Παναθηναϊκός-ΑΛΜΠΑ: Μιας πεντάδας ήττα

Ο προπονητής και ειδήμων των advanced statistics, Χρήστος Μαρμαρινός, σχολιάζει στο Contra.gr την εξέλιξη της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ με την ΑΛΜΠΑστο ΟΑΚΑ, για την 8η αγωνιστική της Euroleague.

Η δεύτερη εντός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ ήρθε μετά από δύο παρατάσεις, αλήθεια είναι όμως πως οι ‘πράσινοι’ δεν φρόντισαν να την αποτρέψουν.

Φάνηκε εξ αρχής πως θα είναι ένα περίπλοκο παιχνίδι, αποδείχθηκε στην πορεία. Η σταθερή και επαναλαμβανόμενη επιλογή του Τόμας στο ‘3’, με διαφορετικούς συμπαίκτες να τον πλαισιώνουν στο παρκέ, και στόχευση στο ποστ παιχνίδι του ήταν γι’ άλλη μια φορά η πρώτη επιλογή του τεχνικού τιμ. Μόνο που η ΑΛΜΠΑ ήταν η ομάδα με τα πρώτα τρία καλάθια στη ρακέτα των ‘πρασίνων’, ποντάροντας στην αποτελεσματικότητα του Σίκμα (4-9). Τουλάχιστον το πικ εν ρολ του Καλάθη σε πρώτο βαθμό και του Παππά σε μικρότερο ισορρόπησε την κατάσταση, την ίδια στιγμή που οι φιλοξενούμενοι επέστρεφαν στο αγαπημένο περιφερειακό παιχνίδι τους κι εξανάγκαζαν τον Πεδουλάκη στο πρώτο τάιμ άουτ του αγώνα.

Οι ‘πράσινοι’ ηρέμησαν σταδιακά και βρήκαν φάσεις τόσο κοντά στο καλάθι, με ντράιβ και τελειώματα, επιθετικό ριμπάουντ ή τρίποντο (από τον Παπαπέτρου), αλλά η άμυνα τους στο 1v1 ήταν απογοητευτική. Οι παίκτες του Ρενέσες πόνταραν στα 3 λάθη του Καλάθη, πολλά για το συγκεκριμένο σημείο του αγώνα, και κάλυπταν με δαιμονιώδη ταχύτητα το γήπεδο, επιβάλλοντας το δικό τους τέμπο. Γεγονός που αποτυπώθηκε στους συνολικά 62 πόντους των πρώτων δέκα λεπτών (31-31), με μόλις 1 βολή. Στο διάστημα τούτο οι φιλοξενούμενοι μέτρησαν 11/13 δίποντα και 3/6 τρίποντα με 9 για ασίστ για μόλις 2 λάθη!

Αυτό όμως είναι το παιχνίδι τους, το είχαν κάνει τόσο στην Κωνσταντινούπολη όσο και επί ισπανικού εδάφους (Βαρκελώνη, Μαδρίτη). Το ζητούμενο ήταν τι έκαναν οι ‘πράσινοι’ για να το σταματήσουν. Η επιλογή του Πεδουλάκη ήταν να δοκιμάσει στην έναρξη της β’ περιόδου ένα σχήμα που δεν έχει εμφανιστεί πολύ μαζί (Ράις, Μπράουν, Τζόνσον, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης). Ένα πειραματικό σχήμα με ρίσκα που εκ του αποτελέσματος δεν απέδωσε. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι χρειάστηκαν μόλις 4 κατοχές για ν’ αποφασιστεί η πρώτη αλλαγή (Παππάς αντί Μπράουν), 5 για το εσπευσμένο τάιμ άουτ του Έλληνα κόουτς μετά το 8-0 της ΑΛΜΠΑ και 7 για να έρθει πρώτο κάρφωμα του Παπαγιάννη κατέδειξε την αστοχία του εγχειρήματος.

