Ο παράδεισος του Γιώργου Πρίντεζη
Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει για τη ζωή σαν παραμύθι του Γιώργου Πρίντεζη, που αναδείχθηκε μέσα από τον Ολυμπιακό, αποχώρησε με "αιχμές", επέστρεψε μετά από έναν εφιαλτικό τραυματισμό και ξαναέγινε το αστέρι που όλοι προέβλεπαν ότι θα γίνει.
Μερικές φορές η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια. Και είναι στιγμές που κάποιες μικρές ή μεγάλες αποφάσεις, σημαντικές ή ασήμαντες αλλάζουν τα πάντα. Κάποιοι μιλάνε για τύχη, ίσως γιατί είναι βολικός μανδύας για να καλύψουν επιτυχίες ή αποτυχίες.
Δύσκολο να πεις τι ισχύει. Στην περίπτωση του Γιώργου Πρίντεζη, ο παράδεισός του ήταν πολύ πιο κοντά από εκεί που τον έψαξε. Ο μπασκετικός παράδεισος του Πρίντεζη ήταν ακριβώς δίπλα του κι ας χρειάστηκε να φτάσει στην Ισπανία, όπου παραλίγο να φτάσει στο άλλο άκρο...
Ο επόμενος... Αργύρης Καμπούρης
Ο Πρίντεζης ήταν Ολυμπιακός από κούνια. Δεν έγινε Ολυμπιακός επειδή πήρε μεταγραφή στην ομάδα και βόλευε να πει κάτι τέτοιο. Άλλωστε, είναι και ο τελευταίος παίκτης που βγήκε από τα φυτώρια της ομάδας και έκανε όλη τη διαδρομή μέχρι την αντρική. Σε εποχές που οι κορυφαίες ελληνικές ομάδες προτιμούσαν τις fast food μεταγραφές ταλέντων από όλη την επικράτεια και λέξεις όπως "φυτώριο", "ακαδημίες" και όλα τα σχετικά ακούγονταν περίπου σαν... σουαχίλι. Αν δεν κάνω λάθος, ο αμέσως προηγούμενος παίκτης που έκανε την ίδια διαδρομή ήταν ο Αργύρης Καμπούρης!
Το 2009, οι δρόμοι του με τον Ολυμπιακό χώρισαν απρόσμενα. Μπήκε στη μέση η Μάλαγα που κέρδισε την υπογραφή του. Αν εξαιρέσουμε τη χρονιά που είχε δοθεί δανεικός στη Λάρισα, το πιθανότερο είναι πως θα αποτελέσει τη μοναδική άλλη ομάδα στην καριέρα του.
Ο χωρισμός δεν ήταν ακριβώς "βελούδινος", αφού ο Πρίντεζης φεύγοντας είχε πει πως "όταν μεγαλώνεις σε μια ομάδα, σε βλέπουν πάντα σαν μικρό. Δεν είμαι ο Γιωργάκης, που θα μείνει στην ομάδα επειδή είμαι Ολυμπιακός. Τα λεφτά δεν παίζουν τον πρώτο ρόλο, αλλά δείχνουν πόσο σε θέλει μια ομάδα". Μερικά χρόνια αργότερα το σκηνικό θα άλλαζε ραγδαία και δραματικά.
Στη Μάλαγα, για μια σεζόν, ο Πρίντεζης έμοιαζε να βρίσκεται στον παράδεισο. Θυμάμαι σαν τώρα τη συνέντευξη που είχε δώσει στο "All Star Basket" και τις φωτογραφίες που είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό.
"Εμενε σε μια βίλα δίπλα στο κύμα με πισίνα κι η θάλασσα του Πειραιά φαινόταν πολύ μακρινή". Ακόμη πιο μακρινή φαινόταν η πίεση του ελληνικού μπάσκετ. Χαλαρός και άνετος, ο Πρίντεζης απόλαυσε μια ιδανική πρώτη χρονιά στη Μάλαγα, έχοντας ρόλο στην ομάδα, έχοντας 11,7 πόντους μέσο όρο στην Ευρωλίγκα και άλλους 10 στο ισπανικό πρωτάθλημα. Μακράν τα καλύτερα της καριέρας του μέχρι τη φετινή σεζόν.
