Τα καλύτερα ματς της Ευρωλίγκας την τελευταία 20ετία

Στην 21η σεζόν με τη μορφή που την ξέρουμε μπαίνει πλέον η Ευρωλίγκα. Και εν όψει της εκκίνησης της 1ης Οκτωβρίου, το Contra.gr ξεκινάει μια σειρά από αφιερώματα για την κορυφαία διοργάνωση. Ήταν Οκτώβριος του 2000 όταν Ρεάλ και Ολυμπιακός έπαιζαν στο εναρκτήριο ματς της πρώτης σεζόν. Περίεργης αφού ήμασταν σε πλήρη ... διάσπαση (υπήρχε και η Σουπρολίγκα της FIBA) σε ένα πείραμα που κανείς δεν ήξερε το που θα καταλήξει. Δεν ήταν συνηθισμένο να φεύγουν από τη δύναμη μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας τα κορυφαία κλαπ.

Το πως κύλησε αυτή η 20ετία, όπου εκτός των άλλων είδαμε 4 τρόπαια από τον Παναθηναϊκό και 2 από τον Ολυμπιακό, θα το αναλύσουμε σε αυτά τα αφιερώματα. Ξεκινάμε με τα κορυφαία παιχνίδια αυτών των 20 ετών. Από το δέκα ως το ένα...

10. Ο γύρος θριάμβου του Ζήση (ΑΕΚ-Εφές 70-69, 2005)

Η ΑΕΚ στα πρώτα χρόνια του μιλένιουμ ήταν μόνιμη κάτοικος Ευρωλίγκας. Και είχε κάνει δυο ματς με τεράστιες ανατροπές. Το πρώτο εναντίον της Μπενετόν Τρεβίζο το 2001 (στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ) όταν επέστρεψε από το -14 ισοφάρισε με τον Μιχάλη Κακιούζη και πήρε τη νίκη στην παράταση και το δεύτερο κόντρα στην Εφές, με το μεγάλο σουτ του Νίκου Ζήση.

Ήταν η 2η αγωνιστική του τοπ-16 της σεζόν 2004-05 και η ΑΕΚ του Φώτη Κατσικάρη που έπαιζε στο κλειστό γήπεδο του Γαλατσίου (ω ναι) τα είχε βρει σκούρα κόντρα στην Εφές Πίλσεν (δεν είχε γίνει ακόμη Αναντολού). Ο Χένρι Ντόμερκαντ ήταν σε δαιμονιώδη βραδιά (29π με 6/9τρ) και οδηγούσε την τουρκική ομάδα προς τη νίκη. Η Εφές του Οκτάι Μαχμουντί, με Γουίλι Σόλομον, Νίκολα Πρκάτσιν, Εντέρ Αρσλάν (όλοι, όπως και ο Ντόμερκαντ ήρθαν και στην Ελλάδα) προηγήθηκε λίγο πριν από το τέλος της τρίτης περιόδου με 43-56, δείχνοντας ότι θα έπαιρνε εύκολα τη νίκη.

Η ΑΕΚ με σέντερ τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη και δίπλα στον Ζήση τους Νίκο Χατζή και Μιχάλη Πελεκάνο, άρχισε να ροκανίζει τη διαφορά και στο 35 το σκορ ήταν 59-57 υπέρ των "κιτρινόμαυρων". Στο θρίλερ των τελευταίων δευτερολέπτων, ο Πρκάτσιν έχασε μια βολή, δίνοντας το δικαίωμα στην ΑΕΚ να μπορεί να ολοκληρώσει με τρίποντο νίκης (σκορ 67-69)). Το έβαλε ο Ζήσης, αφού πρώτα γλίστρησε, έπεσε, βρήκε όμως τον τρόπο να σηκωθεί και να πετύχει ένα απίθανο καλάθι. Όταν ξεκίνησε η επίθεση έμεναν 5.7' για το τέλος

Ο διεθνής άσος που έπαιζε με ένα τσιρότο στη μύτη, έφυγε για να κάνει ένα τρελό γύρο θριάμβου σε ένα ματς που έμεινε στη μνήμη όλων και σίγουρα του Δημήτρη Καρύδα που περιέγραφε το ματς και ... τρελάθηκε και αυτός! Η ΑΕΚ πήρε μια τεράστια νίκη, γενικά είχε πάει καλά σε αυτό το τοπ-16 και έχασε την πρόκριση στα πλέι-οφ στην ισοβαθμία με Μπενετόν και Εφές (ισοβάθμησαν και οι τρεις με 4-2 νίκες).

