Για να μην ψηφίζουν τα ρακούν στις εκλογές της ΕΟΚ

Καθώς οι εκλογές της ομοσπονδίας μπάσκετ θα γίνουν οριστικά το φθινόπωρο, έχει πολύ μεγάλη σημασία ο... τρόπος διεξαγωγής τους. Λέγεται ότι μέσα στην εβδομάδα θα υπάρξει η τελική νομοθετική ρύθμιση από πλευράς Λευτέρη Αυγενάκη, που θα ορίσει και το πλαίσιο με το οποίο θα ψηφίσουν τα σωματεία για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε πώς θα τροποποιήσει τον αθλητικό νόμο, που είχε αποφασιστεί από την προηγούμενη κυβερνητική πλειοψηφία και προέβλεπε ξεχωριστά ψηφοδέλτια, ψήφο δια φυσικής παρουσίας και όχι αντιπροσώπευσης, ανάδειξη των εκπροσώπων των σωματείων μέσω των Γενικών Συνελεύσεών τους, απλή αναλογική και άλλα πολλά που δεν θα ισχύσουν τελικά. Ο υφυπουργός αθλητισμού έχει εξαγγείλει τις δικές του ρυθμίσεις και έχει μεγάλη σημασία το αν θα φτάσουμε σε έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των αρχαιρεσιών στο μπάσκετ.

Θα ρωτήσει κανείς "μα καλά, χρειάζεται κυβερνητική παρέμβαση, για να αλλάξει μια εντελώς αναχρονιστική και με συγκεκριμένη κατεύθυνση διαδικασία;" Δεν μπορούν τα ίδια τα σωματεία να αποφασίσουν και να αλλάξουν αυτό που... φωνάζει από μακριά. Ο άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια προσπάθησε με κάθε τρόπο να ανοίξει μάτια και στόματα, που λοιδορήθηκε με διάφορα κοσμητικά επίθετα, όμως στο τέλος πέτυχε να μάθουμε πολλά από τα... καλά κρυμμένα μυστικά της ΕΟΚ, ο Βασίλης Ντάκουρης, δηλώνει στο Contra.gr: "Από τη στιγμή που δεν γίνεται καμιά συνέλευση για τη διαδικασία των εκλογών, πλην αυτής που περιλαμβάνει τις αρχαιρεσίες, ναι, η θεσμική παρέμβαση από την πλευρά της ΓΓΑ είναι απαραίτητη".

Αν δεν υπήρχε ο Ντάκουρης κι η εμμονή του να ζητάει στοιχεία και αποδείξεις, ο αμφιλεγόμενος τρόπος που διεξάγονται εδώ και δυο δεκαετίες οι εκλογές της ομοσπονδίας μπάσκετ δεν θα είχε αποκαλυφθεί. Από τα δικά του στοιχεία, που συγκέντρωσε με πολύ κόπο, μέσα από δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, ξεπερνώντας το ένα "όχι" πίσω από το άλλο, βγήκαν στο φως όλα όσα προκαλούν τη λογική και το κοινό αίσθημα. Που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις πομφόλυγες περί αθλητικού κινήματος και δημοκρατίας, τις οποίες τόσο εύκολα τις ακούμε μονότονα σε κάθε εκδήλωση της ΕΟΚ και βέβαια αναδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο: "Μια εντελώς χειραγωγημένη και ολότελα αντιδημοκρατική πραγματικότητα".

Κι εκεί βρίσκεται η άκρη του νήματος. Η ρίζα. Κάπως έτσι φτάσαμε σε εκλογές, όπως εκείνες του 2004, που σύμφωνα με την εφημερίδα Live Score (με την υπογραφή του Γιάννη Ψαράκη) στο φύλλο της Κυριακής να ψηφίζουν σωματεία όπως ο ΑΣ Ρακούν Άρτας, ο Απόλλων Τυρού-Σαπουνακέικων (από τον πανέμορφο Τυρό Κυνουρίας, βεβαίως βεβαίως), ο Αθλητικός Σύλλογος Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος, ο πολιτιστικός αθλητικός σύλλογος Προσωπικού ΔΕΗ Θεσσαλονίκης και άλλοι σύλλογοι μιας χρήσης, καθώς οι περισσότεροι -όπως αναφέρει το ρεπορτάζ- στη συνέχεια δεν ξαναψήφισαν ποτέ σε εκλογές της ΕΟΚ.

