Στην πρεμιέρα των playoffs, νίκησε το σύστημα
Το πρώτο Σαββατοκύριακο των NBA playoffs είχε πράγματα που περίμενες (κυριαρχία των Ουόριορς, Μπακς και Ρόκετς), είχε όμως και στιγμούλες που δεν τις φανταζόσουν. Δηλαδή, τις φανταζόσουν αν είχες κεντράρει σωστά στο 'κάδρο' και δεν ήσουν από αυτούς που τυφλώνονται από την πρόσκαιρη λάμψη.
Οι Μπακς περίμεναν 18 χρόνια, για να φιλοξενήσουν στο ‘σπίτι’ τους το πρώτο παιχνίδι σειράς για τα playoffs. Ή δεν περνούσαν στην postseason ή έπαιζαν αλλού και συνήθως δεν συνέχιζαν. Φέτος θα βαρεθούν να φιλοξενούν πρεμιέρες, αν όλα βέβαια πάνε κατ’ ευχήν. Στην πρώτη πάντως, έκαναν θαυμαστή δουλειά, με τους Πίστονς να μην μπορούν να τους ακολουθήσουν.
Έπειτα από μια από τις άκρως θεαματικές του φάσεις, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο χτύπησε το στήθος του και είπε “είμαι (μπιμπ, μπιμπ) ασταμάτητος”. Παρεμπιπτόντως, εκείνη τη στιγμή το σκορ ήταν 10-2.
Ας δούμε ποιοι και πώς πήραν την πρώτη ‘μάχη’ των σειρών που άρχισαν το σαββατοκύριακο και κρίνονται στις τέσσερις νίκες.
Σίξερς-Νετς 0-1
Οι Νετς ‘πήραν’ το πρώτο παιχνίδι με τους Σίξερς, στο οποίο παρέστη και ο Τζίμι Μπάτλερ -μαζί με τους Σίμονς, Ρέντικ, Εμπίντ και Χάρις. Δηλαδή, την πεντάδα που δημιουργήθηκε για να διεκδικήσει τον τίτλο. Του ΝΒΑ. Όχι μόνο της Ανατολής.
Βέβαια, για να γίνει δουλίτσα είναι χρήσιμο να γίνονται τουλάχιστον τα βασικά. Αυτό το βράδυ για τη Φιλαδέλφεια πήγαν όλα λάθος (111-102). Και ναι, αυτό ήταν κάτι που οφειλόταν σε μεγάλο ποσοστό, στο πόσο καλά έπαιξαν οι Νετς. Αρχής γενομένης από την άμυνα: κράτησαν τους Ρέντικ και Χάρις στους 9 πόντους και τα 4/14 σουτ. Ο Ρέντικ ήταν αυτός που υπολογιζόταν για ηγέτης στα playoffs, δεδομένου ότι είχε ηγηθεί ουκ ολίγες φορές του σκοραρίσματος, σε μεγάλα ματς της κανονικής περιόδου.
Έλα όμως, που πρόκειται για παίκτη που βλέπει τα νούμερα του να ‘πέφτουν’ στην postseason, εν συγκρίσει με τη regular season, από το 2014 έως το 2018. Πιο συγκεκριμένα, οι 16.5 πόντοι, με 43% στα τρίποντα κατά μ.ο. που ‘χε σε αυτό το διάστημα στην πρώτη φάση της σεζόν -από όταν ήταν στους Κλίπερς-, έγιναν εκεί όπου κρίνονται όλα 14 πόντοι, με 37% από την περιφέρεια.
Προφανώς και αυτό οφείλεται κάπου: στο ότι στα playoffs οι αντίπαλοι ασχολούνται με τον 34χρονο σούτινγκ γκαρντ, ώστε να μην βρίσκει ελεύθερα σουτ. Και όταν δεν βρίσκει ελεύθερα σουτ, δεν είναι σε θέση να κάνει πολλά άλλα.
Σε ό,τι αφορά τον Σίμονς, οι Νετς ακολούθησαν τον τρόπο που τον μάρκαραν οι ομάδες στα περυσινά playoffs. Του έδωσαν άπλετο χώρο, γνωρίζοντας πως δύσκολα θα ‘πάρει’ το σουτ και επικεντρώθηκαν στο να του ‘κόψουν’ τις πάσες. Και αυτός ήταν ένας ακόμα λόγος που οι Ρέντικ και Μπάτλερ (ήταν εξαιρετικός, με 36 πόντους, που αφορούσαν 11/22 σουτ και 13/15 βολές -αλλά δεν είχε βοήθεια) πέρασαν δύσκολα, ως προς το να βρουν ‘ανοιχτά’ σουτ -γιατί ο Σίμονς δεν έβρισκε τις πάσες.
