Μπορεί να γίνει ο Έλληνας… Πασκουάλ
Ο Δημήτρης Καρύδας γράφει για την πρόσληψη του Γιάννη Σφαιρόπουλου στον πάγκο του Ολυμπιακού και εξηγεί γιατί ο νέος κόουτς των ερυθρόλευκων μπορεί να γίνει ο Έλληνας... Πασκουάλ.
30 Ιανουαρίου του 2008. Στο στούντιο της Nova είναι σε εξέλιξη μια ακόμη super Euroleague. Στο κινητό μου που συνήθως έχω ανοιχτό για παν ενδεχόμενο φτάνει το μήνυμα: "Αύριο τελειώνει ο Γκέρσον". Λίγο νωρίτερα, ο Ολυμπιακός έχει χάσει από τη Σιένα. Η συζήτηση φουντώνει για το θέμα της διαδοχής εφόσον επαληθευτεί η πληροφορία. Είναι γνωστό ότι στις περισσότερες τηλεοπτικές εκπομπές τα… καλύτερα λέγονται και ακούγονται στις διαφημίσεις. Λίγο πριν το break καταθέτω την άποψή μου. "Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να ψάξει στην αγορά να βρει προπονητή. Τον έχει ήδη. Νομίζω ότι πρέπει να δώσει μια ευκαιρία στον Σφαιρόπουλο μέχρι το τέλος της σεζόν. Η ομάδα που έχει φτιάξει ο Γκέρσον ούτως ή άλλως δεν πάει πουθενά".
Στο διάλειμμα που ακολούθησε ο προπονητής που ήταν καλεσμένος δεν διαφώνησε απλά με την τοποθέτηση μου αλλά μου είπε περίπου θυμωμένος: "Τι είναι αυτό που είπες τώρα; Ποιος Σφαιρόπουλος να αναλάβει τον Ολυμπιακό. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ".
"Μια μέρα θα επιστρέψεις"
Πέρασαν έξι χρόνια από τότε. Ο Ολυμπιακός πήρε τον Γιαννάκη, ο Σφαιρόπουλος έφυγε το καλοκαίρι από τον Ολυμπιακό ακολουθώντας διαφορετική πορεία, ο προπονητής που ήταν εκείνο το βράδυ στο στούντιο είναι ζήτημα αν δούλεψε ολόκληρη σεζόν στην Α1 από τότε μέχρι σήμερα και πλέον εκπληρώθηκε αντίστροφα η… προφητεία! Λέγεται ότι όταν ο Σφαιρόπουλος παραιτήθηκε από τον Ολυμπιακό επειδή ακουγόταν έντονα ότι δεν ταίριαζαν οι απόψεις του με αυτές του Γιαννάκη άκουσε τους Αγγελόπουλους που τον εκτιμούσαν να του λένε: "Μια μέρα θα επιστρέψεις εδώ". Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αν ήταν μια κουβέντα της στιγμής αλλά τελικά επαληθεύτηκε.
Τον Σφαιρόπουλο τον γνώρισα καλά τα χρόνια που δούλεψε στον Ολυμπιακό δίπλα στον Καζλάουσκας και τον Γκέρσον. Ο Λιθουανός τον εμπιστευόταν και του έδινε πρωτοβουλίες. Ο Ισραηλινός δεν πίστευε στο σκάουτινγκ και στην κατασκοπεία. Στο μυαλό του αυτά ήταν συνδυασμένα με τα στατιστικά που κατέβαζε από το ίντερνετ ο συμπατριώτης του, ένας τύπος με χρωματιστά γυαλιά ονόματι Κοβάλσκι και τα οποία ανέλυε στους παίκτες. "Ο τάδε αντίπαλος μας σουτάρει με 66% στα δίποντα, προσέξτε μην σουτάρει γιατί τα βάζει". Λεπτομέρεια: Ο παίκτης μπορεί να είχε κάνει όλα κι όλα 2 ή 3 σουτ και να έπαιζε τρία λεπτά μέσο όρο. Ο Ολυμπιακός τις μέρες του Γκέρσον πήγαινε με τον αραμπά την εποχή των πυραύλων.
Την ίδια ώρα ο Σφαιρόπουλος πάλευε με ανεμόμυλους. Έκανε κανονικά το σκάουτινγκ των αντιπάλων και ας μην ασχολιόταν ο Γκέρσον, μιλούσε στους παίκτες, προσπαθούσε να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορούσε παρότι ήταν σαν να κτυπούσε γροθιές σε βράχους. Τον εκτίμησα γιατί ήταν πάνω από όλα ένας άνθρωπος πιστός στις προσωπικές αρχές του και στον δικό του κανόνα. Και ποτέ δεν είπε κουβέντα σε βάρος του Ισραηλινού που αγνοούσε συστηματικά όχι μόνο αυτόν αλλά και το υπόλοιπο προπονητικό επιτελείο και παρίστανε ότι τους άκουγε για να κάνει στο τέλος του κεφαλιού του.