9. Απίστευτος Ντόελμαν (Μπαρτσελόνα-ΤΣΣΚΑ 100-98, 2016)

Ο Ρέτζι Μίλερ έχει μείνει στην ιστορία για τους θρυλικούς 8π που είχε πετύχει το 1995 στο περίφημο ματς Ιντιάνα Πέισερς-Νιου Γιορκ Νικς το 1995. Ο Τζάστιν Ντόελμαν δεν συγκρίνεται καν με τον τρομερό σουτέρ των Πέισερς, ωστόσο, στις 11 Μαρτίου 2016, έκανε κάτι ανάλογο. Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα πέτυχε πέντε πόντους και χάρισε τη νίκη στην Μπαρτσελόνα με 100-98, σε ένα από τους πιο εντυπωσιακούς αγώνες, που είδαμε ποτέ στην Ευρωλίγκα.

'Ήταν η 10η αγωνιστική του τοπ-16 της σεζόν 2015-16 και η Μπάρτσα του Τσάβι Πασκουάλ υποδεχόταν την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Δημήτρη Ιτούδη. Το ματς ήταν συγκλονιστικό. Οι γηπεδούχοι με Τόμας Σατοράνσκι (19π) και Στράτο Περπέρογλου (15π) σε φουλ-δράση και τον Άντε Τόμιτς (21π) κυρίαρχο στα δυο καλάθια, προηγήθηκαν 47-38 στο ημίχρονο. Η απάντηση της ΤΣΣΚΑ ήρθε με ένα επί μέρους 13-26 στο τρίτο δεκάλεπτο καθώς οι Νάντο Ντε Κολό (30π, με 6/11δ, 4/6τρ) και Μίλος Τεόντοσιτς (23π, 7ρ, 6 ασίστ) οργίαζαν. Οι Ρώσοι πέρασαν 64-60 στο 30 και το ματς έγινε θρίλερ. Παρότι η ΤΣΣΚΑ προηγήθηκε με 70-76 και 76-82, ο Κάρλος Αρόγιο με δυο βολές μείωνε στον πόντο (84-83). Αυτός που ισοφάρισε (85-85) ήταν ο Σατοράνσκι (δυο βολές, 10'' πριν τη λήξη) κι αφού ο Τεόντοσις αστόχησε στο τρίποντο της νίκης το ματς πήγε στην παράταση.

Η ΤΣΣΚΑ είχε τη νίκη στα χέρια της στην παράταση όταν προηγήθηκε 91-95 και 93-96, όμως στα 4.2'' πριν τη λήξη, με το σκορ στο 95-98, ο Ντόελμαν σούταρε για την ισοφάριση, από πάσα του Αρόγιο. Οι οπαδοί της Μπάρτσα σήκωσαν το γήπεδο στο πόδι. Αλλά ο Ντόελμαν δεν είχε τελειώσει τη δουλειά. Στη λάθος πάσα του Τεόντοσιτς προς τον Κάιλ Χάινς, πετάχτηκε (σαν άλλος Μίλερ) έκλεψε την μπάλα και αποτελείωσε την ΤΣΣΚΑ γράφοντας το 100-98! Η ρωσική ομάδα είχε λίγο χρόνο ακόμη, όμως το σουτ του Ντε Κολό δεν βρήκε στόχο: "Είναι ένα απίστευτο συναίσθημα. Αρκεί να πιστεύεις μέχρι το τέλος..." έλεγε ο Ντόελμαν μετά το ματς πνιγμένος στις αγκαλιές των συμπαικτών του...

8. Βάσκοι αυτονομιστές (ΤΣΣΚΑ-Ταου 78-85, 2005)

Πολλά έχουν δει τα μάτια μας, αλλά αυτό πραγματικά δεν το ... πιστεύαμε. Να δούμε, δηλαδή, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Ντούσαν Ίβκοβιτς, που είχε σκορπίσει τον φόβο και τον τρόμο στην Ευρωλίγκα της σεζόν 2004-05 (14-0 στην κανονική περίοδο, 5-1 στο τοπ-16, 2-0 στα πλέι-οφ, συνολικά δηλαδή 21-1) να χάνει μέσα στο σπίτι της στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ! Απέναντί της βρέθηκε η μεγάλη ομάδα της Βιτόρια, η Μπασκόνια (Τάου, τότε) του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, του Λουίς Σκόλα, του Πάμπλο Πριτζιόνι, του Χοσέ Καλδερόν, του Τιάγκο Σπλίτερ και του Αρβιντας Μασιγιάουσκας.

