Οι πολλοί κοκόροι και η… μάστιγα της φετινής ΑΕΚ
Ο Άκης Γεωργίου γράφει για ένα από τα χαρακτηριστικά… κουσούρια της φετινής ΑΕΚ που δεν είναι άλλο από το κλατάρισμα στα δεύτερα ημίχρονα, το οποίο όμως έχει λογική εξήγηση.
Eίναι γνωστό ότι η φετινή ΑΕΚ πλήρωσε αρκετές φορές το μάρμαρο της κατάρρευσής της στα δεύτερα ημίχρονα των περισσότερων αγώνων της. Ακόμα και στο διάστημα της σεζόν που τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά για την “Ένωση”, οι “κιτρινόμαυροι” ήταν… πρωταθλητές πρώτου ημιχρόνου στη Σούπερ Λιγκ, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που βρήκαν αυτό που ήθελαν στο ξεκίνημα του ματς παραδίδοντας… πνεύμα στη συνέχεια και καταρρέοντας, κάτι που είχε σοβαρό βαθμολογικό αντίκτυπο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και την τρέχουσα περίοδο, η ΑΕΚ δυσκολεύεται στα τελευταία μισάωρα των -δυνατών- αγώνων της (κόντρα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ) παρότι της πάνε καλά και αγωνίστηκε με παίκτη παραπάνω λόγω αποβολής αντιπάλου.
Απέναντι στον Ολυμπιακό η αντίδραση που έβγαλε μετά την αποβολή ήταν ανησυχητική, κάτι που συνέβη και κόντρα στον ΠΑΟΚ, άσχετα αν ξύπνησε στο φινάλε και πήρε αυτό που άξιζε στο ματς από άποψη σκορ, κυρίως χάρη στο δεύτερο προσωπικό γκολ του Αραούχο.
Οι εξηγήσεις για την παραπάνω παράμετρο είναι αρκετές. Η βασικότερη βρίσκεται στη συγκυρία της παρουσίας τριών διαφορετικών προπονητών στη σεζόν και πέντε διαφορετικών γυμναστών, με όχι και τόσο κοντινές προσεγγίσεις στη δουλειά. Ο καθένας είχε τον τρόπο του, κάτι που είναι θεμιτό, όμως η όλη ιστορία είχε ως φυσικό επακόλουθο το να αλλάζει συνέχεια η ομάδα τον ρυθμό της.
ΤΟ ΕΝΑ ΑΚΡΟ ΜΕ ΤΙΜΟΥΡ
Το ξεκίνημα της σεζόν βρήκε την ΑΕΚ με τον Κετσπάγια στον πάγκο της, ο οποίος δούλευε μαζί με το τιμ του περισσότερο στη φυσική κατάσταση γιατί αυτή ήταν η βασική προδιαγραφή της ομάδας που ήθελε να φτιάξει. Σε ένα βαθμό το πέτυχε, αφού ό,τι και να πει κανείς -δικαιολογημένα- για την έλλειψη σχεδίου, η ομάδα είχε τρεξίματα και αντοχές, τουλάχιστον σε ότι αφορά τους ποδοσφαιριστές που έκαναν προετοιμασία μαζί της.
Το γεγονός, όμως, ότι το βάρος έπεφτε καθαρά στη φυσική κατάσταση και σχεδόν καθόλου στη δουλειά στο τακτικό κομμάτι, κούρασε τους παίκτες, κάτι εμφανές σε κάθε ευκαιρία σε σημείο που οι ποδοσφαιριστές εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους για τον Τιμούρ ακόμα και έξω από το… πούλμαν!
ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ ΜΕ ΜΟΡΑΙΣ
Τον Τιμούρ Κετσπάγια διαδέχτηκε ο Ζοζέ Μοράις που αντιπροσώπευε το ακριβώς αντίθετο από άποψη προσέγγισης της δουλειάς. Ο Πορτογάλος το πήγε στο άλλο άκρο αφιερώνοντας άπειρες ώρες στη δουλειά όλης της ομάδας στην τακτική. Είναι χαρακτηριστικό πως υπήρξαν προπονήσεις στα Σπάτα κατά τις οποίες η ΑΕΚ προπονούνταν για σχεδόν δύο ώρες δουλεύοντας αποκλειστικά στην τακτική.
