Το ΝΒΑ draft του 2011 δεν ήταν το κορυφαίο αλλά ήταν σίγουρα το πιο γεμάτο
Πού βρίσκονται σήμερα και πόσο επιτυχημένοι είναι, μετά από 9 χρόνια, οι πρώτοι 30 που άκουσαν το ονόματά τους από τον κομισάριο Στερν τη βραδιά της 23ης Ιουνίου του 2011 στο Νιου Τζέρσεϊ.
To ετήσιο ΝΒΑ draft δεν είναι κάτι άλλο, ανώτερο ή υποδεέστερο, από το λαχνό που τραβάς από τη στρογγυλή γυάλα με τους εκατοντάδες άλλους. Όσες κι αν μετριούνται εκείνη τη στιγμή οι πιθανότητες επιτυχίας για το κορυφαίο δώρο της εκδήλωσης, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι τα πάντα θ’ αναιρεθούν και θα τραβήξεις στο χαρτάκι που δεν κερδίζει. Ή στην καλύτερη θα ανταμειφθείς με κάτι ευτελές: μια κορνίζα.
Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που η καθεμιά από τις ομάδες του ΝΒΑ θα πέσουν διάνα στις επιλογές τους κατά τον πρώτο γύρο της διαδικασίας. Τη βραδιά του 2011, 23 Ιουνίου ήταν στο ‘Prudential Center’ του Νιούαρκ, συνέβη το σχεδόν αναπάντεχο: σχεδόν 20 από τους οργανισμούς της λίγκας κατέληξαν σε παίκτες που, άλλοι περισσότεροι κι άλλοι λιγότεροι, δικαίωσαν τη επένδυση πάνω τους.
Δεν μεταμορφώθηκαν όλα τα κολεγιόπαιδα μεμιάς σε πρωταγωνιστές και λάθη έγιναν αναπόφευκτα. Ορισμένοι παίκτες επελέγησαν νωρίτερα από τη θέση που θα τους αντιστοιχούσε σήμερα, αν οι GMs διάβαζαν το μέλλον στον καφέ, στα χαρτιά ή στη μαγική σφαίρα. Άλλες ομάδες ευνοήθηκαν κι άλλες ξόδεψαν ευκαιρίες. Έτυχε ή πέτυχε παρόλα αυτά να είναι από τις διαδικασίες που τουλάχιστον ο πρώτος γύρος δεν κατέληξε άρον-άρον στον κάδο της ανακύκλωση καριερών. Στέριωσαν ή όχι στο μεγάλο πρωτάθλημα, στις ίδιες ή σε επόμενες ομάδες, ένα τεράστιο για τα δεδομένα ποσοστό των παικτών που κέρδισαν μία από τις θέσεις στην πρώτη 30άδα της λίστας άφησαν το αποτύπωμά τους, με όποια μορφή.
Το NBΑ draft του 2011 δεν είχε τον Ολάζουον στο #1, τον Τζόρνταν στο #3, τον Μπάρκλεϊ στο #5 και τον Στόκτον στο #16. Στο NBA draft του 2011 δεν συνυπήρξαν ο Ρόμπινσον, ο Πίπεν, ο Κένι Σμιθ, ο Κέβιν Τζόνσον, ο Χόρας Γκραντ και ο Ρέτζι Μίλερ στην πρώτη 11άδα, όπως το 1987. Το NBΑ draft του 2011 δεν έβγαλε 5άδα σαν των Τζέιμς, Άντονι, Μπος και Γουέιντ το 2003, ούτε Γκρίφιν, Χάρντεν, Κάρι, ΝτεΡόζαν και Χολιντέι πριν από το #20. Μολαταύτα το NBA draft του 2011 παρήγαγε μια γενιά παικτών που άντεξαν τον ανταγωνισμό, ανταπεξήλθαν στις απαιτήσεις και έχουν -οι περισσότεροι πάντα- επιβιώσει στον σκληρότερο κόσμο του μπάσκετ (εντός ή εκτός ΗΠΑ), χτίζοντας τη φήμη τους. Κάμποσοι μάλιστα ως σούπερ σταρς! Γιατί τότε δεν έχει τύχει της αναγνώρισης που του αξίζει και λείπει από τις λίστες των κορυφαίων;
Με τη σειρά εμφανίσεως τους πριν από 9 χρόνια, από το 1 ως το 30, έχουμε και λέμε:
Καϊρί Ίρβινγκ: Πρωταθλητής το 2016, καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος του 2012 και έξι φορές all star. Στα 20 ματς που πρόλαβε ν’ αγωνιστεί με τους Νετς άφησε παρακαταθήκη τους 27.4 πόντους.