Ακόμη κι έτσι όμως, η ΤΣΣΚΑ με Μάρκους Μπράουν, Ντέιβιντ Άντερσον, Τζέι Αρ Χόλντεν, Αντόνιο Γκρέιντζερ και τους δικούς μας Θοδωρή Παπαλουκά και Δήμο Ντικούδη (αλλά και Αλεξέι Ζεβροσένκο) ήταν φαβορί. Μέσα στο σπίτι της με ένα φοβερό ρεκόρ και δυο νίκες επί των Βάκων στην ρέγκιουλαρ σίζον.

Ο ημιτελικός, όμως, ήταν μια άλλη ιστορία. Και οι Βάσκοι (που έπαιξαν σε τέσσερα συνεχόμενα φάιναλ-φορ) έκλεψαν την παράσταση. Πρωταγωνιστής ο Άρβιντας Μασιγιάουκας, που είχε σημειώσει 23 πόντους (πρώτος σκόρερ εκείνης της χρονιάς) στα τελευταία του παιχνίδια με την Ταού, αφού το ίδιο καλοκαίρι υπέγραψε στον Ολυμπιακό (και ... τραυματίστηκε αμέσως).

Η ΤΣΣΚΑ γεμάτη άγχος, κατάφερε να φέρει το ματς στα ίσια στο 32, όταν ισοφάρισε 62-62 και όλοι πίστεψαν ότι θα επιβεβαίωνε τα προγνωστικά. Η Ταου όμως που είχε μπει από νωρίς μπροστά στο σκορ δεν ήταν διατεθειμένη να παραδοθεί. "Είχαμε θυμώσει πολύ, γιατί μας είχαν ξεγραμμένους..." είπε μετά το ματς ο Μασιγιάουσκας δικαιολογώντας το πάθος της ομάδας του...

Με ένα 2-11 που ξεκίνησαν οι Πριτζιόνι και Καλδερόν και ολοκλήρωσε ο Μασιγιάουσκας, ουσιαστικά καθάρισε το παιχνίδι, παίρνοντας το εισιτήριο για τον τελικό, όπου ηττήθηκε από την Μακάμπι του Πίνι Γκέρσον (και του Νέστορα Κόμματου σε εμφάνιση-έκπληξη)!

Την επόμενη χρονιά απέκλειε τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας, αλλά σίγουρα αυτός ο ημιτελικός ήταν το αριστούργημά της: Στις 6 Μαΐου 2005

7. Πράσινοι εναντίον Παπαλουκά (Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93-91, 2007)

Από τους ωραιότερους τελικούς ήταν σίγουρα αυτός που είδαν 20.000 (μπορεί και ... 25.000) φίλαθλοι που είχαν κατακλύσει το ΟΑΚΑ στις 6 Μαΐου 2007. Στην πλειοψηφία τους, βέβαια, οπαδοί του Παναθηναϊκού. Οι "πράσινοι" είχαν φτάσει στον τελικό μετά από πέντε χρόνια. Είχαν κάνει μια σπουδαία κανονική περίοδο με ρεκόρ 11-3, έχασαν μόλις μια φορά στο τοπ-16 (5-1) και πήγαιναν αέρα στο φάιναλ-φορ με δύο νίκες επί της Νιναμό Μόσχας. Η Τάου που ένα χρόνο πριν τους είχε αποκλείσει, δεν μπορούσε να τους αντισταθεί. Κι έτσι ο ΠΑΟ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, με Δημήτρη Διαμαντίδη, Μάικ Μπατίστ, Ραμούνας Σισκάουκας, Ντέγιαν Τομάσεβιτς, Σάνι Μπετσίροβιτς, Μίλος Βούγιανιτς, Νίκο Χατζηβρέττα, Κώστα Τσαρτσαρή, Φραγκίσκο Αλβέρτη... τον ΝΒΑερ Τόνι Ντελκ παρκαρισμένο στον πάγκο και τον Ρομπέρτας Γιαφτόκας να αγωνίζεται ελάχιστα βρήκε απέναντί του την πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Οι Ρώσοι είχαν πιει επιτέλους νερό (ένα χρόνο πριν στην Πράγα) κερδίζοντας τον τίτλο για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια, ήταν ακόμη καλύτεροι από τον ΠΑΟ στις επιδόσεις τους: 13-1 στην κανονική περίοδο, 6-0 στο τοπ-16, 2-1 στα πλέι-οφ και επικράτηση στον ημιτελικό επί της Ουνικάχα Μάλαγα. Ο Έτορε Μεσίνα έχει μια σούπερ-ομάδα με Τράιαν Λάνγκτον, Τζέι Αρ Χόλντεν, Ματίας Σμόνιτς, Ντέιβιντ Άντερσεν και φυσικά τον Θοδωρή Παπαλουκά, σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του.

