Η πίεση, η απελπισία και το ρίσκο του Ρανιέρι

Όσοι γνώριζαν καλύτερα τα ενδότερα της Εθνικής ομάδας, δεν έπεσαν από τα σύννεφα. Η μη κλήση του Γιώργου Σαμαρά ήταν αναμενόμενη. Άλλωστε, μετά τις αποτυχίες με Φινλανδία-Βόρεια Ιρλανδία, η δυσαρέσκεια που έβγαινε από την πλευρά Ρανιέρι αφορούσε το φιλότιμο, την προσπάθεια και την διάθεση κάποιων ποδοσφαιριστών.

Σχεδόν ένα μήνα μετά, ήρθε η επιβεβαίωση. Στις επιλογές για τους αγώνες με τα Νησιά Φερόε και την Σερβία απουσίαζε το όνομα του Σαμαρά. Ένας σημαντικός ποδοσφαιριστής με προσφορά για πολλά χρόνια στην Εθνική ομάδα, που όμως ο Ρανιέρι πιστεύει ότι επί ημερών του δεν βρίσκεται σε καλή φόρμα.

Ο Ιταλός τεχνικός, στις επαφές που είχε με τον Γιώργο Σαρρή πήρε το "ΟΚ" για οποιαδήποτε ρηξικέλευθη κίνηση, ακόμη κι αν αυτή είχε αντίκτυπο στα "ονόματα" της Εθνικής. Ο Ρανιέρι "ψάχνεται", είναι απελπισμένος και σε απόγνωση. Πάνω σε αυτά του τα συναισθήματα παίρνει το ρίσκο και δεν καλεί έναν παίκτη, από τον οποίο άρχιζαν οι κλήσεις όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτή η κίνηση του Ρανιέρι δείχνει τον χρονικό περιορισμό και την πίεση που υπάρχει για αποτελέσματα. Ο Ιταλός λειτουργεί με βάση την εικόνα που του δείχνουν οι παίκτες στο γήπεδο, δεν μπορεί με τίποτα να φτιάξει κορμό και δεν έχει το περιθώριο να "επενδύσει" στη διαπροσωπική του σχέση με τους παίκτες. Στοιχείο σημαντικό που αργά ή γρήγορα θα βγει και στον αγωνιστικό χώρο.

Ευθύνες σε παίκτες και προπονητή

Το τρένο της πρόκρισης στη Γαλλία αρχίζει και φαίνεται με δυσκολία. Ο Ρανιέρι στηρίζεται και δεν αμφισβητείται από την Ομοσπονδία, ωστόσο υπάρχει η αυτόματη πίεση από το ότι η Ελλάδα μετά από τρία ματς στον όμιλο έχει μόλις έναν βαθμό.

Ο Ιταλός δυσκολεύεται να μπει στη νοοτροπία που πρέπει να έχει ένας ομοσπονδιακός προπονητής, δεν έχει καταφέρει να "πατήσει" πάνω στην οικογένεια που οδήγησαν Ρεχάγκελ και Σάντος σε μεγάλες επιτυχίες και το "σύστημα" της Εθνικής απειλείται να μείνει πίσω σε επιτυχίες.

Για αυτή την κατάσταση σαφώς και δεν ευθύνεται μόνο ο προπονητής. Προφανώς και έχουν σοβαρό μερίδιο για την μέχρι τώρα κατάσταση και οι ποδοσφαιριστές. Κυρίως για την αργή προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα και τη διάθεση που έδειξαν οι περισσότεροι από αυτούς με Ρουμανία, Φινλανδία, Βόρεια Ιρλανδία.

Ο Ρανιέρι εσωτερικά αισθάνεται αδικημένος από τους παίκτες. Βλέπει κάποιους από αυτούς να έχουν αδειάσει και δεν έχει τρόπο να τους γεμίσει με κίνητρα. Η ευθύνη για αυτό ανήκει περισσότερο στους ίδιους τους παίκτες, οι οποίοι ασφαλώς και δεν χρειάζεται να έχουν κάποιο έξτρα κίνητρο για να παίξουν στην Εθνική. Την ομάδα που τους καθιέρωσε σε παγκόσμιο επίπεδο και που τους έφερε σε τοπ συλλόγους της Ευρώπης.