Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα: Πάνθηρας Χεζόνια που δεν φορούσε ροζ

Ο ‘νόστος’ του Μάριο Χεζόνια στην Euroleague, σχεδόν 71 μήνες από την αμέσως προηγούμενη εμφάνισή του, έτυχε να συνδυαστεί με το ματς του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ απέναντι στην πρώην του Μπαρτσελόνα. Δεν θα ‘ταν παράδοξο, αν άλλος στη θέση του κουβαλούσε μαζί το δικαιολογημένο τρακ της πρώτης φοράς σε μια ομάδα που εντάχθηκε πριν από λίγες ημέρες. Πόσο μάλλον σ’ ένα άβολο ραντεβού με την ομάδα που τον ανέθρεψε μπασκετικά, παρόλο που ο αποκλειστικός συνδετικός κρίκος με το καλοκαίρι του 2015 ήταν ο Άλεξ Αμπρίνες.

Ο -πιο ώριμος πια, αν και μονίμως μπάσκετικά αυθάδης- Κροάτης φόργουορντ όχι. Εντελώς ακομπλεξάριστος μ’ αυτό το αίσθημα ανωτερότητας ενός παίκτη που ‘κατεβαίνει’ επίπεδο για να ενεργοποιηθεί ύστερα από ένα εξάμηνο αδράνειας, εκπληρώνοντας παράλληλα ένα απωθημένο του έφηβου εαυτού του φορώντας τα πράσινα, έχασε για μόλις έναν πόντο την ισοφάριση της καλύτερης επίδοσής του στο σκοράρισμα. Ο Όντεντ Κάτας, δίχως να υπολογίζει σε Νέντοβιτς και Παπαπέτρου, δεν δίστασε να τον αφήσει στο παρκέ όσο δεν τον είχε αφήσει ποτέ ο Τσάβι Πασκουάλ σε παιχνίδι της διοργάνωσης (29’23”) και οι 21 πόντοι του απέναντι στην αποδοτικότερη άμυνα έως εδώ (με παθητικό χαμηλότερο των 74 πόντων ανά ματς), οριοθέτησαν -άνευ καθυστέρησης- τον ακριβή, ηγετικό και παραγωγικό, ρόλο του μέσα στο υπόλοιπο σύνολο.

Ίσως παρέα με τον (υγιή) ‘Νέντο’ να ‘χαν αποτρέψει το 85-77 των ‘μπλαουγκράνα’ στο ΟΑΚΑ. Ίσως και όχι. Εκ του αποτελέσματος, με λίγες βοήθειες από Μπέντιλ-Μήτογλου και τις εξάρσεις του Μακ ο Χεζόνια δεν ήταν εφικτό ν’ αντιπαρέλθει το πληρέστερο σύνολο της Euroleague και να φέρει τη δέκατη νίκη. Έπραξε τα δέοντα. Χάρη στην παρουσία του, άλλωστε, οι ‘πράσινοι’ εκτοξεύτηκαν από το 34.44% πίσω από τα 6μ75 στο 50%, βρίσκοντας 10 εύστοχα στις 20 απόπειρες. Ένα εξ αυτών το buzzer-beater του Σαντ-Ρος.

Ήταν εμφανές πως η δική του αυτοπεποίθηση απορρύθμισε την αντίπαλη λειτουργία στα μετόπισθεν, οι δικές του γενναίες εφορμήσεις προς το καλάθι, ανεξαρτήτως αντιπάλου, δημιούργησαν σωστότερες αποστάσεις και ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για ελεύθερα σουτ. Ή έφεραν γκολ-φάουλ. Όπως αυτό με το οποίο έκανε σεφτέ ύστερα στο 3’26” από το τζάμπολ.

Ακόμη και τα πολλά λάθη του, συμβάλλοντας αρνητικά στα συνολικά 21 που είχαν οι ‘πράσινοι’, από την υπέρμετρη σιγουριά του προήλθαν. Χωρίς τον Χεζόνια ενεργό και τις άλλες δύο βασικές απουσίες, μοιάζει αδιανόητο να είχε εμφανιστεί τόσο ανταγωνιστικός )ο ταλαιπωρημένος) πρωταθλητής Ελλάδας σ’ ένα ματς υψηλών απαιτήσεων. Κάπου θα σκάλωνε. Το παράδειγμα με την Άλμπα είναι πολύ πρόσφατο. Ναι μεν από το 9-16 στο 6′ δεν κατάφερε να προσπεράσει σε κάποιο σημείο, γιατί η Μπαρτσελόνα είχε μονίμως έναν τρόπο να ‘τιμωρεί’ καθεμιά από τις αβλεψίες, αλλά και το 33-43 το μάζεψε και 50-59, φτάνοντας δύο φορές ως το -6 (55-61, 66-72).

Μέχρι εκεί φυσικά. Ποτέ πιο κοντά. Γιατί πάντα υπήρχε ένας Μίροτιτς (25 πόντοι, 5 ριμπάουντ) ή ένας Χίγκινς (16 πόντοι, 4 ασίστ), ενίοτε ένας (τιμώμενος) Καλάθης (9 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 4 ασίστ) και ένας Ντέιβις (8 πόντοι) για να αποκαταστήσουν την τάξη σ’ ένα παιχνίδι που όντως η ομάδα του Γιασικεβίτσιους υπέπεσε σε 19 λάθη και χάρισε απλόχερα μπάλες, αλλά ταυτόχρονα μέτρησε 23 ασίστ, 9 παραπάνω από τον Παναθηναϊκό, και ξόδεψε μόνο 23 από τα 56 εντός πεδιάς! Ιδίως το 67% στα δίποντα ήταν εκθαμβωτικό. Σαν το φλούο ροζ της φανέλας της! Που επισκίασε και τον πράσινο πάνθηρα!