Απέναντι στο φανατισμένο κοινό του Παναθηναϊκού, ο "Τεό" πραγματοποιεί μια καταπληκτική εμφάνιση (23π, 8 ασίστ), ο Λάνγκτον βάζει δυο τρίποντα μειώνοντας τη διαφορά στο καλάθι 87-85 (στα 51'' για τη λήξη) όμως ο πληθωρικός ΠΑΟ (έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων) κρατάει καλά το προβάδισμα. Το καλάθι του Μπατίστ για το 89-85 και οι βολές του Σισκάουσκας τον κρατάνε όρθιο μέχρι την τελική επικράτηση σε ένα τεράστιο ματς που ... σχεδόν επαναλήφθηκε δυο χρόνια αργότερα (στο Βερολίνο)!

6. Από το πουθενά, Ράις (Μακάμπι-ΤΣΣΚΑ 68-67, 2014)

Θα μπορούσε να είναι όλα μαζί τα θαύματα που πέτυχε η Μακάμπι σε αυτή την τρελή της πορεία μέχρι την κατάκτηση του τίτλου. Η χρονιά είχε ξεκινήσει με πολλά σκαμπανεβάσματα με βαριές ήττες (100-65 από την ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα) και σχεδόν όλους να ζητάνε το ... κεφάλι του Ντέιβιντ Μπλατ. Χρειάστηκε να επιστρατευτεί ένας άλλος Ντέιβιντ, ο Μπλούθενταλ που επέστρεψε στην ενεργό δράση ενώ είχε αποσυρθεί και έκανε τη διαφορά.

Το κόλπο γκρόσο, η Μακάμπι το έκανε στον πρώτο αγώνα των πλέι-οφ με την Αρμάνι στο Μιλάνο. Οι Ιταλοί ... την πάτησαν (99-101, στην παράταση) και οι Ισραηλινοί πέρασαν με 3-1 παίρνοντας ουσιαστικά και πρακτικά το πλεονέκτημα έδρας, αφού στο Φόρουμ του Μιλάνου, βρέθηκαν πάνω από 8.000!

Ο ημιτελικός όμως μοιάζει με βουνό για την ομάδα του Τελ Αβίβ. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Μεσίνα, έχει Μίλος Τεόντοσιτς, Σόνι Γουίμς, Κάιλ Χάινς, Σάσα Καούν και έχει αποκλείσει τον Παναθηναϊκο στα πλέι-οφ με 3-2. Είναι το φαβορί και το αποδεικνύει για τριάντα και βάλε λεπτά, καθώς προηγείται ακόμη και με +15 πόντους, έτοιμη να βρεθεί σε ένα ακόμη τελικό.

Κι εκεί εμφανίζεται ο Τάρις Ράις, που εμείς τον ξέραμε όταν πέρασε από τον Πανιώνιο και πέρσι αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό. Μαζί με τους συμπατριώτες του Μπλου και Άλεξ Τάιους φέρνουν την Μακάμπι σε απόσταση αναπνοής αν και ο Σόνι Γουίμς με ένα ωραίο τζαμπ σουτ 19.5'' πριν το τέλος κάνει το 67-63 για την ΤΣΣΚΑ. Οι Ρώσοι εξακολουθούν να έχουν τον πρώτο λόγο, όμως το τρίποντο του Μπλου στα 11.5'' πάει το σκορ στο 67-66. Η επαναφορά είναι για την ΤΣΣΚΑ, όμως ο Κριάπα χάνει την μπάλα μέσα από τα χέρια του, ο Ράις με λέι-απ κάνει το 67-68 και μένουν 5.5 δευτερόλεπτα. Ο Τεόντοσιτς πασάρει στον ελεύθερο Γουίμς που αυτή τη φορά βρίσκει σίδερο. Η Μακάμπι είναι στον τελικό, όπου θα αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης (στην παράταση) με ρεσιτάλ πάλι του Ράις (26π) και κομβική συμμετοχή του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη σε ένα από τα πιο απροσδόκητα φάναλ-φορ όλων των εποχών. Το ημερολόγιο έγραφε 16 Μαΐου 2014

