Πώς μπορεί να τρέξει κάποιος 42.195 μέτρα σε κάτω από δύο ώρες

Πριν λίγες μέρες όλος ο κόσμος που ασχολείται με τον αθλητισμό έμεινε άφωνος με το ρεκόρ του μαραθωνοδρόμου Ελιούντ Κιπτσόγκε. Ο Κενυάτης δρομέας έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να τρέξει την απόσταση του μαραθωνίου κάτω από δύο ώρες, και συγκεκριμένα σε 1 ώρα, 59 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα. Όπως είναι φυσικό, τα μεγάλα ρεκόρ ακολουθούν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Άλλοι εκθείασαν το ρεκόρ και τα προσόντα του Κιπτσόγκε, άλλοι ρίξανε την επιτυχία στα φάρμακα, κάποιοι υποστήριξαν ότι το ρεκόρ δεν πρέπει να μετρήσει επειδή παρείχαν στον αθλητή όλες τις ευκολίες που θα μπορούσε να έχει κατά την διάρκεια της κούρσας.

Όσες γνώμες και αν υπάρχουν, ένα είναι σίγουρο: για να πετύχει κάποιος ένα τέτοιο ρεκόρ χρειάζεται αφοσίωση σε συγκεκριμένο πρόγραμμα προπόνησης για πολλά χρόνια. Διαφορετικά, ο κάθε δρομέας θα μπορούσε να το κάνει είτε με φάρμακα είτε με κατάλληλες συνθήκες. Όταν λέμε αφοσίωση, μιλάμε για αφοσίωση στα όρια της τρέλας. Σαν ένα ρομπότ που είναι προγραμματισμένο να ακολουθεί κατά λέξη κάθε οδηγία, είτε αφορά την προπόνηση, είτε την τεχνική, είτε την διατροφή.

Για να καταλάβεις το μεγαλείο της επίδοσης, πρέπει να μάθεις κάποια πράγματα για τον Κιπτσόγκε αλλά και την προπόνησή του. Ο Κιπτσόγκε είναι γνωστός με το παρατσούκλι ‘ο φιλόσοφος’ διότι ο τρόπος που τρέχει είναι ευφυής. Θεωρείται ο καλύτερος μαραθωνοδρόμος στην ιστορία του αθλήματος. Το 2003, κέρδισε ως έφηβος το παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 5.000 μέτρα. Συνέχισε με το στίβο σε μεγάλες αποστάσεις μέχρι το 2012 που αποφάσισε να τρέχει μόνο μαραθώνιο. Το 2016 κέρδισε το χρυσό στην Ολυμπιάδα του Ρίο. Οι φίλοι του των περιγράφουν σαν έξυπνο, οργανωτικό και απόλυτα πειθαρχημένο άνθρωπο. Ένας φίλος του περιγράφει το εξής: “Αν πρέπει να φάει βραδινό στις 19.00 θα φάει ακριβώς εκείνη την ώρα, αν πρέπει να πάει για ύπνο στις 21.00 δεν θα αργήσει ούτε λεπτό, είναι σαν ένα καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι”.

Όταν πλησιάζει ένας αγώνας τότε συγκεντρώνεται απόλυτα στις απαιτήσεις του. Προσπαθεί στην προπόνηση να έχει μεγάλο τέμπο σε γρήγορο ρυθμό. Η προπόνηση του είναι κυρίως διαλειμματική 10 χιλιομέτρων. Με αυτόν τον τρόπο, πυροδοτεί το γρήγορο ρυθμό που χρειάζεται. Αν εξαιρέσει την ημέρα που πετάει για τον προορισμό, τις υπόλοιπες μέρες προπονείται στο φουλ. Επίσης, μετά τον αγώνα συνεχίζει την προπόνηση διότι έτσι έχει καλύτερη αποκατάσταση από το να πάρει μερικές μέρες ρεπό. Στην Κένυα προπονείται στο 100% με το ρυθμό και την ένταση που θα τρέξει τον αγώνα. Πάει στην πόλη που θα γίνει ο αγώνας τρεις-τέσσερις μέρες πριν ώστε να προσαρμοστεί στις συνθήκες, στο υψόμετρο, στο κλίμα, στο ξενοδοχείο. Γι’ αυτόν, η κάθε λεπτομέρεια μετράει.

Τέλος, στην εξίσωση πρέπει να μπει και το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω ο Κιπτσόγκε τα κάνει σχεδόν όλη του τη ζωή. Μόνο έτσι μπορεί να καταλάβει κανείς ότι τέτοιες επιδόσεις δεν έρχονται με τα φάρμακα και τις ευκολίες αλλά με απίστευτες θυσίες, πόνο, κούραση, εξάντληση και στέρηση.