Διήμερο κρίσης για τους “αιώνιους”

Βίοι αντίθετοι, μεν, κρατήστε μικρό καλάθι οι νικητές, μην εξάπτεστε οι ηττημένοι, δε. Η 3η αγωνιστική στην πρώτη «διπλή» εβδομάδα της Ευρωλίγκα είναι πια παρελθόν, αλλά Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν έχουν χρόνο, να μείνουν στις δάφνες της σημαντικής αν μη τι άλλο νίκης στο Τελ Αβίβ οι πρώτοι και να «κλαίνε» για τη συνήθη ήττα-τρύπα στη Μόσχα οι δεύτεροι.

Βλέπετε, η Χίμκι στην πρώτη της έξοδο μετά από τρία σερί εντός έδρας (!) ματς έρχεται αήττητη και ανεβασμένη για το διπλό στο γήπεδο όπου κάποτε αρχικά δοξάστηκε αλλά στο τέλος λοιδορήθηκε (και όχι μόνο…) ο Γιώργος Μπαρτζώκας ενώ για τον Παναθηναϊκό το συναπάντημα με την ομάδα που του στέρησε τη συμμετοχή στο περσινό φάιναλ-φορ, τη Φενέρμπαχτσε του Ζοτς επιβάλει ανασύνταξη… χθες.

Για τον Ολυμπιακό το ότι πέρασε από μία έδρα σαν το «χωνί» του Γιαντ Ελιάου δίχως τον Σπανούλη ήταν μία μεγάλη επιτυχία που την οφείλει πρωτίστως στον Πρίντεζη ο οποίος έδωσε δωρεάν μαθήματα φόργουορντ στους ψηλούς της Μακάμπι. Η «ομάδα του λαού» δεν είναι φυσικά το περσινό αποκρουστικό σκορποχώρι, δεν είναι όμως και ομάδα άξια εμπιστοσύνης. Οι δύο της γκαρντ Κόουλ-Τζάκσον είναι ευχή και κατάρα.

Όσο άντεχαν τα πόδια τους πίεζαν τον Ολυμπιακό. Στο τέλος όμως έμειναν από δυνάμεις και ας έχασε η Μακάμπι την ευκαιρία να κλέψει το ματς στο τελευταίο σουτ. Οι ερυθρόλευκοι «κέρδισαν» την καλύτερη φετινή εμφάνιση του κορυφαίου πάουερ φόργουορντ της διοργάνωσης «Πριντ» αλλά επιμένω ότι δεν θα αντέξουν για πολύ ακόμη αν δεν ενισχυθούν στη γραμμή ψηλών. Και ένα εξαιρετικό crash-test είναι το σημερινό ματς με τη Χίμκι των πολλών και αθλητικών ψηλών (Ρόμπινσον, Χάνικατ, Γκιλ).

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη δεν έδειξε τίποτε διαφορετικό απ’ όσα είχα δει στη Βαρκελώνη. Μοιάζει με ομάδα που βρίσκεται ακόμη σε περίοδο προετοιμασίας. Καμία πνευματική ετοιμότητα στο ξεκίνημα του ματς, παίκτες που μπαινόβγαιναν δίχως να αλλάζει κάτι προς το καλύτερο αλλά προς το χειρότερο. Ακόμη και όταν με τον Θανάση στο «4» βρήκε τρόπο να ανακόψει τον ρυθμό της ΤΣΣΚΑ (είχαν φροντίσει και οι διαιτητές με την άδικη και τραβηγμένη από τα μαλλιά αποβολή των Γκιστ και Ντε Κολό που έπληξε περισσότερο την ομάδα του Ιτούδη) δεν είχαν σταθερότητα στην επίθεση.

Υπήρχαν παίκτες που είτε δεν εμφανίσθηκαν καν (Βουγιούκας, Ντένμον, Γκάμπριελ) ή ήταν εντελώς αρνητικοί και επιβλαβείς (Παππάς με… ρεκόρ -10 στο +/- της ομάδας του στα 4 λεπτά που έπαιξε) για την ομάδα τους. Ο Καλάθης ήταν εκτός ρυθμού από το… τζάμπολ, ο Λεκαβίτσιους όσο και αν προσπάθησε ήταν (λόγω ύψους) τρύπα αμυντικά αφού η ΤΣΣΚΑ τον σημάδευε συνεχώς και το -18 ήρθε ως φυσική συνέπεια.

Πολλά όμως μπορούν να αλλάξουν σήμερα και αύριο για τις δύο ομάδες μας. Ενδεχόμενη ήττα π.χ. για τον Ολυμπιακό θα προσθέσει προβληματισμό και ίσως επισπεύσει την απόκτηση ψηλού. Αντίστοιχα μία νίκη επί του… κακού δαίμονα Ζοτς μπορεί να αλλάξει άρδην την ψυχολογία στον Παναθηναϊκό. Οπότε, υπομονή και… εγκράτεια και στους μεν και στου δε. Ακόμη βρισκόμαστε στα τέλη Οκτώβρη και μέχρι τον Μάιο έχουμε μπροστά μας επτά μήνες…