5. Ο αιώνιος ημιτελικός (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 84-82)

Το φάιναλ-φορ του 2009 πρέπει να είναι το κορυφαίο όλων των εποχών. Τέσσερις μεγάλες ομάδες διεκδίκησαν το τρόπαιο επί ίσοις όροις και το κατέκτησε, βέβαια, ο Παναθηναϊκός νικώντας στον σπουδαίο τελικό την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Για να φτάσει μέχρι εκεί, βέβαια, έπρεπε να περάσει πρώτα το εμπόδιο του Ολυμπιακού που με προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη έφτανε σε ένα φάιναλ-φορ πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια. Στην Ο2 Αρένα του Βερολίνου είδαμε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών ανάμεσα στις δυο ομάδες και σίγουρα ένα κορυφαίο ημιτελικό. .

Από την μια ο Παναθηναϊκός με Διαμαντίδη, Σπανούλη, Νίκολας, Γιασικεβίτσιους, Περπέρογλου, Μπατίστ, Φώτση, Τσαρτσαρή, Πέκοβιτς και από την άλλη ο Ολυμπιακός με Παπαλουκά, Τσίλντρες, Τεόντοσιτς, Γκριρ, Βούισιτς, Μπουρούση, Χαλπερίν, Έρτζεκ. Τιτανομαχία! Οι οπαδοί των δυο ομάδων πιο φρόνιμοι από ποτέ (ελέω γερμανικής αστυνομίας) ζουν ένα θρίλερ μαζί και εκατομμύρια οπαδοί τους στην Ελλάδα, μέσω τηλεόρασης.

Ο Παναθηναϊκός έχει το προβάδισμα, ο Ολυμπιακός όμως που παίζει με τον Μπουρούση άρρωστο και τον Βασιλόπουλο νοκ-άουτ λόγω προβλήματος στη μέση, είναι κοντά. Το φινάλε είναι συγκλονιστικό. Ο Μπουρούσης ισοφαρίζει σε 82-82 (1:12, πριν το τέλος), με τον Πέκοβιτς να απαντάει αμέσως (84-82). Καθώς ο Βούισιτς αστοχεί για τρεις και ο Πέκοβιτς χάνει την επόμενη επίθεση, η τελευταία κατοχή ανήκει στον Ολυμπιακό. Ο Γκριρ κατεβάζει την μπάλα, δεν σουτάρει για τρεις (είχε 2/3 μέχρι τότε) προτιμάει να δώσει μια μάλλον καθυστερημένη πάσα στον Μπουρούση που χάνει το σουτ και ταυτόχρονα την ευκαιρία να πάει το ματς στην παράταση. Ένας τρομερός αγώνας τελειώνει με νικητή τον Παναθηναϊκό...

4. Η εκδίκηση της αρκούδας (ΤΣΣΚΑ-Φενέρ 101-96, 2016)

Πόσες φορές είχε χάσει ματς μέσα από τα χέρια της; Το βλέπουμε και σε αυτό το τοπ-10. Ε να και μια φορά που η ΤΣΣΚΑ τα κατάφερε! Ναι μεν κόντεψε (στις 15 Μαΐου 2016) να χάσει ένα αγώνα μέσα από τα χέρια της (ενώ είχε προηγηθεί με +18 πόντους) αυτή τη φορά όμως στάθηκε όρθια και πήρε την εκδίκησή της!

Ο χαμένος τελικός του 2012 από τον Ολυμπιακό στην Κωνσταντινούπολη, του 2014 από τη Μακάμπι στο Μιλάνο, στοίχειωναν την ρωσική ομάδα, που με μια εξαιρετική ομάδα (Ντε Κολό, Τεόντοσιτς, Τζάκσον, Χάινς, Χίγκινς, Κριάπα, Βοροντσέβιτς) έφτανε μέχρι τον τελικό. Απέναντί της η Φενέρ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που φιλοδοξούσε να πάρει το τρόπαιο για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό. Με Ντίξον, με Μπογκντάνοβιτς, με Κάλινιτς, με Βέσελι και πρωταγωνιστές στο δεύτερο ημίχρονο δυο πρώην "ερυθρόλευκους": Πέρο Άντιτς και Κώστας Σλούκας.

