Μη τυχόν και τον διώξετε!

Ο Δημήτρης Κριτής πλέον δεν... ανησυχεί και στηρίζει τον Κλαούντιο Ρανιέρι στα δύσκολα, θεωρώντας ότι η Εθνική Ελλάδας έχει αποκλειστεί κι έτσι έχει τη δυνατότητα να γίνουν οι αλλαγές που επιθυμούν.

15 ΟΚΤ 2014

Ό,τι είχαμε να πούμε, το είπαμε τις δύο πρώτες αγωνιστικές ημέρες αυτής της προκριματικής φάσης. Εστιάζοντας στις προθέσεις ΕΠΟ και ομοσπονδιακού προπονητή, αλλά και στους αγωνιστικούς στόχους που είχαν μπροστά τους. Για τις επιπτώσεις δηλαδή που θα είχαν οι αλόγιστες επεμβάσεις στην αγωνιστική φιλοσοφία του εθνικού μας συγκροτήματος, μεσούσης της προκριματικής φάσης για το Euro 2016.

Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να τα επαναλάβουμε σήμερα και δεν ωφελεί σε τίποτε να επιμείνουμε στο ίδιο κεφάλαιο. Σήμερα ας τα λένε μόνοι τους, όσοι μέχρι χθες έβριζαν και μας κατηγορούσαν ως αντιδραστικούς (sic!) που απλά ανησυχούσαμε και δεν το κρύβαμε. Εξάλλου, τώρα πια δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Ας παρακολουθήσουμε και μία τελική φάση χωρίς άγχος. Μπουχτίσαμε στα μεγάλα τουρνουά...

Προς τι λοιπόν τα αεροπλάνα, το πρόγραμμα πτήσεων της Alitalia και οι αναζητήσεις διαθεσιμότητας στα δρομολόγια προς Ρώμη; Να γίνει δηλαδή τι; Να έρθει κάποιος άλλος που θα τρέχει να μαζέψει τη διαφορά των 8 βαθμών από τους Βορειοϊρλανδούς και των 6 από τους Ρουμάνους, που θα μας φιλοξενήσουν κιόλας προσεχώς;

Εξάλλου μπορεί να μας βγάλει και η τρίτη θέση στα τελικά. Ή εν πάση περιπτώσει ας αγοράσουμε μια wild card. Τι; Δεν έχει wild card στο ποδόσφαιρο;

Και οι αλλαγές; Πότε επιτέλους θα αλλάξει αυτή η κουραστική (και προφανώς κουραστικά επιτυχημένη) Εθνική ομάδα; Πότε θα ανανεωθεί αυτό το γηρασμένο (27,5 χρόνια ηλικιακό μέσο όρο παρέδωσε ο Σάντος το καλοκαίρι!) σύνολο; Πότε θα γίνουμε Βραζιλία; Πότε ρε γαμώτο θα τραγουδήσουμε “ρε Κονέ, ρε Κονέ, να 'χαμε έναν αργιλέ, να ρουφάγαμε όλη μέρα, να σε βλέπουμε Πελέ”; Πότε θα γίνει η απέναντι γεροντοκόρη, μάνα;

Εθνικάρα στα δύσκολα

Όοοοοχι ξυπνοπούλια μου. Τώρα θα τον πιούμε όλοι μαζί μέχρι το τέλος. Εθνική στα εύκολα, Εθνικάρα στα δύσκολα. Να δούμε και το 3-2-5 και το 2-4-4 και χωρίς κανένα άγχος. Μεγάλη δουλειά αυτό το τελευταίο. Κι αν γράψει το κοντέρ και κανά νούμερο "Τζαλακώστας style and size", κάνουμε όλοι μαζί την επανάστασή μας. Διαδικτυακά πάντα.

Το παρόν κείμενο βρίθει υπερβολών. Ίσως και ανακριβειών. Σίγουρα πάντως ρεβανσιστικής κακοήθειας. Αλλά και με καθαρό μυαλό να θελήσουμε να το δούμε, πάλι στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε. Όταν ρισκάρεις το εισιτήριο της πρόκρισης, προκειμένου να αλλάξεις εκ βάθρων τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και λειτουργεί η Εθνική, δεν θα αφήσεις την προσπάθεια στη μέση όταν έτσι κι αλλιώς έχουν όλα -ή σχεδόν όλα- χαθεί και μπορείς πλέον απερίσπαστος να επιτελέσεις το έργο σου. Θα ήταν ανόητο και στη θεωρία και στην πράξη.

Υ.Γ.: Στις αντενδείξεις θα βρείτε ένα πελώριο απαγορευτικό για τον Γιώργο Καραγκούνη και όσους απέμειναν να σκέφτονται σαν τον Γιώργο Καραγκούνη. Έτσι κι αλλιώς δεν θα τους πείσει κανείς πως όλα τελείωσαν και πολύ καλά θα κάνουν να συνεχίσουν να πιστεύουν στο όνειρο. Άλλωστε ο δικός τους, άλλοτε αθεράπευτος ρομαντισμός και άλλοτε παθιασμένη υπέρβαση σκέψης και πράξης, κράτησαν αυτή την ομάδα όρθια όλα αυτά τα χρόνια και την οδήγησαν σε απλησίαστα επιτεύγματα.

Και σ' αυτούς ελπίζουμε ξανά...