Ενας Καλάθης δεν φτάνει...

Ούτε πιο «ελληνικός» ούτε πιο πλήρης σε σχέση με πέρυσι. Αυτό έχει δείξει με την εικόνα του στα φιλικά προετοιμασίας ο Παναθηναϊκός που χρειάζεται και χρόνο για να «δέσει», και τον Λεκαβίτσιους να δώσει –επιτέλους- κάποιες ανάσες στον Καλάθη αλλά και να βρουν Ρίβερς και Λοτζέσκι το «χέρι» τους.

Κατ’ αρχήν να επισημάνω ότι ουδόλως «πειράζουν» τους πράσινους οι πέντε ήττες στα έξι φιλικά προετοιμασίας που έδωσαν με ομάδες της Ευρωλίγκα ή επιπέδου της διοργάνωσης. Αυτό που «πείραξε» ήταν αφενός το άνευ λόγου «φόρτωμα» του Νικ Καλάθη με πολλά λεπτά συμμετοχής. Ναι μεν έλειπε και θα λείπει μέχρι τα μέσα Οκτώβρη ο Λεκαβίτσιους (τον οποίο πάντως δεν έχουμε δει ακόμη πως «κουμπώνει» στο πράσινο ρόστερ) αλλά δεν είναι δυνατόν να παίζει 38 λεπτά (έστω και με δύο παρατάσεις) κόντρα στην Εφές (και μηδέν ο Μποχωρίδης), 25 με τη Χίμκι και 34 με την Νταρουσάφακα. Δηλαδή στα επίσημα πόσο θα παίζει;

Ο Καλάθης, βλέπετε, θα είναι και φέτος το Α του Παναθηναϊκού. Το Ω θα είναι η άμυνα των πράσινων που σε γενικές γραμμές πήρε καλό βαθμό με την εικόνα της στα φιλικά και ιδιαίτερα στο 5 εναντίον 5.

Εν αρχή ην ο Καλάθης λοιπόν. Ο παίκτης-βαρόμετρο, ο παίκτης που θυμίζουμε πέρυσι στο πρώτο μισό της Ευρωλίγκα δίχως τον Τζέιμς δίπλα του έκανε… παππάδες, στον 2ο γύρο «κλάταρε» ολοκληρωτικά από την κούραση με αποτέλεσμα να χαθεί η πρόκριση στο φάιναλ-φορ και βρήκε τα πατήματά του στους τελικούς των πλέι-οφ. Ο Νικ πέρυσι είχε δίπλα του τον παίκτη που αγαπούσαν να μισούν στον Παναθηναϊκό, τον Μάικ Τζέιμς.

Φέτος θεωρητικά ανάσες θα του δίνει ο Λεκαβίτσιους και ενίοτε ο Ντένμον που προσωπικά με εξέπληξε θετικά και με τον τσαμπουκά του και με το θράσος του. Τζέιμς δεν είναι να πάρει (και να βάλει) το τελευταίο σουτ όταν η μπάλα θα καίει αφού δεν έχει εμπειρίες, όμως δείχνει να έχει μπει αμέσως στο κλίμα της ομάδας και στο καλούπι του ρόλου του.

Για τους «πλάγιους» Ρίβερς και Λοτζέσκι το ότι στα φιλικά γενικώς ψάχνονταν (ειδικά ο πρώτος) δεν είναι ανησυχητικό αφού σουτέρ είναι, θέλουν χρόνο για να «ζεσταθούν» και να ρολάρουν. Και να είστε σίγουροι ότι θα βρουν στόχο. Το ζητούμενο για τον Λοτζέσκι είναι αν ερχόμενος από τον πάγκο στα λεπτά που θα του αφήνει ο KC θα προλαβαίνει να ζεσταίνεται στα κρίσιμα ματς όπου θα τον χρειάζεται ο Πασκουάλ.

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Όσο για τους ψηλούς; Η τριπλέτα Γκιστ-Γκάμπριελ-Σίνγκλετον θα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στην άμυνα. Αυτό το άκρως αθλητικό «τρίο» θα είναι και η πράσινη δύναμη αφού με τα μακριά τους χέρια, την ταχύτητά τους και την εμπειρία τους θα κλείνουν όλες τις τρύπες. Το θέμα είναι τι θα συμβεί αν κάποιος από αυτούς λείψει όπως συνέβη για παράδειγμα πέρυσι με τον Γκιστ. Ο Όγκαστ έχει τα στοιχεία, τη μαγιά, τα προσόντα για να δουλευτεί αλλά είναι ακόμη άπειρος, ιδιαίτερα αμυντικά και στο πικ-εν-ρολ. Θα έρχεται από τον πάγκο οπότε πρέπει να «βολευτεί» σε αυτό τον ρόλο και να… ξεμάθει από τα 30άρια που «χτύπαγε» στο κολέγιο σε χρόνο συμμετοχής. Τόσο για τον ομογενή ψηλό όσο και για τον Μήτογλου και τον Θανάση Αντετοκούνμπο ο «καθρέφτης» της προόδου τους θα είναι οι εμφανίσεις τους στο πρωτάθλημα της Α1 όπου και αναμένεται να βρίσκουν χώρο και χρόνο.

Ο «Αντέτο» στην Ευρωλίγκα και ιδιαίτερα στα κλειστά ματς (στα περισσότερα δηλαδή…) και στο 5 εναντίον 5 δύσκολα θα βρίσκει ρόλο και θα περιορίζεται σε «αποστολές» εξολόθρευσης αντιπάλων. Στα συν ότι μπορεί να μαρκάρει από πιο κοντούς μέχρι πιο ψηλούς, στα πλην η έφεσή του στο να φορτώνεται γρήγορα με φάουλ.

Τέλος, ο Βουγιούκας, όπως είχα αναφέρει σχετικά και όταν αποκτήθηκε, δεν θα παίξει το ρόλο του αντι-Μπουρούση αφού η λογική του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού θα είναι διαφορετική σε σχέση με πέρυσι. Ο Ίαν θα παίρνει κάποια garbage time στα ματς της Ευρωλίγκα, θα έχει ρόλο στα ματς με τον Ολυμπιακό λόγω Μιλουτίνοβ αλλά μέχρι εκεί. Και αυτός όπως και οι άλλοι Έλληνες (πλην Καλάθη-Παππά) θα εμφανίζονται αραιά και που στην Ευρωλίγκα κάτι που φάνηκε και από τα φιλικά από τον Πασκουάλ που έχει αποφασίσει να πάει σε ένα ρόστερ 8-9 παικτών.

Υ.Γ. Κάτι πρέπει να κάνουν οι πράσινοι και με το "κεφάλαιο" βολές γιατί αν συνεχιστεί η επιδημία, τότε θα "πονέσουν" οι τόσες πολλές χαμένες. Καλάθης, Σίγνκλετον, Όγκαστ, Θανάσης είναι οι μεγαλύτερες... πληγές και χρειάζεται άμεσα βελτίωση. Οι 50 (ολογράφως, 50) χαμένες βολές στα 5 από τα 6 φιλικά (εξαίρεση το κεκλεισμένων των θυρών με την Εφές) σε 122 προσπάθειες (ποσοστό κάτω από το 60%) δεν είναι απλά πολλές. Είναι υπερβολικά πολλές...