Η ΤΣΣΚΑ ξεκινάει σφυροκοπώντας την Φενέρ, προηγείται 60-48 καθώς το δίδυμο Ντε Κολό-Τεόντοσιτς βρίσκεται σε καταπληκτικό βράδυ (41π και 14 ασίστ οι δυο τους). Στο 30' το σκορ είναι 69-53, όμως η Φενέρ δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Κάνει μια επική αντεπίθεση στην τελευταία περίοδο και με επί μέρους 30-12 προηγείται 83-81 λίγο πριν την τελευταία επίθεση της ΤΣΣΚΑ. Οι Ρώσοι είναι έτοιμοι να ... αυτοκτονήσουν για μια ακόμη φορά, ο Ντε Κολό χάνει το τρίποντο κι εκεί έρχεται ο Βίκτορ Κριάπα, να κάνει ένα φόλοου και να εξιλεωθεί για το τραγικό λάθος του το 2014. Η ΤΣΣΚΑ ισοφαρίζει και θα πάρει τη νίκη στην παράταση, μαζί και το τρόπαιο. Η λήξη του αγώνα βρίσκει αγκαλιασμένους δυο συνεργάτες και κουμπάρους. Τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και το (νικητή) Δημήτρη Ιτούδη!

3.Το έπος του Σαρπ (Μακάμπι-Ζαλγκίρις 107-99, 2004)

Η Μακάμπι του 2004 σάρωσε στο φάιναλ-φορ του Τελ Αβίβ αποκλείοντας εύκολα την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό (93-85) και συντρίβοντας στον τελικό την Σκίπερ Μπολόνια (118-74). Πήρε το πρώτο από τα δυο συνεχόμενα τρόπαια με μια ομαδάρα στην οποία έπαιζαν Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Άντονι Πάρκερ, Μασέο Μπαστόν, Νίκολα Βούισιτς και την κοούτσαρε ο Πίνι Γκέρσον. Για να φτάσει όμως σε αυτό το τρομερό back to back, χρειάστηκε να ευστοχήσει στο σουτ της ζωής του ο Ντέρικ Σαρπ στον τελευταίο αγώνα του τοπ-16, κόντρα στη Ζαλγκίρις Κάουνας και μέσα στο φλογισμένο Γιαντ Ελιάου.

Οι δυο ομάδες ήταν ισόβαθμες στην πρώτη θέση και όποια νικούσε έπαιρνε το εισιτήριο για το φάιναλ-φορ. Η Ζαλγκίρις είχε τον ... 40χρονο Άρβιντας Σαμπόνις αφηνιασμένο, δυο καλούς Αμερικανούς (Τανόκα Μπεαρντ και Εντ Κότα), τον νυν κόουτς Αϊναρς Μπαγκάτσκις και λοιπούς τίμιους Λιθουανούς.

Η Μακάμπι είναι φαβορί, αλλά έχει και άγχος. Ο Σαμπόνις στο τελευταίο του ευρωπαϊκό παιχνίδι δίνει ρεσιτάλ με 29π (6/7δ, 4/6τρ, 5/8β) και 9 ριμπάουντ (αναδείχθηκε MVP σε κανονική περίοδο και τοπ-16) αλλά αποβάλλεται με πέντε φάουλ. Παρόλα αυτά οι Λιθουανοί που έχαναν στο ημίχρονο 46-43, έχουν αγκαλιάσει τη νίκη-πρόκριση, καθώς 9'' πριν το τέλος προηγούνται 89-94. Στα 3.5 δευτερόλεπτα ο Βούισιτς παίρνει το ριμπάουντ και μειώνει σε 91-94, όμως ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Ο Γιασικεβίτσιους κάνει φάουλ (το πέμπτο) πάνω στον Γκιέτριους Γκούστας και χαιρετάει τους συμπατριώτες του στον πάγκο της Ζαλγκίρις πριν πάει να κάτσει απογοητευμένος σε εκείνο της Μακάμπι.

Μένουν 2.2'' για τη λήξη, αν ο Γκούστας ευστοχήσει σε μια βολή, όλα τελειώνουν. Ακόμη και να τις χάσει, όμως, μπορεί σε δυο δευτερόλεπτα να βάλει τρίποντο η Μακάμπι; Κι όμως. Ο Λιθουανός αστοχεί. Στη δεύτερη, μάλιστα, γίνεται και επιθετικό φάουλ, ο χρόνος δεν κυλάει και οι Ισραηλινοί ελπίζουν στη μακρινή πάσα. Την επιχειρεί ο Γκουρ Σέλεφ, ο Σαρπ πηδάει ψηλά αρπάζει την μπάλα, αποφεύγει τον Κότα και μπουμπουνίζει το μεγαλύτερο σουτ της καριέρας του. Η Μακάμπι ισοφαρίζει 94-94, το Γιαντ Ελιάου που παρακολουθούσε σιωπηλό, εκρήγνυται, έρχεται η νίκη με 107-99 στην παράταση και ο δρόμος για τις δυο συνεχόμενες Ευρωλίγκες έχει ανοίξει. Ήταν 8 Απριλίου 2004...

