Ναι μεν, αλλά…
Ο Αντώνης Τσακαλέας γράφει για τα τον ΠΑΟΚ που είναι η ομάδα με τα περισσότερα "αν" στο πρωτάθλημα.
Μετά από πέντε αγωνιστικές στο πρωτάθλημα, ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα με τα περισσότερα “αν”. Ας τα βάλουμε κάτω, και μετά ας τα αφήσουμε πίσω μας, διότι με τα αν, δουλειά δεν γίνεται.
Αν ο ΠΑΟΚ δεν ξεκινούσε το πρωτάθλημα με -3 βαθμούς, τώρα θα πήγαινε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όντας σε απόσταση βολής από τους ερυθρόλευκους. Θα ήμασταν στο 12-11 και όχι στο 12-8. Ο ΠΑΟΚ πήρε μια απόφαση τον Μάρτιο του 2016, το βάρος της οποίας θα το σηκώνει μέχρι τον Μάιο του 2017. Πάει και τελείωσε.
Αν ο ΠΑΟΚ είχε βάλει τις μισές από τις μεγάλες ευκαιρίες που έχασε στο παιχνίδι με τον Ηρακλή θα μιλούσαμε για έναν θρίαμβο, ένα “υπέροχο βράδυ στο οποίο όλα κύλισαν ιδανικά για τον Δικέφαλο του βορρά”, για “επίδειξη δύναμης” και όλα αυτά. Η μπάλα όμως δεν μπήκε. Και επειδή η μπάλα ποτέ δεν πάει μόνη της κάπου, ο Χουάντερσον ήταν σε καλό βράδυ, ο Κλάους συνέχισε να μετρά χαμένες ευκαιρίες, και ο ΠΑΟΚ, σε ένα παιχνίδι στο οποίο είχε πάνω από 20 τελικές και άνοιξε το σκορ στη πρώτη τελική, ίσως καινα είπε και ένα “ουφ” με το τελευταίο σφύριγμα της λήξης.
Αν, πριν από το κρεσέντο χαμένων ευκαιριών από το 3′ και μετά του αγώνα με τον Ηρακλή, δεν υπήρχε το αντίστοιχο κρεσέντο στο παιχνίδι με την Ξάνθη, ο ΠΑΟΚ θα ήταν ακόμα πιο ψηλά βαθμολογικά.
Αν το χθεσινό κρεσέντο χαμένων ευκαιριών δεν ήταν το πρώτο, δεν θα υπήρχε τόσο μεγάλη ανησυχία όση υπάρχει τώρα. Διότι την πρώτη φορά που η ευκαιρίες χάθηκαν, τα όσα είπε ο Βλάνταν Ίβιτς αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού θα ήταν πιο…πειστικά. Ναι, έχει δίκιο να λέει ο προπονητής του ΠΑΟΚ οτι η ομάδα του κάνει τόσες ευκαιρίες όσο οι άλλες μεγάλες ομάδες μαζί. Με την όποια του υπερβολή βέβαια, αλλά έχει δόση αλήθειας.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΣΕ ΤΕΛΙΚΕΣ
Ο ΠΑΟΚ είναι δεύτερος σε τελικές προσπάθειες, έχει τρεις λιγότερες απόόσες ο Παναθηναϊκός. Ο ΠΑΟΚ είναι και 14ος σε ποσοστό ευστοχίας. Σουτάρει με 6%. Για την ακρίβεια είναι 6,33%. Διαθέτει αντίστοιχα την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος και έχει δεχθεί τις λιγότερες τελικές προσπάθειες από κάθε άλλη ομάδα. Βέβαια, για να μπει αυτό και σε μια σωστλη βάση, έχει αντιμετωπίσει τις τρεις από τις πέντε ομάδες που βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις σε παραγωγή τελικώς προσπαθειών.
Καλά τα αν μέχρι εδώ, καλά τα νούμερα. Τι μένει; Ένα “ναι μεν, αλλά” με το οποίο τελειώνει κάθε συζήτηση που ανοίγει για την εικόνα του ΠΑΟΚ στα μέχρι τώρα παιχνίδια, κυρίως αυτά του πρωταθλήματος.
ΔΕΝ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ ΤΙΣ ΦΑΣΕΙΣ
Ναι, ο ΠΑΟΚ κάνει φάσεις, αλλά δεν τις αξιοποιεί όσο θα έπρεπε για να μην αγχώνεται. Στο πρωτάθλημα δεν έχει σκοράρει στο δεύτερο ημίχρονο, σε κανέναν από τους πέντε αγώνες. Ναι ο ΠΑΟΚ δεν δέχεται πολλές φάσεις, αλλά όσο δεν αποκτά σοβαρό προβάδισμα, θα ζορίζει τον εαυτό του.
Ναι, σαφώς και είναι αισιόδοξο στοιχείο για έναν προπονητή να βλέπει την ομάδα του να βρίσκει πολλούς τρόπους να απειλεί τον αντίπαλο γκολκίπερ, αλλά σκοράρει σε κάθε μια από τις 15 που κάνει. Ναι, σαφώς και είναι θετικό το να έχει δεχθεί μόλις δυο τέρματα, και να του έχουν δημιουργήσει μόλις 25 τελικές σε πέντε παιχνίδια, αλλά δεν είναι αρκετό όταν ζεις με το άγχος του “θα μου κάνουν μια φάση και θα ψάχνομαι” για να το πούμε έτσι απλά. Ο Ηρακλής, για παράδειγμα, δεν πρέπει να έγραψε πάνω από δυο-τρεις τελικές προσπάθειες.
Στη μια όμως ο Γλύκος πετάχτηκε μέχρι το “Γ” της εστίας για να διώξει σε κόρνερ. Και άντε μετά από τρεις – τέσσερις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες που σε βαραίνουν, να πετύχεις δεύτερο γκολ απέναντι σε μια ομάδα που θα έχει ισοφαρίσει και να φέρει το… λεωφορείο μπροστά στην εστία της.
Και όλα αυτά σε μια στιγμή που ακολουθούν παιχνίδια, όπως αυτά με Ολυμπιακό στο “Γ. Καραϊσκάκης” και ΑΕΚ στη Τούμπα, στα οποία η λογική λέει πως ο ΠΑΟΚ δεν θα κάνει τόσες τελικές όσες με τον Ηρακλή ή την Ξάνθη. Ούτε θα δεχθεί αντίστοιχα τόσες τελικές όσες από τον Ηρακλή και την Ξάνθη.
ΟιΑμερικάνοιλένε”when the going gets tough, the tough get going”.Όταν τα πράγματα “σκληραίνουν”, οι “σκληροί” προχωρούν. Και τα πράγματα σκληραίνουν, κάτι που σημαίνει οτι ο ΠΑΟΚ πρέπει να… προσαρμοστεί σε αυτό.