Πώς καθιερώθηκε η χρυσή γενιά των 90άρηδων

“Δώστε χρόνο στα παιδιά. Αφήστε τα να παίξουν. Αξίζουν καλύτερης αντιμετώπισης”. Όλα αυτά τα ωραία και γλαφυρά ακούγονται και γράφονται δικαίως τις τελευταίες μέρες με αφορμή το –νέο- χρυσό της Εθνικής Νέων στο Ευρωμπάσκετ στην Κρήτη. Όλοι ζητάνε/ζητάμε καλύτερη αντιμετώπιση για τους διεθνείς, οι ομάδες –δήθεν- υπόσχονται να τους προωθήσουν ή σκέφτονται πόσο λάθος έκαναν που δεν τους υπολόγιζαν μέχρι πρότινος (διώχνοντάς τους μάλιστα όπως τους Κόνιαρη και Μουράτο από Παναθηναικό και Ολυμπιακό αντίστοιχα) και θα περιμένουμε μέχρι την επόμενη φορά που μία αντίστοιχη Εθνική κατακτήσει κάποιο μετάλλιο για να θυμηθούμε τα τέκνα της.

Βλέπετε, από τον Οκτώβρη όταν θα ξεκινήσει η σεζόν στην Ευρωλίγκα και στην Α1 δεν θα βρεθεί ούτε ένας παράγοντας που να απαιτήσει ή ένας προπονητής που να «ρισκάρει» το κεφάλι του βάζοντας έναν 20χρονο σε ρόλο βασικού και όλα τα καλοκαιρινά ευχολόγια θα είναι μία μακρινή ανάμνηση…

Και δεν το λέμε εμείς αλλά το έχει αποδείξει, πολλάκις μάλιστα, η ιστορία.

Επειδή λοιπόν το μέλλον δεν μπορούμε να το προβλέψουμε, ως παράδειγμα ή «μέτρο σύγκρισης» για το τι «περιμένει» τους 12 διεθνείς της φετινής Εθνικής Νέων, παίρνουμε την αντίστοιχη ομάδα του 2009. Τη γενιά παικτών που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο αντίστοιχο Ευρωμπάσκετ τον Ιούλιο του 2009 στη Ρόδο και χαρακτηρίζεται ως η κορυφαία της τελευταίας 15ετίας στο ελληνικό μπάσκετ αφού πλέον, 8 χρόνια αργότερα, 5 από τα 12 μέλη εκείνης της ομάδας είναι μέλη της Εθνικής Ανδρών και καταξιωμένοι πλέον μπασκετμπολίστες.

Ας θυμηθούμε λοιπόν που βρίσκονταν μέχρι τότε, που πήγαν αμέσως μετά την κατάκτηση του χρυσού και πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να καθιερωθούν. Γιατί αυτό είναι και το ζητούμενο στην τελική ανάλυση. Το πόσοι από τους 12 θα μπορέσουν να παίξουν και να καθιερωθούν στην Εθνική Ανδρών. Πιστέψτε μας, θα το δείτε άλλωστε και σε αυτή τη σύντομη ανάλυση, χρειάστηκαν πολλά ακόμη χρόνια από τότε για να βρουν χρόνο συμμετοχής, ρόλο και καταξίωση σχεδόν οι μισοί εκείνης της ομάδας και σίγουρα δεν βρήκαν ούτε χρόνο, ούτε έτυχαν εμπιστοσύνης και ανοχής από τις ομάδες τους τόσο την επόμενη του χρυσού μεταλλίου σεζόν όσο και τις 2-3 επόμενες, ανάλογα με την περίσταση.