Σε εκείνο το σημείο βγήκαν αρκετοί τραυματισμοί (κυρίως η ιστορία αφορά τους… προσαγωγούς) αλλά το σημαντικό αρνητικό στοιχείο ήταν ότι η ομάδα άλλαξε ξανά την καθημερινότητά της με… extreme τρόπο και όχι ομαλά.
ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ
Όλοι τη δουλειά τους προσπαθούσαν να κάνουν με τον τρόπο που ξέρουν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η ΑΕΚ δεν έμπαινε σε διάφορες μεταβάσεις μέσα στη σεζόν και με απότομο τέμπο. Ο Κετσπάγια με το τιμ του έκαναν λάθη στη διαχείριση κάποιων παικτών όπως για παράδειγμα ο Τσιγκρίνσκι και ο Λέσκοτ. Μπήκαν σε μια λογική του τύπου “αυτοί είναι οι καλύτεροί μας, θα παίζουν μέχρι να τραυματιστούν”. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τη χρησιμοποίηση του Τσιγκρίνσκι για περίπου 70 λεπτά σε ένα… άκυρο φιλικό στην Καλλιθέα σε κάκιστο αγωνιστικό χώρο, δεν υπάρχει.
Ο Μοράις με το τιμ του είχαν άλλα κουσούρια, τα οποία περικλείονταν κυρίως στην απειρία. Όπως ο Πορτογάλος ήταν άπειρος, έτσι συνέβη και με τον γυμναστή του, ο οποίος δεν μπορούσε να διαχειριστεί περιπτώσεις παικτών που έκαναν… τζιζ.
Στην παράμετρο με τους τραυματίες, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς βέβαια ότι η ΑΕΚ έχει στο ρόστερ της και δύσκολες περιπτώσεις παικτών (και φυσικά άπειρη γκίνια, βλέπε τελευταίο τραυματισμό Τσιγκρίνσκι) για τις οποίες δεν πρέπει να υπάρχουν παράλογες απαιτήσεις. Χρειάζεται και λίγη… επίγνωση της κατάστασης η όλη ιστορία γιατί αν δεν αντιμετωπίσεις το πρόβλημα και λες… ότι να ’ναι (όχι σε επίπεδο ομάδας, αλλά σε επίπεδο Τύπου και περίγυρου) τότε ενδεχομένως και να μην το λύσεις ποτέ.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ
Τα πράγματα με τον Χιμένεθ και το δικό του τιμ έχουν βελτιωθεί, τουλάχιστον σε επίπεδο συνεννόησης και αντίληψης των αναγκών. Ο Ισπανός προσπαθεί να χαλαρώσει την ομάδα και να τη φρεσκάρει στον βαθμό του δυνατού προκειμένου να καταφέρει να κερδίσει περισσότερα πράγματα στην πορεία της σεζόν. Ή στη χειρότερη να καλύψει όσο περισσότερο γίνεται το αρνητικό… χάντικαπ που ούτως ή άλλως υπάρχει και θα υπάρχει.
Το κλατάρισμα που βγάζει η ΑΕΚ στα δεύτερα ημίχρονα δύσκολα θα καλυφθεί, μπορεί όμως να σουλουπωθεί, κάτι που δουλεύεται αλλά χρειάζεται υπομονή. Είναι αναγκαίο κακό πάντως για μια ομάδα που έχει αλλάξει τόσους προπονητές και τόσους γυμναστές μέσα στη σεζόν να συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι το προφανές αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται χρόνος και εμπιστοσύνη. Μονόδρομος είναι το χτίσιμο από έναν προπονητή (και φυσικά το τιμ του) που… ξέρει και που αποδεδειγμένα το έχει. Αυτό, όμως, θα πρέπει να συμβεί από το καλοκαίρι. Το περασμένο καλοκαίρι η ΑΕΚ τα έκανε μαντάρα. Το τι θα γίνει στο προσεχές, θα το δείξει η ιστορία.