Κόμπε: Το τέλος της Generation-X

Μαζί με το τέλος της καριέρας του Κόμπε σε μερικούς μήνες από τώρα, κλείνει και ένας ολόκληρος κύκλος του ΝΒΑ: Ο κύκλος των εκπροσώπων της Generation-X, της οποίας ο "πρίγκιπας" υπήρξε ο Κόμπε.

Είτε οι λίγο μεγαλύτεροι σε ηλικία εκπρόσωποι αυτής της γενιάς είτε οι λίγο μικρότεροι, βρήκαν τον τέλειο εκφραστή τους στον άνθρωπο που άνοιξε την πόρτα του ΝΒΑ στο επόμενο επίπεδο: Τώρα πια το πρωτάθλημα έχει τον διάδοχο του Κόμπε, που δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο που εξέφρασε με ακόμη πιο... ιδανικό τρόπο το Me, myself and I. Τον Λεμπρόν Τζέιμς.

Ο Κόμπε ήταν ο πρώτος που έδειξε τον δρόμο του "εγώ" σε ένα ομαδικό σπορ. Ο Μάτζικ, πριν από αυτόν, ήταν ο ηγέτης του καλιφορνέζικου show time, αλλά είχε δίπλα του τουλάχιστον έναν ισότιμο σούπερ σταρ (Τζαμπάρ) στο μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του. Ο Λάρι Μπερντ, μπορεί να ήταν ο σταρ στα χρυσά χρόνια της Βοστόνης, αλλά όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν θα μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά, αν δεν αποτελούσε ένα κομμάτι των θρυλικών Big Three (Πάρις, Μακχέιλ). Ο Τζόρνταν που δοκίμασε να το κάνει μόνος του, κατάλαβε έγκαιρα ότι έπρεπε να μπει στο σύστημα της τριγωνικής επίθεσης και να μάθει τη συνεργασία με τον Πίπεν ή λίγο αργότερα και με τον Ρόντμαν για να κυριαρχήσει.

Ο Κόμπε ξεκίνησε κάπως έτσι, κέρδισε τους πρώτους τίτλους επειδή ο Φιλ Τζάκσον φρόντισε και βρήκε τον τρόπο να παντρέψει το παιχνίδι του, αλλά και τον εγωισμό, με τα αντίστοιχα του Σακίλ. Μόνο που ο Κόμπε πάντοτε ήθελε να είναι μόνος...

Το... ψέμα για να γίνει ήρωας

Από τα σχολικά χρόνια ακόμη. Θυμάμαι την εποχή των τελικών με τους Σίξερς, όταν γύρισε στην πόλη που γεννήθηκε, αλλά που λίγοι τον αγαπούσαν. Και δεν μιλάω για τους οπαδούς των Σίξερς που τον αποδοκίμαζαν σταθερά, όχι μόνο για τη δήλωσή του ότι "στους τελικούς θα τους ξεριζώσω την καρδιά τους", αλλά και γιατί τα τοπικά ταμπλόιντς είχαν φροντίσει να... ανακατέψουν λίγο το παρελθόν του στην πόλη.

Αρκετοί παλιοί συμπαίκτες του Κόμπε από τα γυμνασιακά χρόνια είχαν να θυμηθούν την ίδια ιστορία, με διάφορες παραλλαγές. Σε πολλούς αγώνες, ο Κόμπε δήλωνε τραυματίας στο ξεκίνημα, καθόταν στον πάγκο και έμπαινε στο δεύτερο ημίχρονο για να σώσει από την ήττα την ομάδα του. Αλήθεια, ψέματα ή υπερβολές, το σίγουρο είναι ότι κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να κτίσει στη διάρκεια των καλών χρόνων της καριέρας του τον προσωπικό μύθο του.

