Ο Σταφυλίδης που έκανε τάκλιν στο φράχτη κι έβαζε ζάχαρη στη φασολάδα

Αν ο Κώστας Σταφυλίδης επέλεγε τον στίβο, θα έκανε κάποιο αγώνισμα που εμπεριέχει εμπόδια. Στη μέχρι τώρα πορεία του, έχει βρει αρκετά, και όλα έχει καταφέρει να τα υπερπηδήσει. Ο αριστεροπόδαρος αμυντικός της Άουγκσμπουργκ έχει ξεκινήσει την σεζόν… φουριόζος. Έτσι ήταν πάντα, φουριόζος, και αυτό δεν του έβγαινε πολλές φορές σε καλό. Η διαφορά είναι πως πλέον αρχίζει και ωριμάζει, μετατρέποντας αυτή τη… φούρια σε ουσία.

Ο Κώστας Σταφυλίδης ήταν το πρώτο “εξαγώγιμο” προϊόν της νέας δομής των ακαδημιών του ΠΑΟΚ. Το καλοκαίρι του 2007, όταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης έγινε από ποδοσφαιριστής, πρόεδρος του ΠΑΟΚ εν μια νυκτί,άρχισαν από τη πρώτη μέρα να μπαίνουν οι βάσεις για την στελέχωσή του έτσι ώστε να μπορέσει ο Δικέφαλος του βορρά να στηριχθεί σε αυτές, αγωνιστικά και οικονομικά.

Ο Σταφυλίδης πέρασε το κατώφλι των ακαδημιών του ΠΑΟΚ το 2005, σε ηλικία 12 ετών, προερχόμενος από την ομάδα του χωριού του, τον Ακρωπόταμο.Έβαλε τα ασπρόμαυρα λόγω της επιμονής του πατέρα του. Το όνομά του, στην ηλικιακή του κατηγορία, ήταν ήδη γνωστό στην Θεσσαλονίκη, με τον Άρη να τον έχει πλησιάσει. Ο πατέρας του, ο Σταύρος Σταφυλίδης, δεν ήθελε ούτε να ακούει για Άρη. Η αγάπη του για τον ΠΑΟΚ έγειρε εύκολα τη πλάστιγγα προς Τούμπα μεριά.

ΤΟ ΤΑΚΛΙΝ ΣΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ

Οι πρώτοι προπονητές του ήταν ο Λώμης Κωνσταντινίδης και ο Σπύρος Βασιλειάδης. Ο τότε υπεύθυνος των ακαδημιών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Θόδωρος Ελευθεριάδης, που είναι από τους…μετρ του “παιδομαζώματος”, γνώριζε τον Σταφυλίδη, και αρκετοί έλεγαν τότε πως άπαντες εντός των ακαδημιών είχαν πει πως ο ΠΑΟΚ είναι τυχερός που η οικογένεια Σταφυλίδη είναι ασπρόμαυροι μέχρι το κόκαλο.

Από τις πρώτες ημέρες παρουσίας του στις προπονήσεις, ο Κώστας Σταφυλίδης δικαιολογούσε όλα όσα έλεγαν για εκείνον, όλα όσα είχαν γραφτεί στο μέχρι τότε βιογραφικό του, με το οποίο άνοιξε την πόρτα για τον προθάλαμο της Τούμπας. Ένα παιδί παθιασμένο να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, που δεν ήταν άλλο από το να παίξει ποδόσφαιρο. Το πρώτο ζητούμενο ήταν η χαλιναγώγηση αυτού του πάθους, κάτι που αν δεν γινόταν, ο Σταφυλίδης δεν θα έφτανε μακριά. Ήταν από εκείνα τα παιδιά που το πάθος υπερκάλυπτε τη λογική σε βαθμό που έβγαινε εναντίον του.

Οι περισσότεροι τραυματισμοί που είχε – και ήταν αρκετοί σε βαθμό ανησυχίας – προερχόταν από τον υπέρμετρο ζήλο του. Όσοι ήταν εντός των ακαδημιών, έχουν να θυμούνται για τη φορά που έπεσε για τάκλιν στα όρια της γραμμής του αγωνιστικού χώρου, στις προπονητικές εγκαταστάσεις, στο οποίο υπήρχαν τα συρματοπλέγματα στα δυο μέτρα, και έφτασε να κάνει…τάκλιν στον φράκτη, το οποίο και “πλήρωσε” με τραυματισμό.

ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΛΙΑ ΣΤΟΝ ΣΑΝΤΟΣ

Ο Σταφυλίδης δεν περνούσε απαρατήρητος, σε αγωνιστικό επίπεδο. Ήταν από εκείνα τα παιδιά που πάντα αγωνιζόταν σε μεγαλύτερο ηλικιακό επίπεδο. Σε κάθε “under” ομάδα που αγωνιζόταν στα τμήματα υποδομής του ΠΑΟΚ ήταν ο μικρότερος σε ηλικία. Η ικανότητά του να χρησιμοποιεί και τα δυο πόδια ήταν ένα από τα ατού του, με “κύριο” το αριστερό. Εντός των ασπρόμαυρων ακαδημιών “οπισθοχώρησε” εντός γηπέδου, καθώς από αριστερό χαφ έγινε αριστερό μπακ.

Την σεζόν 2008-2009 έφτασε στην δεύτερη ομάδα, στην οποία, με βάση την ηλικία του θα έφτανε το 2011. Αγωνιστικά, ο Σταφυλίδης, που είχε τις βάσεις για αριστερό χαφ, άρχισε να προσθέτει στο παιχνίδι του και ανασταλτικά στοιχεία, καθώς πλέον ξεκινούσε από τοάκρο της άμυνας. Κάθε σεζόν ήταν από τους πρωταγωνιστές της δεύτερης ομάδας του ΠΑΟΚ και περίμενε πως και πως ένα νεύμα του Φερνάντο Σάντος για την συμμετοχή σε μια προετοιμασία. Αυτό δεν ήρθε ποτέ, και όσοι γνωρίζουν τον Σάντος, ξέρουν το γιατί.

Ο Σταφ δεν ήταν ο μόνος. Ο Σάντος είχε τραβήξει έναν διαφορετικό δρόμο, για τον οποίο δικαιώθηκε.

Η ΖΑΧΑΡΗ ΣΤΗ ΦΑΣΟΛΑΔΑ

Στα πρώτα του χρόνια στην ακαδημία του ΠΑΟΚ έμεινε στους ξενώνες της Τούμπας, εκεί που και πάλι ξεχώριζε. Όπου φάρσα και πείραγμα, ο “Σταφ” ήταν ο νούμερο ένα ύποπτος. Ήταν τόσες οι φορές που προσπάθησε να γεμίσει με ζάχαρη την κατσαρόλα με το μεσημεριανό φαγητό, που όταν το έκανε κάποιος άλλος και η φασολάδα γινόταν… γλυκό του κουταλιού, όλοι κοιτούσαν εκείνον και ας το είχε κάνει άλλος.

Ο Θόδωρος Ελευθεριάδης και ο Κώστας Μαλιούφας ήταν εκείνοι που δούλεψαν πολύ με τον Κώστα Σταφιλίδη, ο οποίος δεν έλειπε από τις μικρές εθνικές. Μέσα σε αυτές “μεγάλωνε” ακόμα περισσότερο.

Ο ΜΠΟΛΟΝΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ

Το 2011, ο Λάζλο Μπόλονι που είναι από εκείνους που αρέσκεται στο να ψάχνει παίκτες στις ακαδημίες των ομάδων στις οποίες δουλεύει, ασχολήθηκε με τα φυτώρια του ΠΑΟΚ. Ο Ρουμάνος τεχνικός μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για την δουλειά που είχε ξεκινήσει το 2007 υπό τις οδηγίες του Θοδωρή Ζαγοράκη και την αγωνιστική εποπτεία του Θόδωρου Ελευθεριάδη.