Όσο για τον Εμπίντ, το θέμα που ‘χει στο αριστερό γόνατο, τον περιόρισε κινητικά και στα 25’ συμμετοχής. Είχε 22 πόντους, με 5/15 σουτ, 12/18 βολές (ήταν ο go to guy όταν ήταν στο παρκέ και κέρδισε πολλά φάουλ), 15 ριμπάουντ, 5 τάπες και 4 ασίστ και μετά ομολόγησε ότι ‘είμαι εκτός φυσικής κατάστασης’. Χωρίς να δώσουν οι σουτέρ το μέσο όρο, οι Σίξερς δύσκολα θα προχωρήσουν. Για το Μπρούκλιν στα θετικά ήταν και η εμφάνιση του ΛεΒερτ, ο οποίος έδειξε να ‘χει αφήσει πίσω τον τραυματισμό που ‘χε φέτος. Ο Σπένσερ έβαλε μεγάλα σουτ και ο Ντι Άντζελο Ράσελ, μολονότι ξεκίνησε με 3/15, συνέχισε με 7/10.
Οι Σίξερς έγιναν και με άλλον τρόπο οι αρνητικοί πρωταγωνιστές της πρεμιέρας.
Ο Αμίρ Τζόνσον είχε το κινητό του τηλέφωνο στον πάγκο και το έβγαλε από την τσέπη για να δείξει κάτι στον Εμπίντ. Ο τελευταίος εξήγησε -αφότου τους ‘έπιασαν’ οι κάμερες- πως ‘η κόρη του ήταν πολύ άρρωστη και τσέκαρε την κατάσταση της’. Η Φιλαδέλφεια τιμώρησε τον Τζόνσον, με πρόστιμο.
Ράπτορς-Μάτζικ 0-1
Στα 35” για το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, το Ορλάντο προηγήθηκε του Τορόντο 57-43. Στο τέλος του αγώνα, οι Μάτζικ πανηγύρισαν το 104-101. Σενάριο που για κάποιους δεν υπήρχε καν, ως προοπτική, πριν την εκκίνηση αυτής της σειράς, μολονότι οι “Μάγοι” εξέλιξαν το 21-31 που είχαν για ρεκόρ στο πρώτο μισό της σεζόν, σε 21-9 από τον Φλεβάρη έως το τέλος της κανονικής περιόδου. Σε αυτό το διάστημα, είχαν το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στην ανατολική περιφέρεια και την καλύτερη άμυνα.
Ο Άαρον Γκόρντον, μαζί με φίλους που έβαλαν πλάτη, ανάγκασαν τον Καουάι Λέοναρντ να ‘δουλέψει’ για τα σουτ του. Παρέα με τους Τζόναθαν Άιζακ, Εβάν Φουρνιέ, Μάικλ Κάρτερ-Ουίλιαμς και Τέρενς Ρος συνέθεσαν σύνολο με μήκος, από αυτά που δεν επιτρέπουν την καλή οπτική επαφή στους αντίπαλους. Στην άλλη άκρη είχαν κάποια ζητήματα (οι Βούτσεβιτς, Γκόρντον και Ρος είχαν μαζί 8/35 σουτ), αλλά στο τέλος της ημέρας κατάφεραν να κρατήσουν το Τορόντο σε λιγότερους πόντους. Ναι, η άμυνα είναι ο κύριος λόγος που νίκησαν. Ο δεύτερος ήταν ο DJ Όγκουστιν, ο οποίος έκανε ό,τι καλύτερο έχει κάνει σε playoffs -και γιατί το Τορόντο τον υποτίμησε, το βράδυ που ο πέντε φορές, All Star Λόουρι δεν έβαλε έστω έναν πόντο.
