Πως ο Σάρας "έπνιξε" τον Σπανούλη

Έβαλε δύο τρίποντα στο τέλος του ημιχρόνου πάνω που είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια κούρασης και έλλειψης λύσεων. Έβαλε άλλο ένα στην 3η περίοδο όταν προσπέρασε η Ζαλγκίρις και έδειξε πόσο απειλητική μπορεί να γίνει. Έβαλε και ένα ακόμη όταν όλα έμοιαζαν χαμένα, τελειωμένα, λίγο πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας του αγώνα. Αυτός ήταν και ο τελευταίος λαγός που έβγαλε από το κεφάλι ο Βασίλης Σπανούλης. Όχι, δεν τον έβαλαν να βγάλει φωτιές από το στόμα, ούτε να καταπιεί σπαθιά. Ακόμα…

Καλός και άγιος ο αρχηγός του Ολυμπιακού, αλλά για να περάσει μία ομάδα σε φάιναλ-φορ χρειάζεται και συμπαραστάτες, και όχι έναν αλλά πολλούς. Και οι ερυθρόλευκοι στο πρώτο ματς με τα… πράσινα μπερέ του Γιασικεβίτσιους δεν είχαν παρά ελάχιστους.

Από τη μια ένας ηγέτης που στα 35 του έχει την ίδια δίψα για διάκριση που είχε και το 2009 όταν έπαιζε στο πρώτο του φάιναλ-φορ. Από την άλλη οι… πεζοναύτες του Σάρας που έχοντας ποτιστεί με το πνεύμα του μαχητή και εν τέλει νικητή του «δασκάλου» τους έκαναν επιδρομή στο ΣΕΦ και το έκαναν δικό τους. Για δεύτερη φορά με τον ίδιο τρόπο (παράταση) μέσα σε 15 μέρες…

Όλα λοιπόν ήταν θέμα ενέργειας και λύσεων. Ο χτυπημένος (καθόλου πρωτότυπο φέτος…) από τους τραυματισμούς Ολυμπιακός μπορεί να ξεκίνησε εντυπωσιακά με τη δύναμη της έδρας (23-8) αλλά όσο περνούσε η ώρα οι μπαταρίες άδειαζαν. Ο Σφαιρόπουλος προσπάθησε να καμουφλάρει την ανετοιμότητα του Πρίντεζη (που έπαιξε λίγα ποιοτικά λεπτά στο πρώτο μέρος), δεν τα κατάφερε με του Στρέλνιεκς αφού οι έτεροι γκαρντ πλην Μάντζαρη δεν προσέφεραν τίποτα όπως ο Λετονός.

Όταν, δε, ήρθε το χτύπημα όχι στο γόνατο (του Μιλουτίνοβ) αλλά… κάτω από τη μέση συνολικά, ο Ολυμπιακός έμοιαζε με «χωνί». Ο ΜακΛιν για μία ακόμη φορά εκτέθηκε όντας τρύπα σε όλα. Προσωπικές μάχες και ριμπάουντ. Ο Παπαπέτρου έμεινε 38 λεπτά στο παρκέ αλλά κάπου στο τέλος κατέρρευσε και έμενε ένας Σπανούλης να παλεύει μόνος κι έρημος μαζί με τις εκλάμψεις του Μάντζαρη.

Από την άλλη όμως τα… κομάντα όσο περνούσε η ώρα τόσο, γαλουχημένοι από τον… ειδικό, ανέβαζαν στροφές. Ο Πάνγκος αφού καθάρισε το μυαλό του μετά τα λάθη του πρώτου ημιχρόνου ήταν κομπιούτερ. Το passing-game υποδειγματικό (μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο ελεύθερο σουτ από Μιλάκνις, Ουλάνοβας και Πάνγκος), η μαχητικότητα σε κάθε φάση στην άμυνα και σε κάθε διεκδίκηση ριμπάουντ (μπροστάρηδες Ντέιβις και Ουάιτ) υποδειγματική και αν δεν ήταν ο Σπανούλης θα είχε «καθαρίσει» το ματς από την κανονική περίοδο όπως και το άξιζε.

Πλέον περιθώρια δεν υπάρχουν για τον Ολυμπιακό. Πιθανή 2η σερί ήττα στο ΣΕΦ θα σημάνει σχεδόν αυτόματα αποκλεισμό, αφού στο Κάουνας μπροστά σε 18.000 κόσμο η Ζαλγκίρις έστω ένα ματς θα το πάρει με τη φόρα που έχει. Ναι μεν ο Ολυμπιακός διαθέτει εμπειρία, διαθέτει παίκτες με τεράστια προσωπικότητα αλλά δεν αρκούν.

Χρειάζεται βοήθειες από όλους, χρειάζεται παίκτες έτοιμους να θυσιαστούν για την ομάδα και χρειάζεται και καθαρό μυαλό. Αν κάνει το 1-1 τότε θα έχει δύο ευκαιρίες στο Κάουνας να φέρει ξανά τη σειρά στο ΣΕΦ. Το έκανε και πέρυσι με την Εφές. Θεωρητικά μπορεί να το κάνει και φέτος. Άλλο η θεωρία όμως και άλλο η πράξη…