“Απεταξάμην τα βαρίδια”, φώναξε ο Καμπιάσο

Η πρόκριση κόντρα στην (απριόρι καλύτερη ομάδα) Μπεσίκτας ήταν δύσκολη εξ αρχής, έτσι παραμένει και μετά το 1-1. Ο υψηλότατος δείκτης συσπείρωσης του κόσμου και ο ενθουσιασμός του στο “Καραϊσκάκης” είχε να κάνει περισσότερο με την ανάγκη των οπαδών του Ολυμπιακού να συμπαρασταθούν στις δύσκολες ώρες που περνάει η ομάδα και λιγότερο γιατί πίστευαν στο σκορ πρόκρισης.

Το αναμενόμενο (δηλαδή πως το φαβορί Μπεσίκτας θα σκόραρε και θα έπαιρνε αποτέλεσμα) έγινε αλλά σημασία είχε ο τρόπος που ήρθε… Γιατί το χαμόγελο επέστρεψε στα πρόσωπα των “ερυθρόλευκων”. Αυτή η αποκατάσταση της κανονικότητας ήταν αρκετή για να φέρει άνεμο αισιοδοξίας, να φέρει ελπίδα στους φίλους των πρωταθλητών, να τους πείσει ότι από εδώ και στο εξής θα καταλαβαίνουν τι παίζει η ομάδα τους, θα επιτυγχάνουν τα αυτονόητα, θα πάρουν το πρωτάθλημα χωρίς “εμφραγματάκια” τύπου Πανιωνίου, θα είναι φαβορί με όποιον κληρωθούν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας…

Με αλλά λόγια επιστροφή στην κανονικότητα, άμεσα στην μετά Μπέντο εποχή.

Στα πλαίσια του κανονικού (πλέον) Ολυμπιακού είδαμε και την αποκατάσταση μιας κορυφαίας αδικίας: αυτής που γινόταν στον Εστεμπάν Καμπιασο. Τον έλεγε βαρύ κι ασήκωτο… Διοχέτευε πως δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του στην προπόνηση, αφήνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για πρώην παίχτη. Δημιουργούσε την αίσθηση ότι ο Αργεντίνος ξεθώριασε, δεν είχε ανάσες, δεν μπορούσε να κουνηθεί…

Η λαίλαπα Μπεντο είχε βάλει “ταφόπλακα” στον Καμπιάσο. Αυτόν που Βασίλης Βούζας αποκατέστησε στην πρώτη προπόνηση (βάζοντας τον με τους βασικούς από την πρώτη μέρα). Αυτόν που το σύμπαν “συνωμότησε” για να ανταμειφθεί για όλη την αδικία και τη μικροψυχία του Πορτογάλου πρώην προπονητή του με ένα γκολ, “κερασάκι στην τούρτα” της εκπληκτικής παρουσίας του.

Γιατί δεν ήταν το 1-0 αυτό που ανέδειξε τον Καμπιασό σε MVP του ματς. Ήταν τα γεμάτα εμπειρία, “τόσο όσο” τρεξίματα του στο χώρο του κέντρου, οι πάσες και η ηρεμία που έφερε η παρουσία του στον άξονα, οι κάθετες μπαλιές του που μετέφεραν το παιχνίδι μπροστά, η απελευθέρωση του Φορτουνη, που δεν χρειαζόταν πια να κατέβει χαμηλά για να πάρει την μπάλα. Το αριστερό πόδι του Καμπιάσο που επέφερε ισορροπία στο κέντρο και την άνεση στον Ρομαό να πιέσει ψηλά χωρίς να φοβάται μην του περάσουν τη μπάλα στην πλάτη…

