Για κάθε Τζέιμς υπάρχει κι ένας Ρόμπερτς

Προσοχή, προσοχή! Στη ζυγαριά δεν μπαίνουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά καθενός εκ των δύο. Του Μπράιαν Ρόμπερτς και του Μάικ Τζέιμς, του Μάικ Τζέιμς και του Μπράιαν Ρόμπερτς. Δεν συγκρίνουμε την αξία τους, ποιος είναι ικανότερος, ούτε τι μπορεί να κάνει -ο καθείς- με την μπάλα στα χέρια. Θα ήταν άδικο για τον έναν ή τον άλλον.

Εξετάζουμε απλώς αφενός το στιλ αφετέρου την μπασκετική επάρκειά τους στο περιβάλλον που έχουν βρεθεί και “ζουν”. Την ανταπόκριση που δείχνουν στις συνθήκες, τη συνολική χρησιμότητά τους στο σύνολο που έχουν ενταχθεί τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Ο αγώνας της Παρασκευής και η νίκη του Ολυμπιακού συνθέτουν μια πραγματικότητα, διότι οι δυο πρωταγωνιστές της ιστορίας (μας) ανταγωνίστηκαν στις ίδιες συνθήκες. Αμφότεροι μάλιστα υπήρξαν κομβικοί για την εξέλιξη του αγώνα, τον έκριναν σε μεγάλο βαθμό έτσι ή αλλιώς. Ο ένας έφτιαχνε, ο άλλος γκρέμιζε. Ο ένας λειτουργούσε σαν πυξίδα, ο άλλος απροσανατολιστικά. Ο ένας ψυλλιαζόταν και γλίτωνε τις παγίδες, ο άλλος παρασυρόταν από τη δίνη κι έπεφτε μέσα μέχρι που τον ρούφηξε.

ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΡΟΜΠΕΡΤΣ

Τον Ρόμπερτς τον έκριναν (αυστηρά ως ένα σημείο) το τελευταίο δίμηνο όσοι περίμεναν να ηγείται ενός συνόλου. Δεν ήταν τέτοιος παίκτης, δεν θα γίνει, δεν επελέγη γι’ αυτό πριν από επτά-οκτώ μήνες. Ομολογουμένως πέρασε μια περίοδο ανασυγκρότησης του εαυτού του αφότου γύρισε ακμαίος ο Βασίλης Σπανούλης και τού “ψαλίδισε” το χρόνο.

Ουδείς αμφισβητεί πως έκανε άσχημα παιχνίδια, βγάζοντας έλλειψη αυτοπεποίθησης από τη μία και νιώθοντας από την άλλη πως χάνει τα ερείσματά του στο τεχνικό επιτελείο που τον διάλεξε για ένα σκοπό. Επειδή όμως πρόκειται για παίκτη που έχει το κοντρόλ του μυαλού του και την εμπειρία, η διαδικασία επανένταξης είχε αντίκτυπο στο παρκέ, έφερε χειροπιαστό αποτέλεσμα. Τους 18 πόντους χωρίς να χάσει σουτ (1/1 δίποντο, 4/4 τρίποντα, 4/5 βολές). Αναδιπλώθηκε, περιεργάστηκε και φίλτραρε τα νέα δεδομένα, ακόμη και τον ερχομό του Μπράουν, ξαναβγαίνοντας στον αφρό.

Τον Σπανούλη έχει αντιληφθεί πολύ καλά ότι δεν θα τον αντικαταστήσει. Γιατί είναι διαφορετικοί παίκτες. Διαθέτει όμως τα στοιχεία αγωνιστικής ταυτότητας ν’ ανταπεξέλθει σ’ ένα ρόλο συμπληρωματικό, εξίσου όμως σημαντικό για τη συνολική λειτουργία. Αρκεί να παίρνει το χρόνο του, να μην μπαινοβγαίνει, να μην είναι στον πάγκο, όπως σκέφτηκε κι έπραξε λανθασμένα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στην τέταρτη περίοδο αφήνοντάς τον εκτός, όταν τον έχει ανάγκη η ομάδα του.

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ

Ο Τζέιμς (αποδεικνύεται πως) είναι (όχι πως δεν το ξέραμε) το ακριβώς αντίθετο. Ένα άλογο δίχως χαλινάρια. Ένα άτι που δεν κουμαντάρεται από τον αναβάτη, τον πετάει κάτω. Ούτε μπορεί να τιθασεύσει το ελεύθερο πνεύμα που τον κυριεύει και τον χαρακτηρίζει. Θα παίξει, θα ρισκάρει, θα νικήσει ή θα χάσει.