Νικούν και τον νόμο των πιθανοτήτων

Οι ίδιοι εκπρόσωποι (όχι έρημοι και απρόσωποι, που λέει και ο Διονύσης Σαββόπουλος), γράφει η εφημερίδα, φαίνεται να ψηφίζουν για άλλους συλλόγους στην ίδια εκλογική διαδικασία. Όχι ένας, αλλά τρεις και τέσσερις συγγενείς, μελών της λεγόμενης ηγετικής ομάδας, φέρεται να ψηφίζουν και να βγάζουν, βέβαια, το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτό, που ο Ντάκουρης είχε επισημάνει ευθύς εξ' αρχής: "Να βγαίνει με ακρίβεια η 18άδα των υποψηφίων που ευνοεί η συγκεκριμένη ομάδα, σχεδόν με την ίδια ιεράρχηση και πάντοτε υπερβαίνοντας το όριο του 50+1. Δηλαδή, ο καθένας απ' αυτούς λαμβάνει στο τέλος πάνω από το 50% των ψήφων των παριστάμενων στη Γενική Συνέλευση σωματείων! Έχουν νικήσει ακόμη και τομ νόμο των πιθανοτήτων, δηλαδή να μη συμβεί μια φορά κάτι τέτοιο, στην προσπάθειά τους να επιβάλλουν αυτό που από την αρχή επιδιώκουν: τη χωρίς περιστροφές επανεκλογή τους, όπως οι ίδιοι θέλουν".

Ο άλλοτε δυναμικός πάουερ φόργουορντ του Πανελληνίου, απόφοιτος ΤΕΦΑΑ με μεταπτυχιακές σπουδές και νυν προϊστάμενος στη διευθυνση τοπικής Οικονονικής Ανάπτυξης του Δήμου Φυλής, με πολυσχιδή προσφορά στον αθλητισμό και στην τοπική αυτοδιοίκηση (αλλά και στη ΓΓΑ, στην οποία ήταν ειδικός συνεργάτης) μέσω του 'Εύνικου' Φυλής, θέλησε να ζήσει από κοντά την εμπειρία των εκλογών της ΕΟΚ. Κι εκεί διαπίστωσε ότι "το κάστρο έχει φτιαχτεί έτσι, ώστε να είναι άπαρτο. Υπάρχουν ένας σωρός τάφροι, που σε οδηγούν σε αδιέξοδο".

Η παγκόσμια πρωτοτυπία να εκλέγονται οι αναπληρωματικοί σύμβουλοι (οι άνθρωποι δηλαδή που θα αντικαταστήσουν τους εκλεγέντες σε περίπτωση παραίτησης, ασθένειας, θανάτου) από ειδική λίστα είναι χαρακτηριστική. Ακόμη και στις εκλογές του μικρότερου εξωραϊστικού πολιτιστικού συλλόγου είναι προφανές ότι ο πρώτος επιλαχών από τις εκλογές είναι ο πρώτος αναπληρωματικός για το ΔΣ, όμως η ΕΟΚ διασφαλίζει τόσο πολύ τα στεγανά της, που έχει ξεχωριστή λίστα αναπληρωματικών. Στις προηγούμενες εκλογές, μάλιστα, παρατηρήθηκε το φαινόμενο κάποιοι από τους αναπληρωματικούς να έχουν πάρει περισσότερες ψήφους από τους εκλεγέντες, εν τέλει, συμβούλους!

Ακούγονται περίεργα όλα αυτά; "Δεν είναι τα μόνα. Όλη η εκλογική διαδικασία χειραγωγείται, αφού όλα αποφασίζονται από το Δ.Σ, πρακτικά του οποίου αναζητούνται κάθε φορά με το κυάλι. Σε ένα Συμβούλιο, βέβαια, που υποτίθεται ότι συμμετέχουν και 3 μέλη από τον ΕΣΑΚΕ. Κι όμως, δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ! Το πιστεύετε ή όχι, έτσι γίνεται", σημειώνει ο Ντάκουρης, που έδωσε ολόκληρο αγώνα για να μάθει τα αποτελέσματα των εκλογών της ομοσπονδίας!

