Στέλιος Μανωλάς: Μια ζωή ΑΕΚ!
Ο Στέλιος Μανωλάς ήταν ένα από τα σημαντικά πρόσωπα της εβδομάδας που πέρασε και ο Άκης Γεωργίου γράφει για την εξιλέωση, το σφουγγάρι στα παλιά και για τον πιο πιστό στρατιώτη της ΑΕΚ.
Είχε πολύ 90’s η -μέχρι τώρα- φετινή σεζόν της ΑΕΚ. Στα λάθη, στις δυσκολίες, στις εκρήξεις χαράς, στους χειρισμούς και κυρίως στα πρόσωπα. Ο Τελικός Κυπέλλου, η καλύτερη στιγμή δηλαδή για την ομάδα, δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση.
Ο Στέλιος Μανωλάς βρέθηκε στον πάγκο της ομάδας τα μεσάνυχτα της 19ης Απριλίου. Για την ακρίβεια, βρέθηκε στο ξενοδοχείο της ομάδας, τη μέρα που ο Μελισσανίδης έδιωξε τον Πογιέτ, για να την οδηγήσει μερικές ώρες μετά στον πρώτο ημιτελικό με τον Ατρόμητο. Η συνέχεια της ιστορίας ήταν βγαλμένη από τον «Αλχημιστή»: Όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις. Κάπως έτσι εξελίχθηκε το στόρι και με την περίπτωση του Μανωλά, της ΑΕΚ και του Κυπέλλου.
Όταν ανέλαβε ο Μανωλάς, αρκετοί πίστευαν ότι η χρονική διάρκεια της παρουσίας του στην ομάδα θα εξαρτηθεί από το πώς θα τα πάει ως προς τους στόχους. Με λίγα λόγια, ο Μανωλάς ενεπλάκη σε κάποια σενάρια παραμονής στον πάγκο ενόψει της νέας σεζόν. Λάθος. Πρώτα-πρώτα ως προς την οπτική του ιδίου, ο οποίος δεν το είδε έτσι, αλλά και λόγω της -νομίζω- ειλημμένης απόφασης της ΑΕΚ να πάει με ξένο προπονητή.
Για όσους παρακολουθούν χρόνια τους παράλληλους βίους ΑΕΚ και Μανωλά, ενδεχομένως και το παραπάνω να ήταν και το λιγότερο σημαντικό. Το πιο σημαντικό είναι πως έπαψε να υφίσταται ο ηλεκτρισμός που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2012 μετά τη μεταγραφή του Κώστα Μανωλά στον Ολυμπιακό.
Χρέωμα για τον Κωστάκη
Χρεώθηκε τότε ο Στέλιος για τη μετακίνηση του ανιψιού του στους «ερυθρόλευκους» και ξεκίνησε να υπάρχει μία ατμόσφαιρα που δεν ξέφυγε ποτέ, αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση φιλική για τον ίδιο που για μερικά χρόνια έκοψε τις παρουσίες και τις πολλές επαφές με την ΑΕΚ. Όχι επειδή το ήθελε, αλλά επειδή ένιωθε ότι η κατάσταση δεν τον σήκωνε.
Στο μεταξύ το γαμώτο του, ήταν πως ενώ στην ΑΕΚ πλήρωνε το μάρμαρο για τον Κωστάκη, οι σχέσεις του με τον ανιψιό και την οικογένειά του είχαν διακοπεί. Με την έλευση του Μελισσανίδη στην πραγματικότητα της «Ένωσης», το restart και την κοινή επιθυμία να πάρει όλη η ΑΕΚ από ένα σφουγγάρι για να σβήσει τα παλιά, ο Μανωλάς επανήλθε στο προσκήνιο με ορισμένες παρουσίες σε εκδηλώσεις. Π.χ. στην πρώτη συνέντευξη Τύπου του «Μελισσάν» στη Βαρυμπόμπη.
ΟΤΑΝ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ Κ20
Αμέσως μετά τη σεζόν στη Γ’ Εθνική η ΑΕΚ ανακοίνωσε την πρόσληψή στη θέση του προπονητή της Κ20. Λογική κίνηση να μπει το απόλυτο αποτέλεσμα όλων των εποχών των τμημάτων υποδομής του συλλόγου στη θέση του κόουτς της μεγαλύτερης μικρής ομάδας της «Ένωσης», και συμβατή στη λογική του Μελισσανίδη «πάμε όλοι μαζί».
