Το ‘ξύλο’, ο Κεμζούρα και η πρόκριση του Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός ξαναπάτησε μια μπανανόφλουδα, που δεν ήταν καν στα πόδια του, αλλά πολύ εύκολα πήγε κατευθείαν πάνω της μόλις ο Ερυθρός Αστέρας του έβαλε δυο-τρία προβληματάκια παραπάνω. Κι εκεί, που στο πρώτο ημίχρονο θύμιζε ότι θα περάσει σαν σίφουνας από το Βελιγράδι και την αχανή ‘Stark Arena’, όπως στο Βερολίνο κόντρα στην Άλμπα… έπαθε ό,τι στο Μόναχο με την Μπάγερν.

Να τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά, για να φτάσουμε και στο προκείμενο, που παραμένει η πρόκριση στα πλέι-οφ.

Πρώτον: Τρομερό πρώτο μέρος

Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε εξαιρετικά για ένα ημίχρονο, με μελετημένο παιχνίδι στο έπακρο, με σωστό ροτέισον και ουσιαστικά κανένα κίνδυνο από τον Αστέρα, έστω κι αν ο Λορέντσο Μπράουν είχε ξεκινήσει από την αρχή το κρεσέντο του. Ο Κεμζούρα, λειτουργώντας σωστά άλλαξε γρήγορα το αρχικό του σχήμα, έριξε στο ματς τον Τσέρι για να πάρει (όπως και έγινε) ενέργεια, άνοιξε το παιχνίδι και έφτασε να προηγείται με 15 και 12 πόντους διαφορά.

Ο Λιθουανός κόουτς πήρε βοήθειες από τους παίκτες του πάγκου, καθώς ο Ρότσεστι μπήκε για τα καλά στα παπούτσια του Σπανούλη, ο Βεζένκοφ έκανε καλή δουλειά στο ‘4’, ο Ριντ πρόσφερε ποιοτικές ανάσες στον Μιλουτίνοφ, με τον προπονητή μάλιστα, να βρίσκει την ευκαιρία να επαναφέρει τον Μπόλντγουϊν στο ροτέισον.

Οι γηπεδούχοι έδειχναν αδύναμοι να κυνηγήσουν τον ταχυκίνητο αντίπαλό τους, η υπεροπλία του οποίου μέσα στη ρακέτα ήταν προφανής. Από την στιγμή μάλιστα που ο Μπράντον Πολ ήταν ξανά εύστοχος από μακριά, τα προβλήματα του Ολυμπιακού έμοιαζαν να εξαφανίζονται, με την εκπνοή της δεύτερης περιόδου.

Δεύτερον: Απορύθμιση όταν ‘έφαγε ξύλο’

Ο Ερυθρός Αστέρας, όμως, ήξερε ότι υπήρχε και… τρίτος δρόμος, από το να βλέπει τον αντίπαλό του να σκοράρει με κάθε τρόπο (48 πόντους σημείωσε ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος, με ποσοστό ευστοχίας πάνω από 60%). Ο Σάκοτα χαμήλωσε το σχήμα (ίσως και εξ’ ανάγκης, καθώς Κούζμιτς και Ότζο χρεώθηκαν με φάουλ) με τον Γκιστ στο ‘5’, έδωσε εντολή για ‘ξύλο’ και σε δέκα λεπτά είχε καταφέρει να γυρίσει το ματς.

Ο ‘σοφτ’ Ολυμπιακός, έλιωσε για μια ακόμη φορά σε αυτό το παιχνίδι. Αντί να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, καθόταν … και τις “έτρωγε”. Έφαγε δέκα, δεν έριξε καμία. Και … ζέστανε τον Μπράουν, όπως είχε κάνει και στα προηγούμενα ματς με Ράις και Σβεντ. Σαράντα έναν ο άσος του Παναθηναϊκού, 36 ο Ρώσος σταρ, 33 ο Λορέντζο που θύμιζε Χάρντεν και κάτι περισσότερο στο παρκέ. Την ώρα που ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης ‘έφτυναν αίμα’ για να περάσουν τα μπλόκα των Σέρβων, οι παίκτες του Ολυμπιακού απλά έβλεπαν.

Ούτε καν τα φάουλ δεν χρησιμοποίησαν σωστά οι ‘ερυθρόλευκοι’ ώστε να απαντήσουν στο δυναμικό τρόπο των Σέρβων. Πώς γίνεται ο Μπράουν να κάνει ό,τι θέλει. Πολύ εύκολα. Αν στις προσωπικές άμυνες δεν ‘πέσει ξύλο’ με την μπασκετική έννοια, ο παίκτης που ζεσταίνει η άμυνα του Ολυμπιακού, θα ευστοχήσει σε όλες τις προσπάθειες. Ειδικά όταν ακόμη και τα φάουλ που του έγιναν ήταν για να βάλει και το καλάθι!

