Ξύλο και μπάσκετ στην πιο άγρια μορφή τους, χωρίς αντιαθλητικά φάουλ
Το 22ο εθνικό πρωτάθλημα rugball της Ρωσίας διεξήχθη προ ημερών στο Ροστόφ και ήταν πιο σκληρό απ' όσο φαντάζεσαι.
Το 1891 ο Τζέιμς Νέισμιθ ανακάλυπτε το ‘μπάσκετμπολ’ ως μια μορφή εκγύμνασης φοιτητών σε εσωτερικούς χώρους κατά τη διάρκεια της βαρυχειμωνιάς στο Σπρίνγκφιλντ. Το 2021 αθλητές παλεύουν σώμα με σώμα για να επιτρέψουν ή ν’ αποτρέψουν αντίστοιχα την επίτευξη ενός καλαθιού. Το rugball είναι μάλλον, διότι δεν ξέρουμε τι άλλο έχει σκαρφιστεί ο ανθρώπινος νους και μας έχει ξεφύγει, η πιο raw βερσιόν του δημοφιλούς σπορ που θα συναντήσεις στην υφήλιο.
Η αφορμή για να ψάξουμε περισσότερες πληροφορίες υπήρξε αυτή η ανάρτηση:
Πρόκειται για ένα μείγμα τριών σπορ. Φυσικά, η βασική ιδέα είναι εμπνευσμένη από το μπάσκετ, καθώς διεξάγεται στον οριοθετημένο χώρο του, με τη δική του μπάλα και ο απώτερος σκοπός κάθε επιτιθέμενης ομάδας είναι να σκοράρει με τους παραδοσιακούς τρόπους (μπάσιμο ή σουτ) που μαθαίνει κάθε πιτσιρικάς. Ταυτόχρονα όμως το όνομα προδίδει πως έχει υιοθετήσει κανόνες τόσο από το ράγκμπι όσο και από την ελληνορωμαϊκή πάλη. Χτυπήματα και λαβές μεταξύ των αθλητών, με όπλο τις οποίες προσπαθούν είτε να βοηθήσουν τον συμπαίκτη τους που κουβαλά την μπάλα είτε, ως αμυντικοί στην άλλη περίπτωση, να τον εμποδίσουν να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Βήματα δεν καταλογίζονται από τους διαιτητές ούτε φυσικά φάουλ, απλά ή αντιαθλητικά, καθώς τα μόνα πιασίματα που απαγορεύονται στη διάρκεια του αγώνα είναι αυτά κάτω από τους γοφούς. Κεφαλοκλειδώματα, αναποδογυρίσματα, σφιξίματα χεριών, τραβήγματα και λοιπές τεχνικές με πηγή το ταπί είναι εντός πρωτοκόλλου και δεν τιμωρούνται.
Μόνο αν κριθεί ότι υπήρξε μαρκάρισμα εκτός πλαισίου, επιβάλλεται ποινή αποβολή ενός λεπτού. Ο αθλητής επιτρέπεται να επιστρέψει στο γήπεδο πριν εκπνεύσει η διορία, αν η ομάδα του στο διάστημα της απουσίας του δεχθεί πόντο.
Πάσες γίνονται με όποια μορφή (πέταγμα, μεταφορά από χέρι σε χέρι ή κύλισμα).
Πώς γεννήθηκε
Όλη αυτή η παράνοια είναι η τελική εξέλιξη μιας ιδέας Σοβιετικών παλαιστών των 80s να ασχολούνται με κάτι διαφορετικό και να μην βαριούνται τις ώρες που δεν ήταν στην προπόνηση. Αρχικά ήταν ένα παιχνίδι που παιζόταν στα τέσσερα, αλλά θεωρήθηκε πιο βολικό να σηκωθούν όρθιοι. Τον Αλεξάντερ Καρέλιν, αυτόν τον ανίκητο ‘γίγαντα’ της πάλης με τα 29 χρυσά μετάλλια στην καριέρα του – τρία εκ των οποίων ολυμπιακά (Σεούλ, Βαρκελώνη, Ατλάντα), λέγεται πως τον βοήθησε πολύ αυτή η εναλλακτική μορφή εκγύμνασης, διότι είδε βελτίωση στην έκρηξη και στην ταχύτητά του, ικανοποιώντας παράλληλα την επιθυμία του να παίξει μπάσκετ που αλλιώς δεν ήταν εφικτό.
Ο Χαμπίμπ Νουρμαγκομέντοφ είναι άλλος ένας διάσημος φαν που έχει δοκιμάσει να παίξει rugball, στην ακόμη πιο street μορφή του, βρίσκοντάς το διασκεδαστικό και κομμάτι μιας ολοκληρωμένης προπόνησης.
Επίσημη μορφή ως σπορ πήρε τον Μάιο του 1999, όταν ιδρύθηκε η αρμόδια ομοσπονδία. Με έμβλημά της από τότε έως τις μέρες μας δυο αρκούδες που παλεύουν κάτω από ένα καλάθι! Από το Υπουργείο Αθλητισμού της χώρας αναγνωρίστηκε λίγους μήνες πριν συμπληρωθούν πέντε χρόνια (Νοέμβριος του 2003). Γρήγορα διαδόθηκε σε άλλες δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Λευκορωσία, Ουκρανία, Μολδαβία, Εσθονία), που ίδρυσαν επίσης ομοσπονδίες, αλλά πλέον παίζεται σε κάμποσες χώρες της ευρωπαϊκής δύσης (Γαλλία, Ολλανδία).
Κάθε αγώνας έχει διάρκεια δύο περιόδων καθαρού χρόνου 20 λεπτών κι ενδιάμεσα προβλέπεται διάλειμμα άλλων πέντε. Οι δύο ομάδες δηλώνουν έως 20 παίκτες στο φύλλο αγώνα, αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν ταυτόχρονα περισσότερους από επτά. Αντί για φανέλα και σορτς, οι συμμετέχοντες φορούν τα μαγιό της πάλης, φέρουν επιγονατίδες και προστατευτικά στους αγκώνες, όσοι δε θέλουν προσθέτουν κράνη στον εξοπλισμό τους.
Στα τέλη του Φλεβάρη, 25 ως 28, στη ‘φούσκα’ του Ροστόφ, διεξήχθη το 22ο εθνικό πρωτάθλημα. Με αρκετές συμμετοχές, μαζορέτες, διάφορα events και κόσμο στις εξέδρες. Ήταν προγραμματισμένο για τον Νοέμβριο του 2020, αλλά μετατέθηκε για λίγους μήνες εξαιτίας του κορονοϊού.
Τούτα συνέβησαν την τελευταία ημέρα.
