Ο Βαρέλα μιμήθηκε τον πιτσιρικά γιο του!

Ο ΠΑΟΚ έβαλε στο φετινό του αρχείο ένα ακόμα παιχνίδι στο οποίο έδωσε στον αντίπαλό του να καταλάβει πως "δεν γλυτώνει". Όχι λόγω των διαδοχικών τελικών του προσπαθειών, αλλά κυρίως της διαδικασίας για την οποία ο Ράζβαν Λουτσέσκου λέει και ξαναλέει. Ο Ρουμάνος δεν βαριέται να μιλά για την άμεση ανάκτηση της μπάλας που στο τέλος φέρνει αυτό που... ονειρευόταν να κάνει ο Αλεκσάνταρ Στανόγιεβιτς, η ατάκα του οποίου έμεινε, εκείνος έφυγε, και τώρα γίνεται πράξη.

Οι ασπρόμαυροι μπήκαν στο γήπεδο και από τα πρώτα λεπτά φαινόταν πως η Λάρισα δεν είχε τύχη, για έναν βασικό λόγο. Οι βυσσινί δεν μπορούσαν να κρατήσουν τη μπάλα στα πόδια τους, με τον "Δικέφαλο του βορρά" να έχει επτά και οκτώ παίκτες πάνω από τη μεσαία γραμμή, οι οποίοι πίεζαν συνεχώς.

Ανάμεσά τους Πρίγιοβιτς και Πέλκας. Δεν τους αναφέρω τυχαία. Όταν ένας ποδοσφαιριστής διαπιστώνει πως εφόσον ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του προπονητή του, έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα, γίνεται αυτομάτως μέρος της εξίσωσης, μέρος του συνόλου. Και αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι σε μια σχέση που ξεκινά από το "μέγεθος" που έχει στα μάτια του κάθε ποδοσφαιριστή ο προπονητής του.

ΤΟ "ΘΕΛΩ" ΘΑ ΓΙΝΕΙ "ΠΡΕΠΕΙ"

Σιγά – σιγά, μέρα με την ημέρα, παιχνίδι με το παιχνίδι, οι ποδοσφαιριστές αντιλαμβάνονται πως μπορούν να βγάλουν στο γήπεδο αυτό που δουλεύουν καθημερινά με τον προπονητή τους. Ο ΠΑΟΚ έχει αυτοπεποίθηση όταν παίζει στη Τούμπα και τελευταία προσπαθεί να την εμφανίσει και εκτός έδρας. Και αυτό έχει αντίκτυπο και στον αντίπαλο, ειδικά σε εκείνον που θα πάει να του "κλέψει" το ματς. Οσο βλέπει πως οι προηγούμενοι... έφαγαν τα μούτρα τους, αυτομάτως αντιλαμβάνεται πως τα πράγματα θα είναι δύσκολα και για εκείνον.

Ο ΠΑΟΚ έχει πάψει να δίνει τέτοιου είδους δικαιώματα. Και όλο αυτό, έφερε τον ΠΑΟΚ στη θέση που είναι τώρα. Και ο ΠΑΟΚ έχει καταφέρει πολλά αλλά όχι ακόμα το ζητούμενο. Εχει αρκετό δρόμο, διότι όσο "μεγαλώνει" "μεγαλώνει" και η πίεση. Κάποια στιγμή αυτό το "θέλουμε το πρωτάθλημα" θα γίνει "πρέπει" και αυτό είναι ακόμα πιο βαρύ.

ΤΑ 12'' ΤΟΥ ΣΤΑΝΟΓΕΒΙΤΣ

Το μόνο που έμεινε από το σύντομο πέρασμα του Αλεκσάνταρ Στανόγεβιτς ήταν η ατάκα του στην παρουσίασή του. " Θέλω να τελειώνουμε τις φάσεις σε 12'' με 13'' ενώ πριν ο ΠΑΟΚ έκανε περίπου 20 δευτερόλεπτα. Να είμαστε πιο επιθετικοί και να μην υπάρχουν στατικοί παίκτες όταν βρισκόμαστε στην επίθεση, όπως επίσης και να τελειώνουμε καλύτερα τις φάσεις. Να πρεσάρουμε τον αντίπαλο ψηλά".