Κόμπε vs Σακίλ

Το καλοκαίρι του 2004 ήταν ξεκάθαρο ότι οι Λέικερς, μετά από την αποτυχία τους και τη φυγή Τζάκσον, έπρεπε να θυσιάσουν έναν από τους Κόμπε ή Σακίλ. Η κοινή γνώμη ήταν διχασμένη στο Λος Αντζελες. Οι υποστηρικτές του Σακίλ έλεγαν ότι τέτοιον σέντερ οι Λέικερς δεν μπορούσαν να ξαναβρούν, γιατί απλά δεν... κυκλοφορούσε τέτοιο μέγεθος στην αγορά. Οι υποστηρικτές του Κόμπε έλεγαν απλά ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στον πλανήτη!

Έχοντας περάσει (έστω και για λίγο) από τα αποδυτήρια των Λέικερς, όταν χρειάστηκε να μεταδώσω τους τελικούς του ΝΒΑ το 2000 και το 2001, μπορώ να καταθέσω προσωπική μαρτυρία: Ο Κόμπε ήταν ο απόλυτα τυπικός επαγγελματίας, που έκανε μια δύο δηλώσεις και μετά... εξαφανιζόταν. Ο Σακίλ ήταν ο τύπος που μπορούσε να καθίσει να κάνει και λίγο πλάκα με τους δημοσιογράφους, να πει ένα ανέκδοτο, ένα ευφυολόγημα. Στο Λος Αντζελες χωρούσε μόνο ένας σταρ και οι Λέικερς διάλεξαν τον Κόμπε το 2004. Τα αποτελέσματα τους δικαίωσαν, αφού ήρθαν τα πρωταθλήματα του 2009 και του 2010. Κάπου εκεί στην ουσία έκλεισε ο αληθινός κύκλος του Κόμπε.

Δεν θυσίασε το... εφάπαξ όπως ο Μάτζικ

Οι Λέικερς, μια από τις ομάδες που σέβονται την παράδοση τους μέσα στα χρόνια, αποφάσισαν να τον τιμήσουν και να... καταστραφούν μαζί του. Το τελευταίο βαρύ συμβόλαιο που υπέγραψαν μαζί του ήταν η επιβράβευση και η δυνατότητα που του έδωσαν να παίξει είκοσι σερί χρόνια στην ίδια ομάδα. Αυτό που λέμε σημαία, αυτό που λένε ο απόλυτος franchise player. Κανείς άλλος δεν μπορεί να καυχηθεί για τη διάρκεια του σε μια ομάδα.

Παράλληλα, όμως, αυτό το βαρύ συμβόλαιο τους στέρησε τη δυνατότητα να φέρουν ικανούς παρτενέρ δίπλα του και να μείνουν διεκδικητές. Κάποτε ο Μάτζικ, όταν ήταν περίπου στην ίδια θέση, είχε δεχτεί να υπογράψει ένα μικρότερο συμβόλαιο για να χωρέσουν δίπλα του καλοί συμπαίκτες. Ο Κόμπε πήρε αυτό ακριβώς που του άξιζε: ένα συμβόλαιο αντίστοιχο της καριέρας του, αλλά δεν θυσίασε ούτε ένα μικρό κομμάτι του εφάπαξ του για να έχει καλά... γεράματα!

Το τίμημα είναι ότι φέτος σέρνει το ταλαιπωρημένο κορμί του, προσπαθώντας να κουβαλήσει μια ομάδα που δεν μπορεί να κερδίσει ούτε στο... διπλό της προπόνησης! Ακόμη κι έτσι, όμως, ο Κόμπε δεν κάνει ούτε ένα βήμα πίσω. Σουτάρει γύρω στις 17 φορές σε κάθε παιχνίδι, έχει τα χαμηλότερα ποσοστά της καριέρας του αλλά μένει στο παρκέ σχεδόν 30-31 λεπτά. Ο βασιλιάς του "εγώ" μπορεί να μη φεύγει με στιλ από το ΝΒΑ, αλλά θα φύγει με τον δικό του τρόπο.

Σνομπ και στο twitter!

