Το ταβάνι της Ελλάδας και τα μόνα στηρίγματα

Έπειτα από την εμφάνιση, την ήττα και την εν γένει εικόνα της Εθνικής μας ομάδας στο παιχνίδι του Σαββάτου με την Γαλλία, στην αναμέτρηση με τους Σλοβένους την Κυριακή το απόγευμα, ο Έλληνας φίλαθλος περίμενε τουλάχιστον την αντίδραση των διεθνών μας, να του δείξουν ότι έχουν πληγωμένο εγωισμό και ότι υπάρχει ζωή και ελπίδα για αυτή την ομάδα…

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΗΤΤΑ ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕΙ;

Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς, έπειτα από μία νέα ήττα δεν μπορείς και να πανηγυρίζεις κιόλας. Δεν πρέπει να λησμονούμε άλλωστε ότι είμαστε μία ομάδα με βαρύ όνομα και φανέλα, αρέσει δεν αρέσει αυτό σε κάποιους, το κατανοούν ή δεν το κατανοούν. Συνεπώς ουδείς σοβαρός μπασκετικά δεν δικαιούται να χαμογελά έπειτα από το παιχνίδι με τους Σλοβένους, έστω και αν η εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος ήταν η «μέρα με την νύχτα» σε σχέση με την εμφάνιση απέναντι στους τρικολόρ ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα.

«Ξημερώματα δίνεις δικαιώματα», το άσμα του Αργυρού ακούστηκε κάποια στιγμή από τα ηχεία του γηπέδου, με το ελληνικό λαϊκό σουξέ να ταιριάζει γάντι εν μέρει στην Εθνική μας ομάδα, αφού έχει δώσει ουκ ολίγα δικαιώματα μέχρι στιγμής.

ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΑΒΑΝΙ

Την Κυριακή το απόγευμα η Εθνική μας, έπιασε σχεδόν το ταβάνι της σε απόδοση. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κόσμος που θεωρεί ότι αυτή η ομάδα μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα μέσα στο παρκέ. Το σύνολο του Μίσσα έπιασε το πικ των δυνατοτήτων του κατ εμέ. Δεν είχαμε νωρίτερα την ευκαιρία να κάνουμε την συγκεκριμένη κουβέντα, αλλά η φετινή Εθνική μπορεί να έχει μία τύχη για αξιοπρεπή πορεία μόνο αν άπαντες κατανοήσουν τι μπορούν πραγματικά να κάνουν και όχι το τι φαντάζονται ότι μπορούν να κάνουν μέσα στο παρκέ. Γιατί μέχρι στιγμής αυτό βλέπαμε σε φιλικά και σε επίσημα παιχνίδια.

Γράψαμε και χθες ότι όλα ξεκινάνε από την άμυνα. Σήμερα λίγο έλειψε να κερδίσουμε, γιατί στην άμυνα, ήμασταν Έλληνες. Διαβασμένοι δηλαδή, πειθαρχημένοι και για πρώτη φορά βγάλαμε πάθος και είχαμε θέληση. Όλες οι Εθνικές μας ομάδες, ακόμα και αυτές που έγραψαν ιστορία, είχαν χτυπητές αδυναμίες και κενά στο ρόστερ έναντι αρκετών αντιπάλων τους.

Ωστόσο όλες τις αδυναμίες μας τις κρύβαμε μέσα από την υπερπροσπάθεια και τον μπασκετικό τσαμπουκά που βγάζαμε στο παρκέ. Στην φετινή Εθνική αυτό λείπει, διότι υπάρχουν αρκετοί παίκτες που θαρρούν ότι είναι καλύτεροι και ποιοτικότεροι από ότι πραγματικά είναι.

Ο ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΙ ΚΑΙ ΤΑ 2ΑΡΙΑ

Η ομάδα του Μίσσα και ο ίδιος ο ομοσπονδιακός προπονητής, έδειξαν να κατανοούν ποια είναι τα δυνατά σημεία και που μπορεί να στηριχτεί η φετινή ομάδα για να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορεί. Ξέχωρα από την άμυνα, που αν δεν είναι σημείο αναφοράς δεν μπορούμε να πάμε πουθενά απέναντι σε σοβαρούς αντιπάλους, η «επίσημη αγαπημένη μας, μπορεί να στηριχτεί σε 2 ½ παίκτες από την φροντ λάιν και στα δυο 2αρια της προκειμένου να είναι ανταγωνιστική. Αναφέρομαι στον Παπαγιάννη και τον Πρίντεζη με το ½ να το δίνω στον Μπουρούση, ο οποίος δεν είναι ο Μπουρούσης της Λαμποράλ….