Ντέρικ Γουίλιαμς: Μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας των ρούκις (2012). Από του χρόνου θα ανήκει στη Χίμκι, τον τρίτο σταθμό της ευρωπαϊκής περιοδείας του μετά τις Μπάγερν και Φενέρμπαχτσε.
Ενές Καντέρ: Έχει αγωνιστεί σε πέντε ομάδες του ΝΒΑ και σε περισσότερα από 600 ματς. Στην καλύτερη σεζόν του είχε 18.7 πόντους και 11 ριμπάουντ. Συνεχίζει τον ‘ανταρτοπόλεμο’ κατά του Ερτογάν ως μέλος των Σέλτικς.
Τρίσταν Τόμπσον: Βασικό 5άρι των Καβαλίερς ως τον τίτλο του 2016 και μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας των ρούκις. Δεν έχει φύγει από το Κλίβελαντ ο Καναδός.
Γιόνας Βαλαντσιούνας: Στους Γκρίζλις από τον Φλεβάρη του 2019 ο Λιθουανός σέντερ, μετά από 6.5 ‘γεμάτα’ χρόνια στους Ράπτορς. Με νταμπλ-νταμπλ ήταν κι εφέτος σε μέσους όρους.
Γιαν Βέσελι: Πρωταθλητής Ευρώπης με τη Φενέρμπαχτσε (2017), MVP στην Euroleague (2019) και τρεις φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας. 17 οι τίτλοι του σε συλλογικό επίπεδο σε Σερβία και Τουρκία.
Μπισμάκ Μπιγιομπό: Τρεις οι ομάδες του Κογκολέζου ψηλού στο ΝΒΑ και πάνω από 650 τα παιχνίδια του.
Μπράντον Νάιτ: Μέλος της καλύτερης πεντάδας των πρωτοεμφανιζόμενων. Τον Φλεβάρη άρχισε τη δεύτερη θητεία του στους Πίστονς. Στην προ τραυματισμού του περίοδο η στατιστική είχε καταγράψει 19.6 πόντους και 5.1 ασίστ ανά 36 λεπτά με τους Σανς.
Κέμπα Γουόκερ: Τέσσερις φορές all star και μέλος της τρίτης καλύτερης πεντάδας του 2019. Μετά τα 8 χρόνια του στη Σάρλοτ, κυνηγάει δαχτυλίδι με τους Σέλτικς.
Τζίμερ Φριντέτ: Η θητεία του στο ΝΒΑ σταμάτησε μετά από 241 συμμετοχές. Έχει εν ισχύ συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό για την επόμενη σεζόν, αλλά δεν χωράει ούτε στο αγωνιστικό πλάνο του Γιώργου Βόβορα μηδέ στη νέα οικονομική πολιτική των περικοπών.
Κλέι Τόμπσον: Ο εν ενεργεία καλύτερος σουτέρ στο ΝΒΑ με συνολικό ποσοστό τριπόντου στο 38%. Στην καλύτερη πεντάδα των ρούκις, τρεις φορές πρωταθλητής, όλες με τους Γουόριορς, πέντε φορές all star, δύο φορές μέλος της τρίτης καλύτερης πεντάδας, αλλά ταυτόχρονα κομμάτι της καλύτερης αμυντικής για το 2019.
Άλεκ Μπερκς: Στα σχεδόν 450 ματς του με Τζαζ, Καβαλίερς, Κινγκς και Σίξερς δίνει σουτ καλύτερο του 35% πίσω από τα 7μ25.
