Ιδια “φωνή” εντός και εκτός γηπέδου
Δεν υπάρχει κομμάτι του ΠΑΟΚ που να μη δίνει "εξετάσεις τις τελευταίες ημέρες, με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί να είναι όλες εναντίον του. Η ανατροπή των δεδομένων είναι το μεγάλο στοίχημα. Προ διετίας, παρόμοιο στοίχημα, οι ασπρόμαυροι το είχαν κερδίσει. Τώρα; Γράφει ο Αντώνης Τσακαλέας.
Από το απόγευμα της Δευτέρας έχει προστεθεί μια ακόμα συνθήκη σε όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες. Το ότι στον ΠΑΟΚ περίμεναν την αφαίρεση βαθμών, θεωρώντας την προαποφασισμένη, δεν μειώνει το βάρος της απόφασης, που πέφτει στη πλάτη όλων. Και μόνο να σκεφτεί κανείς πως αν δεν κρεμόταν πάνω από τον «Δικέφαλο του βορρά» το πέπλο της αφαίρεσης βαθμών, μετά την μέχρις εσχάτων προσπάθεια ισοφάρισης στην αναμέτρηση με τον Αστέρα Τρίπολης, ίσως εκεί οι παίκτες του ΠΑΟΚ να έπαιρναν μια ανάσα, όμως ένιωθαν πως δεν έχουν την πολυτέλεια να το κάνουν…
Ο Ιβάν Σαββίδης αντιλαμβάνεται για μια ακόμα φορά πως θα πρέπει να ακούσει όλα τα μέλη της ασπρόμαυρης «οικογένειας». Και καλείται να βάλει σε μια σειρά όλα όσα θα ακούσει, όπως είχε κάνει προ διετίας, όταν και έφτασε στην απόφαση να μη κατέβει ο ΠΑΟΚ στον δεύτερο ημιτελικό κυπέλλου. Αν θεωρεί κανείς πως αυτή είναι μια εύκολη απόφαση για ένα σωματείο, τότε, πάω πάσο. Αν θεωρεί κανείς πως αυτή είναι μια εύκολη απόφαση για έναν διοικητικό ηγέτη, τότε, πάω πάσο.
Ο ΠΑΟΚ δίνει ταυτόχρονα μια δικαστική «μάχη», η οποία θα περάσει σε δεύτερο βαθμό, μια διοικητική «μάχη», καθώς μια ολόκληρη οικογένεια που έχει στην κεφαλή της τον άνθρωπο που θα μιλήσει τελευταίος, ξεκίνησε τις εσωτερικές της συζητήσεις, και μια αγωνιστική «μάχη» που όχι μόνο βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά κορυφώνεται.
Δικαστικά ο ΠΑΟΚ έχει τραβήξει τη πορεία του, η οποία και έχει τονιστεί από τη πρώτη στιγμή. Νιώθει πως τα επιχειρήματά του δεν απασχόλησαν την αθλητική δικαιοσύνη, θεωρεί πως η αθλητική δικαστής είδε τόσα όσα της έφταναν για να βγάλει καταδικαστική απόφαση και πηγαίνει την υπόθεση σε δεύτερο βαθμό ελπίζοντας πως αυτή τη φορά θα ακουστεί.
ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΤΟ 2016
Διοικητικά, ο οργανισμός του ΠΑΟΚ και ο Ιβάν Σαββίδης καλούνται να πάρουν αποφάσεις με καθαρό μυαλό. Αυτό απαιτούν οι περιστάσεις. Μπορεί οι σφυγμοί όλων να είναι υψηλοί, μπορεί τα νεύρα όλων να είναι τεντωμένα, αλλά όλα αυτά δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία.
Αγωνιστικά, ο ΠΑΟΚ έχει ακόμα δρόμο και το να κοιτάξει μπροστά δεν είναι πλέον και το πιο εύκολο. Ολα όσα συμβαίνουν, μοιάζουν με δυνατούς προβολείς που φωτίζουν όχι προς την κατεύθυνση θέλει να κοιτάξει, αλλά… μέσα στα μάτια του.
Σε όλα τα επίπεδα, ο ΠΑΟΚ καλείται να βγάλει «φωνή», να βγάλει «αντίδραση». Μπορεί αυτό να φαίνεται τη δεδομένη στιγμή το πιο δύσκολο, αλλά θεωρώ πως δεν είναι. Το πιο δύσκολο είναι να μπορέσει το κάθε κομμάτι του ΠΑΟΚ να ασχοληθεί με τη δική του «μάχη». Οταν τρία άτομα προσπαθούν να τραβήξουν ένα κάρο από τη λάσπη, ο ηγέτης μετράει αντίστροφα και με το πάμε, δίνει το έναυσμα για ταυτόχρονο τράβηγμα. Και ο μόνος τρόπος να πετύχει η προσπάθεια, είναι ο καθένας που θα τραβάει το κάρο, είναι αφενός να κοιτάζει μπροστά, αφετέρου να εμψυχώνει τους άλλους δυο.
Πριν από δυο χρόνια, αρχές Μαρτίου του 2016, ο ΠΑΟΚ έμοιαζε νικημένος από το σύστημα, καταρρακωμένος ηθικά και χαμένος σε έναν αγωνιστικό λαβύρινθο. Και είχε καταφέρει να νικήσει σε όλα τα επίπεδα διότι ο καθένας από το πόστο του κοίταξε μπροστά, έβαλε τα δυνατά του, και προχώρησε. Τότε, ο ΠΑΟΚ έβγαλε «φωνή». Ο καθένας «φώναξε» στο δικό του πεδίο μάχης. Τώρα απαιτείται και πάλι «φωνή».