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ
Ακόμα πιο σημαντικό το γεγονός ότι η πρόσληψη έγινε επί Μελισσανίδη, με τον οποίο είχαν μια άκρως εντυπωσιακή αλλά πολύ δυσάρεστη για όλη την ΑΕΚ διένεξη το καλοκαίρι του 2003 σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του Γιάννη Καραλή αφιερωμένη στην -τότε- κρίση στην «Ένωση». Αυτά, βέβαια, όταν θολώσει το μυαλό συμβαίνουν. Ειδικά σε ομάδες με τις ιδιαιτερότητες της ΑΕΚ. Ειδικότερα από ανθρώπους που έχουν την ΑΕΚ στο αίμα τους, έχουν πορευτεί μαζί της στον χρόνο, την έχουν κάνει πρώτη. Από την άλλη, πρόκειται για δύο προσωπικότητες αρκετά… αρσενικές και γίνεται αντιληπτό πως δεν θα έμεναν εκεί.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Η μοίρα, οι συγκυρίες, ο Θεός, το σύμπαν, η τύχη (ένα εξ αυτών ή και όλα μαζί) αποφάσισαν να διαγράψουν οριστικά τις κηλίδες στεναχώριας που άφησαν τα πιο πρόσφατα, που έφεραν την τριβή ανάμεσα στις δύο πλευρές. Δόθηκε η ευκαιρία στον Μανωλά να οδηγήσει την ΑΕΚ σε ημιτελικό Κυπέλλου και στη συνέχεια σε Τελικό, προκειμένου να διεκδικήσουν μαζί την κούπα και να εξιλεωθούν. Ξεχωριστά και παρέα.
Βέβαια, για να τα καταφέρουν, έπρεπε να σταθεί η καθεμία πλευρά στο ύψος της. Η ΑΕΚ, οι ποδοσφαιριστές της, όχι απλά στάθηκαν, αλλά έκαναν την υπέρβασή τους με την κατάκτηση του Κυπέλλου η οποία ήρθε πιο εύκολα από το αναμενόμενο. Με ιδρώτα, αίμα και σπασμένα δόντια, όπως ακριβώς πρέπει να κατακτώνται οι τίτλοι.
Το ίδιο και ο Μανωλάς. Έκανε και αυτός την υπέρβασή του στο δικό του επίπεδο. Όχι προπονητικά. Ψυχικά. Προς τα έξω πιο ήρεμος από ποτέ αλλά μέσα του (όπως πάντα) εξαιρετικά αγχώδης. Σοβαρός, με αυτογνωσία και με την ομάδα πάνω από όλους και όλα.
ΕΓΙΝΕ ΞΑΝΑ ΣΤΕΛΙΟΣ
Έγινε ξανά Στέλιος, έλεγε και ξανάλεγε ότι βρίσκεται προσωρινά στην ομάδα μέχρι να έρθει ο νέος προπονητής (και τις δύο φορές), έστησε ορθολογικά την ΑΕΚ στο γήπεδο και προσπάθησε να κρατήσει την κατάσταση όρθια στις μεταιχμιακές φάσεις που φορτώθηκε την ευθύνη. Για όσους το λησμονούν, υπενθυμίζεται ότι ο Μανωλάς ανέλαβε την ομάδα στις δύο πιο εκρηκτικές φάσεις της σεζόν: Μετά την 4άρα στο Καραϊσκάκη και μετά το 3-0 της Λιβαδειάς, την απόλυση του Πογιέτ και όλα όσα ακολούθησαν σε επίπεδο γκρίνιας, κατάρας και αφορισμών.