Άλλωστε και η καριέρα του κάπως έτσι ήταν. Ολοι θα θυμόμαστε τους ηρωισμούς του, τα 12 τρίποντα με το Σιατλ, τους 81 πόντους κόντρα στο Τορόντο και γνωρίζουμε ότι θα κλείσει την καριέρα του ως ο τρίτος καλύτερος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ. Δεν θα βρείτε, όμως, αντίστοιχα τόσο ψηλά το όνομα του στις λίστες με τις ασίστ ή τα κλεψίματα. Ο Κόμπε ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον τι λάτρευε ο κόσμος στο παιχνίδι του και το πρόσφερε...

Οι επικριτές έχουν να λένε ακόμη και για τον λογαριασμό του στο twitter. Στο πρώτο εκατομμύριο των followers, ο ίδιος ο Κόμπε παρακολουθούσε μόλις... δύο λογαριασμούς: Το twitter του ΝΒΑ και των Λέικερς! Σήμερα η αντιστοιχία είναι 8 εκατομμύρια έναντι περίπου... 200! Οι περισσότεροι από τους 200 που ενδιαφέρουν τον Κόμπε είναι νυν ή πρώην συμπαίκτες του και οι ρεπόρτερ των Λέικερς στον τοπικό Τύπο ή τηλεόραση. Για συμπλήρωμα, παρακολουθεί τον Γιουσέιν Μπολτ και την ποδοσφαιρική ομάδα της Μίλαν, αφού οι δεσμοί του με την Ιταλία –λόγω του πατέρα του- είναι δεδομένοι.

Καλύτερος ο... Λεμπρόν

Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Κόμπε δεν ανήκει στην ελίτ των παικτών, η θέση του στην ιστορία του μπάσκετ είναι κατοχυρωμένη και δεδομένη, το ίδιο και μια μελλοντική παρουσία στο Hall of Fame. Κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει. Μόνο που η σταδιακή μετατροπή του ΝΒΑ από ένα ομαδικό σπορ σε ένα άθλημα του "εγώ", του χρωστάει επίσης ένα πολύ μεγάλο μερίδιο, έστω κι αν σε αυτήν τη νοοτροπία και λογική είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει καλύτερος "παίκτης": Ο Λεμπρόν.

ΥΓ: Η μέρα της απεργίας για τους δημοσιογράφους είναι μια καλή ευκαιρία για να πάνε... κινηματογράφο! Βλέπετε, εκείνες τις ώρες συνήθως δουλεύουμε. Και μια καλή ευκαιρία να δεις γύρω σου και μερικούς καλούς συναδέλφους που έχουν την ίδια ακριβώς ιδέα! Προσωπικά, το βράδυ της Τετάρτης, προτίμησα αντί για τον νέο Τζέιμς Μποντ ή την καινούργια συνεργασία Σπίλμπεργκ-Χανκς μια ελληνική ταινία. Γυρισμένη από έναν νέο σκηνοθέτη, σπουδαγμένο στο Λος Αντζελες, τον Δημήτρη Τζέτζα, γιο του παλιού διευθυντή μου στη "Nova", Γιάννη Τζέτζα.

Η ταινία είναι το "The Republic" και νομίζω ότι είναι ό,τι πιο κοντινό στο σύμπαν του Ταραντίνο που έχει γυρίσει ποτέ Έλληνας σκηνοθέτης. Μόνο που στην ελληνική βερσιόν του "Kill Bill", τον ρόλο της νύφης - Ούμα Θέρμαν παίζει ένας παπαράτσι φωτογράφος - καμεραμάν. Μπόλικο σπλάτερ, γρήγορο γύρισμα και καλή σκηνοθεσία. Σας τη συστήνω, αν σας αρέσουν τα σκληρά θεάματα τύπου Ταραντίνο. Νομίζω ότι ο Δημήτρης Τζέτζας θα έχει πολύ (και μεγάλο) δρόμο στη σκηνοθεσία, ενώ στα plus της ταινίας οι φοβερές ερμηνείες του βασικού πρωταγωνιστή Προμηθέα Αλειφερόπουλου και των cult Σπυριδάκη, Λίτση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Σωτήρης Γεωργίου: Τέλος εποχής για Κόμπε, ανοίγει ο δρόμος των Λέικερς

Τάσος Μαγουλάς: Κόμπε Μπράιαντ - Μόνος μου και όλοι σας