Μαρκίφ Μόρις: Ανήκοντας πλέον στους Λέικερς κυνηγάει το δαχτυλίδι που δεν ήταν εφικτό να βρει με Σανς, Γουίζαρντς, Θάντερ και Πίστονς. Διψήφιος ο μέρος όρος των πόντων του στα σχεδόν 650 παιχνίδια του.
Μάρκους Μόρις: Ο δίδυμος αδερφός του Μαρκίφ, έχει αλλάξει 6 ομάδες και ύστερα από τους 19.6 πόντους σε 43 ματς με τους Νικς πήρε… εισιτήριο για τους contenders Κλίπερς.
Καουάι Λέοναρντ: Πρωταθλητής δις ως MVP των τελικών με διαφορετικές μάλιστα ομάδες. Άλλες τέσσερις φορές all star και δύο μέλος της καλύτερης πεντάδας. Ο βραβευμένος αμυντικός του ΝΒΑ για διαδοχικές σεζόν και εκ των κορυφαίων πέντε πρωτοεμφανιζόμενων της πρώτης σεζόν του. Θέλεις κι άλλα;
Νίκολα Βούτσεβιτς: Από τους 5.5 πόντους και τα 4.8 ριμπάουντ ως ρούκι στο ΝΒΑ, ο Μαυροβούνιος κατέληξε στους 20.8 πόντους (από 52% ευστοχία) με 12 ριμπάουντ και 3.8 ασίστ. Οι Μάτζικ έχτισαν γύρω του και αυτός έγινε all star.
Ίμαν Σάμπερτ: Πρωταθλητής το 2016 με τους Καβαλίερς, αφού πρώτα ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας των ρούκις ως παίκτης των Νικς. Έπαιξε ακόμη σε Κινγκς, Ρόκετς και Νετς και ψάχνει την επόμενη ομάδα.
Κρις Σίνγκλετον: Από τους καλοπληρωμένους ψηλούς στην Ευρώπη και στην Κίνα, αναγεννήθηκε αγωνιστικά με τον Μπαρτζώκα, γιατί άλλαξε θέση, στη ρωσική Λοκομοτίβ Κουμπάν, ως δίδυμο με τον Άντονι Ράντολφ. Στα τρία χρόνια τους με τους Γουίζαρντς είχε εμφανιστεί σε 148 ματς.
Τομπάιας Χάρις: Στη διετία των Μπακς δεν έπαιζε πολύ, προτού φύγει για το Ορλάντο και μεταμορφωθεί μ’ ένα μαγικό ραβδί σε παίκτη πρώτης γραμμής. Πήγε σε Πίστονς, Κλίπερς και κατέληξε να έχει 18.2 πόντους και 7.9 ριμπάουντ ως βασικός φόργουορντ των Σίξερς που θέλουν το πρωτάθλημα.
Ντονάτας Μοτιεγιούνας: Έφτασε το 2014-15 να παίζει 28.7 λεπτά ανά ματς και να δίνει 12 πόντους – 5.9 ριμπάουντ στους Ρόκετς. Πέρασε από Πέλικανς και Σπερς, αλλά στα 29 του έχει προτιμήσει τη βολή της Κίνας.
Νόλαν Σμιθ: Άρχισε ήδη καριέρα προπονητή στο Ντιουκ, δίπλα στον Μάικ Σιζέφσκι. Προηγουμένως αγωνίστηκε σε 84 ματς του ΝΒΑ, έβγαλε την Τσεντεβίτα στην Euroleague και πέταξε πετσέτα στον Εργκίν Αταμάν διότι τον έκανε αλλαγή σε ματς της Γαλατάσαραϊ! Παράσημο;
Κένεθ Φαρίντ: Ο ψηλός της καλύτερη πεντάδας των ρούκις, πέρασε τα πιο μεστά χρόνια του στο Ντένβερ, κερδίζοντας το βραβείο του καλύτερου αμυντικού στην ψηφοφορία της Ένωσης των προπονητών του ΝΒΑ. Το 2013-14 είχε 13.7 πόντους και 8.6 ριμπάουντ ανά ματς. Περιμένει πια την επόμενη πρόκληση.