ΦΑΝΗΚΕ ότι τόσο καιρό, σ’ αυτόν τον Ολυμπιακό, ήταν το λιγότερο ανέκδοτο ν’ αποκλείεται η προσωπικότητα, η εμπειρία και το ποδοσφαιρικό μέγεθος του Αργεντινού. Ναι, ο Καμπιάσο είναι βαρύς στα 36 χρόνια του, αλλά τα βαρίδια στον Ολυμπιακό ήταν μέχρι την περασμένη Δευτέρα άλλα… Και ήταν πολλά και μεγάλα, γεμάτα κόμπλεξ κι εμμονές… “Απεταξάμην τα βαρίδια” βροντοφώναξε ο βαρύς Καμπιάσο όταν σηκώθηκε και κάρφωσε την κεφαλιά -μετά από σπριντ!- γράφοντας το 1-0…

Αλλά επειδή στο ποδόσφαιρο οι βραδιές δεν κλείνουν πάντα ιδανικά, αρκούσε ένα προσωπικό λάθος να μετριάσει τον ενθουσιασμό. Η αδυναμία του Λεάλι με τη μπάλα στα πόδια προκάλεσε την πρώτη αρρυθμία στην εύρυθμη λειτουργία του κανονικού Ολυμπιακού… Και ήταν αρκετή αυτή να βάλει την Μπεσίκτας για πρώτη και φαρμακερή φορά στο παιχνίδι, μιας και για τα προηγούμενα 55 περίπου λεπτά οι Τούρκοι είχαν μείνει στην Κωνσταντινούπολη. Μπλοκαρισμένοι από το καλό πρεσινγκ ψηλά, από την αλληλοκάλυψη, αλλά και το πάθος των παιχτών του Βούζα δεν προκαλούσαν κανένα φόβο… Μέχρι που τους έδωσε την πάσα ο Ιταλός γκολκήπερ, καθιστώντας τους (ξανά) φαβορί για την πρόκριση…

Επαναλαμβάνω, το λάθος του Ιταλού κίπερ στο 53′ δεν γίνεται ούτε σε… σχολικό πρωτάθλημα. Έδωσε τη δυνατότητα στην Μπεσίκτας που μέχρι τότε είχε μόλις μια φάση για γκολ να ισοφαρίσει από το πουθενά. Το χειρότερο δε πλήγωσε πολύ ψυχολογικά όλη την ομάδα του που ενώ μόλις στην προηγούμενη φάση είχε χάσει ευκαιρία για το 2-0 μετά το τόσο “φθηνό” 1-1 δεν ξανασήκωσε… κεφάλι. Έτσι μάλιστα όπως πήγαν τα πράγματα είναι επιτυχία που τουλάχιστον κράτησε την ισοπαλία, με τον Λεάλι, Ρέτσο (δις) και Ντα Κόστα να έχουν αποσοβήσει ισάριθμα γκολ της Μπεσίκτας.

Ο Ολυμπιακός της επανάληψης άρχισε σταδιακά να μένει από καύσιμα, αφού δεν μπορούσε να πιέζει όπως στο πρώτο μέρος, ούτε ο Καμπιάσο είχε τις δυνάμεις πλέον να κρατάει την ομάδα ψηλά. Ο Γιουνές πέτυχε διάνα με την αλλαγή του Εζιακούπ στο 46′, συνέχισε να φορτώνει με μεγαλύτερη όμως επιτυχία τα άκρα του με διαγώνιες μπαλιές δίνοντας πλάτος στην επίθεση του και βάζοντας πολύ δύσκολα στην “ερυθρόλευκη” άμυνα.

Στο δια ταύτα: η ακτινοβολία του Ολυμπιακού στη μετά Μπεντο εποχή δεν επέτρεψε σε κανένα να σκοτεινιάσει… Το 1-1 με δεδομένα την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου και κυρίως την δυναμικότητα της τσαμπιονλιγκάτης Μπεσίκτας είναι το καλύτερο εφετινό αποτέλεσμα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη… Το κυριότερο: όλα μοιάζουν γαλήνια πια στο λιμάνι, μετά το πορτογαλικό “τσουνάμι”. Κι ας είναι δύσκολο να περάσουν οι ερυθρόλευκοι στους “οκτώ” του Γιουρόπα Λιγκ…