To τελευταίο επίσημο ματς του Γιάννη Αντετοκούνμπο με την Εθνική

Καλοκαίρι του 2019. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο απόλυτος σταρ των Μιλγουόκι Μπακς, ο παίκτης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων, λίγο καιρό πριν κληθεί υπογράψει την πρόωρη max επέκταση ενός franchise player, ο MVP της κανονικής περιόδου στο ΝΒΑ για χάρη του οποίου η Σούκι Χόμπσον, γυμνάστρια των ‘ελαφιών’, έχει ταξιδέψει στην Αθήνα παρακολουθώντας την προετοιμασία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας.

Καλοκαίρι του 2016. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (διεκδικεί να γίνει, αλλά) δεν είναι -ακόμη- κάτι απ’ όλα αυτά. Είναι μεν ο πλέον ανερχόμενος παίκτης στην αμερικάνικη λίγκα, έχοντας αυξήσει τα νούμερά του και πετύχει τα πρώτα triple doubles της καριέρας του, αλλά δεν έχει προλάβει να ξύσει το ταβάνι του, δεν έχει εξελιχθεί τόσο. Στην Ελλάδα έρχεται ως ένας απ’ όλους του άλλους για να συνεισφέρει στην Εθνική με στόχο την εξασφάλιση του εισιτηρίου που οδηγεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, διακόπτοντας προσωρινά τις κουβέντες για το νέο συμβόλαιο του.

Βέβαια το προολυμπιακό που φιλοξενήθηκε προ 3ετίας στο Τορίνο, στην τελευταία ως τώρα παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο σε επίσημο τουρνουά (αφού εκείνο το φιλικό με το Μαυροβούνιο τον Αύγουστο του ’17 δεν μετράει) δεν αποτελεί την ωραιότερη ανάμνησή του. Ο ‘Greek Freak’ ήταν μέλος της 12άδας του κόουτς Κατσικάρη, η οποία διεκδίκησε το ένα από τα τρία εισιτήρια για το Ρίο ντε Τζανέιρο. Οι δικοί του 37 πόντοι στα δύο ματς του ομίλου (16 με Ιράν και 21 με Μεξικό) αύξησαν αναπόφευκτα τις προσδοκίες για το πρώτο σταύρωμα με τους Κροάτες, που ναι μεν είχαν ‘κατεβάσει’ Μπογκντάνοβιτς, Σάριτς (προτού φύγει για τη Φιλαντέλφια) και τις λοιπές δυνάμεις (Σίμον, Χεζόνια, Μπίλαν, Ούκιτς), αλλά δεν φάνταζαν αχτύπητοι.

Τουλάχιστον όχι, μέχρι να προηγηθούν 20-3 και 37-13! Οι Έλληνες διεθνείς είχαν αρχίσει με 4/21 προσπάθειες, o Καλάθης δεν δημιουργούσε αλλά προτιμούσε να τελειώνει άνευ επιτυχίας φάσεις και μόνο όταν ο Στράτος Περπέρογλου άρχισε να σκοράρει, σε συνδυασμό με την ενέργεια των Θ.Αντετοκούνμπο-Αγραβάνη-Παπαπέτρου, ενεργοποιήθηκε η φόρμουλα της αντεπίθεσης. Με αναπάντεχο (για τον τρόπο που έπαιζε η Εθνική) αποτέλεσμα το δικό της +2 (48-46 του 27′) από το εις βάρος της -24!

Συνέχεια πάντως δεν υπήρξε, μια και από τη στιγμή που οι Κροάτες προσπέρασαν εκ νέου (62-51) ήταν αδύνατο να συγκρατηθούν και να μην φτάσουν στο νικηφόρο 66-61 (προτού εξουδετερώσουν και τους οικοδεσπότες Ιταλούς και καταλήξουν αεροπορικώς στη Βραζιλία). Πόσο μάλλον σ’ ένα παιχνίδι που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τέλειωσε μια συμμετοχή 33.15 λεπτών με 9 πόντους και 9 ριμπάουντ, αλλά μετρώντας στο σύνολο 3/14 σουτ, εκ των οποίων 0/7 τρίποντα – σουτ που του έδωσε απλόχερα η αντίπαλη άμυνα, και μαζί 6 αβίαστα λάθη. Η διάθεσή του για προσφορά είχε λειτουργήσει ανάποδα, σχεδόν καταστροφικά στην επίθεση, εγκλωβίστηκε στην αδυναμία του να σκοράρει από την περιφέρεια και χάνοντας την αυτοκυριαρχία του θύμιζε ψάρι έξω από τα νερά του. “Φταίω που χάσαμε, γιατί δεν έπαιξα όπως θα έπρεπε“, δήλωνε αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα και τον αποκλεισμό σε μια προσπάθεια αυτοκριτικής.

Σ’ αυτά τα τρία χρόνια, βέβαια, το status του ‘Greek Freak’ άλλαξε, εκτοξεύτηκε από τους 16.9 στους 27.7 πόντους, και μαζί εκτοξεύτηκαν οι προσδοκίες για μια διάκριση, πίσω από την οποία η Εθνική ‘τρέχει’ σταθερά από το μακρινό 2009 – μετά δηλαδή το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Σ’ αυτή τη 10ετία καθεμιά απ’ όλες τις άλλες απόπειρες απέτυχε. Πότε έφταιγε ο Καζλάουσκας, ο Τρινκέρι, ο Κατσικάρης και ο Μίσσας, πότε οι απουσίες, πότε ο Νταγκουντούρου και πότε το κακό το ριζικό της στα χιαστί. Μοιρολάτρες ή όχι, το αποτέλεσμα ήταν παρόμοιο.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και οι συν αυτώ θα προσπαθήσουν να παραμερίσουν το παρελθόν, κοιτάζοντας το μέλλον. Από διαφορετική σκοπιά, ξεχνώντας εκείνο το απόγευμα της 8ης Ιουλίου. Ούτως ή άλλως, όπως υποστήριζε τότε ο Giannis, “μέσα απ’ τις αποτυχίες θα έρθουν οι επιτυχίες“. Ας δούμε ο χρόνος τι θα φέρει.