Ακόμη και το πιο αυτονόητο δεν ισχύει στην ΕΟΚ. Να ανακοινώνονται, δηλαδή, τα πλήρη αποτελέσματα των αρχαιρεσιών. Ποιοι ψήφισαν ποιους δηλαδή. Ο Ντάκουρης τα πήρε, αφού μεσολάβησε εισαγγελική παραγγελία και δική του κωπιώδης προσπάθεια να τα συγκεντρώσει, ώστε να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα των εκλογών. Την εικόνα, βέβαια, που θέλει να παρουσιάσει η ΕΟΚ σε μια αποδεδειγμένα χειραγωγημένη διαδικασία.

Τοπίο στην ομίχλη

Οι περίφημες 'εξουσιοδοτήσεις' έχουν στηλιτευτεί πολλάκις τα τελευταία χρόνια. Το πώς τελικά φτάνουμε στο σημείο να έχει φυσική παρουσία ένα μικρό ποσοστό των σωματείων που έχουν δικαίωμα ψήφου και όλα τα υπόλοιπα να δίνουν ψήφου μέσω αντιπροσώπευσης (πολλοί κάνουν λόγο ακόμη και για τυπωμένα σημειώματα με τελίτσες, από όπου απλά λείπει το όνομα του συλλόγου και του εκπροσώπου) είναι ένα βασικό ζητούμενο. Τη στιγμή, όμως, που δεν υφίσταται ανεξάρτητη επιτροπή η οποία ασχολείται με τις εκλογές, να ελέγχει τις υποψηφιότητες και να αναρτά δημόσια τον κατάλογο των υποψηφίων (τοιχοκολλείται στα Γραφεία της ΕΟΚ, η επίσημη δικαιολογία), που πριν από τις αρχαιρεσίες δεν είναι γνωστό πόσοι σταυροί προτίμησης χρειάζονται, πώς να βγάλει κανείς άκρη με τους εκπροσώπους των σωματείων; Όλα είναι ομιχλώδη...

"Προφανώς από τη στιγμή που έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον και έχει κατατεθεί υποψηφιότητα από ένα σωρό διαφορετικές προσωπικότητες του χώρου, όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, δεν μπορούν να επαναληφθούν. Αν επιχειρηθεί μια τέτοια προσπάθεια, κινδυνεύμε με απόλυτη γελοιοποίηση του μπάσκετ. Γι' αυτό επιμένω ότι η θεσμική παρέμβαση της Πολιτείας είναι επιβεβλημένη", σχολιάζει ο Ντάκουρης, που έχει κάνει και μια σειρά προτάσεων για τη διεξαγωγή των εκλογών.

Τα βασικά σημεία έχουν να κάνουν με τη διαφάνεια της όλης διαδικασίας και απορρέουν απ' όσα ο ίδιος έχει καταγγείλει. Δηλαδή:

• Δημοσίευση στην ιστοσελίδα της ΕΟΚ, έναν μήνα πριν από τις εκλογές, των καταλόγων με τα σωματεία που έχουν δικαίωμα ψήφου και των εκπροσώπων τους (για να αποφευχθεί η αντιπροσώπευση, τα σωματεία μπορούν να εκπροσωπήσουν είτε ο πρόεδρος είτε ένα μέλος από το Διοικητικό Συμβούλιό τους)
• Ένας, ενιαίος και μοναδικός κατάλογος υποψηφίων για το ΔΣ, χωρίς την ύπαρξη ξεχωριστού για τους αναπληρωματικούς
• Μέχρι 6 σταυρούς προτίμησης και ποσόστωση φύλου με 4 θέσεις μελών του ΔΣ (το οποίο δεν έχει καμιά γυναίκα). Επίσης, μια ex oficcio θέση στο ΔΣ για εκπροσώπους του ΕΣΑΚΕ, του ΠΣΑΚ και των ερασιτεχνών καλαθοσφαιριστών
• Επικαιροποίηση όλων των ασυμβίβαστων για τα υποψήφια μέλη του ΔΣ της ΕΟΚ, και των Ενώσεων
• Ανεξάρτητη από ΔΣ και εργαζόμενους στην ΕΟΚ εφορευτική επιτροπή, αλλά και αντίστοιχη ανάδειξη υποψηφίων και καθορισμός του καταλόγου των σωματείων με δικαίωμα ψήφου
• Δημοσιοποίηση στην ιστοσελίδα της ΕΟΚ των αποτελεσμάτων των εκλογών με όλα τα αναλυτικά στοιχεία