Ο εφιαλτικός τραυματισμός
Μόνο που ήρθε η 7η Νοεμβρίου του 2009. Ο Πρίντεζης έχει πια πολλές βραδιές στην καριέρα του που θα θυμάται μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και το αξίζει. Και έχει μια που σίγουρα θέλει να ξεχάσει. Ξέρω παίκτες που δεν τολμούν να ξαναδούν το βίντεο του τραυματισμού του εκείνη τη βραδιά. Προσωπικά, το είδα μια φορά, σταυροκοπήθηκα και δεν το αναζήτησα ποτέ ξανά στο διαδίκτυο.
Έφυγε λιπόθυμος και σε φορείο από το γήπεδο, ξύπνησε στο ασθενοφόρο και για μερικές μέρες είχε απώλεια μνήμης. Η συνέχεια ήταν πολύ πιο δύσκολη και ανηφορική. Όχι μόνο το στάδιο της αποθεραπείας, αλλά και η ζωή στη Μάλαγα έμοιαζαν πια διαφορετικά. Έχασε το ρόλο του στην ομάδα, βρέθηκε στον πάγκο, μερικές φορές δεν έπαιξε καν. Στην Ισπανία έλεγαν ότι μετά από τον τραυματισμό του δεν ήταν πια ο ίδιος παίκτης. Και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν...
Από την κόλαση της Ανδαλουσίας στον παράδεισο του Πειραιά
Στο μεσοδιάστημα, είχαν επανσυνδεθεί οι δεσμοί του με τον Ολυμπιακό. Η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται ποτέ. Και άρχισε να καλλιεργείται το σενάριο της επιστροφής του. Χρειάστηκε να περάσει από χίλια κύματα η όλη ιστορία αφού τον έδενε ένα βαρύ συμβόλαιο με τη Μάλαγα στο οποίο έπρεπε να γυρίσει την πλάτη και να το σπάσει με τις μικρότερες δυνατές οικονομικές απώλειες. Ο Ολυμπιακός του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στο πιο δύσκολο σημείο της καριέρας του. Και δεν βγήκε κανείς από τους δύο χαμένους.
Ο παράδεισος της Μάλαγα είχε γίνει κόλαση και ο Πρίντεζης έμοιαζε φυλακισμένος σε ένα "χρυσό κλουβί". Κατάφερε να πάρει το "εισιτήριο" της επιστροφής την άνοιξη του 2011. Ο παίκτης που γύρισε στην Ελλάδα έμοιαζε με μουτζουρωμένη φωτοτυπία του Πρίντεζη. Είχε μόνο μακρινή σχέση με τον παίκτη που είχαν διαλέξει στις τελευταίες θέσεις του ντραφτ του 2007 οι Σαν Αντόνιο Σπερς, που συνήθως στοχεύουν και σημαδεύουν ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην Ευρώπη και έχουν την τεχνογνωσία και τον τρόπο να το διακρίνουν.
Διστακτικός, άτολμος, μαθημένος τότε να παίζει πάνω από τη στεφάνη του καλαθιού, έμοιαζε καρφωμένος στο έδαφος. Οκτώ ματς έπαιξε με τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα και με το ζόρι σκόραρε 44 πόντους και πήρε 12 ριμπάουντ. Μπορεί ο ίδιος εκείνη τη δύσκολη εποχή να είχε κλείσει τα αυτιά του και να μην άκουγε τίποτε, αλλά η λέξη "ξοφλημένος" ακουγόταν πολύ δίπλα στο όνομα του. Και ήταν μόλις 26 ετών. Στο ελληνικό μπάσκετ τα άλογα έχουμε μάθει να τα σκοτώνουμε πολύ πριν γεράσουν. Με μια διαφορά: ο Πρίντεζης από τη δοκιμασία της Μάλαγα βγήκε πολύ σκληρός και ακόμη περισσότερο αποφασισμένος.
