Κέρδισε μόνο ο ΠΑΟΚ

Από το «αναίμακτο» φινάλε της πολύκροτης υπόθεσης των ημερών, δεν κέρδισε ούτε η διοίκηση, ούτε ο Δώνης, ούτε ο Γκαρσία, κέρδισε μόνο ο ΠΑΟΚ. Οι εγωισμοί παραμερίστηκαν και αποφεύχθηκε η διχαστική ατμόσφαιρα, που θα αποτελούσε τροχοπέδη στην πορεία για την κατάκτηση του κυπέλλου και την έξοδο στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Όλες οι πλευρές επέδειξαν ψυχραιμία και έτσι η κατάσταση δεν έφτασε στο απροχώρητο. Το... αυτογκόλ της αμετάκλητης σύγκρουσης διοίκησης, οπαδών, Δώνη και Γκαρσία, στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, δεν μπήκε. Ευτυχώς, γιατί το αναπόφευκτο μπάχαλο θα έκανε πολύ κακό στην ίδια την ομάδα.

Παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα και τεράστια λαϊκή απήχηση, που έχουν περάσει και από την Ρεάλ και την Μίλαν, όπως ο Γκαρσία, δεν συμβιβάζονται με τον πάγκο. Η δυσαρέσκειά του για την μη χρησιμοποίησή του από τον Δώνη στην βασική 11άδα σιγόβραζε από καιρό. Ο Γκαρσία θεωρούσε ότι είναι έτοιμος από τις αρχές Γενάρη και ένιωθε υποτιμημένος από τις επιλογές του προπονητή.

Το πλάνο της επιστροφής του Γκαρσία

Πριν από περίπου 15 μέρες ο Δώνης επιχείρησε να προλάβει την έκρηξη του Ουρουγουανού. Όπως διέρρευσε από την πλευρά της διοίκησης και του προπονητή, ο 43χρονος τεχνικός του μίλησε στα αποδυτήρια και του περιέγραψε ένα πλάνο σταδιακής επιστροφής του στην ομάδα. Το πλάνο περιελάμβανε την είσοδό του ως αλλαγή στους αγώνες με την Ξάνθη, όπως και έγινε, και με τον Άρη, κάτι που δεν έγινε, γιατί ο Γκαρσία την περασμένη Παρασκευή δεν προπονήθηκε με την επίσημη αιτιολογία της ίωσης. Η επιστροφή του στην 11άδα προσδιοριζόταν για το ματς με τον ΟΦΗ, στο οποίο δηλώθηκε, γι’ αυτό τον λόγο, να εκτίσει την ποινή του ο Κάτσε.

Ο Δώνης πήρε πρωτοβουλία και την Παρασκευή το βράδυ ξαναμίλησε με τον Γκαρσία και του επανέλαβε ότι τον υπολογίζει για βασικό στα επόμενα εντός έδρας ματς με ΟΦΗ και Κέρκυρα. Η... μπάλα, όμως, είχε ήδη χαθεί και χρειάσθηκαν απανωτές συναντήσεις χθες και η «πυροσβεστική» παρέμβαση του Ιβάν Σαββίδη για την εξομάλυνση της κατάστασης.

Ο σεβασμός εμπνέεται δεν κερδίζεται

Ο σεβασμός εμπνέεται, δεν κερδίζεται. Όταν ο Σάντος το καλοκαίρι του 2009, την εποχή απόκτησης του Βιτόλο, σε συνέντευξη Τύπου πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος, δήλωσε πως ανάμεσα σε Βιτόλο και Γκαρσία για την 11άδα προτιμά απερίφραστα τον Βιτόλο, έκαναν όλοι τουμπεκί, παρότι σε πάρα πολλούς δεν άρεσε εκείνη η δήλωση. Λίγο καιρό αργότερα ο Γκαρσία αποτέλεσε ένα ιδανικό δίδυμο αμυντικών χαφ με τον Βιτόλο.

Ο πολύπειρος Σάντος διαχειρίστηκε, τότε, μια κατάσταση ξεκάθαρα και δυναμικά από την αρχή και τελικά έμεινε στην μνήμη των οπαδών του ΠΑΟΚ, πολλοί από τους οποίους τον αμφισβήτησαν εντονότατα, κατά περιόδους, ως ο «δάσκαλος». Γιατί είναι ο Σάντος, ο οποίος πριν έρθει στον ΠΑΟΚ είχε πάρει πρωταθλήματα και κύπελλα στον πάγκο της Πόρτο και είχε οδηγήσει την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας μέχρι τους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ.

Αυτό είναι το πρόβλημα με τους νέους προπονητές χωρίς τις μεγάλες περγαμηνές. Στην ίδια κατηγορία ανήκαν και ο Μπερέτα με τον Χάβο. Δεν μπορούν να επιβληθούν με την παρουσία τους και την συμπεριφορά τους σε μεγάλες φίρμες τύπου Γκαρσία και τους παίρνει το... ποτάμι. Ειδικά εάν η ομάδα δεν πηγαίνει και καλά. Ή δεν παίζει καλά, όπως συμβαίνει κατά κόρον με τον φετινό ΠΑΟΚ.

Βάσιμη αισιοδοξία

Με την δήλωση και την απρόσμενη και θαρραλέα, είναι αλήθεια, συγνώμη του Γκαρσία το θέμα έκλεισε. Μετά την εμφάνιση του Καμαρά και την μικρή δόση που πήραμε από τον Ολίσε, η αισιοδοξία για πολύ καλύτερη συνέχεια είναι απολύτως βάσιμη. Οι δυο Αφρικανοί έδειξαν ότι θα δώσουν την σπιρτάδα και την ζωντάνια που έλειπε από την μεσοεπιθετική γραμμή του ΠΑΟΚ. Υπάρχει και ο Βούκιτς που δεν τον είδαμε ακόμα.

Υπάρχει και ο Σίλντενφελντ που θα δώσει μόλις προσαρμοστεί πλήρως την απαραίτητη εμπειρία στην άμυνα. Ίσως ο Κατσικάς δίπλα του βελτιωθεί, όπως έγινε με τον Μαλεζά δίπλα στον Κοντρέρας. Υπάρχει και ο Ιτάνζ που θα δώσει μια σιγουριά κάτω από την εστία, ειδικά στις στημένες φάσεις και στις σέντρες, φάσεις κατά την διάρκεια των οποίων διαχρονικά οι φίλοι του ΠΑΟΚ... έκαναν τον σταυρό τους. Υπάρχει και ο Κατσουράνης που μπορεί να δώσει πολλαπλές λύσεις και ποιότητα στην μεσαία γραμμή.

Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες

Το μόνο που δεν υπάρχει πλέον είναι άλλες δικαιολογίες. Το ρόστερ είναι σαφώς πολύ πιο ισχυρό. Τα κενά καλύφθηκαν και το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης πέφτει στον Δώνη. Η αιτιολογία ότι δεν έχω ακραίους, δεν έχω στόπερ, δεν έχω αμυντικά χαφ, δεν έχω τερματοφύλακα, δεν υφίσταται. Είναι αυτονόητο ότι με αντιπάλους τον Λεβαδειακό και τον Αστέρα Τρίπολης θα θεωρηθεί παταγώδης αποτυχία του, η μη συμμετοχή του ΠΑΟΚ τουλάχιστον στον τελικό του κυπέλλου μετά από 10 χρόνια και η μη έξοδος στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.