ΠΑΟΚ-Άρης: Ο (τελευταίος;) χορός των καταραμένων

Ο 'Χορός των Καταραμένων' ήταν το best seller του Ίρβιν Σόου που λειτούργησε ως η πρώτη κατεργασμένη ύλη για την αντιπολεμική ταινία ('The Young Lions') του Καναδο-αμερικανού σκηνοθέτη Έντουαρντ Ντμίτρικ με πρωταγωνιστές τους πλήρως αντισυμβατικούς και (εν μέρει αυτοκαταταστροφικούς) Μάρλον Μπράντο και Μοντγκόμερι Κλιφτ.

Την Κυριακή στο 'Παλατάκι' το έργο θα προβληθεί εκ νέου. Σε ασπρόμαυρη κόπια, όπως αρμόζει στην περίσταση. Λόγω έδρας και κατάστασης. Ο ΠΑΟΚ θα υποδεχθεί τον Άρη, στο δεύτερο παιχνίδι που θα δώσουν στην τρέχουσα σεζόν, το πρώτο του για το β' γύρο της ΕΚΟ Basket League. Το φινάλε του πρώτου μισού τούς βρήκε παρέα στην τελευταία θέση της κατάταξης, με τρεις νίκες και δέκα ήττες έκαστος. Χωρίς, μάλιστα, εκτός έδρας επιτυχία στις επτά απόπειρες που επιχείρησαν. Οι μόνες ομάδες πλην Ρεθύμνου που μετράει όμως 6-1 εντός (καταβάλλοντας τον Ήφαιστο το Σάββατο). Απλώς οι 'κίτρινοι' υπερτερούν οριακά χάρη στο 85-82 της 29ης Σεπτεμβρίου. Ένα ντέρμπι με ήρωες και αντί. Εκείνο το απόγευμα ο Λευτέρης Μποχωρίδης (προτού τραυματιστεί και λείψει για 6 παιχνίδια) είχε σκοράρει 24 πόντους και οι αντίστοιχοι 28 του Άνταμ Σμιθ δεν αρκούσαν προκειμένου οι 'ασπρόμαυροι' να επικρατήσουν στην παράταση.

Θεωρητικά η νέα μάχη των δύο θα έπρεπε να παραπέμπει σ' εκείνες του Β' Παγκοσμίου, όπως στο επικό έργο του Σόου, καθώς από την έκβασή της διακυβεύεται η παρουσία των δύο αντιπάλων στην κορυφαία κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ. Η ζωή του ενός έχει αναχθεί στο θάνατο του άλλου. Αυτοί που κάποτε χώριζαν την μπασκετική Ελλάδα στα δύο, διεκδικώντας μέχρις εσχάτων για τον τίτλο του πρωταθλητή, τώρα παλεύουν για να μην 'γκρεμοτσακιστούν' στα βράχια και καταλήξουν στα τάρταρα της αφάνειας. Πρακτικά, πάντως, το αποτέλεσμα του αγώνα δεν θα ορίσει τη μοίρα τους. Θα λειτουργήσει ως ένα boost, του οποίου η ενίσχυση όμως θα είναι παροδική.

Οι τακτικές είναι αυτές που θα ρυθμίσουν το 'αύριο', διότι η οικονομική θηλιά γύρω από το λαιμό τους δεν θα χαλαρώσει όσο δεν αντικρίζουν την άκρη του σκοτεινού τούνελ. Ήδη έχουν αλλάξει προπονητές (Χαραλαμπίδης και Καμπερίδης αντί Φλεβαράκη και Μαρκόπουλου) και η ευελιξία στις επιλογές παικτών είναι τρομερά περιορισμένη. Η απόκτηση του (άλλοτε αρχισκόρερ στην Euroleague και σήμερα 35χρονου) Μπόμπι Μπράουν, χάρη στην καθυστερημένη όσο και αιφνιδιαστική αρωγή του Ιβάν Σαββίδη, ευνοεί προ του τζάμπολ τον 'Δικέφαλο' απέναντι σ' έναν Άρη που είχε ήδη κινηθεί, όπως τουλάχιστον ήταν εφικτό εξαιτίας των 'αμαρτημάτων' του παρελθόντος αντικαθιστώντας παίκτες με άλλους (Μπράουν, Φιτζπάτρικ). Μολαταύτα οι συσχετισμοί δεν πρόκειται να διαφοροποιηθούν από μια επιτυχία γοήτρου, ανεξαρτήτως της ομάδας που θα καρπωθεί στη λήξη το 'δίποντο'.

