Τώρα ο Λουτσέσκου θα δείξει, αν αξίζει για τον ΠΑΟΚ

Με τους Ζοζέ Μαουρίτσιο και Αντελίνο Βιεϊρίνια να γράφουν άλλη μια συμμετοχή, τον Κάρλος Σαμπράνο να κάνει το ντεμπούτο του, τον Εβγέν Σάκχοφ να σκοράρει και τον Δημήτρη Λημνιό να κάνει πολλά χωρίς να βρίσκει το δρόμο προς τα δίκτυα, ο Ράζβαν Λουτσέσκου έχει πλέον στα χέρια του όλα τα κομμάτια του παζλ και μαζί μια μεγάλη προπονητική πρόκληση.

ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ

Όταν ο Ρουμάνος τεχνικός ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ, γνώριζε πως πρώτα απ' όλα θα πρέπει να βγάλει την ομάδα από το αγωνιστικό και πνευματικό αδιέξοδο που (είχε καταφέρει να) βρεθεί, πριν ακόμα φτάσουμε στα μέσα Αυγούστου. Ο ευρω-αποκλεισμός ήταν μια σφαλιάρα όταν ο "Δικέφαλος" ήταν ήδη γονατισμένος.

Όλοι είχαν αντιληφθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά ήλπιζαν πως δε θα κοστίσει και τόσο. Κι όμως κόστισε, και ο Λουτσέσκου ήταν υποχρεωμένος να πατήσει το κουμπί της επανεκκίνησης. Την ημέρα της ευρωπαϊκής "καταστροφής" ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του Ελ Καντουρί και την τελευταία ημέρα αυτών προστέθηκαν άλλοι τρεις παίκτες από το ίδιο "ράφι", με το μπαλάκι να πηγαίνει στον Λουτσέσκου. Τότε αντιλήφθηκε πως θα ερχόταν η μέρα που θα έπρεπε να τους "βολέψει" όλους.... Το περίμενε και προσπαθεί να το κάνει.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ

Η εμφάνιση των Παναγιώτη Δεληγιαννίδη και Δημήτρη Λημνιού ήταν από αυτές που λένε στον Ράζβαν Λουτσέσκου "κόουτς, είμαι και εγώ εδώ....". Η εμφάνιση των Κάρλος Σαμπράνο και Ζοζέ Μαουρίτσιο είναι από αυτές που λένε στον προπονητή "κόουτς, είμαι έτοιμος". Ο Εβγέν Σάκχοφ σήκωσε και αυτός το χέρι, αν και είχε βρεθεί στα τελευταία δυο παιχνίδια εκτός 18άδας.

Κόσμος και κοσμάκης, λοιπόν, που δείχνουν πως ο ΠΑΟΚ δεν έχει ανάγκη απλά ενός προπονητή, αλλά και ενός ανθρώπου που θα πρέπει να διαχειριστεί 15-18 παίκτες που όχι μόνο θέλουν αλλά του δείχνουν πως μπορούν να έχουν φανέλα βασικού.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΛΑ

Ο τρόπος με τον οποίο έχει χρησιμοποιήσει τους παίκτες του ο Ράζβαν Λουτσέσκου δείχνει για αρχή ένα πράγματα. Ότι αρχίζει να μαθαίνει τ' αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους και ανάλογα με αυτό που βλέπει ότι του λείπει στο παιχνίδι, εκείνους χρησιμοποιεί.

Η είσοδος του Πέλκα στον αγώνα με τον Παναιτωλικό και αυτή του Σάκχοφ στον αγώνα με τον Λεβαδειακό αυτό έδειξαν. Ο Πέλκας έχει τη κάθετη πάσα και μόλις έβγαλε τέτοιες ο ΠΑΟΚ πήρε μπρος την περασμένη Κυριακή. Ο Σάχοφ έχει το σουτ στην εστία έξω από τη περιοχή και αυτό έδωσε τη λύση στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό.

Ο... "ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ" ΠΑΓΚΙΤΗΣ

Όσο δύσκολο και αν είναι αυτό, οι πετυχημένες ομάδες είναι εκείνες στις οποίες οι αναπληρωματικοί μπαίνουν στο ματς αναγνωρίζοντας το ρόλο τους. Όταν ο παίκτης που είναι στο πάγκο είναι "φτιαγμένος" και μετράει λεπτά μέχρι να μπει για να φανεί και εκείνος, τότε η ομάδα έχει περισσότερες πιθανότητες να νικήσει, και από τις νίκες "φωτίζονται" όλοι. Και αυτό, δεν είναι μόνο θέμα παίκτη, αλλά και θέμα προπονητή, που πρέπει να ρίξει δουλειά στο... μπλα μπλα.

Μέχρι το επόμενο παιχνίδι, η δουλειά του Λουτσέσκου θα είναι να δει μέσα από τις προπονήσεις το ποιοι θα είναι οι έντεκα που θ' αρχίσουν και μέχρι να γίνει το παιχνίδι, να προετοιμάσει εκείνους που θα είναι εκτός. Εκεί χρειάζεται "ενίσχυση" ο Λουτσέσκου. Θα χρειαστεί και τη συνδρομή των υπόλοιπων ανθρώπων που είναι γύρω από την ομάδα. Ανθρώπων που θα πρέπει να ξέρουν από διαχείριση παικτών.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Ως "τρίτος", η πρώτη μου σκέψη μετά την απουσία του Δημήτρη Κωνσταντινίδη από τη 18άδα του αγώνα με τον Λεβαδειακό ήταν το "αν όχι σε αυτό το παιχνίδι, σε ποιο;". Και είμαι σίγουρος ότι αυτό "έπνιξε" και τον ακραίο μπακ του ΠΑΟΚ.

Η απόσταση από το αίσθημα αδικίας που μπορεί να ένιωσε μέχρι την αντίδραση μέσω social media είναι η διαφορά που χωρίζει τον παίκτη που έχει δικαίωμα να πάρει μια ευκαιρία με εκείνον που τη "σπαταλά" διότι το υπόλοιπο σύνολο νιώθει πως με την συμπεριφορά του βλάπτει την ομάδα.