"Η γνώμη μου είναι ότι οι εκλογές μπορούν να διεξαχθούν στα Γραφεία των 15 ενώσεων της χώρας. Είναι πολύ εύκολο και απλοποιεί τη διαδικασία των αρχαιρεσιών στην Αθήνα. Δικαίωμα ψήφου πρέπει να έχουν τα σωματεία που την προηγούμενη σεζόν αγωνίστηκαν σε πρωτάθλημα ΕΟΚ ή οποιαδήποτε Ένωσης. Να μπαίνει ο εκπρόσωπος του σωματείου στο παραβάν και να ψηφίζει κανονικά, αυτό μόνο. Η συνέλευση της ομοσπονδίας μπορεί να γίνει άλλη μέρα από τις εκλογές και φυσικά δεν μπορεί να έχουμε μία κάθε 4 χρόνια", υποστηρίζει.

Χρειάζονται κι άλλοι...

Ήταν τελικά, ένας Δον Κιχώτης, ένας "γραφικός", όπως έλεγαν, που κυνηγούσε ανεμόμυλους; Βλέποντας, πλέον, ότι εν όψει των εκλογών εκδηλώνεται από παντού η πρόθεση πολλών ανθρώπων να ασχοληθούν με τα κοινά της ομοσπονδίας, ο Ντάκουρης απαντάει: "Εμαι πολύ χαρούμενος, αν και πιστεύω ότι χρειάζεται η ευαισθητοποίηση ακόμη περισσοτέρων ανθρώπων που αγαπάνε το μπάσκετ. Δεν περισσεύει κανείς στην προσπάθεια να δημιουργηθεί κάτι διαφορετικό. Με ικανοποιεί επίσης ότι οι θέσεις που υποστηρίζω τα τελευταία χρόνια βρίσκουν ανταπόκριση, όπως και τα στοιχεία που έχω συγκεντρώσει. Δεν είναι, άλλωστε, μόνο η διαδικασία των εκλογών, αλλά όλη η λειτουργία της ΕΟΚ, που αντικρούει κάθε κανόνα διαφάνειας και δημοκρατίας. Ξέρω τι είπαν για μένα και πως με χαρακτήριζαν. Ήξερα και τι θα συναντήσω, άλλωστε. Όμως, ήμουν επίμονος γιατί το κίνητρό μου ήταν να βοηθήσω έναν χώρο που αγάπησα από μικρό παιδί. Θυσίασα πολύ προσωπικό χρόνο, εθελοντικά, χωρίς ανταλλάγματα. Δεν είμαι της καρέκλας".

Συνεχίζοντας τη σκέψη του, εξήγησε το πώς σκέφτονται τα σωματεία: "Είναι πολύ σημαντικό να αποκτήσουν φωνή, ειδικά στην περιφέρεια. Δεν τους έχει ζητηθεί ποτέ η γνώμη τους. Απλά τους ανακοινώνονται οι αποφάσεις. Νιώθουν παραμελημένα, αλλά και καταννοούν σίγουρα την κατάσταση και τι ακριβώς συμβαίνει".

Κλείνοντας, αναφέρθηκε στο βασικό πρόβλημα των σωματείων, σε μια περίοδο που προέκυψε ο κορονοϊός, επιδεινώνοντας την έτσι κι αλλιώς άσχημη κατάσταση: "Η μοναξιά τους. Νιώθουν σαν καρυδότσουφλα μέσα στην τρικυμία. Δεν ξέρουν πως μπορούν να επιβιώσουν. Κι ενώ θα έπρεπε να πιστεύουν πως ανήκουν σε ένα υπερωκεάνιο πλοίο ή ένα τάνκερ, όπως αρμόζει να παραμοιάσει κανείς τις ενώσεις και την ομοσπονδία, έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Η αποκλειστική χρηματοδότηση μέσω των γονέων, χωρίς σχέδιο, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς χορηγικά προγράμματα, χωρίς αποφάσεις που θα δώσουν λύσεις, έστω και σε αθλητικό υλικό, οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο. Χρειάζεται επεξεργασία ενός συνολικού σχεδίου, με πλήρη διαφάνεια, όχι εξυπηρετήσεις ημετέρων, ρουσφέτια και όλα όσα δεν ξέρουμε για την οικονομική διαχείριση των τελευταίων ετών".