Σκότι Πίπεν: Περιττός στους Μπουλς, απαραίτητος στον Τζόρνταν

Για τον -50άρη πλέον- Σκότι Πίπεν δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Τα σερί 11 γεμάτα χρόνια του στους Σικάγο Μπουλς, τα έξι δαχτυλίδια, τα δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια και οι διαδοχικές παρουσίες του στις καλύτερες πεντάδες του ΝΒΑ (τρεις στην πρώτη και οκτώ στην αμυντική) συνοψίζουν με πιστότητα και χωρίς τάσεις υπερβολής το πλούσιο μπασκετικό CV του "Pip".

Έπαιξε άλλες πέντε σεζόν στο κορυφαίο επίπεδο, η τελευταία του ξανά στους "ταύρους" όταν ήταν πια 38 ετών δεν μετράει, ωστόσο η καριέρα του αποτυπώθηκε στα όσα έκανε-πέτυχε προτού φύγει από το Σικάγο για το Χιούστον και κατόπιν για το Πόρτλαντ. Γι' αυτά και μόνο η ιστορία τον έχει κατατάξει στους κορυφαίους (πενήντα όλων των εποχών) και τούτο δεν πρόκειται ν' αλλάξει στον αιώνα τον άπαντα.

Τον έκρυβε ο Τζόρνταν

Το απολύτως παράδοξο με τον Πίπεν ήταν πως δεν αντιμετωπίστηκε ως μία ξεχωριστή οντότητα μέσα στην ίδια την ομάδα του. Ενώ για τους έξω από το περίβλημα των Μπουλς ήταν ένας απίθανος παίκτης που ανέτρεπε τις ισορροπίες, έζησε μια καριέρα στη σκιά του Μάικλ Τζόρνταν και η τεράστια αξία του δεν είχε την αναγνώριση που δικαιούταν. Τουλάχιστον όχι στα πρώτα επαγγελματικά χρόνια του.

Ο Πίπεν έμοιαζε πάντα "περιττός", δίχως αυτό να συνάδει με τα κατορθώματά του απ' όταν ήταν κολεγιόπαιδο (23.6 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 4.3 ασίστ, 4.2 κλεψίματα στη χρονιά αποφοίτησης από το Σέντραλ Άρκανσας). Ακόμη και τη βραδιά του ντραφτ του 1987, όταν επιλέχθηκε στο Νο5 (Νο1 ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Νο11 ο Ρέτζι Μίλερ) από τους Σουπερσόνικς του Σιάτλ "θυσιάστηκε" για έναν Αϊτινό σέντερ, τον Όλντεν Πολινίς, που τέλειωσε την καριέρα του με 2.7 πόντους και 6.7 ριμπάουντ! Μια ανταλλαγή που εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκε μία από τις παροιμιώδεις γκάφες.

Τουλάχιστον ο "Ινδιάνος" βρέθηκε σ' ένα περιβάλλον που μπορούσε να θρέψει το αστείρευτο ταλέντο του, να το εξελίξει στο μέγιστο βαθμό, να υπερβεί το ταβάνι του. Την πρώτη χρονιά του βέβαια ήταν μαθητευόμενος, αφού ως rookies με τον Χόρας Γκραντ έρχονταν από τον πάγκο αντί των Μπραντ Σέλερς (ναι αυτόν που ήρθε μετά στον Άρη) και Τσαρλς Όκλι, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

Τα μονά με Τζόρνταν και το συμβόλαιο

Ούτε πάντως μετά τη μονιμοποίησή του στη βασική πεντάδα των "ταύρων", χάρη στον Φιλ Τζάκσον, και τα τρομερά νούμερά του σε όλους τομείς απέβαλε τον τίτλο του "έρχομαι πάντα δεύτερος". Περισσότερο με αποπαίδι έμοιαζε στα μάτια του Τζέρι Κράουζε, του ιθύνοντος νου της ομάδας. Τη στιγμή που ο "MJ" τον καλούσε σπίτι και διαγωνιζόταν σε μονά μαζί του, με στοιχήματα ή όχι δεν έχει επιβεβαιωθεί, για να βελτιώνεται έχοντας απέναντί του έναν ισάξιο αντίπαλο και κυρίως κορυφαίο αμυντικό, ο Πίπεν πάλευε σκληρά για να κερδίσει ένα καλύτερο συμβόλαιο, τις απολαβές που πίστευε ότι αναλογούσαν για όσα είχε προσφέρει έως τότε.

Η ιστορία με την άρνηση του Κράουζε να τον ανταμείψει για τη συμβολή του στα πρώτα δύο πρωταθλήματα και το σχέδιο εξόντωσης του Τόνι Κούκοτς στο ματς των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης είναι γνωστή και αποτυπώνει αφενός τη σχέση εκτίμησης Τζόρνταν-Πίπεν αφετέρου την παράταιρη αντιμετώπιση της διοίκησης προς τον βασικό σμολ φόργουορντ. Έναν παίκτη που έδινε 21 πόντους, 7.7 ριμπάουντ και 7 ασίστ ανά παιχνίδι στη σεζόν που μόλις είχε ολοκληρωθεί.

