Το τραγούδι για τον Κόμπε Μπράιαντ στα Grammys ήταν ισχυρότερο από τη σιωπή

It’s so hard to say goodbye to what we had. The good times that made us laugh, outweigh the bad.

Η Αλίσια Κις άρχισε να σιγοψιθυρίζει τους στίχους του τραγουδιού ‘είναι τόσο δύσκολο να λες αντίο σ’ αυτό που είχαμε’ και οι Boys II Men εμφανίστηκαν με κατάνυξη στη σκηνή για να τη συνοδεύσουν στον τρόπο που επιλέχθηκε προκειμένου ο κόσμος της μουσικής ν’ αποχαιρετήσει τον αδικοχαμένο Κόμπε Μπράιαντ.

Η 61η τελετή των Grammy Awards έτυχε όχι μόνο να συμπέσει με το σοκαριστικό συμβάν της συντριβής του ελικοπτέρου σε πλαγιά βουνού έξω από το Λος Άντζελες, η οποία οδήγησε στο θάνατο τους εννέα επιβαίνοντες, αλλά να διεξάγεται στο επί 20ετίας ‘σπίτι’ του πεντάκις πρωταθλητή του ΝΒΑ. Την ίδια στιγμή μάλιστα που πλήθος κόσμου έσπευδε στον περιβάλλοντα χώρο του ‘Staples Center’ για ν’ αποτίσει φόρο τιμής, έχοντας ένα λουλούδι στο χέρι…

…εντός όλα ήταν έτοιμα για την απονομή των βραβείων στους κορυφαίους της προηγούμενης χρονιάς. Εκδόθηκε μάλιστα σχετική οδηγία από την αστυνομία του Λος Άντζελες προκειμένου ο κόσμος να μένει μακριά και η διαδικασία να κυλήσει δίχως απρόοπτα. Μια εξέλιξη που προκάλεσε αναπόφευκτες ενστάσεις, καθώς οι διοργανωτές έθεταν σε προτεραιότητα μια εκδήλωση από την απώλεια 9 ζωών.

Τα Grammys άρχισαν κανονικά, η ατμόσφαιρα βέβαια ήταν, αναπόφευκτα, ηλεκτρισμένη. Το γεγονός πως οι δύο φανέλες του Μπράιαντ που είχαν αποσυρθεί από τους Λέικερς, με το 8 και το 24, δεν μετακινήθηκαν για την περίσταση, αλλά παρέμειναν δικαιολογημένα στη θέση τους, φωτιζόμενες, ενίσχυσε το πένθιμο κλίμα.

Παρά την πρόδηλη αμηχανία της, η οικοδέσποινα της βραδιάς άρχισε μ’ έναν συγκινητικό λόγο για τον αδόκητο θάνατο του Μπράιαντ, ενός ήρωα όπως τον περιέγραψε, που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά κατόπιν άφησε τους στίχους του τραγουδιού να μεταφέρουν το μήνυμα.

Λέγεται πως το πένθος απαιτεί σιωπή. Όχι τραγούδια και γιορτές. Μόνο ησυχία. Ωστόσο στην περίπτωση του ‘It’s So Hard to Say Goodbye to Yesterday’ η δύναμη της ερμηνείας από την Νεοϋορκέζα καλλιτέχνιδα και την μπάντα από τη Φιλαντέλφια (πόλη-γενέτειρα του Κόμπε) που το 1991 είχε επανεκτελέσει την μπαλάντα των Πέρεν και Γιάριαν, δίνοντάς του άλλη αξία μετά από 15 χρόνια, σε συνδυασμό με τον ανατριχιαστικό στίχο, διέθεταν μεγαλύτερη ισχύ από μια βουβή στιγμή.

I thought we’d get to see forever (…)

I don’t know where this road is going to lead (…)

Ι ‘ll take with me the memories to be my sunshine after the rain.