Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις… παναθηναϊκή ιστορία

Χλευασμός, κινδυνολογία, προσβολή της ιστορίας του. Έτσι αντιμετωπιζόταν ο Παναθηναϊκός πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Μέσα κι εγώ, για να μη φανώ ως ο “εγώ σας τα ‘λεγα”. Αναπαραγωγή ειδήσεων που αφορούσαν τις στοιχηματικές προβλέψεις για υποβιβασμό, μία αντιμετώπιση που δεν άξιζε στους “πράσινους”. Αμαύρωνε την ιστορία του συλλόγου.

Ξάφνου όλα αυτά άλλαξαν. Από το “ποιοι είναι αυτοί, ρε;” κατά την παρουσίαση της επίσημης φανέλας της σεζόν, φτάσαμε στο “Μπουζούκαρος”, “Δώναρος”, “Λα Μασία” και όλα αυτά που είθισται να ακολουθούν των ανατροπών των προβλέψεων.

ΤΩΡΑ ΕΜΑΘΑΝ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Ο Παναθηναϊκός άρχισε το πρωτάθλημα με “2 στα 2” σβήνοντας μονομιάς το -6 που κουβαλούσε. Ακριβώς όπως ήθελε ο Γιώργος Δώνης, για τον οποίο εδώ είχατε διαβάσει το στόχο της πεντάδας και της ευρωπαϊκής εξόδου ώστε να σβήσει η ποινή. Ο μόνος, μαζί με τον Νίκο Νταμπίζα, αισιόδοξος.

Οι υπόλοιποι περίμεναν. Ακόμα και αυτοί που έβλεπαν φως στο τούνελ, ακόμα και οι υπέρμετρα αισιόδοξοι. Αναμονή. Και η αναμονή έφερε την πρώτη “γνωριμία” με τον νέο (κυριολεκτικά) Παναθηναϊκό. Πιτσιρικάδες που γουστάρουν να παίζουν με το τριφύλλι στο στήθος, ένας σωστός καθοδηγητής στον πάγκο και -στο γενικότερο συμπέρασμα- μία ομάδα που έχει κερδίσει τον κόσμο.

ΕΙΧΑΝ… ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Μέχρι το 1-0 στα Πηγάδια για έναν φίλο του Παναθηναϊκού ποδοσφαιρική ομάδα δεν υπήρχε. Στο άγνωστο με βάρκα… τον Δώνη. Διάβαζαν για πιτσιρικάδες, ενημερώνονταν για μεταγραφές νεαρών που αγνοούσαν, έτρεμαν για τη ντροπή όταν έπεφτε το μάτι τους σε προβλέψεις περί υποβιβασμού, λίγο τους άγγιζαν περιπτώσεις Καμπετσή και… Ολυμπιακού παρελθόντος. Γενικότερα μία απάθεια, ίσως μία παραδοχή του τέλους.

Είπαμε, η πλειονότητα αυτό. Λίγοι στην άλλη πλευρά, που επέμεναν για κάτι καλό, που έβλεπαν τη δουλειά του Δώνη, που πίστευαν σε αυτή.

Τι άλλαξε; Άλλαξε ο ρυθμός του τραγουδιού. Από πένθιμος έγινε χαρούμενος με τη συνοδεία… Μπουζούκη. Ξαφνικά η ελπίδα γεννήθηκε, ο κόσμος ζωντάνεψε, ο Αλαφούζος… ξεχάστηκε (που λέει ο λόγος), οι φίλαθλοι ασχολήθηκαν πάλι με ποδόσφαιρο, άφησαν στην άκρη τα χρέη, τα διοικητικά, τα ταξίδια του Παϊρόζ.

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ

Το συγκεκριμένο κείμενο δεν είναι απολογητικό. Άλλοι πρέπει να απολογηθούν για το πώς έφτασε ο Παναθηναϊκός σε αυτό το σημείο. Άλλοι θα γίνουν αντικείμενο ανάλυσης για τους ιστορικούς του μέλλοντος, έχοντας συντελέσει την απότομη πτώση του Παναθηναϊκού. Το κείμενο αποτελεί την παραδοχή μίας όμορφης ιστορίας που άρχισαν να “γράφουν” ο Γιώργος Δώνης και ο Νίκος Νταμπίζας. Δύο άνθρωποι που ρίσκαραν να αναλάβουν ένα τόσο δύσκολο έργο και έδειξαν αποφασισμένοι να πάνε κόντρα στα προγνωστικά.

Η χρονιά μόλις άρχισε. Τίποτα δεν έγινε με δύο νίκες, δεν χρειάζεται θριαμβολογία, δεν χρειάζονται αποθεωτικά σχόλια για τους πιτσιρικάδες, δεν χρειάζεται τίποτα παρά μόνο στήριξη σε μία προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στήριξη σε ένα νέο Παναθηναϊκό που αρχίσει να γράφει μία διαφορετική ιστορία.

Και μακάρι το μέλλον ν’ αλλάξει. Κάθε Μπουζούκης και Εμμανουηλίδης να βρίσκουν θέση στον Παναθηναϊκό και στον κάθε Παναθηναϊκό όχι από ανάγκη, όχι λόγω απαγόρευσης μεταγραφών, αλλά λόγω ποδοσφαιρικής αντίληψης και αλλαγής… μυαλών. Γιατί για κάθε Μπουζούκη υπάρχει και ένα μπάτζετ 80 εκατομμυρίων που σου φέρνει ένα νταμπλ, αλλά σου υποθηκεύει το μέλλον.