Παναθηναϊκός-Ζενίτ: Ο Πασκουάλ δεν είχε αντίπαλο τον Βόβορα

Ο Τσάβι Πασκουάλ αποχωρούσε από τον Παναθηναϊκό πριν από 749 ημέρες, τον Δεκέμβρη του 2018, ως συνέπεια ενός -21 από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη (89-68). Φεύγοντας θ’ άφηνε πίσω του μια ‘γεμάτη’ διετία από δύο πρωταθλήματα, δύο κύπελλα, ανεκπλήρωτες ευρωπαϊκές φιλοδοξίες παρά τις δύο τέταρτες θέσεις στη ρέγκιουλαρ σίζον, που μεταξύ άλλων συνδυάστηκαν από επιστροφή οδικώς από την Κωνσταντινούπολη, αλλά και τον Γιώργο Βόβορα (που είχε ξεμείνει από τη δεύτερη θητεία του Πεδουλάκη) προκειμένου να στρώσει το χαλί στον Ρικ Πιτίνο, τα προ διετίας Χριστούγεννα. Τον είχε βρει στην ομάδα τον Οκτώβριο του 2016, θα ‘ταν εφικτό να τον ευχαριστήσει αν δεν ταίριαζαν, αλλά δεν έπραξε με βιασύνη γιατί εκτίμησε τη δουλειά του.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα ως αντίπαλος του ‘τριφυλλιού’, για το επιβλητικό 89-77 της Ζενίτ στο ΟΑΚΑ, ο Καταλανός δεν έμελλε να βρει απέναντί του τον πρώην συνεργάτη του. Θα ‘χε συμβεί, αν οι δυο ομάδες είχαν προλάβει να παίξουν στη Ρωσία και ο αγώνας του α’ γύρου δεν είχε μετατεθεί στα μέσα του Φλεβάρη εξαιτίας των μαζεμένων κρουσμάτων κορονοϊού στην ελληνική ομάδα. Δεν ήταν γραφτό.

Μέσες-άκρες πάντως ο Πασκουάλ είχε προβλέψει το τέλος του Βόβορα. Προ μηνών είχε αναρωτηθεί ρητορικά, στην ελληνική έκδοση της euroleague, αν ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι έτοιμος να τον αντέξει ως πρώτο προπονητή της ομάδας. Αν θα τον ανεχθεί στις σκληρές ήττες που θα έρθουν, δεδομένης της μείωσης του μπάτζετ, αν θα συγχωρέσει τα λάθη που θα κάνει ως πρωτάρης. Την απάντηση την γνώριζε εκ των προτέρων, έχοντας ίδια εμπειρία από την πίεση που ασκεί τούτη κερκίδα, είτε γεμάτη είναι είτε άδεια. Με συνέπεια ό,τι ακριβώς αντίκρισε στον πάγκο των ‘πρασίνων’: τον Κώστα Χαραλαμπίδη να στέκεται αντ’ αυτού και να καθοδηγεί τους παίκτες της ελληνικής ομάδας σ’ ένα άλλο οδυνηρό βράδυ της τρέχουσας σεζόν.

Διευκολύνοντας την κατάσταση, ο Έλληνας κόουτς είχε ξεκάθαρα αποδεχθεί τον μοιραίο ρόλο του ‘αποδιοπομπαίου τράγου’, απόρροια της ανεπαρκούς εμφάνισης των ‘πρασίνων’ στο Λαύριο, διότι αυτή είναι η τύχη των προπονητών (ν’ απολύονται), και ο βασικός βοηθός του παρέλαβε αναγκαστικά τη σκυτάλη που εκείνος έπαιρνε όταν από την ηγεσία του Παναθηναϊκού αποφασιζόταν η εκάστοτε αλλαγή κατεύθυνσης. Ο Πασκουάλ είχε χαρακτηρίσει έτοιμο τον Βόβορα. Τον εμπιστευόταν όπως εμπιστεύεται σταθερά όλους τους συνεργάτες του. Ειδάλλως δεν θα έπαιρνε μαζί του στην Αγία Πετρούπολη τον Διαμαντή Παναγιωτόπουλο, τον έτερο Έλληνα βοηθό του στον Παναθηναϊκό. Είναι βέβαιο πως τον Βόβορα τον υπολόγιζε πολύ περισσότερο από την υπηρεσιακή τάξη πραγμάτων στο ‘τριφύλλι’. Φοβόταν, ενδεχομένως, πως θα τον ‘διαβάσει’ περισσότερο από τη στιγμή που συνεργάζονταν επί διετία και μπορούσε να προβλέψει τι σχεδιάζει, πού σκοπεύει να ‘χτυπήσει’.

Τον ευνόησε η συγκυρία. Διότι εκ του αποτελέσματος ο Παναθηναϊκός πήγε στο ματς της Πέμπτης αν όχι απροετοίμαστος, σίγουρα αποδιοργανωμένος και επηρεασμένος από τις εσωτερικές αναταραχές που προκλήθηκαν. Ούτε τ’ απλά ήταν δυνατόν να πράξουν οι αποκαρδιωτικοί ‘πράσινοι’ για ν’ αντιμετωπίσουν το απλούστατο πικ εν ρολ της Ζενίτ, η οποία με τον Κέβιν Πάγκος σε οργάνωση (10 ασίστ)-εκτέλεση (18 πόντοι με 7/7 δίποντα) και τον Αρτούρας Γκουντάιτς (25 πόντοι με 10/13 δίποντα) στη βραδιά της καριέρας του στη διοργάνωση εξέθεσαν τις όποιες αμυντικές προσαρμογές δοκίμαζε ως αντίσταση το τεχνικό επιτελείο. Οι φιλοξενούμενοι είχαν ήδη αρχίσει με 6/7 δίποντα, όταν οι ‘πράσινοι’ σούταραν συνολικά με 5/16, και από το υπέρ τους 16-33 τίποτα δεν έμοιαζε ικανό ν’ αντιστρέψει την ιστορία ενός αγώνα, στη διάρκεια του οποίου η διαφορά έφτασε τους 25 πόντους (41-66, 51-76), αφού οι παίκτες του Πασκουάλ ευστοχούσαν με 70% μέσα από τη γραμμή. Πριν έρθει από το 23-13 των γηπεδούχων στην τελευταία περίοδο, το οποίο έριξε τη διαφορά σε… τιμητικά για την εικόνα τους επίπεδα.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης πάντως είχε απ’ ώρα αφήσει τη θέση του.

Ο Όντεντ Κάτας (ή όποιος άλλος) θα πρέπει πάνω απ’ όλα να αποκαταστήσει την πληγωμένη ψυχολογία των ‘πρασίνων’ που στην Ελλάδα έχουν να δώσουν ντέρμπι κορυφής με την ΑΕΚ και στην Euroleague μάχη αποφυγής της προτελευταίας θέσης απέναντι στη Βιλερμπάν. Μια αντιστρόφως ανάλογη κατάσταση που, δεδομένα, μπερδεύει την κατεύθυνση της ελληνικής ομάδας.