Toν ‘εξόντωσαν’ οι Όγκουστιν και Κάρτερ-Ουίλιαμς. Το rotation των Ράπτορς ήταν επίσης ένα θεματάκι. Εκτός του Πασκάλ Σιακάμ (42′), όλοι οι άλλοι (Λέοναρντ, Γκριν, Λόουρι, Γκασόλ) έπαιξαν για έως 33 λεπτά. Συνήθως, στα playoffs οι starters ‘παίρνουν’ περισσότερα λεπτά από την κανονική περίοδο, πολλώ δε όταν η ομάδα τους είναι στο -14 στο πρώτο ημίχρονο. Σε σχετική ερώτηση που έκαναν στον κόουτς Νικ Νερς, κυρίως για τα 33 λεπτά του Λέοναρντ (που όλο το χρόνο ζούσε υπό συγκεκριμένο πρόγραμμα συμμετοχών, ώστε να είναι ‘φρέσκος’ στο φινάλε) είπε ότι “είναι μια χαρά. Μπορούσε να παίξει περισσότερο και θα έπαιζε αν χρειαζόταν”.
Νάγκετς-Σπερς 0-1
Ναι, το Ντένβερ τερμάτισε στη δεύτερη θέση της κατάταξης, παρ’ όλα αυτά την εμπειρία την έχει το Σαν Αντόνιο. Και όπως είπε πολύ εύστοχα, ο κόουτς των Νάγκετς Μάικ Μαλόουν, μετά το 101-96 των “Σπιρουνιών” στην πρεμιέρα ‘ο Πόποβιτς έχει 5 δαχτυλίδια πρωταθλητή. Εγώ έχω ένα: του γάμου μου’. Οι “παλιοί” είχαν ένα μικρό προβάδισμα, καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, με το Ντένβερ να χάνει απανωτές ευκαιρίες την ώρα της κρίσης.
Για αρχή, ο Γιόκιτς έκανε λάθος. Μετά ο Μάρεϊ αστόχησε σε -πιο ελεύθερο πεθαίνεις- σουτ, από μέση απόσταση τα οποία είναι τα αγαπημένα του. Το κακό τρίτωσε με λάθος του Μάρεϊ (έχασε την μπάλα). Γενικότερα, ο Γιόκιτς θύμισε ότι δεν είναι ο τύπος που θα κουβαλήσει επιθετικά την παρέα του -σε ουκ ολίγες περιπτώσεις που ‘χε απέναντι του πολύ πιο κοντούς παίκτες, έδωσε πάσα. Τελείωσε με τριπλ νταμπλ (10π., με 4/9 σουτ, 14 ριμπ., 14 ασίστ), που όπως είδες είχε μόνο 10 πόντους. Ο Μάρεϊ πήρε 14 περισσότερα σουτ από τον Γιόκιτς (στο τέλος είχε 17π., με 8/23). Στην άλλη άκρη, οι ΝτεΡόζαν και Άλντριτζ είχαν από 6/17 και 6/19 σουτ, αντίστοιχα (δηλαδή, κάτω του μετρίου), αλλά όλοι οι άλλοι έκαναν παπάδες.
Ο Ντέρικ Ουάιτ ήταν ο καλύτερος, με εύστοχα σουτ όταν ‘έκαιγε’ η μπάλα, με εξαιρετική άμυνα, με ό,τι έκανε όλη τη σεζόν και το ήξεραν μόνο οι Σπερς. Τώρα το ξέρουν όλοι. Αν ήταν συγκρότημα οι Νάγκετς, θα ήταν οι New Kids on the Block. Το Σαν Αντόνιο ωστόσο, είναι αυτό με τις περισσότερες ιδέες, εικόνες και εμπειρίες και τον Γκρεκ Πόποβιτς στον πάγκο του -που μολονότι τον έβριζαν όλοι φέτος που δεν ακολούθησε τον τρελό ρυθμό, από ό,τι φάνηκε ήξερε πολύ καλά τι έκανε.
Ο Πόποβιτς έγινε ο προπονητής με τις περισσότερες νίκες, στην ιστορία του ΝΒΑ. Έφτασε τις 1.413 και άφησε πίσω του τον Λένι Ουίλκενς (1.412), ενώ στο Νο3 βρίσκεται ο Ντον Νέλσον (1.410).
Ουόριορς-Κλίπερς 1-0
Σε αυτό το ζευγάρι όλα κύλησαν όπως αναμενόταν. Οι Κλίπερς φάνηκαν να μην έχουν βρει τον τρόπο να βγάλουν τους Ουόριορς εκτός εαυτού. Και αν ο Πάτρικ Μπέβερλι κατάφερε να το κάνει αυτό με τον Κέβιν Ντουράντ (έπαιξε με το μυαλό του), ο Στεφ Κάρι παρέμεινε προσηλωμένος στο στόχο. Και τον ακολούθησαν οι υπόλοιποι. To Γκόλντεν Στέιτ ήταν καλύτερο σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, είχε +10% στα τρίποντα, 8 περισσότερες ασίστ, περισσότερες από τις διπλάσιες τάπες κλπ, κλπ.