Ο Μίσσας δείχνει να είναι συνειδητοποιημένος σχετικά με το παραπάνω. Έχει κατανοήσει ότι με δεδομένη την αδυναμία μας να παράγουμε σκορ και με την ακόμα μεγαλύτερη «πληγή» στο να βρίσκουμε τα εύστοχα σουτ που θα μας ξεκολλήσουν και θα μας δώσουν ώθηση, η ποιότητα και η υπεροχή μας στο 4-5 έναντι αρκετών ομάδων είναι ίσως η μοναδική σανίδα σωτηρίας.

Αν πήγαμε να κερδίσουμε το παιχνίδι με τους Σλοβένους, το οφείλουμε στον Παπαγιάννη και στον Μπουρούση, μόνο που από την προηγούμενη εξίσωση έλειπε ο Πρίντεζης ο οποίος δεν βρέθηκε σε καλή μέρα αγωνιστικά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλοι οι αντίπαλοι μας, εκεί που μας έχουν ρίξει το περισσότερο ξύλο μέχρι στιγμής σε φιλικά και σε επίσημα παιχνίδια είναι στους ψηλούς, εκεί στέλνουν συνεχώς δεύτερο παίκτη, εκεί μας φοβούνται περισσότερο.

Όσο αναφορά στα 2αρια που αναφερθήκαμε παραπάνω, φυσικά εννοούμε τους Σλούκα και Παππά. Δεν υπάρχουν άλλοι στην περιφέρεια για να σηκώσουν κάποιο από το βάρος της ομάδας στις πλάτες τους. Φάνηκε και στο σημερινό παιχνίδι. Κάποια μεμονωμένα παιχνίδια μπορεί να βγει κάποιος άλλος μπροστά, αλλά μιλάμε για την εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το μεγάλο μείον για εμάς, είναι ότι το συγκεκριμένο δίδυμο δεν μπορεί να συνυπάρξει μέσα στο παρκέ, γιατί δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα παρά λύσεις, όταν αγωνίζονται στο 1-2.

Για την Εθνική είναι μετρημένα κουκιά το τι μπορεί να κάνει μέσα στο παρκέ. Δεν είναι άλλωστε απαραίτητο να κάνει πολλά πράγματα προκειμένου να κερδίζει. Δεν μπορεί άλλωστε. Θαρρώ ότι όσα είδαμε σήμερα επιθετικά, είναι αρκετά προκειμένου να μας φτάσουν μέχρι την 8αδα. Σκρίν γύρω από την ρακέτα για να βγάλουμε τον ψηλό ή το 3αρι μας κοντά στο καλάθι και πικ εν ρολ (ειδικά με τον Παπαγιάννη) στην κορυφή του τρίποντου που θα δημιουργεί πρόβλημα σε όλες σχεδόν τις άμυνες των μεσαίων ομάδων να το αντιμετωπίσουν. Από εκεί και πέρα εάν έρθουν κάποια μεγάλα σουτ ή κάποιες «ηρωικές προσπάθειες» όπως στο παιχνίδι με τους Γάλλους, τότε θα διευκολύνουν ακόμα περισσότερο το έργο μας για να κερδίσουμε τα ματς που θέλουμε.

Ο Παπαγιάννης είναι το σέντερ που λείπει για χρόνια από την Εθνική ομάδα. Είναι ακόμα σχετικά άγουρος, αλλά ακόμα και έτσι με αυτόν μέσα στο παρκέ δείχνουμε καλύτεροι και πιο απειλητικοί στην επίθεση. Και πιο συμπαγείς στην άμυνα. Κατανοώ ότι υπάρχουν οι ισορροπίες και η ιεραρχία, αλλά αυτά δεν μπορούν να αναιρέσουν το παραπάνω που αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός.

ΧΑΣΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΚΟΡΑΡΑΜΕ

Όπως επίσης πως με τον τρόπο που θέλει να παίζει ο Μίσσας, θαρρώ ότι ταιριάζει πιο πολύ και δικαιούται περισσότερο χρόνο ο Παπαπέτρου έναντι του Παπανικολάου. Όπως επίσης είμαι πεπεισμένος ότι με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να παίζει στο «4» θα είχαμε περισσότερα ριμπάουντ, περισσότερα εύκολα καλάθια και θα δικαιούμασταν να λέμε ότι αντί για τους 70 π. θα μπορούσαμε να είμαστε στους 78-80 π. σε κάθε παιχνίδι.

Το σημερινό ματς άλλωστε το χάσαμε (για να κλείσουμε την επικοινωνία μας) διότι δεν μπορέσαμε να βάλουμε την μπάλα στο «πλεχτό» στο τέλος. Σε όλα τα υπόλοιπα θα μπορούσε να μας βαθμολογήσει κανείς με 8,5 ή και 9 με άριστα το 10. Και ως γνωστό στο μπάσκετ κερδίζει η ομάδα που βάζει τα περισσότερα.