Ανταρσία και ανταλλαγή

Ακόμη και την ημέρα που ο Τζόρνταν, μετά την παράξενη Οδύσσεια του, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται και ο Σκότι Πίπεν έλαβε αυτοδίκαια το χρίσμα του ηγέτη, η συμπεριφορά των "προϊσταμένων" του εξακολουθούσε να παραπέμπει σε παίκτη μιας χρήσης, όχι πολύτιμο κομμάτι μιας ομάδας που συνέχιζε το δρόμο της. Αρκετές ήταν οι φορές που ο ίδιος αντιδρούσε, δεν έκρυβε τη δυσαρέσκειά του.

Όπως αντέδρασε στον τρίτο τελικό της Ανατολής το 1994, προτιμώντας (λανθασμένα) να βάλει τον εαυτό του πάνω από την υπόλοιπα ομάδα, αρνούμενος να μπει στο παρκέ επειδή ο Τζάκσον σχεδίασε ένα σύστημα ώστε ο Κούκοτς να πάρει την τελευταία επίθεση και όχι ο ίδιος (video της εποχής).

Η κατάληξη δεν τον δικαίωσε, ο Κροάτης σκόραρε με τρομερό σουτ στην εκπνοή και ο Πίπεν παρέμεινε έγινε "μαύρο πρόβατο". Παρά την "απολογία" του εντός των τειχών και τη highlight στιγμή της καριέρας του, το εντυπωσιακό κάρφωμα στο πρόσωπο του Πάτρικ Γιούιν στον έκτο ματς της ίδιας σειράς, το γυαλί είχε σπάσει.

Το καλύτερο κάρφωμα του Πίπεν

Η "ανταρσία" του ήταν η αφορμή που έψαχναν οι Μπουλς για να τον... ξαποστείλουν. Άλλη μία απόδειξη ότι δεν τον υπολόγιζαν όσο όφειλαν, μολονότι ως Νο1 πλέον στην ομάδα έκανε τη καλύτερη σεζόν της καριέρας του (22 πόντοι, 8.7 ριμπάουντ, 5.6 ασίστ, 2.9 κλεψίματα). Οι συζητήσεις με τους Σόνικς, που είχαν αντιληφθεί το τεράστιο λάθος τους, βρίσκονταν σε εξέλιξη. Στόχος του Κράουζε ήταν ο Σον Κεμπ, αφού ο Γκραντ είχε φύγει για το Ορλάντο, προκειμένου ο προστατευόμενος του Κούκοτς να γίνει το βασικό 3άρι.

Ο Πίπεν ήταν στα πάτρια, στο... Αμβούργο του Άρκανσας, όταν έμαθε πως βρίσκεται υπό καθεστώς παραχώρησης. Ένιωσε πληγωμένος, αλλά μέσω του μάνατζέρ του, Τζίμι Σέξτον, φρόντισε να μην γίνει γνωστό. " Αφού αυτό θέλουν, έγινε", έλεγε τότε ο γνωστός ατζέντης, μεταφέροντας με ακρίβεια λόγια του πελάτη του.

Έμεινε και πήρε τίτλους

Ο κόουτς Καρλ τον ήθελε πολύ στους "υπερηχητικούς" για να παίξει δίπλα στον Γκάρι Πέιτον. Κατά περίεργο λόγο όμως η στρατηγική της ομάδας του Σιάτλ άλλαξε ξαφνικά και η φερόμενη ως κλεισμένη συμφωνία ακυρώθηκε. Φημολογείται πως ο Τζόρνταν είχε... ειδοποιήσει για την πρόθεσή του (σ.σ λήξη της σιωπηρής τιμωρίας του) να επιστρέψει προς το τέλος της τρέχουσας σεζόν θέτοντας ως απαράβατο όρο την παραμονή του Πίπεν, άλλη μία πιστοποίηση της εκτίμησης του ενός προς τον άλλον, ανεξάρτητα αν το σενάριο αυτό ουδέποτε επικυρώθηκε από επίσημα χείλη.

Ό,τι κι αν ισχύει από τα δύο, η κατάληξη ήταν η ίδια: ο "Pip" παρέμεινε στο Σικάγο και μαζί με τον Τζόρνταν που γύρισε ηρωικά κατέκτησαν άλλα τρία πρωταθλήματα. Χωρίς να κατεβάσει τα προσωπικά στατιστικά του, με την ίδια διάθεση να προσφέρει παρά την πίκρα. Απλόχερα, όντας αυτός που πήρε αγκαλιά τον ημιλιπόθυμο "Air" μετά το "Flu Game". Κι ας ήταν ο πιο τσιγκούνης όλων όταν χρειαζόταν ν' αφήσει φιλοδώρημα στους σερβιτόρους, όπως τον κατηγορούσε σταθερά ο σπάταλος Τσαρλς Μπάρκλεϊ...

Χρόνια πολλά Σκότι...

Διαβάστε ακόμη

Τόνι Κούκοτς ετών 47: Ο "λευκός Μάτζικ"

Το σχέδιο "εξόντωσης" του Κούκοτς από Τζόρνταν - Πίπεν

Σικάγο Μπουλς 1995-96: Η ομάδα που δεν έχανε ποτέ