Ο Σφαιρόπουλος έχει καθίσει αρκετές φορές στον καναπέ της Nova σαν καλεσμένος. Κάθε φορά που ερχόταν στο στούντιο είχε μαζί του χαρτιά, στιλό, παρακολουθούσε το ματς, σημείωνε κάθε λεπτομέρεια που μετά ήθελε να αναλύσει, λες και κοούτσαρε τον αγώνα που παρακολουθούσε τηλεοπτικά.
Αυτό ακριβώς είναι ο Σφαιρόπουλος. Μεθοδικός, οργανωτικός, δεν αφήνει τίποτε στην τύχη, θα προσπαθήσει να μπει στον αγώνα προετοιμασμένος μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Είναι άνθρωπος με ανοιχτό μυαλό εκτός αν η κουβέντα πάει σε ζητήματα δουλειάς και αρχών. Εκεί δεν σηκώνει κουβέντα.
Η σύγκριση με Μπαρτζώκα
Τι είχε λοιπόν ο Ολυμπιακός και τι πήρε; Δεν αντέχω στον πειρασμό να μην τον συγκρίνω με τον Μπαρτζώκα. Ο πρώην κόουτς του Ολυμπιακού είναι πιο ρισκαδόρος, του αρέσει πιο πολύ ο πειραματισμός σε καινούργια πράγματα. Ο Σφαιρόπουλος είναι ο κλασικός τύπος που έχει διαβάσει όλο το βιβλίο του μπάσκετ και προσπαθεί να το εφαρμόσει επακριβώς. Ο Μπαρτζώκας θέλει οι ομάδες του να τρέχουν και να παίζουν ανοιχτό μπάσκετ. Ο Σφαιρόπουλος θέλει η ομάδα του να παίζει με τον τρόπο που θα κερδίζει. Ο Μπαρτζώκας απεχθάνεται την άμυνα ζώνης. Ο Σφαιρόπουλος θα παίξει οποιαδήποτε άμυνα πιστεύει ότι ταιριάζει στον αντίπαλο.
Η βασική τους διαφορά όμως είναι στη διαχείριση καταστάσεων και χαρακτήρων. Ο Μπαρτζώκας κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι δεν είχε σταθερή συμπεριφορά απέναντι στους παίκτες. Κάποιες φορές ήταν απόμακρος και κάποιες άλλες πολύ φιλικός. Ο Σφαιρόπουλος δεν έχει ούτε σε αυτό τον τομέα δεύτερες σκέψεις. Είναι λάτρης της αυστηρής πειθαρχίας. Και τώρα πρέπει να διαχειριστεί με δική του αποκλειστική ευθύνη παίκτες με μεγάλους εγωισμούς, μεγάλα συμβόλαια και να καθίσει στον πιο απαιτητικό πάγκο της καριέρας του.
Δύο προπονητές με διαφορετική φιλοσοφία αλλά με ένα κοινό σημείο και στοιχείο που τους ενώνει: Έχουν κάνει μεγάλη διαδρομή στο μπάσκετ, χωρίς ποτέ να υπάρξουν σταρ σαν παίκτες, χωρίς καν να παίξουν στην Α1. Αλλά το μπάσκετ ξεκίνησαν να το υπηρετούν ως προπονητές από τα χαμηλά και αυτό είναι κάτι που όχι μόνο τους πιστώνεται αλλά και κάτι για το οποίο τους σέβομαι απεριόριστα. Δεν έγιναν προπονητές επειδή δεν είχαν κάτι άλλο να κάνουν στη ζωή τους ή για να ξορκίσουν ανύπαρκτα απωθημένα επειδή δεν έπαιξαν μπάσκετ στο ψηλότερο επίπεδο.
Ευκαιρία να γίνει Πασκουάλ
Με βάση την φιλοσοφία που έχουν για τους προπονητές οι Αγγελόπουλοι ο Σφαιρόπουλος έχει μια μεγάλη ευκαιρία μπροστά του. Να γίνει ο… Πασκουάλ του Ολυμπιακού. Είναι νέος, έχει όρεξη για δουλειά, αγαπάει αυτό που κάνει, έχει αρχές και κανόνες και οι Αγγελόπουλοι έχουν αποδείξει –με μοναδική και απόλυτα δικαιολογημένη εξαίρεση τον Γκέρσον- ότι διαθέτουν τεράστια υπομονή με τους προπονητές που διαλέγουν και τους στηρίζουν μέχρι εκεί που δεν…πάει άλλο. Ο Σφαιρόπουλος έχει τη δυνατότητα να μείνει στον Ολυμπιακό για πολλά χρόνια, όπως ο Τσάβι στη Μπαρτσελόνα. Αρκεί να συνεχίσει –όπως και στα δύσκολα χρόνια του Γκέρσον- να πιστεύει ότι οι αρχές και τα πιστεύω είναι αδιαπραγμάτευτα.