2. Το αριστούργημα του Ομπράντοβιτς (Παναθηναϊκός-Κίντερ 89-83)

Από τα έξι κύπελλα που έχει κατακτήσει ο Παναθηναϊκός, αυτό της Μπολόνια ήταν το ... πιο απολαυστικό. Οι "πράσινοι" πήγαν ως το απόλυτο αουτσάιντερ και αφού είχαν βρεθεί με το ένα πόδι εκτός φάιναλ-φορ. Ο Ολυμπιακό, όμως, που ήταν καλύτερος στην ισοβαθμία έχασε από την Ολύμπια Λιουμπλιάνας στο ΣΕΦ και ο ΠΑΟ ανέκτησε το προβάδισμα στη βαθμολογία του τοπ-16. Έτσι βρέθηκε στην Ιταλία για να διεκδικήσει το τρόπαιο, ανήμερα του Πάσχα του 2002 κι ενώ νωρίτερα ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος (στη συνέλευση της Ευρωλίγκας) είχαν έρθει σε απευθείας σύγκρουση με τον Τζόρντι Μπερτομέου!

Με το τουρνουά να μεταδίδεται από το ... TV Magic (στην Ελλάδα είχε επιβληθεί ένα ιδιότυπο εμπάργκο στη διοργάνωση και τα κανάλια δεν έδειχναν το παραμικρό ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να πάρει την πρωτοβουλία ο Σωκράτης Κόκκαλης και να μεταδώσει δωρεάν τους αγώνες) οι "πράσινοι" πήγαν (ελέω Πάσχα) με τους λιγότερους οπαδούς τους, που ταξίδεψαν ποτέ σε ένα φάιναλ-φορ και μάλλον τις λιγότερες πιθανότητες να πάρουν τον τίτλο.

Όχι ότι είχαν... κακή ομάδα. Μποντιρόγκα, Κουτλουάι, Αλβέρτης, Ρότεζερς, Μίντλετον, Σάντσεζ δεν ήταν αμελητέοι. Μαζί τους και ένας άγουρος νεαρός σέντερ, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος (22 ετών μόλις) που έπαιζε λίγο. Πάνω του, ο Ζέλικο Ομπράντοβις στήριξε όλη του την τακτική, τόσο στον ημιτελικό απέναντι στην πολύ καλή Μακάμπι (Χάφμαν, Βούισιτς, Μακτόναλντ, Πάρκερ και σία) την οποία ο ΠΑΟ πέταξε έξω με 83-75 όσο και κόντρα στην Κίντερ Μπολόνια στον τελικό της 5ης Μαΐου 2002.

Το Παλαμαλαγκούτι περίμενε πως και πως τον θρίαμβο της Κίντερ. Η ομάδα του Μεσίνα είχε πάρει τον τίτλο την προηγούμενη σεζόν (στη σεζόν με τις δυο διοργανώσεις) και τώρα φιλοδοξούσε να γίνει πράγματι η καλύτερη της Ευρώπης. Μια ντριμ τιμ για την εποχή: Τζινόμπιλι, Μπετσίροβιτς,. Γκρέιντζερ, Άντερσεν, Ριγκοντό, Γκρίφιθ, Γιάριτς...

Όταν λίγο πριν από τη λήξη του ημιχρόνου η Κίντερ προηγήθηκε 45-31, οι τιφόζι ετοιμάζονταν για την... απονομή. Ο Παναθηναϊκός όμως κατάφερε να μαζέψει λίγο τη διαφορά (48-40) και να πραγματοποιήσει την επική αντεπίθεσή του στο δεύτερο μέρος. Μποντιρόγκα και Κουτλουάι, ανέλαβαν δράση ο Λάζαρος έγινε η κολώνα μέσα στις δυο ρακέτες και ο Παναθηναϊκός όχι μόνο ισοφάριζε αλλά έπαιρνε την τεράστια νίκη με 89-83...

