Τα διαδοχικά χτυπήματα και η επόμενη μέρα
Αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχουν να περάσουν μια βόλτα από τον εισαγγελέα, να αλληλοκατηγορηθούν και να βυθίσουν στον πάτο, ένα έτσι κι αλλιώς άθλημα που είναι εγκεφαλικά νεκρό και διατηρείται ζωντανό με τεχνικά μέσα. Γράφει ο Γιάννης Ντάλλας.
Καταγγελίες, εισαγγελείς, μηνύσεις, αγωγές, κατηγορίες, τραμπουκισμοί, εκφοβισμοί... Αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Αυτό είναι υπόκοσμος. Τα τελευταία 24ωρα αναζωπυρώθηκαν περισσότερο από ποτέ, οι κόντρες και οι συγκρούσεις μεταξύ παραγόντων του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Παράγοντες οι οποίοι είτε ελέγχουν, είτε επιθυμούν να ελέγξουν την κεντρική σκηνή του αθλήματος στη χώρα μας. Κανείς από αυτούς δεν μπορεί να κατανοήσει ότι το δικό του καλό, περνά μέσα από το κοινό καλό. Το αντίθετο. Ο ένας θέλει να τελειώσει τον άλλον, να εξαφανίσει τον συναγωνισμό και να παίξει μπάλα μόνος του. Μια κατάσταση που καλλιεργείται εδώ και πολλά χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με την πολιτεία να κάνει τα στραβά μάτια. Προφανώς γιατί βολεύεται από το να παραμένει βρώμικος ο χώρος του ποδοσφαίρου.
Διαδοχικά χτυπήματα
Τα χτυπήματα στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι διαδοχικά και προέρχονται από τα ίδια τα πρόσωπά του. Από αυτά τα πρόσωπα που θα έπρεπε να μάχονται για ένα καλύτερο και δίχως καχυποψία άθλημα. Οι ευθύνες ανήκουν αποκλειστικά σε όσους κρατούν τις τύχες του ποδοσφαίρου στα χέρια τους. Και φυσικά κυρίως στους ισχυρούς, οι οποίοι με την επιρροή τους μπορούν να ρυθμίσουν καταστάσεις και να δρομολογήσουν εξελίξεις.
Τα γήπεδα αδειάζουν, ο κόσμος ολοένα και αδιαφορεί για το προϊόν (το ποιο;;;) και το άθλημα που θα μπορούσε να προσφέρει μικρές και μεγάλες χαρές σε έναν λαό που το αγαπά και το έχει ανάγκη, απαξιώνεται συνεχώς και προσελκύει κόσμο που εντείνει -αντί να μειώνει- την καχυποψία.
Άγγιξε την Εθνική
Όλη αυτή η σαπίλα, πλέον άγγιξε και την Εθνική ομάδα, η οποία έχασε τις στέρεες βάσεις που την οδήγησαν στις επιτυχίες της τελευταίας δεκαετίας. Η Εθνική "τρυπήθηκε", η έννοια της οικογένειας εξαφανίστηκε και σε όλα αυτά ευνόησε η αδιαφορία του Ρανιέρι να ασχοληθεί σοβαρά με τη δουλειά του.
Ο Ιταλός προπονητής έμεινε στις συστάσεις του -των- μάνατζερ με τους οποίους μιλούσε, έκανε την Εθνική ξέφραγο αμπέλι και δεν κράτησε καμία μα καμία ισορροπία εντός των αποδυτηρίων. Από την άλλη, η ΕΠΟ, αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμία συμμετοχή στην πετυχημένη πορεία και ότι όλο αυτό ήταν υπόθεση 4-5 προσώπων και φυσικά των προπονητών πριν από τον Ρανιέρι.
Η επόμενη μέρα
Η επόμενη μέρα είναι κάτι που προκαλεί φόβο και ανησυχία, σε όλα τα επίπεδα. Τόσο για την Εθνική όσο και το πρωτάθλημα. Αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχουν να περάσουν μια βόλτα από τον εισαγγελέα, να αλληλοκατηγορηθούν και να βυθίσουν στον πάτο, ένα έτσι κι αλλιώς άθλημα που είναι εγκεφαλικά νεκρό και διατηρείται ζωντανό με τεχνικά μέσα. Όταν όλοι αυτοί θα καταλάβουν ότι για να ζεις πρέπει να αναπνέεις, τότε ίσως ζήσουμε ένα καλύτερο ποδόσφαιρο.