Μην πυροβολείτε τον Κεμζούρα (αν και… φταίει)

Οι περισσότεροι, μετά το ματς, έριξαν το ανάθεμα στον Κεστούτις Κεμζούρα. Ο πιο εύκολος στόχος είναι ο Λιθουανός προπονητής, που θυμίζουμε, ωστόσο, δεν προσλήφθηκε στον Ολυμπιακό σαν χεντ-κόουτς και είναι άδικο να κρίνεται τόσο αυστηρά. Ιδίως όταν η δουλειά του μέσα στην ομάδα έχει φανεί με τη βελτίωση των παικτών του και της συνολικής απόδοσης σε όλα τα επίπεδα. Εκτός αν έπαιζε το ίδιο μπάσκετ ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα της χρονιάς με αυτό που εμφανίζει τώρα.

Ο Κεμζούρα το ξαναγράψαμε, δούλεψε αρκετά μαζί με τους παίκτες. Έπρεπε να συγχρονίσει μια απορυθμισμένη ομάδα, προσθέτοντας μάλιστα δυο παίκτες στο ρόστερ (με τον Ριντ μάλιστα να μην έχει ιδέα για τα δεδομένα της Ευρωλίγκας) και ταυτόχρονα να κερδίσει αγώνες, ώστε να ανακτήσουν άπαντες αυτοπεποίθηση.

Σίγουρα δεν τα κάνει όλα τέλεια. Ας πούμε, ότι του ξεφεύγει κάτι. Ο Πάντερ περίσσεψε από το ρόστερ. Μάλλον φυσιολογικά, με βάση την απόδοση των υπολοίπων, την ‘ενέργεια’ που προσφέρει δηλαδή ο Τσέρι, ή την αναγέννηση του Μπόλντγουιν (με αναλαμπές ωστόσο). Στο Βελιγράδι, έμεινε εκτός ροτέισον ο Ρούμπιτ που αίφνης βρέθηκε χωρίς ουσιαστικό ρόλο, αφού σαν δεύτερο τεσσάρι παίζει ο Βεζένκοφ, ενώ πίσω από τον Μιλουτίνοφ, έρχεται ο Ριντ. Το τρίτο πεντάρι κάθε ομάδας, είναι γνωστό ότι παίζει λίγο…

Ο Κεμζούρα διαβάζει σωστά τα παιχνίδια. Αναλύει τον αντίπαλο, έχει σχέδιο, είναι προετοιμασμένος. Αυτό, που δεν κάνει (ή μέχρι στιγμής δεν μας έχει δείξει) είναι να προσπαθεί με αλχημείες να αλλάξει πράγματα μέσα στο παιχνίδι. Στο Βελιγράδι θα μπορούσε, για παράδειγμα, να παίξει με σμολ-μπολ ακολουθώντας τον Σάκοτα, με τον Ρούμπιτ στο ‘5’. Δύσκολα θα δούμε τον Ολυμπιακό με τρεις γκαρντ.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο προπονητής δεν εργάζεται. Μη ξεχνάμε ότι και γι αυτόν η αλλαγή από το ξεκίνημα της χρονιάς ήταν ιδιαίτερα σημαντική, σε γενικές γραμμές το πρόσημο του είναι θετικό και το μόνο που δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός είναι να αλλάξει εκ νέου προπονητή. Ακόμη και ένα γνώριμο πρόσωπο να έρθει, θα χρειαστεί κάμποσο διάστημα μέχρι να μεταδώσει στην ομάδα τη φιλοσοφία του και να αλλάξει πράγματα (ίσως και πρόσωπα).

Η πρόκριση δεν έχει χαθεί

Κάποιοι τα έβαψαν μαύρα μετά την ήττα, ίσως γιατί μέτρησε και ο τρόπος με την οποία ήρθε. Δεν είναι έτσι, ωστόσο. Η εξέλιξη της Ευρωλίγκας αφήνει ανοιχτό τον στόχο της πρόκρισης στα πλέι-οφ. Τα γκρουπ μοιάζουν να διαμορφώνονται λίγο πριν τελειώσει ο πρώτος γύρος. Στην πρώτη γραμμή Εφές, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι και ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Παναθηναϊκός κατ’ αρχήν, Μιλάνο και Χίμκι στη συνέχεια. Η οκτάδα ωστόσο δεν είναι απαγορευτική για τους υπόλοιπους, ανάμεσά τους και τον Ολυμπιακό με το 6-9μέχρι στιγμής, ως απολογισμό.

Η μάχη που εξελίσσεται αδυσώπητη δείχνει ότι οι 18 (μπορεί και οι 17) νίκες να αρκούν για το εισιτήριο στα πλέι-οφ. Θα εξαρτηθεί, λοιπόν, πάρα πολύ από την ικανότητα κάθε ομάδας να σταθεροποιήσει την απόδοσή της προς τα πάνω. Ο Ολυμπιακός μπορεί να ελπίζει, αρκεί να μην πατάει τις μπανανόφλουδες που του πετάνε οι αντίπαλοί του. Έχει χάσει τρία εκτός έδρας παιχνίδια, που αν ήταν πιο προσεχτικός μπορούσε να τα είχε κερδίσει (Μπάγερν, ΠΑΟ, Αστέρας). Το θέμα όμως δεν είναι να λέει ‘αν και αν’, αλλά να μην προσθέτει κι άλλες υποθέσεις εργασίας στο μέλλον.