Ευτυχώς έπιασαν τόπο οι e-προσευχές μας
Χριστιανικά emoticons, φωτογραφίες με κεριά, ακόμα και ο Γαϊτάνος επιστρατεύτηκε. Τι διάολο (θου κύριε); Τι κάνω λάθος απ' αυτά που έλεγε ο Αμβρόσιος; Θ' ακολουθήσω την άλλη λύση. Της ησυχίας, του σεβασμού στους νεκρούς, της αγωνίας για τους αγνοούμενους. Εσείς διαλέγετε και παίρνετε. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Έψαχνα εναγωνίως αυτό το emoticon με τα χέρια που προσεύχονται. Μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας. Googl-αρα να βρω μία φωτογραφία με κεριά. Στη χειρότερη περίπτωση υπήρχε η λύση του Γαϊτάνου. Δεν μπορεί. Θα το έβλεπε ο Θεός το ποστάρισμα στο facebook και θα άκουγε τις σοσιαλμιντιακές προσευχές μου.
Η φωτιά απλωνόταν. Κόσμος έτρεχε να σωθεί, ο αριθμός των θυμάτων αυξανόταν. Σκατά. Ένιωθα ανίκανος.
Τα ποσταρίσματα-προσευχές και τα “σώσε μας Παναγία μας” δεν βοηθούσαν. Διάβαζα ξανά και ξανά το κείμενο του Αμβρόσιου. Ήθελα να βεβαιωθώ πως δεν θα κάνω κάτι λάθος. Τίποτα. Σκέφτηκα να πέσω γονυπετής και να αρχίσω το Πάτερ Ημών. Με προσοχή, μην σπάσει το σούπερ ντούπερ αϊφόνι που αγόρασα και έχουμε άλλα δράματα. Τι να πρωτοκάνει κι αυτή η Παναγιά;
Ηρέμησα για κάποια δευτερόλεπτα και σκέφτηκα λογικά. Έλα, μωρέ, σε χριστιανοκρατούμενη χώρα όλο και κάποια εκκλησία θ’ ανοίξει για να υποδεχθεί τους αστέγους και τους τραυματίες. Τι στο διάολο (θου Κύριε…), δεν μπορεί, η Εκκλησία θα έχει αναλάβει δράση.
Μπα. Ποσταρίσματα από το πρωί για γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ που άνοιξε και παρέχει νερό – φαγώσιμα. Για γνωστά ταχυφαγεία που κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους πληγέντες και τους πυροσβέστες. “Είδες οι προσευχές;”, σκέφτηκα. “Εισακούσθηκαν”.
Έκανα ακόμη ένα ποστάρισμα στο facebook δήθεν αγανάκτησης και λούμπεν επαναστατικής ενεργοποίησης, ανέβασα και τη φωτογραφία με τον πυροσβέστη και το καμένο παιδάκι στα χέρια του που είναι τουλάχιστον 25ετίας κι έβαλα το κινητό να φορτίσει. Για τα υπόλοιπα ας αναλάβουν δράση οι άλλοι.
Αυτοί που έσπευσαν στο Σισμανόγλειο για να δώσουν αίμα. Αυτοί που γνωστοποίησαν πως οι πόρτες των σπιτιών τους είναι ανοιχτές για να περιθάλψουν τους τραυματίες. Αυτοί που το έκαναν. Αυτοί που έτρεξαν χωρίς τυμπανοκρουσίες να προσφέρουν ένα μπουκάλι νερό στους πυροσβέστες. Αυτοί που δεν έχουν facebook ή αν έχουν δεν αναλώνονται σε e-προσευχές και αντιπολιτευτικά στάτους. Αυτοί που από το πρωί κλαίνε για την χαμένη Ελλάδα.
Γι’ αυτό, να έχετε στο μυαλό σας τούτο: για κάθε Αμβρόσιο υπάρχει και ένας εθελοντής αιμοδότης. Επιλέξτε ποιον θα ακολουθήσετε. Μόνο μη κάνετε θόρυβο. Αυτός που ψάχνει το αγνοούμενο παιδί του δεν θέλει φασαρία. Θέλει να ακούσει να τον φωνάζει, να βεβαιωθεί ότι είναι καλά.
Για τα υπόλοιπα έχουμε κι άλλες μέρες να τα πούμε. Αν είμαστε ζωντανοί. Γιατί στην Ελλάδα ζούμε από τύχη.
Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων, κουράγιο σε αυτές των αγνοούμενων. Λίγο ησυχία τώρα…
