Δειλά βήματα ως την πειστική αποκατάσταση
O Δημήτρης Κριτής γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της ΑΪΚ που αποτέλεσε το πρώτο βήμα για να αποκατασταθεί η "πληγωμένη" σχέση με τον κόσμο, ενώ στέκεται στην κλήρωση των πλέι οφ του Europa League που έχει ομάδες για όλα τα... γούστα.
Ήταν ο μόνος που προκρίθηκε και ήταν ο μόνος που νίκησε και μάλιστα δύο φορές. Κόντρα στον ασθενέστερο αλλά και με τον καλύτερο αγωνιστικό ρυθμό, εκ των 5 αντιπάλων των ελληνικών ομάδων, ο Παναθηναϊκός έκανε το χρέος του και κάτι παραπάνω: "γλύκανε" τον κόσμο του μετά από πολύ καιρό και του υποσχέθηκε ακόμη καλύτερα.
Μπορεί η πρόκριση να ήταν το ζητούμενο, μονόδρομος και καθήκον, αλλά μην υποτιμάτε τη σχέση της ομάδας με τον κόσμο της. Μία σχέση βαθιά τραυματισμένη από το περσινό σοκ του διπλού ευρωπαϊκού αποκλεισμού, που παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης σεζόν στην εντατική, με την καταθλιπτική εικόνα της μισοάδειας Λεωφόρου να την υπερτονίζει.
Ακόμη και σήμερα, με τον Παναθηναϊκό να είναι μακράν της δεύτερης η πιο ενισχυμένη ομάδα της Superleague, τα εισιτήρια διαρκείας που έχουν διατεθεί για την αγωνιστική περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας καταγράφουν πτώση της τάξης του 30% (!), που είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη μεταξύ των ανταγωνιστών του, συγκρίσιμη ίσως μόνο με τον αποδυναμωμένο Ολυμπιακό.
Χθες έγιναν τα πρώτα δειλά βήματα αποκατάστασης και απαιτούνται αρκετά ακόμη, για να μιλήσει κάποιος με σιγουριά για ανάνηψη της πίστης των φιλάθλων στον πράσινο ποδοσφαιρικό οργανισμό, κάτι που απομένει να αποτυπωθεί στην ανταπόκρισή τους στα προσεχή αγωνιστικά ραντεβού.
Πέρα και πάνω από την επαγγελματική επάρκεια του Λεντέσμα, του Ιμπάρμπο, του Γουακάσο και των υπολοίπων νέων που ήρθαν και όσων ακόμη θα έρθουν για να ενισχύσουν την επιχείρηση επανόδου σε επίπεδα Panathinaikos, είναι η ενίσχυση του γηπεδικού κοινού, αυτών δηλαδή που θα πειστούν να πλαισιώσουν με αυτοπεποίθηση μία ακόμη καινούργια προσπάθεια των "πρασίνων" να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, δηλαδή στην ελληνική κορυφή και την ευρωπαϊκή ελίτ.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΒΕΛΤΙΩΣΗ
Κάνουμε λόγο για δειλά βήματα, λόγω του γεγονότος ότι ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε αποτελεσματικός, αλλά σίγουρα απέχει πολύ από το ταβάνι που τοποθετεί ακόμη κι ο πιο συγκρατημένος φίλος του για το παρόν έμψυχο δυναμικό.
Ιδιαίτερα στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο της χθεσινής επαναληπτικής αναμέτρησης στην Στοκχόλμη, η εικόνα δεν ήταν ευθέως ανάλογη των απαιτήσεων. Η κουτή κάρτα του Λεντέσμα από το 15' σε διαμαρτυρία για την απόσταση του αντιπάλου από το σημείο του κόρνερ που ήταν έτοιμος να εκτελέσει με πάσα, η ανεπιτυχής προσπάθεια του Ιμπάρμπο ένα δεκάλεπτο αργότερα να δημιουργήσει απειλή για την σουηδική εστία στην καλύτερη φάση του πρώτου μέρους, η προειδοποίηση των γηπεδούχων στο 35' στην πρώτη αρρυθμία της ελληνικής άμυνας με βαθιά μπαλιά στην πλάτη της και γενικά ένα σκηνικό που άρχισε να θυμίζει το περσινό εκτός έδρας παιχνίδι με τη Μπριζ, που η πρώτη "στραβή" έφερε την κατάρρευση και την καταστροφή.
Το γκολ με το "καλησπέρα" στο δεύτερο ημίχρονο ανέτρεψε ασφαλώς τα δεδομένα και "τελείωσε" την υπόθεση πρόκριση, αφού κανείς πια δεν πίστευε ότι η ΑΙΚ θα μπορούσε να βρει τρία γκολ, χωρίς να δεχθεί δεύτερο και να κάνει δικό της το εισιτήριο για τα πλέι οφ της διοργάνωσης.
Οι φάσεις που ακολούθησαν με τον Λουντ, τον Μπεργκ, πριν οι "πράσινοι" βρουν το δεύτερο γκολ που έμελλε να είναι το τελικό σκορ της αναμέτρησης έπειθαν για του λόγου το αληθές.
Αν όμως προσθέσουμε στο γεγονός πως για ένα σημαντικό χρονικά διάστημα του πρώτου μέρους έδειχναν ικανοποιημένοι από το 0-0 και τη αδυναμία της ΑΙΚ να τους απειλήσει και το ότι μετά το 0-1 χαλάρωσαν και έχασαν την συγκέντρωσή τους με αποτέλεσμα να δώσουν ευκαιρίες στους Σουηδούς που μέχρι τότε αγκομαχούσαν να φτάσουν στο τελευταίο τρίτο του αγωνιστικού χώρου, γίνεται σαφές ότι υπάρχει ακόμη δρόμος στον τομέα της νοοτροπίας που πρέπει να εμπεδωθεί εντός του ποδοσφαιρικού τμήματος, ώστε να δώσει πειστικά σημάδια παλινόρθωσης του αθεράπευτα νικητή Παναθηναϊκού.
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ
Και τώρα η κλήρωση. Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι ο Αντρέα Στραματσόνι και οι παίκτες του θα γνωρίζουν το τελευταίο εμπόδιο πριν τους ομίλους του Europa League και στη δεξαμενή των πιθανών αντιπάλων υπάρχει κάθε καρυδιάς καρύδι.
Ακόμη και η Γκαμπάλα, για την οποία παραμένει η βαθιά πίστη ότι αποτελεί τον οδυνηρότερο σύγχρονο αποκλεισμό του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, ωστόσο μετά και τη χθεσινή της πρόκριση επί της Λιλ, θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι πρόκειται για μία ραγδαία ανερχόμενη ομάδα, με σχέδιο, πλάνο και δυνατότητες που ουδείς δικαιούται να υποτιμά λόγω του υποβαθμισμένου πρωταθλήματος στο οποίο συμμετέχει.
Και ασφαλώς πέρσι λειτούργησε επικουρικά το γεγονός ότι επρόκειτο για τον δεύτερο αποκλεισμό (μετά από την τρίτη προκριματική φάση του Champions League από την Μπριζ και στα πλέι οφ του Europa League από την ομάδα του Αζερμπαϊτζάν). Φέτος ας μείνουμε μακριά και αγαπημένοι κι ας είναι η Βοϊβοντίνα, η Σλάβια, η Σοντερίσκε, η Σκέντια ή η Παρτιζάνι, αυτή που θα δώσει το πολυπόθητο εισιτήριο...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