Σέλτικς-Πέισερς 1-0
O Mπραντ Στίβενς είχε προειδοποιήσει πως οι ‘Κέλτες’ θα είναι έτοιμοι για τον τρόπο που παίζουν οι Πέισερς. Δηλαδή, θα μπορούν να ματσάρουν τη δυναμική της Ιντιάνα. Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν ουκ ολίγες επαφές που φλέρταραν -και ξεπέρασαν- τα όρια του φάουλ, με τους Σέλτικς να νικούν 84-74, στο μόνο ματς του σαββατοκύριακου που είχε ευρωπαϊκό σκορ και κατ’ επέκταση ευρωπαϊκή προσέγγιση. Δηλαδή, αμυντική.
Οι νικητές δεν πτοήθηκαν από το -7 του ημιχρόνου (38-45), γιατί πριν μπουν στα αποδυτήρια είχε γίνει αυτό: ο Ντομάντας Σαμπόνις (του 59% στα σουτ φέτος -7ος στο ΝΒΑ και 1ος στην ομάδα του) ήταν μόνος στη γραμμή, σούταρε, αστόχησε, πήρε το ριμπάουντ, πήγε πιο κοντά στο καλάθι, σούταρε, αστόχησε και μετά έμεινε στο παρκέ να αναρωτιέται τι είχε συμβεί. Στο δεύτερο μισό, οι Σέλτικς συνέχισαν βάσει πλάνου: να κάνουν δηλαδή, ό,τι μπορούν ώστε να περιορίζονται στην περιφέρεια οι Πέισερς.
Από τα 19 σουτ της Ιντιάνα στην τρίτη περίοδο -παρεμπιπτόντως, έβαλαν μόνο 2-, μόλις τα 6 ήταν από το ‘ζωγραφιστό’, με το επί μέρους 26-8 να αποτελεί γεγονός για τη Βοστώνη. Ο Κάιρι Έρβινγκ είχε επικεντρωθεί στα της άμυνας, με τους Αλ Χόρφορντ και Άρον Μπέινς να ‘κλείνουν’ τη ρακέτα.
Το 26-8 της τρίτης περιόδου ήταν το μικρότερο σκορ 12λεπτου, στην ιστορία των Πέισερς που έχασαν τη μάχη των ριμπάουντ και έφυγαν από το γήπεδο με το 22.2% για ποσοστό τρίποντων. Ήταν και άστοχοι από τη γραμμή των βολών. Ήταν άστοχοι γενικά. Σαν να μπλόκαρε το σύστημα, πράγμα που φάνηκε και από τα πολλά περισσότερα λάθη. Το ένα ήταν η ντρίμπλα του Κόλισον στο πόδι του.
Μπλέιζερς-Θάντερ 1-0
Όλοι είχαν επικεντρώσει στο αντάμωμα των Ντάμιαν Λίλαρντ και Ράσελ Ουέστμπρουκ, οι οποίοι ‘πλακώνονταν’ όλη τη σεζόν -και όπως είπαν και οι δύο, με σεβασμό του ενός προς τον άλλον. Το Πόρτλαντ επιβλήθηκε 104-99, στην πρώτη του νίκη σε playoffs έπειτα από δέκα σερί αποτυχημένες προσπάθειες, γιατί ο Λίλαρντ έδειξε τον τρόπο (30π., 9/21 σουτ), με τον ΜακΚόλουμ να τον σιγοντάρει από την αρχή έως το τέλος (24π.) και ο Καντέρ όταν δεν σκόραρε (20π.), έπαιρνε ριμπάουντ (18).
Οι Μπλέιζερς είχαν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση, αφού είχαν χάσει από τους Θάντερ όσες φορές είχαν συναντηθεί φέτος και το πρώτο που τακτοποίησαν ήταν οι Ουέστμπρουκ και Τζορτζ. Ο πρώτος έκανε τριπλ νταμπλ (24π., 10 ριμπ., 10 ασίστ), αλλά ο δεύτερος, ο οποίος εξακολουθεί να νιώθει ενοχλήσεις στον ώμο, είχε 8/24 σουτ. Συμπεριλαμβανομένων των 4/15 από την περιφέρεια.