1. Πραγματικός Θρύλος (Ολυμπιακός-ΤΣΣΚΑ 62-61, Κωνσταντινούπολη 2012)

Ο Ολυμπιακός είχε πάρει μια πρόκριση-θρίλερ στον τελικό του 2010, όταν στην τελευταία φάση του ματς ο Τζος Τσίλντρες πήδηξε ψηλά και έσωσε το έρμπολ του Μίλος Τεόντοσιτς στον ημιτελικό με την Παρτιζάν. Η πρόκρισή της στον τελικό (έχασε από την Μπαρτσελόνα) ήταν η κορυφαία ευρωπαϊκή στιγμή της νέας εποχής (με διοίκηση των αδερφών Αγγελόπουλων). Δύσκολα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι δυο χρόνια μετά θα ερχόταν ... κάτι άλλο. Μαγικό και τεράστιο.

Ήδη, πάντως, στην ομάδα είχαν σπεύσει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς (επέστρεφε μετά το 1999) και βέβαια ο Βασίλης Σπανούλης στη μεγαλύτερη μεταγραφή της 20ετίας, αφού ο μετέπειτα αρχηγός του Ολυμπιακού άφηνε για χάρη των "ερυθρολεύκων" τον Παναθηναϊκό.

Η σεζόν 2011-12 ήταν γεμάτη από παραισθήσεις και μικρές-μεγάλες υπερβάσεις από μια ομάδα η οποία ξεκίνησε αλλιώς και κατέληξε ... τελείως διαφορετική. Άλλαξε στα μέσα της σεζόν όταν οι Κέιλιν Λούκας και Ματ Χάουαρντ αντικαταστάθηκαν από Έισι Λο και Τζόε Ντόρσεϊ. Μια ασταθής ομάδα (6-4 στην κανονική περίοδο, 3-3 στο τοπ-16) βρήκε ρυθμό στα πλέι-οφ όταν απέκλεισε την ιταλική Σιένα με μειονέκτημα έδρας. Πήρε έτσι ρεβάνς για το κάζο του 2011 όταν είχε συντρίψει τους Ιταλούς στον πρώτο αγώνα εντός ΣΕΦ, αλλά δυο μέρες μετά έχανε και μαζί το πλεονέκτημα έδρας.

Η πρόκρισή της στο φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης (τελευταία φορά μαζί με τον Παναθηναϊκό) ήταν από μόνη της μια επιτυχία, καθώς το ρόστερ του Ολυμπιακού είχε και πολύ νέο αίμα (Παπανικολάου, Σλούκας, Μάντζαρης, Κατσίβελης), ένα undersized Αμερικάνο (Κάιλ Χάινς), τον Πέρο Άντιτς και τον Λάζαρο Παπαδόπουλο στα 32 του με ένα σοβαρό τραυματισμό στη διάρκεια της σεζόν.

Κι όμως. Αυτός ο Ολυμπιακός που απέκλεισε στον ημιτελικό την Μπαρτσελόνα, έγραψε ιστορία. Αν και ο Έισι Λο είχε τσακίσει το πόδι του στον ημιτελικό, αν και ουσιαστικά κανείς δεν του έδινε τύχη, αν και η ΤΣΣΚΑ λίγο πριν από το τέλος της τρίτης περιόδου είχε περάσει με +19 πόντους (53-34) όλα ανατράπηκαν, όλα έγιναν κόκκινα.

Η ρελάνς ήταν εντυπωσιακή. Με τα παιδαρέλια στο παρκέ, τον Παπανικολάου πρώτο σκόρερ και τρίποντες βόμβες από Σλούκα-Κέσελι, ο Ολυμπιακός όχι μόνο μάζεψε τη διαφορά, αλλά έφτασε σε ματς μιας κατοχής. Ο Ραμούνας Σισκάουσκας αστόχησε στις δυο βολές και η τελευταία επίθεση περιγράφεται, πλέον, σαν παραμύθι από τους παλιότερους Ολυμπιακούς στους νεότερους. Ο Σπανούλης πάσαρε στον Πρίντεζη, πεταχτάρι και ... 62-61. Ο Ολυμπιακός έριχνε στο καναβάτσο την ΤΣΣΚΑ του Κιριλένκο, του Σβεντ και του Τεόντοσιτς σίγουρα στη μεταλύτερη έκπληξη όλων των εποχών. Ένα χρόνο μετά σάρωνε την Ρεάλ στο Λονδίνο, ενώ θα έπαιζε σε δυο ακόμη τελικούς (2015, 2017). Όλα όμως είχαν ξεκινήσει εκείνο το μαγικό βράδυ, στο Σινάν Ερντέμ στις 13 Μαΐου 2012...