Δίκιο είχε. Ο ΠΑΟΚ το κάνει, αλλά όχι με εκείνον στο τιμόνι. Κανείς δε ξέρει τι θα γινόταν αν θα έμενε. Το σκεπτικό του ήταν σωστό, αλλά το ξεκίνημα προς την εφαρμογή του ήταν λάθος.

ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ +2

Από χθες, υπάρχουν αρκετοί που μένουν στο +9 του ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό. Ολο αυτό το διάστημα, υπάρχουν κάποιοι που έχουν το μυαλό τους στην 25η Φεβρουαρίου. Ο μόνος λόγος να το σκέφτονται αυτό το ματς είναι ένας. Πως με αυτό ο ΠΑΟΚ μπαίνει στο φινάλε της σεζόν. Ο ΠΑΟΚ, όσο δεν ήταν στο κορυφή, μετρούσε τους βαθμούς που απέχει από αυτή.

Τώρα που είναι στο κορυφή, πρέπει να μετράει τους βαθμούς που απέχει ο δεύτερος από εκείνον. Τίποτε άλλο. Και η ΑΕΚ, που είναι η άμεση διεκδικήτρια του τίτλου, είναι στο κατόπι του και έχει δείξει πως δεν "μασάει" από έδρες.

Ο... ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ

Και κάτι για τον Φερνάντο Βαρέλα. Ο Αφρικανός πηγαίνει σε όσα περισσότερα ματς του μεγάλου του γιου, Γκουστάβο. Ο πιτσιρικάς έφυγε από τις ακαδημίες της Σπόρτινγκ Λισαβώνας και ήρθε στην Θεσσαλονίκη.

Παίζει στην Κ13 και είναι ο επιθετικός της. Και μάλιστα είναι και γκολτζής. Συνήθως οι γιοι ακολουθούν τα χνάρια των πατεράδων τους, αλλά ο Βαρέλα χθες ακολούθησε τα χνάρια του γιου του και σκόραρε. Η σκηνή που ακολούθησε του γκολ του είναι από αυτές που όσοι παίζουν ποδόσφαιρο εύχονται να ζήσουν. Και πρέπει να τη χάρηκαν και όσοι το είδαν ως εικόνα.

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΦΑΝΑΣ

Ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ είναι το πουλέν της Τούμπας. Έχει πολλούς φαν ο Ολλανδός. Και οι περισσότεροι τον γουστάρουν για το τρόπο παιχνιδιού του. Αυτό για το οποίο θα πρέπει να υποκληθούν όμως όλοι όσοι τον γουστάρουν είναι κάτι άλλο. Φέτος έχει φάει πάγκο, αλλά και κερκίδα. Θα μπορούσε να "μουγκρίσει" ειδικά το διάστημα που ο ΠΑΟΚ δεν είχε τα αποτελέσματα που ήθελε.

Αυτός ο τύπος, ο τελευταίος των ποδοσφαιριστών που βάζει τη φανέλα μέσα από το σορτσάκι, με την αφάνα και τα... γεμάτα οπίσθια, αυτό το σουλούπι άλλης εποχής, ήταν εκεί. Περίμενε. Υπομονετικά. Το μόνο εύκολο για εκείνος ήταν να... πάρει μικρόφωνο και να ζητάει μέσω αυτών χρόνο συμμετοχής. Και δεν το έκανε. Είχε τη νοοτροπία του " ό,τι και να πω, το θέμα είναι το τι θα κάνω όταν θα παίξω".

Και αυτό κάνει. Τόσο απλά.