Oι γηπεδούχοι έβαλαν κορμιά πάνω στους σταρ των φιλοξενούμενων, δυσκόλεψαν το σκοράρισμα (9/26 σουτ, στην πρώτη περίοδο) και πήραν το πάνω χέρι από το ξεκίνημα. Στα 2.44, έπειτα από τρίποντο του Πολ η διαφορά μειώθηκε στον πόντο (93-92). Ήταν τότε που ο Λίλαρντ απάντησε με σουτ, έπειτα από ντρίμπλα, από την κορυφή. Ήταν η αρχή του 7-2 που ουσιαστικά τελείωσε το ματς.
Ρόκετς-Τζαζ 1-0
Ο Τζέιμς Χάρντεν (ναι, πάλι αυτός) είχε 29 πόντους, 10 ασίστ και 8 ριμπάουντ στο 1-0 του Χιούστον επί της Γιούτα (122-90), που προφανώς δεν κατάφερε να τον περιορίσει. Όχι ότι αυτό είναι εύκολο (φευ), αλλά οι ‘παγίδες’ απέτυχαν (έβρισκε τον ελεύθερο συμπαίκτη του), ενώ όταν τον έστελναν δεξιά της περιφέρειας, τους νικούσε με το φημισμένο του step back.
Το ‘δώστε του τη δεξιά πλευρά’ ήταν σύστημα που χρησιμοποίησαν οι Μπακς και είχε πιάσει. Δηλαδή, τον είχαν περιορίσει στους 23 πόντους και τους Ρόκετς κάτω των 100, τον περασμένο Μάρτιο. Μόνο που το Μιλγουόκι είχε κόψει και την πάσα στη γωνία.
Αν η ρακέτα ήταν ανοιχτή, περνούσε στον Κάπελα και εκείνος κάρφωνε και πάντα υπήρχε στις επιλογές το να σηκωθεί από όπου ήταν και να εκτελέσει. Για την ιστορία και οι πέντε starters των Ρόκετς τελείωσαν με διψήφιο αριθμό πόντων. Γενικά, όλοι έδωσαν από κάτι. Στη λίστα ήταν και η περιφερειακή άμυνα, με τους Τζαζ να έχουν 23/50 δίποντα και 7/27 τρίποντα, ενώ υπέπεσαν και σε 18 λάθη.
O Ρούντι Γκομπέρ έκανε καλή δουλειά (22π., 12 ριμπ., 1 ασίστ), άντε και ο Ντόνοβαν Μίτσελ (19π., με 7/18 σουτ και 5 ριμπ.) και… αυτά. Οι ρεζέρβες πρόσφεραν όλες μαζί 18 πόντους. Μόνο ένας, ο Τζο Κράουντερ είχε περισσότερους από πέντε. Αυτές των ‘Ρουκετών’ έκαναν πολύ καλύτερη δουλειά. Ενδεικτικά, ο Κένεθ Φαρίντ είχε 11 πόντους και 6 ριμπ.
Μπακς-Πίστονς 1-0
O Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε την ευκαιρία να ξεχυθεί σε διαγωνισμό καρφωμάτων , καθώς τα ‘ Ελάφια‘ είχαν φροντίσει να κάνουν ό,τι υπήρχε στο πλάνο, από την αρχή του πρώτου ματς με τους Πίστονς που ολοκληρώθηκε με το 121-86 για σκορ. Βοήθησε φυσικά, το γεγονός ότι ο Μπλέικ Γκρίφιν ήταν εκτός -πονάει στο γόνατο. Ο Θον Μέικερ τα άκουγε κάθε φορά που έπιανε την μπάλα στα χέρια του (για να μάθει που ήθελε να φύγει από τους Μπακς) και όταν ο Αντρέ Ντράμοντ αποβλήθηκε (έσπρωξε τον Αντετοκούνμπο), το ματς είχε -ουσιαστικά- λήξει.
Ο ‘Greek Freak’ είχε 24 πόντους και 17 ριμπάουντ (έκανε νταμπλ νταμπλ από το ημίχρονο), γιατί δεν χρειαζόταν να κάνει κάτι περισσότερο. Άλλοι έξι τελείωσαν διψήφιοι, με το σύνολο των 7 να είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στο Μιλγουόκι την τελευταία 20ετία. To +35 ήταν η τρίτη μεγαλύτερη διαφορά που ‘χουν πανηγυρίσει σε ματς για την postseason, στην ιστορία του οργανισμού. Κανείς starter δεν έπαιξε για περισσότερα από 25 λεπτά και κανείς -γενικά- δεν ξεπέρασε τα 28’ του Κόναγκτον.
Photos: Associated Press