Νίκος Παππάς

Μέχρι το Ευρωμπάσκετ «έπαιζε» στη Μπιλμπάο και στη Β Ομάδα της Ρεαλ Μαδρίτης. Επί της ουσίας ήταν «ξεκρέμαστος» αφού δεν είχε μπορέσει όχι απλά να καθιερωθεί αλλά έστω να βρει χρόνο και ρόλο στην Ισπανία. Αμέσως μετά το Ευρωμπάσκετ έγινε κάτοικος Ρόδου παίζοντας ως δανεικός στον Κολοσσό. Όχι πολύ, μη φανταστείτε. 17 λεπτά μέσο όρο (8ος στην ομάδα) έχοντας 7,4 πόντους. Ακολούθησαν ΠΑΟΚ, Πανιώνιος (όπου ξεπετάχθηκε) ενώ στον Παναθηναϊκό μέχρι το ματς με τον Προμηθέα στην Πάτρα την τελευταία σεζόν βρισκόταν μεταξύ πάγκου και λίγων λεπτών στο παρκέ δίχως ουσιαστικό ρόλο…

Χάρης Γιαννόπουλος

Ανήκε στον Ολυμπιακό (όπου φυσικά δεν έπαιζε…) και μετά το Ευρωμπάσκετ δοθηκε δανεικός στον Πανιώνιο για να βρει χρόνο συμμετοχής. Αμ δε… Έπαιξε σε 14 ματς για 7,5 λεπτά μέσο όρο και έβαλε όλους κι όλους (συνολικά…) 32 πόντους. Στην Εθνική Ανδρών δεν κλήθηκε ποτέ.

Κώστας Παπανικολάου

Από τον Άρη όπου ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα πήγε στον Ολυμπιακό που είχε ήδη αποκτήσει τον Σλούκα. Στους ερυθρόλευκους τη σεζόν 2009-10 έπαιξε σε 17 ματς για 10 λεπτά μέσο όρο (14ος στην ομάδα) με μόλις 2,65 πόντους μέσο όρο. Ρόλο στην ομάδα βρήκε επί Ντούντα (2012) τρία χρόνια αργότερα δηλαδή όταν και καθιερώθηκε.

Κώστας Σλούκας

Ήταν και παρέμεινε μετά το Ευρωμπάσκετ παίκτης του Ολυμπιακού. Από τα 8 ματς με 9 λεπτά μέσο όρο της σεζόν 2008-9 «εκτοξεύθηκε» στα 12 ματς με 13 λεπτά μέσο ορο (12ος στην ομαδα του) και 5,7 πόντους μέσο όρο. Και αυτός καθιερώθηκε 2-3 χρόνια αργότερα…

Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς

Τη σεζόν 2008-9 είχε δοθεί δανεικός στη Μέγκα Βελιγραδίου για να βρει χρόνο συμμετοχής. Επέστρεψε ως «χρυσός» στον Πανιώνιο στον οποίο ανήκε παίζοντας σε 17 ματς για 10 λεπτά μέσο όρο (10ος στην ομάδα του) με μόλις 2,7 πόντους μέσο όρο. Ξεπετάχθηκε το 2012-13 πριν πάει στον Παναθηναικό όπου όμως δεν στέριωσε. Χρήσθηκε διεθνής το 2014 στην προετοιμασία για το Μουντομπάσκετ.

Γιώργος Μπόγρης

Παίκτης του Παναθηναϊκού με τους πράσινους στα… ντουζένια τους. Την επομένη σεζόν του χρυσού μεταλλίου βρήκε χρόνο σε 5 ματς παίζοντας συνολικα 40 λεπτά και βάζοντας 13 πόντους (στο σύνολο…). Βρήκε ρόλο και την… υγειά του όταν μετά από πέρασμα από διάφορες ομάδες (Ηλυσιακός, Περιστέρι, Άρης, Πανιώνιος, ΠΑΟΚ) πήγε στο εξωτερικό πριν τρία χρόνια και τότε χρήσθηκε και διεθνής με την Ανδρών.

