Αν γίνει και το 2-0, σειρά ΤΕΛΟΣ!

Αν το πρώτο ματς με τη Ρεάλ ήταν «κλειδί», αυτό της Πέμπτης ξανά στο καμίνι του ΟΑΚΑ είναι ο συνδυασμός του να ανοίξει διάπλατα η πόρτα της επιστροφής του Παναθηναϊκού στα φάιναλ-φορ μετά από πέντε χρόνια απουσίας.

Συμμερίζομαι τη χαρά και τον ενθουσιασμό των φίλων του Παναθηναϊκού που το βράδυ της Τρίτης απόλαυσαν στο κατάμεστο και καταπράσινο ηφαίστειο του ΟΑΚΑ την ομάδα των ονείρων τους. Μέχρι εκεί όμως γιατί για να έχει αξία ο θρίαμβος επί της «βασίλισσας» θα πρέπει να γίνει το 2-0 διαφορετικά στο τέλος της σειράς κανείς δεν θα θυμάται το ονειρώδες πρώτο βράδυ.

Τρία χρόνια δίχως νίκη (από τις 20 Απριλίου 2015 εναντίον της ΤΣΣΚΑ) ήταν πολλά για τον Παναθηναϊκό στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκα και ξεσπάθωσε για τα καλά. Εκμεταλλευόμενος πλήρως την «αριθμητική» υπεροχή του όσον αφορά στους παίκτες πρώτης γραμμής λόγω των πολλών και σημαντικών απουσιών της Ρεάλ αλλά κυρίως έχοντας απίστευτη θέληση, αυταπάρνηση και κυρίως καθαρό μυαλό ο Παναθηναϊκός μετέτρεψε το ματς σε σόου.

Το πρώτο 5λεπτο θα μνημονεύεται για χρόνια με το ταμπλό να γράφει 20-0, το κοινό να παραληρεί στην εξέδρα και την Ρεάλ απλά να υπομένει αυτό που στην πατρίδα της αποκαλούν batacazo. Χτύπημα. Σε ελεύθερη μετάφραση; Διάλυση, κατάρρευση…

ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΚΟΜΑΝΤΟ

Για την ομάδα του Πασκουάλ όλα ξεκίνησαν από την άμυνα. Με πεντάδα με κομάντο τον Θανάση, μπλοκάροντας όλους τους διαδρόμους του Ντόντσιτς και κόβοντας κάθε είδους συνεργασία, υποχρέωσε τη Ρεάλ σε 6 γρήγορα λάθη. Ο έλεγχος των ριμπάουντ (η Ρεάλ πήρε το πρώτο της επιθετικό ριμπάουντ κάπου στην 3η περίοδο…) ήταν το δεύτερο κομμάτι της πράσινης κυριαρχίας και για τα υπόλοιπα… ρωτήστε τον Καλάθη.

Ο πραγματικός MVP της σεζόν ήταν με μία λέξη και δίχως ίχνος υπερβολής μαγικός. Πρώτος στην άμυνα, μαέστρος στην επίθεση. Δίπλα του ο πιο ώριμος Τζέιμς της φετινής σεζόν με απολύτως μετρημένες επιλογές και ο αέρινος Γκιστ κυρίαρχος στη ρακέτα. Μία τριπλέτα βγαλμένη από τα πιο… υγρά όνειρα των φίλων του Παναθηναϊκού.

Για τα υπόλοιπα; Ανέλαβε η εξέδρα που παρέσυρε και έκαψε σαν λάβα την ανέτοιμη να αντιμετωπίσει μία τέτοια κατάσταση Ρεάλ. Υπήρχαν στιγμές που η «βασίλισσα» έμοιαζε με… υπηρέτρια του Παναθηναϊκού, μία ομάδα της σειράς, χωρίς ίχνος αυτοπεποίθησης και διάθεσης να παλέψει ένα ματς που έμοιαζε χαμένο από το τζάμπολ. Για να είμαστε σωστοί όμως, ο Παναθηναϊκός και οι παίκτες του την έκαναν να μοιάζει με τέτοια.

Το πρώτο ματς όμως είναι ιστορία. Ο Παναθηναϊκός δεν την πάτησε όπως στο περσινό 1ο ματς με τη Φενέρ (το μοναδικό στην ιστορία του στην Ευρωλίγκα το οποίο έχασε εντός έδρας αν και προηγήθηκε με 11 ή περισσότερους πόντους στο ημίχρονο, σε σύνολο 46 σχετικών αναμετρήσεων) και πλέον έχει και το ψυχολογικό αβαντάζ. Πιθανό 2-0 πιστεύω ότι θα ρίξει τη Ρεάλ όχι απλά στα σχοινιά αλλά στο καναβάτσο. Αν όμως οι πράσινοι μείνουν στις δάφνες του θριάμβου (όπως είχε μείνει ο Ολυμπιακός το 2011 απέναντι στη Σιένα…) και δώσουν θάρρος στη Ρεάλ στο 2ο ματς όλα θα αλλάξουν.