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου
Ο δείκτης της ιστορίας έφτασε στην περασμένη Τρίτη και στον Τελικό με τον Ολυμπιακό. Ακόμα και να έχανε, βέβαια, η ΑΕΚ, για να είμαστε ειλικρινείς δε θα το φόρτωνε κανείς νοήμονας στον Μανωλά. Έχει σημασία όμως για όλο τον σύλλογο και τον περίγυρό του, που στο τιμόνι της ομάδας σε μια τόσο σημαντική βραδιά ήταν ένα δικό της παιδί. Όχι μόνο γιατί γλίτωσε από το να σηκώσει κανένας Πογιέτ το Κύπελλο για να πλακωθούμε στις αναλύσεις ότι μόνο αυτός μπορεί να κερδίσει δύο φορές τον Ολυμπιακό και στην υποχρέωση της ΑΕΚ να του γράψει και το… οικόπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας για να τον ευχαριστήσει.
ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΚΟΥΠΑ ΜΕ ΜΑΝΩΛΑ
Κυρίως γιατί έχει τη δική του χάρη, να κοσμεί την ιστορία της ΑΕΚ η συγκυρία να πήρε το Κύπελλο από τον πολύ πιο ακριβό Ολυμπιακό, έχοντας στο τιμόνι τον πιο πιστό της στρατιώτη. Τον άνθρωπο που έβγαλε την κεφαλιά του Ντέταρι το ’89, που έπαιζε στο 100% με ανοιγμένα φρύδια, σπασμένα κεφάλια και που -πάνω από όλα, όπως λέει και ο ίδιος- μπήκε παιδάκι στην πόρτα της Φιλαδέλφειας και έμεινε για μια ολόκληρη ζωή.
Για την επόμενη μέρα η πορεία θα δείξει. Το σίγουρο είναι πως δεν θα συνεχίσει ο Στέλιος στην τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ και το πιθανότερο είναι ότι θα επιστρέψει στα τμήματα υποδομής. Το να υπάρχουν στην ΑΕΚ άνθρωποι όπως ο Μανωλάς είναι κάτι μη διαπραγματεύσιμο και συζητήσιμο, αφού είναι απλά το αυτονόητο. Όχι ότι δεν έχει (καλύτερα είχε) κι αυτός τα κουσούρια του.
ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ
Σε αρκετούς π.χ. δεν άρεσε που μιλούσε πολλές φορές στο παρελθόν δίνοντας μια εικόνα ότι -λόγω της προσφοράς που ήταν όντως τεράστια- η ΑΕΚ του ανήκει. Τώρα όμως, που πέρασαν τα χρόνια, ίσως να σκεφτεί κανείς, πως ενδεχομένως να το έκανε γιατί για τον ίδιο η ΑΕΚ είναι μια προσωπική υπόθεση, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του εαυτού του που αγαπάει πολύ και γνωρίζει καλύτερα από την παλάμη του.
Ο Στέλιος, ο δικηγόρος και ο γιατρός
Ο Στέλιος για την ΑΕΚ πέραν από ένα τεράστιο κεφάλαιο και σύμβολο, είναι σαν τον γιατρό και τον δικηγόρο. Αν εμφανιστεί στο προσκήνιο δεν θα είναι για καλό γιατί θα σημαίνει πως κάποιος έχει φύγει νύχτα.
Αχρείαστος να είναι, αν όμως χρειαστεί, τότε θα αφήσει τα πάντα πίσω, θα ξεχάσει τον αγαπημένο του καφέ στη Δεκελείας με τον Κόκο και τον Εστερχάζι, θα εγκαταλείψει τα… εγκόσμια, θα κλειστεί σε ένα δωμάτιο, θα αγχωθεί όσο πρέπει (ίσως και λίγο παραπάνω) και την Κυριακή (την Τρίτη, ή την Παρασκευή) θα μπει και θα κερδίσει.
Μετά θα πάει στη συνέντευξη Τύπου, θα πει δυο λόγια για τον Φάντροκ, θα υπενθυμίσει ότι είναι περαστικός και στρατιώτης και θα αποχωρήσει έχοντας κάνει το χρέος του προς τη δεύτερη οικογένεια που τον μεγάλωσε. Και στο κλείσιμο ενδεχομένως να το γιορτάσει κάπως έτσι, με τον δάσκαλό του Στέλιο Σεραφείδη, τον "Μήτσι", τον "Άτμα", τον Στυλιανόπουλο και με το νέο του χούι: Το τραγούδι!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