Μετά τα μέσα της σεζόν, σε μια χρονική περίοδο που είχαν βρεθεί σταθερές με καλές ή κακές στιγμές, ο Τσάβι Πασκουάλ, αφού τον είχε στα χέρια του, επέλεξε -μάλλον βιαστικά και χωρίς να υπάρχει επιτακτική ανάγκη- να τον εντάξει στο ροτέισον. Όχι σταδιακά, μεμιάς, καθώς στο δεύτερο παιχνίδι του ύστερα από την επιστροφή του στο “τριφύλλι” τού έδωσε +30 λεπτά! Τουλάχιστον εμμονικό και σίγουρα αυτοκαταστροφικό, την ίδια στιγμή που ο Λεκαβίτσιους και ο Παππάς έπαιξαν συνολικά λιγότερα από 23, ενώ δεν δοκιμάστηκαν ποτέ σχήματα με δύο “άσους” ή τρεις κοντούς (Καλάθης και δυο σουτέρ στα φτερά).

Ο Τζέιμς ό,τι έπιανε την Παρασκευή γινόταν στάχτη. Άνθρακας ο θησαυρός. Ας μην σταθούμε τόσα στα 0/4 τρίποντα ή στην τραγική επιλογή στο φινάλε της κανονικής περιόδου, αφού δεν επιτέθηκε καν στον ΜακΛιν χάνοντας την μπάλα. Ας μην μείνουμε στην ορατή ασυνεννοησία σε κάθε επίθεση του Παναθηναϊκού για το ποιος κάνει και τι όταν είχε την μπάλα στα χέρια. Ας πάμε στο τρίποντο που δέχθηκε από τον Ρόμπερτς (που είχε ήδη 3/3) στην παράταση για το 84-82, ξεχνώντας τον επιδεικτικά, και φυσικά στο εύκολο φάουλ που έδωσε (παίζοντας άμυνα με χέρια) αμέσως μετά στον Αμερικανό προσφέροντας απλόχερα άλλες δύο εύστοχες βολές για να τελειώσει ο αγώνας.

Το σχήμα με τον Τζέιμς δίπλα στον Καλάθη έχει ανάγκη από ποιοτικό χρόνο στην προπόνηση ή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν γίνεται αλλιώς, αν στον Παναθηναϊκό θέλουν να πετύχει αυτή η προσθήκη και να μην ανατιναχθεί όλο το υπόλοιπο μείγμα σαν σε εργαστήριο χημείας. Γιατί αλήθεια ο Πέιν, που έδειξε να βγάζει δυο-τρεις φάσεις επιθετικά, ασχέτως αν πίσω ψάχνεται πάρα πολύ ακόμη αντιμετωπίζοντας πρόβλημα στις αλλαγές, έπαιξε μόλις 4 λεπτά (με αποτέλεσμα τα 33 του Γκιστ που αποβλήθηκε με φάουλ χωρίς να προστατευτεί) και ο Τζέιμς, που ήρθε πιο μετά, να κλείνει 31;

Ο Πασκουάλ, αν και εκνευρίστηκε από την ερώτηση πάνω στο θέμα, πήρε πάνω του όλη την ευθύνη. Τι έκανε όμως για να τον κοντρολάρει; Τον είχε στην 5άδα αφήνοντας τον Ολυμπιακό να επιβληθεί, τον άφησε να λειτουργεί παρορμητικά, να σπαταλάει επιθέσεις, να προσπαθεί να κλέψει διαρκώς στην άμυνα αφήνοντας ακάλυπτους τους υπόλοιπους. Στο σύνολο; Να κάνει του κεφαλιού του.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ

Να η ειδοποιός διαφορά με τον Ρόμπερτς. Ο ένας είχε το μυαλό μέσα στο κεφάλι – ο άλλος από πάνω. Ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκη από γκαρντ κι αυτό δεν αλλάζει. Μα αν είχε ανάγκη τον Τζέιμς και όχι ένα… Ρόμπερτς, πιο κοντρολαρισμένο κοντό που θα συμβιβαστεί δίπλα στον ηγετικό Καλάθη (παρά τις χαμένες βολές) χωρίς να εκβιάζει δέκα προσπάθειες για να τελειώσει τις τρεις, ο χρόνος θα δείξει.

Σ’ αυτή τη φάση, η κατάσταση μοιάζει να είναι εις βάρος των “πρασίνων”. Αποτυπώθηκε στην απόσταση που έχτισαν οι “ερυθρόλευκοι”, αποτυπώθηκε συνολικά στο παιχνίδι ως το 35′ κι ας πήγε παράταση. Ο χρόνος όμως δεν είναι σύμμαχος όταν τρέχουν τα ματς στην Ευρώπη. Για τους τελικούς του πρωταθλήματος έχουμε καιρό! Στο τέλος της ημέρας πάντως έχει σημασία τι μπάσκετ παίζεις (ή τι θες να παίξεις) και ποιον διαλέγεις γι’ αυτό…