καιρό και ανέμεναν τη συγκεκριμένη στιγμή για να τη δημοσιεύσουν. Να σημαδέψουν άλλη μια προσπάθειά του. Σαν να στέλνουν το μήνυμα πως μαζί σου δεν κάνουμε... σενιόρ Χιανακόπουλο (μην ξεχνάμε τις... ισπανικές καταβολές τους).

Χώρια βέβαια από τον Παναθηναϊκό δεν μπορούν-ε, όπως αποδεικνύεται, αφού δεν τον άγγιξαν ως σύλλογο. Διότι, αν αποχωρήσει μια από τις "βαριές" φανέλες και ταυτόχρονα πιο δυναμικές κερκίδες της Ευρώπης (με αυξητική τάση στην προσέλευση του κόσμου), το ντόμινο θ' αρχίσει να πέφτει. Κι αν ένα-ένα κομμάτι σωριάζεται, δεν στέκεται ξανά. Είναι εκτός...

Ναι, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος υπέγραψε και συμφώνησε να παίξει ο Παναθηναϊκός στη νέα διοργάνωση. Συμμάχησε με την ελπίδα ότι το αύριο θα είναι πιο φωτεινό απ' όσο το χθες στην Ευρωλίγκα. Ναι πριν από 18 μήνες διάβασε του κανόνες του παιχνιδιού και τους αποδέχθηκε έναν προς ένα. Δεν έγινε όμως πιόνι στο ταμπλό. Μπήκε για να παίξει - όχι για να τον κουνούν από τετράγωνο σε τετράγωνο. Μπήκε για να διεκδικήσει - όχι να τον φρενάρουν. Μπήκε για να χορέψει - όχι να τον χορέψουν.

Ας δεχθούμε πως η κίνηση του δημοψηφίσματος και η απειλή αποχώρησης, εφόσον δεν ευδοκιμήσει η προσπάθεια για τροποποίηση της ποινής στο δεύτερο βαθμό, είναι επικοινωνιακό τρικ. Πώς ήθελε να ταρακουνήσει τα νερά, και δεν είναι η πρώτη φορά, για να μετρήσει αντιδράσεις, να καταλάβει ποιους έχει δίπλα του και ποιους όχι.

Ποιος, παρόλα αυτά, είναι βέβαιος πως το τρικ αυτό (αν λογίζεται ως τέτοιο) δεν θα λάβει υπόσταση και συγκεκριμένη μορφή, δεν θα γίνει αντάρτικο, αν δεν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Σ' αυτή την περίπτωση η παρορμητικότητα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου θα έχει (συμ)παρασύρει κι άλλους. Δεν τη συμφέρει την Ευρωλίγκα να τρίξουν τα θεμέλιά της. Δεν τη συμφέρει να ρισκάρει... Γιατί μετά το οικοδόμημα θα παλαντζάρει επικίνδυνα. Μέχρι να πέσει...