Αιώνια ερωτήματα ενός καθαρού μυαλού

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι κάτι απλό: ας μου εξηγήσει κάποιος εμένα με την ελλιπή μόρφωση, γιατί τούτη τη στιγμή που μιλάμε τέσσερις άνθρωποι με μηνιάτικο όσο είναι το ετήσιο εισόδημά μου λένε "ναι" σε μία δανειακή σύμβαση που υποδουλώνει τη χώρα μου, το μέλλον μου και το μέλλον των παιδιών μου (αν με αξιώσει ποτέ η κατάσταση να κάνω); Kαι γιατί δεν μου εξηγούν επακριβώς τι σκατά θα φέρει αυτή η δανειακή σύμβαση, χωρίς να ζητοκραυγάζουν για τη σωτηρία του 13ου και 14ου μισθού όταν, πλέον, είναι οι μόνοι μισθοί που μας έχουν απομείνει;

Γιατί τούτη τη στιγμή τέσσερις άνθρωποι που δεν γνώρισαν τι σημαίνει φτώχεια -ή έστω λιτότητα και καθημερινότητα με τα απολύτως απαραίτητα- αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα; Γιατί κάποιοι άνθρωποι που δεν ξέρουν πως είναι να ζεις με 1200 ευρώ, δύο παιδιά και ενοίκιο, σε θάβουν και σε αναγκάζουν είτε να ξενιτευτείς (γιατί ρε διάολε με διώχνεις από την πατρίδα μου) είτε να ψάχνεις λεφτά για ψυχιάτρους ώστε να καταπολεμήσεις την κατάθλιψη;

Γιατί δεν βγαίνει κάποιος να μου πει γιατί μου φόρτωσαν την τρόικα και μάλιστα χωρίς να με ρωτήσουν; Γιατί κάποιος δεν βγαίνει να μου πει τι σημαίνει χρεοκοπία και επιλεκτική χρεοκοπία; Γιατί κάποιος δεν βγαίνει να μου εξηγήσει τι θα γίνει αν χρεοκοπήσουμε σαν χώρα και τι μέτρα έχουν ληφθεί για μια τέτοια περίπτωση; Γιατί κάποιος δεν βγαίνει να μου πει ότι η Ελλάδα και οι κυβερνώντες αυτή δεν έχουν πάρει κανένα απολύτως μέτρο για αυτό το σενάριο και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έχουν στείλει τη χώρα μου στο παγόβουνο;

Χέστηκα ποια είναι η Standard and poors και πολύ περισσότερο χέστηκε η κυρά-Τασούλα που ακούει για χρεοκοπίες, κούρεμα συντάξεων, εισφορές και PSI και φωνάζει τον παπά του χωριού για αγιασμό. Οι ερωτήσεις που έχει όλος ο κόσμος και δεν μπορεί να βρει απαντήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα των συμφωνηθέντων ρεπορτάζ των δημοσιογράφων της Εκάλης, του Διονύσου και της αστυνομικής συνοδείας, είναι απλές. Τόσο απλές που ίσως να μην θέλουν να πέσουν στο επίπεδό μας για να τις απαντήσουν.

Γι' αυτό ήμασταν και είμαστε η χώρα του “για να το λέει αυτός, σωστό θα είναι”. Ε, τότε προσκυνήστε τους σωτήρες μας. Δεν μας χρεοκόπησαν, δεν έκοψαν τον 13ο και 14ο μισθό και έδωσαν ρευστό στην Ελλάδα. Εντάξει, μας πέταξαν στο δρόμο. Ε, και; Θα ρίξουμε καινούργια άσφαλτο...

ΥΓ: Λαϊκιστές και αριστεροί έχουμε γίνει όσοι θέτουμε κάποια ερωτήματα για το μέλλον μας, γιατί όπως είπε και ο κ.Πρετεντέρης "η Αριστερά έχει πιάσει στασίδι στις κερκίδες και αποδοκιμάζει εκείνους που ιδρώνουν στο γήπεδο". Τόσο ιδρώτα ρε πούστη μου δεν τον αντέχω. Κάποια στιγμή μυρίζουν οι μασχάλες...

ΥΓ2: Κάνω ένα copy-paste από τον Γιάννη Φιλέρη, τους στίχους του Γεωργίου Σουρή:

Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,

όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.

Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος

σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.

Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο

κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.

Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,

μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,

σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.

Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο

ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,

σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,

απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.

Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε

Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,

μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω

και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος

κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!