Νίκολα Μίροτιτς: Ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης ευρωπαϊκής ομάδας, υπέγραψε πέρυσι την Μπαρτσελόνα, αφού πάλεψε να φτάσει στους τελικούς του ΝΒΑ ως συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είχε πίσω του τα χρόνια στο Σικάγο και στη Νέα Ορλεάνη.
Ρέτζι Τζάκσον: Ένας σκόρινγκ πόιντ γκαρντ που στους Κλίπερς πια ενισχύει μια ήδη γεμάτη περιφερειακή γραμμή. Έβγαλε χρονιές στους Πίστονς που είχε είτε 18.8 πόντους τη μία είτε 9.2 ασίστ την άλλη.
Μαρσόν Μπρουκς: Θήτευσε σε Νετς, Σέλτικς, Γουόριορς και Λέικερς, προτού δοκιμαστεί στην Ευρώπη (Μιλάνο). Γύρισε στο ΝΒΑ για τους Γκρίζλις και συνέχισε στην Κίνα.
Τζόρνταν Χάμιλτον: Περισσότερα από 150 τα παιχνίδια του στο ΝΒΑ, μόνο στο σύντομο πέρασμά του από τους Πέλικανς ο Καλιφορνέζος φόργουορντ εμφάνισε διψήφιο αριθμό πόντων και περισσότερες από 5 ασίστ.
ΤζαΤζουάν Τζόνσον: Στην Ευρώπη από το 2013, πρόφτασε προηγουμένως να εμφανιστεί σε 36 παιχνίδια με τους Σέλτικς. Το 2018 ήταν πρωταθλητής του Eurocup με την Νταρουσάφακα του Γουιλμπέκιν και μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας στη διοργάνωση.
Νόρις Κόουλ: Αεικίνητος γκαρντ που οι Χιτ του έδωσαν περισσότερα από 250 παιχνίδια και την ευκαιρία για 2 δαχτυλίδια, προτού με τους Πέλικανς εμφανίσει τον καλύτερο εαυτό του (10.6 πόντοι, 3.7 ασίστ). Έπαιξε επίσης στους Θάντερ, προτού διαβεί τον Ατλαντικό για τη Μακάμπι, την Αβελίνο, την Μπουντούτσνοστ, τη Μονακό. Του χρόνου στη Βιλερμπάν των αδερφών Πάρκερ.
Κόρι Τζόζεφ: Τον συντροφεύει ο τίτλος του 2014 με τους Σπερς. Καλός αμυντικός στην μπάλα, μέτρησε 9.3 πόντους σε 80 ματς με τους Ράπτορς, προτού φύγει για την Ινδιανάπολη κι ακολούθως για το Σακραμέντο.
Τζίμι Μπάτλερ: Πέντε φορές all star, τέσσερις μέλος της δεύτερης καλύτερης αμυντικής πεντάδας και δύο στην τρίτη ολάκερου του ΝΒΑ. Ο πιο βελτιωμένος παίκτης του 2015, από τους 13.1 πόντους είχε εκτοξευτεί στους 20 στα ίδια λεπτά συμμετοχής. Στους Χιτ, έχοντας 20.2 πόντους-6.6 ριμπάουντ-6.1 ασίστ-1.7 κλεψίματα ψάχνει ό,τι δεν βρήκε στους Σίξερς ή στους Τίμπεργουλβς.
*Μια θέση παρακάτω από το #30 συναντάς τον Κροάτη Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς των Τζαζ, προτού πέσεις πάνω στον Τσάντλερ Πάρσονς, στον νέο ξένο του Ολυμπιακού, Τσαρλς Τζένκινς και φυσικά στον Αϊζάια Τόμας που ήταν ο έσχατος των 60: το πιο βαρβάτο αποδεικτικό στοιχείο μιας βραδιάς που ήταν το ίδιο ελκυστική από την αρχή ως το κλείσιμό της.
