Παναθηναϊκός-Φενέρμπαχτσε: Ο Σάικς παίζει για το δεύτερο μηνιάτικο

Ο Νενάμια Νέντοβιτς είχε τη δεύτερη πιο παραγωγική βραδιά του στην Euroleague. Συμπωματικά η πρώτη ήταν ξανά απέναντι στη Φενέρμπαχτσε, σε παιχνίδι 45 λεπτών, πριν από 2.5 χρόνια (5 Απριλίου του 2018). Φορούσε και τότε πράσινα. Της Ουνικάχα. Είχε σκοράρει 31 πόντους. Με μόλις 2 τρίποντα. Το βράδυ της Πέμπτης φορούσε τα πράσινα του Παναθηναϊκού και σταμάτησε στους 28 σε 27’57”. Με 7/12 πίσω από τη γραμμή των 6μ75. Τα περισσότερα που εκτέλεσε και τα περισσότερα που ευστόχησε ποτέ στη διοργάνωση. Χωρίς αυτά το νικηφόρο 82-68 στο ΟΑΚΑ λίγο πριν από τη συμπλήρωση του πρώτου μήνα της χρονιάς θα ‘ταν, μάλλον, ουτοπικό. Τουλάχιστον σε αυτό το εύρος.

Τη διψήφια διαφορά τα σουτ του Σέρβου σκόρερ την έφτιαξαν. Σουτ που βγήκαν από την ανάγκη του ‘τριφυλλιού’ να βρει έναν καθοδηγητή απόντος του (τραυματία στα πλευρά) Ιωάννη Παπαπέτρου. Στου δρόμου τα μισά ο Νέντοβιτς είχε μόνο 2/4 και 11 πόντους. Ως το 28′ η στατιστική τον εμφάνιζε με 3/7 και 14 προσωπικούς. Σκόραρε άλλους τόσους στην τελευταία περίοδο, τιμωρώντας ως επί το πλείστον την επιλογή της τουρκικής άμυνας ν’ αφήνει ένα ελεύθερο τρίποντο, γιατί έφτιαχνε παγίδες μέσα με τη βοήθεια του κοντού. Μια επιλογή που είχε αφήσει τον Παναθηναϊκό με 4/14 γι’ αρχή και δίχως δημιουργία (5 ασίστ για 6 λάθη). Παρά το -7 (37-30) και τον παροπλισμό του Ντε Κολό η Φενέρμπαχτσε έκανε καλύτερα πράγματα στο πέντε-πέντε. Γιατί ο Λορέντζο Μπράουν ήταν εξαιρετικός.

Έως ότου ο Νέντοβιτς εκραγεί, ο Βόβορας έψαχνε σταθερό σημείο αναφοράς στην περιφέρεια. Ο Κίφερ Σάικς σήκωσε, χωρίς δισταγμό, το χέρι και βγήκε μπροστά. Σ’ ένα πρώτο ημίχρονο που ο κόουτς του ‘τριφυλλιού’ έφτιαξε ένα αδόκιμο σχήμα με Σαντ-Ρος, Φόστερ, Γουάιτ, Μπέντιλ και Όγκαστ, ο 26χρονος Αμερικανός ανέλαβε την ευθύνη να κουμαντάρει σωστά το καράβι. Ήδη οι φιλοξενούμενοι, άνευ πρώτου προπονητή, καθώς ο Κοκόσκοφ είχε αποβληθεί με τεχνικές ποινές στη δεύτερη περίοδο, είχαν ισοφαρίσει (43-43). Ο Σάικς ήρθε στο ματς μετά από 10 αγωνιστικά λεπτά στον πάγκο κι άρχισε με ασίστ, την τρίτη του. Πήρε ριμπάουντ, το δεύτερο αμυντικό και το πρώτο επιθετικό. Έφτιαξε καλάθι για τον Γουάιτ. Πέτυχε διαδοχικά τρίποντα, όταν η άμυνα της Φενέρμπαχτσε του τα έδωσε με… χαρά. Στο 54-45 είχε ήδη 11 πόντους, 4 ασίστ και 4 ριμπάουντ. Αρκούσαν. Για να επικεντρωθούν πάνω του οι αντίπαλοι και να βρει πεδίο δράσης ο σαρωτικός Νέντοβιτς. Όλους δεν ήταν δυνατόν να τους μαρκάρουν. Έκτοτε ο Παναθηναϊκός δεν απειλήθηκε ποτέ και κέρδισε δεύτερο παιχνίδι στη σεζόν – πρώτο εντός έδρας.