Ο Μπόλονι είχε “τσεκάρει” και είχε “ανεβάσει” στην πρώτη ομάδα τον Κωστα Σταφυλίδη, στον Δημήτρη Κωνσταντινίδη, τον Κώστα Παναγιωτούδη, τον Βασίλη Παπαδόπουλο, τον Δημήτρη Πόποβιτς και τον Φάνη Τζανδάρη. Η εντολή του, στην Κ20, ήταν να αρχίσουν να γίνονται και βραδινές προπονήσεις (και ειδικά οικογενειακά διπλά), υπό το φως των προβολέων, προκειμένου οι νεαροί να αρχίζουν να συνηθίζουν στο να αγωνίζονται σε αυτές τις συνθήκες, καθώς θα έπρεπε να προσαρμόζονται σε ώρες αγώνωντου επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Το ντεμπούτο του Σταφυλίδη με την ανδρική ομάδα ήρθε στις 20 Νοεμβρίου 2011, στην αναμέτρηση με τον Παναιτωλικό, με τον νεαρό να γράφει την πρώτη του ασίστ. Μια εβδομάδα αργότερα ήρθε το παιχνίδι με την Κέρκυρα και στις 30 Νοεμβρίου, ο Λάζλο Μπόλονιτου έδωσε φανέλα βασικού στην αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με την Τότεναμ στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, στο πρώτο του… βραδινό παιχνίδι.Το πρόσωπό του όταν στο 39′ κατευθυνόταν στα αποδυτήρια έχοντας αντικρίσει κόκκινη κάρτα για χέρι πάνω στην γραμμή, τα έλεγε όλα.

Απογοήτευση, εκνευρισμός, φόβος μήπως και κρεμάσει την ομάδα που προηγούταν με 0-2 και με την παράβασή του όχι μόνο είχε δώσει πέναλτι στον αντίπαλο αλλά άφηνε τον ΠΑΟΚ με δέκα παίκτες. Η σεζόν 2011-12 ήταν η πρώτη “γεμάτη”, η πρώτη “επαγγελματική” του σεζόν, καθώς ήταν βασικό στέλεχος και της εθνικής ομάδας των ελπίδων.

Η ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Ο Σταφυλίδης δεν ήταν κάποιος άγνωστος στους Ευρωπαίους σκάουτερ. Η παρουσία του στα παιχνίδια του Γιουρόπα Λιγκ ήταν ένα ακόμα “συν” στο βιογραφικό του. Με την εθνική ελπίδων, το καλοκαίρι του 2012, έφτασε μέχρι τον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αγωνιζόμενος ως βασικός σε όλες τις αναμετρήσεις πλην της πρεμιέρας.

Το… σκηνικό ήταν ήδη έτοιμο. Εκείνο το καλοκαίρι, ο ΠΑΟΚ ακροβατούσε ανάμεσα στην οικονομική ανασφάλεια και τα μεγάλα ανοίγματα (που είχαν οδηγήσει στην πώληση Βιεϊρίνια και την αποχώρηση Κοντρέρας τον Ιανουάριο) και την επερχόμενη είσοδο του Ιβάν Σαββίδη. Οι ισορροπίες ήταν λεπτές και κανείς δεν μπορούσε (και δεν ήθελε) να πάρει το ρίσκο της άρνησης σε μια πρόταση ύψους 1,5 εκ. Ευρώ από την Μπάγερ Λεβερκούζεν.

Ο Σταφυλίδης από την πλευρά του, όσο και αν ήθελε να μείνει στον ΠΑΟΚ, καθώς είχε μόλις…ξεπεταχτεί, η αγωνιστική και οικονομική προοπτική της Γερμανίας ήταν μια σειρήνα στην οποία σχεδόν κανείς δεν αντιστέκεται. Ήταν άλλωστε ένα παιδί που περίμενε πως και πως να μπορέσει να ανταποδώσει στην οικογένειά του τις θυσίες που έκαναν για εκείνον.

Μια οικογένεια που στάθηκε οικονομικά στα πόδια της από την αγωνιστική εξέλιξη του Κώστα Σταφυλίδη, με τον πατέρα του, να μη ξεχνά οτι ο γιος του “μπουσούλησε” αγωνιστικά στην ομάδα του Ακροποτάμου, την Δάφνη,την οποία πλέον η οικογένεια Σταφυλίδη στηρίζει οικονομικά.

ΤΑ ΖΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ CHAMPIONSHIP

Ο Σταφυλίδης κατέληξε στην Λεβερκούζεν, η οποία τον άφησε για ένα χρόνο ως δανεικό στον ΠΑΟΚ. Στην σεζόν που ακολούθησε, ο Σταφυλίδης έκανε μαθήματα Γερμανικών, όπως του είχε ζητήσει η Μπάγερ και άνθρωποι της Γερμανικής ομάδας βρισκόταν συχνά στην Θεσσαλονίκη και παρακολουθούσαν την πρόοδό του σε κάθε τομέα.