Λεωνίδας Κασελάκης

Επαιζε στον Ηλυσιακό όπου θεωρητικά θα είχε και χρόνο συμμετοχής. Αμ δε. Επαιξε μεν σε 23 ματς για 10 λεπτά μέσο όρο (11ος στην ομάδα του) με μόλις 2,3 πόντους μέσο όρο τη σεζόν 2009-10. Ακολούθησαν ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και εξωτερικό. Δεν κλήθηκε στην Ανδρών.

Ζήσης Σαρικόπουλος

Τη σεζόν πριν το Ευρωμπάσκετ ηταν redshirted λόγω μεταφοράς από ένα κολέγιο σε άλλο. Τη σεζον 2009-10 έπαιξε στο Οχάιο Στέιτ για μόλις 14 ματς με 6 λεπτά μέσο όρο. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 2010 για το Μαρούσι, πέρασε από τον Ολυμπιακό και άλλες ομάδες και κλήθηκε μια φορά σε προετοιμασία της Ανδρών.

Βαγγέλης Μάντζαρης

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Επαιζε και παρέμεινε στο Περιστέρι όπου τη σεζόν 2009-10 εμφανίσθηκε σε 22 ματς για 7,3 λεπτά μέσο όρο βάζοντας (συνολικά) 18 πόντους. Αναγνωρίστηκε το ταλέντο του όταν το 2011 πήγε στον Ολυμπιακό ως 3ος πόιντ γκαρντ πίσω από τον Κατσίβελη και βρήκε ρόλο από τη σεζόν 2013-14 και μετά.

Βαγγέλης Σακελλαρίου

Μετά το Ευρωμπάσκετ έπαιξε στα Τρίκαλα για 15 ματς μόλις 8,5 λεπτά ανά αγώνα. Συνεχισε το «αγροτικό» του σε Ρέθυμνο, Μαρούσι, Κηφισιά, Λαύριο και Πανιώνιο ενώ δεν κλήθηκε ποτέ στην Ανδρών.

Σπύρος Μούρτος

Περιπτωση… Μάντζαρη. Τη σεζόν 2009-10 βρήκε χώρο στο παρκέ σε μολις 4 ματς για 23 λεπτά συνολικα βάζοντας ένα καλάθι! Δόθηκε δανεικός σε ΟΦΗ, Ίκαρους Σερρών για να επιστρέψει στον Άρη το 2012 αλλά πάντα είχε κάποιον ή κάποιους μπροστά του… Δεν κλήθηκε ποτέ στην Ανδρών.

Ευθύμης Τσακαλέρης

Άλλος ένας παίκτης που δεν του δόθηκε πίστωση. Τη σεζόν 2009-10 στον Πανελλήνιο έπαιξε σε μόλις 2 αγωνες για 4 λεπτά και έβαλε μία βολή. Ούτε τις στοιχειώδεις ευκαιρίες δεν είχε δηλαδή. Συνέχισε σε ΠΑΟΚ, Άρη, Πανελευσινιακό και χρειάστηκε να πάει μέχρι το Κόσοβο τη σεζόν 2015-16 για να βρει χρόνο συμμετοχής…

Εν κατακλείδι: Για να καθιερωθεί και να βρει αρχικά χρόνο και μετά ρόλο ένας παίκτης σε μια ομάδα χρειάζονται πολλοί παράγοντες. Ο πρώτος και κυριότερος να του δείξει εμπιστοσύνη η ομάδα, να τον στηρίξει, να επενδύσει επάνω του με έργα και όχι με λόγια. Κάθε παίκτης φυσικά είναι ξεχωριστή περίπτωση και υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες (ατυχίες, τραυματισμοί, να αισθάνεται καλά και άνετα στην ομάδα του) που επηρεάζουν την εξέλιξή του. Μην περιμένετε λοιπόν… θαύματα από τη νέα σεζόν ούτε από τις ομάδες ούτε από τους 12 χρυσούς διεθνείς. Υπομονή, τύχη, εμπιστοσύνη και βλέπουμε…