Το ματς της χρονιάς και πρωταθλήματα στα χαρτιά

Η ΑΕΚ πέρασε πολλά στη σεζόν που διανύουμε σε βαθμό που… γράφει βιβλίο. Ξεκίνησε με βάρκα την ελπίδα με τον Τιμούρ, πήγε στον Μοράις, έζησε μια διαρκή κρίση αυτοπεποίθησης που της στοίχισε αρκετά σε βαθμολογικό κομμάτι, κάτι που της στοίχισε το να χάσει τα αυγά και τα καλάθια πολύ νωρίς και να ταλαιπωρηθεί αρκετά μέχρι να έρθει ο Χιμένεθ και να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία. Τότε, λίγο το κοκαλάκι της νυχτερίδας, λίγο η καλύτερη αξιοποίηση κάποιων μονάδων σε συνδυασμό με την έλευση κάποιων παικτών που ήρθαν στην ομάδα και έλειπαν προηγουμένως (περισσότερο Αραούχο, λίγο λιγότερο οι Βράνιες-Αϊντάρεβιτς που επίσης έγιναν βασικοί), όλα έπαιξαν το ρόλο τους στο να αντιστραφεί το κλίμα, κάτι που συνέβη μέσω αποτελεσμάτων.

Το σίγουρο είναι ότι με το έδαφος που ήδη είχε χαθεί, η ΑΕΚ δεν θα άκουγε τίποτα… σοβαρά μπράβο επειδή κατάφερε να κάνει το αυτονόητο και να ορθοποδήσει παραμένοντας στην 4η θέση. Για αυτή (για την 4η θέση δηλαδή), δε φταίει βέβαια η τωρινή της παρουσία στο πρωτάθλημα επί Χιμένεθ, αλλά ο πρότερος βίος της που ήταν χειρότερος και από αυτόν που ο πιο απαισιόδοξος θα μπορούσε να φανταστεί.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η θέση στα πλέι-οφ εξασφαλίστηκε (έγινε το μίνιμουμ δηλαδή) και υπάρχει ανοιχτή η διεκδίκηση μιας θέσης στον Τελικό του Κυπέλλου. Το πρώτο σκέλος της δουλειάς η ΑΕΚ το έφερε εις πέρας στο Καραϊσκάκη, όμως σε καμία περίπτωση το θέμα δεν τελείωσε αφού απομένει ακόμα ένα ημίχρονο. Απέναντι υπάρχει ένας αντίπαλος που δείχνει να βρίσκεται παρατεταμένα σε κακή κατάσταση, όμως τα ντέρμπι είναι πάντα ντέρμπι και αυτός που υποτιμά τον αντίπαλο για οποιοδήποτε λόγο μόνο χαμένος μπορεί να βγει από αυτή την προσέγγιση.

Σε αγωνιστικό επίπεδο, είναι ακόμα νωρίς για να μιλήσει κανείς με ασφάλεια για τα πλάνα του Χιμένεθ, όμως δύσκολα φαίνεται ότι θα αλλάξει κάτι σε σχέση με την 11άδα που παρατάχθηκε στο Καραϊσκάκη για τον πρώτο αγώνα. Με τον Ανέστη δηλαδή στο τέρμα, τους Γκάλο-Ντίντακ πλάγια μπακ, Τσιγκρίνσκι-Βράνιες κεντρικό αμυντικό δίδυμο, Γιόχανσον-Σιμόες στον άξονα της μεσαίας γραμμής, Λάζαρο-Πατίτο στα φτερά της επίθεσης και με τον Μάνταλο δίπλα ή λίγο πιο πίσω από τον Αραούχο.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

Το ματς του Κυπέλλου, τουλάχιστον για την ΑΕΚ, είναι το πιο σημαντικό μέχρι το… επόμενο (που θα είναι ο τελικός, αν υπάρξει επιτυχία στο εγχείρημα) ωστόσο είναι σαφές πως οι ρεβάνς των ημιτελικών θα γίνουν υπό τη σκιά της διαμάχης ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ για το πού θα κριθεί το πρωτάθλημα, στο γήπεδο ή στα χαρτιά.