Ο Αμερικανός δεν είχε πράξει κάτι λιγότερο απ’ όσα έμαθε να κάνει για να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο ψηλότερων παιδιών. Και μιας πολύτεκνης οικογένειας που ζούσε στο δυτικό Σικάγο. Πατώντας στις μύτες ίσως φτάνει τα 183 εκατοστά που γράφει η καρτέλα του στη λίγκα. Στις ΗΠΑ μετά βίας εμφανίζεται να μετριέται στους 180 πόντους. Μα το ντεσαβαντάζ του το γύρισε σε πλεονέκτημα. Δεν είχε άλλη επιλογή. “Είδα την κατάσταση που μεγαλώναμε. Τα αδέρφια μου δυσκολεύονταν, το ίδιο και οι αδερφές μου. Κανένας δεν πετύχαινε και ‘γω ήθελα να κάνω περήφανους τους γονείς μου“, έλεγε κάποτε για την επιμονή του να βρει ένα κολέγιο που θα του δώσει την ευκαιρία. Πήγε στο Γκριν Μπέι του Γουινσκόνσιν. Τον πράσινο κόλπο. Καρμικό το χρώμα. Μαζί με το μπάσκετ ήθελε και πτυχίο. Για την περίπτωση που δεν καταφέρει να βρει την επαγγελματική καταξίωση στο μπάσκετ. Έχει πια αποκτήσει όση του επέτρεψαν μέχρι σήμερα οι συνθήκες. Αφού πρώτα τέλειωσε τις σπουδές του, αποτελώντας για 4 χρόνια την ατραξιόν των Φίνιξ.

Στο ΝΒΑ δεν βρήκε χώρο λόγω αναστήματος. Ούτε από το ντραφτ ούτε από τα σάμερ λιγκ. Παίζοντας όμως στην D-League, στην Κορέα, στην Τουρκία, στην Ιταλία και στην Κίνα δημιούργησε ένα καλό βιογραφικό. Το δυνατό πρώτο βήμα, η ταχύτητα σκέψης/εκτέλεσης, το κατακόρυφo άλμα που ξεπερνά τους 110 πόντους και η ενέργειά του τον κράτησαν ως τώρα στον αφρό. Είχε φροντίσει να σκληραγωγηθεί, να εξελίξει όσα τον έκαναν να ξεχωρίζει στο πανεπιστήμιο. Τη βραδιά που -ως φοιτητής ακόμα- πέθανε ο πατέρας του “δεν ήξερα τι συνέβαινε στο κεφάλι μου“. Ο Τζέιμς Σάικς ήταν “ο μοναδικός στον οποίο ανοιγόμουν“.

Εξ ανάγκης μεγάλωσε. Κοιτάχτηκε στον καθρέπτη, χειραφετήθηκε και άρχισε να παίρνει σκληρές αποφάσεις για τον εαυτό του. Μετά την πρώτη περιπέτεια στην Ιταλία, στην Αβελίνο, άλλαξε ατζέντη διότι δεν πληρώθηκε για τη δουλειά του. Μεταξύ άλλων είχε σημειώσει 43 πόντους και ζητούσε δικαίως τα οικονομικά credits. Στην Κίνα πήγε γιατί τα χρήματα ήταν εξασφαλισμένα. Και μαζί διότι μπορούσε ν’ αποκτήσει πιο εύκολη πρόσβαση στο ΝΒΑ, όταν το πρωτάθλημα θα τέλειωνε τον Μάρτη. Εκεί τον παρομοίασαν με τον Τζέιμς Χάρντεν. Κάνοντας πολλά καλά και συμφέροντα για τη φήμη του. Η Ευρώπη ήξερε πως θα τον εγκλώβιζε με συμβόλαιο ως το τέλος της σεζόν, αλλά ήταν πάντα το καλό φροντιστήριο. Στη Μιλάνο βέβαια έπαιξε πολύ λίγο και στην Τουρκ Τέλεκομ σχεδόν καθόλου (ένα ματς στο Final-8 του BCL).

Ο Παναθηναϊκός τον κάλεσε για ένα μήνα. Ο τραυματισμός του Πιέρ Τζάκσον τον έφερε στην Αθήνα ως προσωρινό αντικαταστάτη στον ‘άσο’. Λύση ανάγκης. Ο συμπατριώτης του έφυγε νύχτα. Είχε μείνει λιγότερο από τον ‘μπάτλερ του Μπάιρον Σκοτ’. Ο Σάικς έπρεπε να παίξει. Με τον Ολυμπιακό ήταν λίγες ημέρες στο σύνολο και δεν είχε ρυθμό, στη Βαρκελώνη χτύπησε και δεν πρόλαβε να συμβάλει στη μάχη. Με τη Φενέρμπαχτσε επέστρεψε και παρόλο που είχε χάσει αρκετές προπονήσεις έφτασε του 11 πόντους με 5 τελικές πάσες σε λιγότερα από 23 λεπτά. Στο τέλος του αγώνα άφησε να εννοηθεί πως επιθυμία του είναι να συνεχίσει για όσο πάει. Διότι “ήταν η πρώτη νίκη μου με την ομάδα. Δεν ήταν εύκολο για μένα. Έπρεπε τη να μάθω, να καθαρίσω το μυαλό μου, να κάνω το καλύτερό μου και να μας οδηγήσω στη νίκη“.

Με τα περιθώρια, αγωνιστικά και οικονομικά, να είναι στενά ο Γιώργος Βόβορας θα πρέπει ν’ αποφασίσει αν όντως τον έχει ανάγκη. Την Πέμπτη τον είχε σίγουρα. Όπως φυσικά τον υγιή και γεμάτο αυτοπεποίθηση Νέντοβιτς.