Ο “Σταφ” δεν έκανε τη σεζόν που και ο ίδιος περίμενε. Ήταν άλλωστε μια αρκετά περίεργη σεζόν για τον ΠΑΟΚ, με τον ίδιο να είναι στην ομάδα αλλά ως δανεικός.Στην Γερμανία, τα βρήκε σκούρα. Μόλις μια συμμετοχή στην Μπουντεσλίγκα, και άλλες οκτώ με την δεύτερη ομάδα, στην τέταρτη κατηγορία. Φινάλε με τραυματισμό και συζητήσεις για πώληση ή δανεισμό.

Οι “ασπιρίνες” ήταν απαιτητικές και βρέθηκε για ένα χρόνο στην Φούλαμ. Εκεί… “έστρωσε χαρακτήρα”. Η Τσάμπιονσιπ δεν είναι για “παιδιά”. ΟΙ 44 συμμετοχές που έκανε στην Αγγλία τον “προβίβασαν” κυρίως στα μάτια όσων τον είχαν μάθει στην Γερμανία, και η Άουγκσμπουργκ χτύπησε την πόρτα της Μπαγερ. Η πρώτη σεζόν, η περσινή, ήταν η επάνοδος σε μεγάλη κατηγορία.

Ξεκίνησε δυναμικά, είχε τραυματισμό, επέστρεψε για να πάρει χρόνο συμμετοχής και να παίξει ως βασικός στα δυο παιχνίδια της Άουγκσμπουργκ με την Λίβερπουλ για την φάση των 32 του Γιουρόπα Λιγκ.

O ΣΚΙΜΠΕ ΠΟΥ ΤΟΝ “ΞΕΨΑΧΝΙΣΕ”

Στην εθνική ομάδα έκανε ντεμπούτο σε ηλικία 18 ετών, στις 14 Νοεμβρίου 2012, σε παιχνίδι με την Ιρλανδία και επέστρεψε σε αυτήν δυο χρόνια μετά, στις 14 Οκτωβρίου 2014, σε παιχνίδι με την Βόρεια Ιρλανδία. Άρχισε να καθιερώνεται στις κλήσεις της εθνικής στο φινάλε μιας μαρτυρικής προκριματικής φάσης Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Στα δύσκολα, όπως είχε συμβεί με στον ΠΑΟΚ.

Και ο Κώστας Σταφυλίδης, δείχνει για μια ακόμα φορά ότι τα δύσκολα δεν τα φοβάται. Συνήθως, όταν βγεις νικητής από κάτι τέτοιες μάχες, αρχίζεις και “τις έχεις”. Ο Μίκαελ Σκίμπε, δεν δυσκολεύτηκε να μάθει ο,τι ήθελε για τον Σταφυλίδη. Αρχίζει να τον εμπιστεύεται και ο 22χρονος ακραίος, του το ανταποδίδει, προσπαθώντας να ανταποκριθεί ακόμα και στις αλχημείες του.

Το όνομα του Σταφυλίδη “έπαιξε”, ειδικά το περασμένο καλοκαίρι, σε σενάρια επιστροφής του στην Ελλάδα. Την δεδομένη χρονική στιγμή, ο “Σταφ” είναι στα…πάνω του. Ετοιμάζεται να κάνει την πρώτη του “φουλ” σεζόν, ως βασικός μέλος της ενδεκάδας της ομάδας στην οποία ανήκει, και παράλληλα μέλος της εθνικής. Ο ίδιος, έχει δηλώσει οτι η μόνη ομάδα για την οποία θα επέστρεφε στην Ελλάδα είναι ο ΠΑΟΚ.

Για έναν παίκτη της ηλικίας του και της προοπτικής που έχει, η Ελλάδα μοιάζει με πισογύρισμα αυτή τη στιγμή, την ώρα που στον Δικέφαλο του βορρά οι εποχές που οι “σχέσεις” του με την εθνική ήταν “δυνατές” έχουν περάσει.

Ο Σταφυλίδης είναι ίσως ο μόνος για τον οποίο θα έμπαινε σε διαδικασία προσέγγισης. Της προσέγγισης ενός παιδιού που βγήκε από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, με τον Δικέφαλο να καταφέρνει να τον εκμεταλλευτεί μόνο σε οικονομικό και όχι σε αγωνιστικό επίπεδο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Σταφυλίδης, η εξαίρεση του κανόνα