Αρχικά, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τι θεωρεί σωστό ο καθένας γενικά και όχι την -πιθανή- αλλαγή απόψεων ανάλογα με τις θέσεις των πρωταγωνιστών τη δεδομένη στιγμή. Εγώ, για παράδειγμα, θεωρώ ότι είναι άδικο για το ίδιο το ποδόσφαιρο και για τις Κυριακές που πέρασαν στα γήπεδα (όπως κι αν πέρασαν αυτές) να κρίνεται ένα πρωτάθλημα στα χαρτιά. Δικαίως πήρε η Λάρισα το πρωτάθλημα του 1988, αδίκως δεν επιτράπηκε στην ΑΕΚ να πάρει αυτό που δικαιούνταν το 2008, δικαίως ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2017.

Από τη στιγμή που υπάρχει ένα κοινό (δυστυχώς όπως αποδεικνύεται μεγάλο) το οποίο αποδέχεται το να διεκδικήσει η ομάδα του εξωαγωνιστικά ένα τίτλο, τότε η μπάλα πάει αλλού και κρίνουν οι έχοντες αρμοδιότητα. Είναι όμως οξύμωρο, το ίδιο κοινό που αποδέχεται το να κρίνονται τίτλοι στα χαρτιά να ενίσταται όταν η ομάδα του βρίσκεται στην απέναντι πλευρά.

Το παραπάνω δεν «ακουμπάει» μόνο τον Ολυμπιακό. Ακουμπάει και τον ΠΑΟΚ. Από την κοινωνία του οποίου πριν παρευρεθεί η ΑΕΚ στην εκδίκαση της ιστορίας υπήρξαν κάποιες… πλάγιες βολές, ενώ στη συνέχεια αναγνωρίστηκε στην «κιτρινόμαυρη» ΠΑΕ ότι στάθηκε στο ύψος της κλπ κλπ. Βέβαια, το 2008, ο ίδιος ΠΑΟΚ πιθανόν να… απουσίαζε από τη χώρα και τα δρώμενα όταν το πρωτάθλημα είχε κριθεί στα χαρτιά υπέρ του Ολυμπιακού (με ευθύνη της ΕΠΟ) και ο «Δικέφαλος του Βορρά» ένιπτε τας χείρας του χωρίς να πάρει θέση.

Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΕΚ

Η ΑΕΚ έχει τη στρατηγική της την οποία θεωρεί σωστή και για αυτή κρίνεται από φίλους κι αντιπάλους ως προς το κατά πόσο θα αποδώσει σε οφθαλμοφανή βαθμό όλο αυτό. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η ομάδα υπάρχει στον χάρτη ξανά στα κέντρα αποφάσεων, έχει βελτιωθεί ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο οποίος τα τελευταία χρόνια έμοιαζε με τρόπο προσέγγισης σε… φτωχό συγγενή. Όλα αυτά πιστώνονται στον Δημήτρη Μελισσανίδη που της έδωσε ξανά υπόσταση.

Από εκεί και πέρα υπήρχαν δύο διαδρομές: Ή ακολουθείς τον παραδοσιακό σου δρόμο απέχοντας συνειδητά από τα κέντρα αποφάσεων (βλ. διοίκηση Νικολαϊδη) ή μπαίνεις στον χορό και χορεύεις. Επιλέχθηκε ο δεύτερος δρόμος, ο οποίος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ενώ τα κουμάντα σε αυτόν, έχουν οι άνθρωποι που πρεσβεύουν τον πόλο με τον οποίο η ΑΕΚ παραδοσιακά ήταν σε ρήξη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και μετά. Έτσι παίζεται το παιχνίδι, έτσι αποφάσισε να το παίξει και ο Μελισσανίδης που ξέρει τα ποδοσφαιρικά κατατόπια.

Το ζητούμενο για την ΑΕΚ ήταν να μην της στερούν κάτι παρασκηνιακά, στόχος που σε πρώτη φάση επιτεύχθηκε. Τώρα σε ότι έχει να κάνει με τον τρόπο, αυτοί που ασχολούνται με αυτά ξέρουν καλύτερα καθώς οι απ’ έξω πιθανόν να αγνοούμε κάποιες παραμέτρους που είναι σημαντικές. Υπό αυτό το πρίσμα, η «πλάγια» στήριξη στον ΠΑΟΚ είναι θέμα τακτικής. Θεμιτό, όμως επειδή υπάρχει μια προσπάθεια να δοθεί ιδεολογικό υπόβαθρο σε όλο αυτό που γίνεται, καλό είναι να ξεκαθαριστεί ότι -τουλάχιστον ηθικά- η ΑΕΚ δεν έχει καμία υποχρέωση, όπως παρουσιάστηκε ότι έχει.