Ζενίτ-Παναθηναϊκός: Το δώρο στον Τσάβι
Εκτός από το κίνητρο, η Ζενίτ είχε και την ουσία. Ο Παναθηναϊκός ελάχιστα αντιστάθηκε και η τελική διαφορά ήταν μη διαχειρίσιμη, με συνέπεια το -29 (112-83).
Φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ τον Δεκέμβριο του 2018 ο Τσάβι Πασκουάλ άφηνε πίσω του μια ομάδα που είχε διεκδικήσει δύο φορές τη συμμετοχή της στο Final-4, με πλεονέκτημα έδρας μάλιστα, και βρισκόταν στο δρόμο για άλλη μία. Στο παιχνίδι που η δική του Ζενίτ κυνηγούσε την παρθενική συμμετοχή της στην 8άδα της Euroleague, ο 48χρονος Καταλανός κόουτς βρήκε απέναντί του έναν Παναθηναϊκό που, στην τωρινή κατάστασή του, ήταν αδύνατο ν’ αντισταθεί και μαζί να του φράξει το δρόμο, προς όφελος της Βαλένθια, για το συναπάντημα με την (πρώτη της κανονικής περιόδου) Μπαρτσελόνα. Την οποία παρεμπιπτόντως η ρωσική ομάδα έχει ήδη νικήσει (74-70) στην Αγία Πετρούπολη, ενώ στη Βαρκελώνη ηττήθηκε αξιοπρεπώς (85-81), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μεταξύ τους μονομαχία σε μια σειρά best-of-five.
Ήταν η ιδανικότερη συγκυρία που θα μπορούσε να παραγγείλει ο επί μία διετία προπονητής του ‘τριφυλλιού’ γι’ αυτό το κομβικό παιχνίδι. Και το σαρωτικό 112-83 ήρθε να επαληθεύσει στον απόλυτο βαθμό τα δεδομένα. Ακόμη κι αν ήταν παρόντες ο Μάριο Χεζόνια σε πρώτο επίπεδο και ο Σέλβιν Μακ σ’ ένα, πολύ πιο βαθύ, δεύτερο, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι η ομάδα του Όντεντ Κάτας θα κατάφερνε να πετύχει μια έκπληξη που θα στερούσε από τους γηπεδούχους μια τέτοια ιστορική στιγμή μπροστά μάλιστα στο κοινό τους. Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι οι ‘πράσινοι’ είχαν δεχθεί ήδη 11 πόντους στα πρώτα 124 δευτερόλεπτα του εξ αναβολής αγώνα και 12 με 4/7 τρίποντα από τον Κέβιν Πάνγκος στο 26-22 της πρώτης περιόδου.
Ο Καναδός πόιντ γκαρντ, που πριν από μια 5ετία είχε -ως παίκτης της Γκραν Κανάρια- δεχθεί κρούση από το ‘τριφύλλι’ καταλήγοντας εν τέλει στη Ζαλγκίρις γιατί είχε ζητήσει χρόνο προτού αποφασίσει, ήταν εκπληκτικός στον ηγετικό ρόλο του. Όχι μόνο για τα carrer high σε πόντους (33 με 7/12 τρίποντα) και σύστημα αξιολόγησης (41), αλλά γιατί όταν βρισκόταν στο παρκέ η ομάδα του είχε άλλο πρόσωπο, μεταμορφωνόταν προς το καλύτερο. Δεν ήταν προβλέψιμη και κατ’ επέκταση αναποτελεσματική.
Ο Πάνγκος απεγκλώβιζε μονίμως τους συμπαίκτες του, τους έκανε να νιώθουν πολύ πιο άνετα όταν αυτός είχε την μπάλα και καθοδηγούσε μοναδικά (11 ασίστ). Φάνηκε όταν με τους ‘πράσινους’ να εκμεταλλεύονται τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και τον Παπαπέτρου να φτάνει τους 9, ως στήριγμα του Νέντοβιτς, η διαφορά είχε πέσει -για τελευταία φορά- στους τέσσερις (52-48). Ακολούθησε ένα αστραπιαίο 7-0, το οποίο συνδυαστικά με τα δολοφονικά σουτ του Μπαρόν έφεραν ακολούθως το 68-52. Η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Δίπλαρου, Κασελάκη και Βουγιούκα στο ίδιο σχήμα ήταν η ολόλευκη πετσέτα που πέταξε ο Κάτας, ο οποίος από το 84-72 στο 32’58” (τάιμ άουτ Πασκουάλ) είδε, στωικά ως μοιρολατρικά, την ομάδα του να δέχεται 28 πόντους και να σκοράρει μόλις 11, με συνέπεια τη χειρότερη αμυντικά επίδοση του Παναθηναϊκού σε αγώνα χωρίς παράταση και την τρίτη σε έκταση ήττα του!