Η μεταμόρφωση
Δεν ξέρω ειλικρινά τι έγινε το καλοκαίρι του 2011, αλλά θεωρώ ότι ήταν το πιο καθοριστικό σημείο της καριέρα του. Δεν ξέρω πόσους τόνους ιδρώτα έχυσε και πόσο δούλεψε. Μπορώ όμως να καταθέσω με σιγουριά ότι ο Πρίντεζης που εμφανίστηκε στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς ήταν πολύ διαφορετικός και σωματικά και πνευματικά. Δεν υπάρχει κανείς που να ασχολείται με το μπάσκετ και να μην έχει στο μυαλό του το καλάθι της Κωνσταντινούπολης που έδωσε έναν ευρωπαϊκό τίτλο στον Ολυμπιακό. Δεν υπάρχει κανείς που να ασχολείται με το μπάσκετ και θα ξεχάσει το απίθανο χθεσινό του τρίποντο ή αν θέλετε τη μεγαλειώδη σειρά τριών αγώνων που έκανε κόντρα στη Μπαρτσελόνα.
Μόνο που ο Πρίντεζης είχε δώσει το στίγμα του πολύ νωρίτερα εκείνη τη χρονιά. Στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας, ο ανανεωμένος Ολυμπιακός είχε γνωρίσει τη συντριβή στο Μπιλμπάο και στον πρώτο εντός έδρας αγώνα έπαιζε με τη Φενέρ στο ΣΕΦ. Οι Τούρκοι τον ζόρισαν πολύ εκείνο το βράδυ και ο Πρίντεζης, στο καλύτερο μέχρι τότε παιχνίδι της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, σκόραρε 21 πόντους, πήρε 7 ριμπάουντ και οδήγησε τον Ολυμπιακό σε μια μεγάλη ανατροπή στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου, ενώ προς το τέλος του αγώνα έκανε ένα καθοριστικό μπλοκ πάνω στον Ούκιτς.
Τα σταράτα λόγια και τα "άρρωστα" αποδυτήρια
Στο τέλος τον φώναξα να κάνει δηλώσεις στην κάμερα της "Nova". Στην τρίτη και τελευταία ερώτηση, τον ρώτησα και για την προσωπική απόδοσή του και είδα το μάτι του να λάμπει λίγο παράξενα. Λες και κάτι τον ενόχλησε και ίσως όντως να τον είχε ενοχλήσει. "Λοιπόν, πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι για να πάμε μπροστά πρέπει να αφήσουμε έξω από τα αποδυτήρια τον εγωισμό μας. Να γίνουμε ομάδα, να κερδίζουμε και να χάνουμε όλοι μαζί. Σήμερα ήμουν εγώ, αύριο θα είναι κάποιος άλλος, το θέμα είναι η ομάδα", ήταν η σταράτη απάντηση του.
Τελειώνοντας τη συνέντευξη σκέφτηκα ότι όντως το ξήλωμα των ακριβών συμβολαίων που είχε γίνει το ίδιο καλοκαίρι από τον Ιβκοβιτς και τη διοίκηση του Ολυμπιακού θα έβγαζε κάτι καλό. Ότι μέσα από τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού που ήταν "άρρωστα" όλη την προηγούμενη χρονιά, με πολύ γκρίνια και ένα μόνιμο κλίμα ηττοπάθειας, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Ο Πρίντεζης εκείνο το βράδυ, πολύ πριν από τους ηρωισμούς που θα τον αφήσουν στο πάνθεον της ιστορίας της Ευρωλίγκας, έδειξε το αύριο του Ολυμπιακού. Ήταν νωρίς για να το καταλάβουμε. Το σίγουρο είναι ότι έβαλε και ο ίδιος το χέρι του με πολλούς τρόπους. Εκτίμησε τη δεύτερη ευκαιρία που του έδωσε ο Ολυμπιακός σε μια δύσκολη καμπή της καριέρας και δεν του γύρισε την πλάτη, όταν ήρθε η ώρα να ανανεώσει το συμβόλαιο του.
Και τελικά, ο παράδεισος δεν ανοίγει με αντικλείδι. Ανοίγει πολύ πιο εύκολα. Αρκούν μερικά ηρωικά σουτ της τελευταίας στιγμής και είναι πολύ πιο κοντά μας από όσο πιστεύουμε. Το αποδεικνύει το παράξενο ταξίδι του Γιώργου Πρίντεζη.
Διαβάστε ακόμη
Τάσος Μαγουλάς: Cojones!
Γιάννης Ζωιτός: Έτσι το σηκώνει