Δεν αρκεί μία νίκη

Όσο οι δύο ισχυροί της πόλης ταλαντεύονται αγρίως σ' ένα τεντωμένο σχοινί διοικητικής αστάθειας και οικονομικής αβεβαιότητα με προσωποποιημένες ευθύνες, όσο ψάχνουν χρήματα μέσα από επαιτείες και καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς, προσμένοντας δίχως πιθανότητα τον πρώτο αριθμό του κρατικού λαχείου κερδίζοντας απλώς τα 'ψίχουλα' του λήγοντος, οι πληγές δεν θα κλείνουν, ο οργανισμός θα παραμένει 'άρρωστος'.

Ο ΠΑΟΚ και ο Άρης δεν έχουν ανάγκη από μια εφήμερη επικράτηση επί του μεγάλου αντιπάλου για να ορθοποδήσουν. Θα συμβεί το Σάββατο και τη Δευτέρα, όταν θα πρέπει να πληρωθούν τα τρέχοντα έξοδα, θα έχει ξεχαστεί. Η συσσωρευμένη κάτω από το σκαλί σκόνη θα σκορπιστεί ξανά στην ατμόσφαιρα. Το ζητούμενο είναι όχι να βγάλουν όπως-όπως τη χρονιά, κυνηγώντας σπασμωδικές λύσεις, αλλά να επιδιώξουν μια μόνιμη κατάσταση φερεγγυότητας που θα εξασφαλίζει τα προς το ζην, τουλάχιστον. Αποδεχόμενοι με κυνικότητα ότι δεν ανήκουν στους ισχυρούς του παιχνιδιού. Την τελευταία τριετία βιώνουν το 24ωρο της μαρμότας. Ξυπνούν και η εναλλαγή των εικόνων επαναλαμβάνεται. Ξανά και ξανά, από το μηδέν, εγκλωβισμένοι σε μια στασιμότητα, δεμένοι μ' ένα λάσο γύρω από έναν πάσσαλο. Ένας αέναος και εφιάλτης που ζωντανεύει καθημερινά. Από τη σεζόν 2014-15, την τελευταία που αμφότεροι βρέθηκαν στην πρώτη τετράδα της κατάταξης, οι νίκες είναι μοιρασμένες (9-8 ο ΠΑΟΚ), αλλά μηδαμινή η σημασία αυτών των αριθμών όταν από χρονιά σε χρονιά η συννεφιά φουντώνει.

Αντιληπτό είναι πως απ' όσα απορρέουν από το έμβλημα, τη φανέλα και το παρελθόν, αισθάνονται το βάρος της υποχρεωτικής επιτυχίας. Ότι δεν είναι δυνατόν όταν οι ποδοσφαιρικές ομάδες απολαμβάνουν μια κατάσταση νηνεμίας, οι ίδιοι, που κράτησαν όρθια την ελπίδα του πρωταθλητισμού σε τρομακτικές περιόδους για το ποδόσφαιρο, να μένουν εκτός. Ας το ξεφορτωθούν όμως, ώρα είναι. Το νοικοκύρεμα δεν απαιτεί σπατάλες. Χρηστή διαχείριση, στοχευμένες επιλογές, σαφή προσανατολισμό είναι οι βασικές προϋποθέσεις του. Ας κοιτάξουν δίπλα τους. Η πυξίδα έχει ξεκουρδιστεί από καιρό και η επαναπροσέγγιση των προτεραιοτήτων είναι αναγκαία. Ειδάλλως τόσο ο ένας όσο και ο άλλος, πόσο μάλλον οι φανατικοί οπαδοί, θα ικανοποιούνται με μια νίκη στα μεταξύ τους ματς. Ενδεχομένως στις χαμηλότερες κατηγορίες που δεν αποκλείεται να καταλήξουν. Ιδίως μετά τ' αποτελέσματα του Σαββάτου.

Αν πάντως είναι αυτός ο τελευταίος χορός τους στην πρώτη κατηγορία, ας τον ζήσουμε όπως στα τέλη των 80s.