To καλύτερο ματς που έπαιξε ποτέ ο Μάικλ Τζόρνταν

Έχει καταφέρει με ένα λει απ να ντοπάρει τα παιδικά μας όνειρα, έχει παίξει με τουςΛέικερς του Μάτζικ Τζόνσον, τους Πίστονς του Αϊζάια Τόμας, τους Νικς του Γιούιν, τους Τζαζ του Μαλόουν και αυτές οι στιγμές είναι μόνο η κορυφή του ‘χρυσού’ παγόβουνου των επικών στιγμών που έχει ζήσει στο μπάσκετ ο Μάικλ Τζόρνταν. Όμως αν υπάρχει ένα ορόσημο του παιχνιδιού, ένα μπασκετικό κεφάλαιο του Μάικλ Τζόρνταν που -ακόμα και σήμερα- δεν έχουμε δει. Αυτό είναι το περίφημο προπονητικό διπλό του Μονακό, μεταξύ των παικτών της Dream Team που αγωνίστηκαν στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης.

Η Dream Team του 1992 ήταν απλά η ομάδα που τερμάτισε το άθλημα, που μας έπεισε ότι τα καλύτερα μπασκετικά όνειρα μπορούν να πάρουν ανθρώπινη μορφή και να περπατήσουν στο παρκέ. Σκότι Πίπεν και Τσαρλς Μπάρκλει, Πάτρικ Γιούιν και Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Λάρι Μπέρντ και Κάρλ Μαλόουν, Κρις Μάλιν και Τζον Στόκτον, Κλιντ Ντρέξλερ και Κρίστιαν Λέτνερ και φυσικά Μάικλ Τζόρνταν και Μάτζικ Τζόνσον, οι δυο Βασιλιάδες της ομάδας που είχαν την ευχή και την κατάρα να μοιράζονται καθημερινά το ίδιο στέμμα.

Η ομάδα αγωνίστηκε στο ‘Παβέγιο Ολίμπικ’ της Μπανταλόνα, χαρίζοντας οκτώ μαγικές εμφανίσεις, που έχουν ήδη γραφτεί στα highlights του μπασκετικού 20υ αιώνα. Πριν απ’ όλα αυτά όμως, συνέβη το καλύτερο ματς που έπαιξε ο Μάικλ Τζόρνταν, σύμφωνα με δικές του δηλώσεις.

Το παιχνίδι αυτό δεν ήταν άλλο από το περιβόητο προπονητικό διπλό του Μονακό. Μετά το προπονητικό κέντρο της Λα Τζόλα στην Καλιφόρνια, η ομάδα των ΗΠΑ είχε βρεθεί στις εγκαταστάσεις του Μονακό, όπου εκεί γυμναζόταν και προπονούταν καθημερινά, υπό τις οδηγίες του κόουτς Τσακ Ντέιλι. Στις 22 Ιουλίου 1992, με τους Ντρέξλερ και Στόκτον σε αποθεραπεία από τραυματισμό, ο κόουτς Τσακ χώρισε τους 10 διαθέσιμους παίκτες σε μπλε και λευκούς. Αυτό που ακολούθησε στο προπονητικό διπλό, ήταν ο ορισμός του ‘ο Θάνατός σου, η Ζωή μου’.

Στο ματς δεν υπήρχαν κάμερες, φίλαθλοι και τα social media ήταν ακόμα όνειρο θερινής νυκτός. “Για μένα αυτό το ματς ήταν το καλύτερο της ζωής μου. Όλα οι συγκινήσεις που μας έχει χαρίσει το μπάσκετ, ότι αγαπήσαμε από το μπάσκετ, ενσαρκώθηκε σε αυτό το ματς. Το Hall Of Fame του μπάσκετ, τα βραβεία και οι άνθρωποι που τα έχουν κερδίσει, όλη αυτή η αξία, πήρε μορφή σε εκείνο το ματς“, είπε ο Τζόρνταν αρκετά χρόνια αργότερα στο δημοσιογράφο Μάικλ Γουιμπόν του ESPN.

Η λευκή ομάδα είχε αρχηγό τον Τζόρνταν, η μπλε τον Έρβιν ‘Ματζικ’ Τζόνσον. Πίπεν, Μπερντ, Μαλόουν, Γιούιν πλαισίωναν Τζόρνταν, ενώ τους Μπάρκλει, Μάλιν, Ρόμπινσον και Λέτνερ είχε πάρει ο Τζόνσον, με τον τελευταίο – ρούκι εκ του κολεγιακού μπάσκετ- να γίνεται η σχετική ‘μανούρα’ για το ποιος θα τον ξεφορτωθεί από την ομάδα του.

Το παιχνίδι φημολογείται -καθότι δεν υπήρχαν στατιστικά- ότι τελείωσε με σκορ 40-36 και τον Τζόρνταν πρώτο σκόρερ με 17 πόντους. Αν υπήρχαν όμως στατιστικά, θα έπρεπε να μετρήσουν όλες τις στιγμές που ο Τζόνσον πάλεψε με τον Τζόρνταν σε μονομαχίες ‘ένας μ’ έναν’, όλες τις φάσεις που ο Τζόρνταν με ένα νεύμα ή μια φωνή διέταξε τον Πίπεν και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να του δώσουν την μπάλα για να σκοράρει, όλες τις φορές που ο Έρβιν προκάλεσε με κάθε τρόπο τον Mr.23.

Το παιχνίδι, σύμφωνα με τον συγγραφέα Τζακ Μάκαλουμ, που έγραψε την ιστορία εκείνης της ομάδας στο βιβλίο ‘Dream Team’.

Ο Τζόνσον σαν σωστός στρατηγός, φρόντιζε να εμπνεύσει θυμό και τσαμπουκά στους παίκτες του για να νικήσουν τον αντίπαλο και φυσικά τα κατάφερε από το πρώτο κιόλας play. Ο Μπάρκλεϊ ήταν ο πρώτος που κατάλαβε τη φάση, ότι εκεί δεν υπήρχαν φανέλες και αμοιβές, μόνο αγνό street basket και ξεκίνησε να παίζει τον Μαλόουν με αγκώνες, με γόνατα, με μπουνιές, με βρισιές. Ο Γιούιν επιχείρησε το ίδιο, με αντίπαλο τον συνήθως πράο Ρόμπινσον, ο Τζόνσον προσπαθούσε διαρκώς με drive να κρύβει τη μπάλα και να την μοιράζει πότε στον Μπάρκλεϊ στη ρακέτα και πότε στον Μάλιν στην περιφέρεια. Ο Λέτνερ προσπάθησε απλά να βγει καθαρός από αυτή την τρέλα.

Στο τέλος ο Μπερντ προσπαθούσε να διανοηθεί πως είχαν αντέξει τα λαβωμένα πόδια του, ο Πίπεν είχε παίξει με επιτυχία το ρόλο του σκύλου του πολέμου, ‘χυμώντας’ πότε πάνω στον Μάλιν και πότε πάνω στον Μπάρκλεϊ για να ανοίξει δρόμους στον Τζόρνταν και μια ατάκα προφητική ακουγόταν από τους περισσότερους παίκτες, ακόμα και από τον ίδιο τον Τζόνσον. Ο Μάικλ Τζόρνταν,είχε νικήσει τους καλύτερους του NBA, είχε αποδείξει στο γήπεδο την αξία του, ήταν ο Νέος Σερίφης στην Πόλη.