Συν τοις άλλοις το άναρχο σε πολλές περιπτώσεις παιχνίδι της γερμανικής ομάδας συνέχιζε να προκαλεί σοβαρό πρόβλημα στο αμυντικό τρανζίσιον του ‘τριφυλλιού’, με συνέπεια η διαφορά να φτάσει σε διψήφια τιμή (35-45). Οι ‘πράσινοι’ βρήκαν τρόπο ν’ απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα, καλάθια δηλαδή στο ανοικτό γήπεδο και τη βασική 5άδα να συνυπάρχει στο παρκέ.

Ωστόσο η σύνθετη άμυνα του Ρενέσες (box and one), με 4 σε ζώνη και πίεση στον Καλάθη, σταμάτησε την παραγωγικότητα τους. Μόλις ένα εντός πεδιάς καλάθι πέτυχαν οι γηπεδούχοι στο διάστημα της εφαρμογής της από τον Ισπανό, την ίδια στιγμή που η επίδοση των φιλοξενούμενων στο ‘ένας μ’ έναν’ ήταν εκπληκτική φτάνοντας στους 58 πόντους του πρώτου ημιχρόνου (49-58). Χειρότερη αμυντική απόδοση ο Παναθηναϊκός είχε ποτέ σε εντός έδρας παιχνίδι του στη διοργάνωση.

Αντίστοιχα τα λάθη από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ στην έναρξη του τρίτου δεκαλέπτου, με κακές επιθετικές επιλογές, στέρησαν τη δυνατότητα άμεσης μείωσης του σκορ. Ο Παππάς θέλησε με ατομικές πρωτοβουλίες να δώσει τον τόνο στον αγώνα, ωστόσο ενώ οι ‘πράσινοι’ μπορούσαν να βγάλουν επιτυχημένες φάσεις στις δύο πλευρές του παρκέ, τους έλειπε (για άλλη μια φορά) η συνέχεια που θα τους χάριζε ρυθμό και μαζί το αβαντάζ.

Όταν η απόσταση ψαλιδίστηκε κι έφτασε στους 3-4 πόντους (62-66, 66-69), η ΑΛΜΠΑ διάλεξε να παίξει μέσα από το καλάθι, ενώ η άμυνά της μετατράπηκε ξανά σε ‘box and one’. Έστω και δύσκολα οι παίκτες του Πεδουλάκη βρήκαν τις απαιτούμενες λύσεις, αλλά η συνεχής εναλλαγή των αμυντικών τακτικών από τον Ρενέσες και τα εντυπωσιακά, όχι μόνο υψηλά, ποσοστά των παικτών του στην επίθεση κράτησαν τη γερμανική ομάδα μπροστά. Ναι μεν οι ‘πράσινοι’ είχαν καταφέρει να ελέγξουν περισσότερο το ρυθμό και να προστατεύσουν το καλάθι τους (20-16 το επιμέρους του δεκαλέπτου), ωστόσο όταν σ’ ένα παιχνίδι που απαιτούσε να βάλουν τα κορμιά για να σταματήσουν τον αντίπαλο δεν το έκαναν με εξυπνάδα. Το 1 φάουλ σε 10 λεπτά (η ΑΛΜΠΑ στο ίδιο διάστημα υπέπεσε σε 2) είναι ενδεικτικό της έλλειψης των σωματικών επαφών.

Το -5 (69-74) του 30′ ο Παναθηναϊκός επιδίωξε να το μαζέψει με ατομικές ενέργειες, κυρίως του Παπαπέτρου που έκανε μια συγκλοστική εμφάνιση, εμφάνιση καριέρας. Έπαιρνε ότι ό,τι ακριβώς τού έδινε η αντίπαλη άμυνα, κινούμενος πανέξυπνα στο χώρο, εκτελούσε τέλεια τις close out επιθέσεις, πήγαινε στο επιθετικό ριμπάουντ και προσπαθούσε ταυτόχρονα στην άμυνα να δώσει το κάτι παραπάνω. Την ίδια στιγμή η ΑΛΜΠΑ επέμεινε στο ίδιο τέμπο, με παιχνίδι ανοικτού γηπέδου και στόχευση στο χαμηλό ποστ προκειμένου στο μισό γήπεδο να ‘χτυπήσει’ τις αλλαγές της άμυνας του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Η σύνθετη άμυνά της 4-1 άρχισε να παρουσιάσει δυσλειτουργίες και τα κενά της οι ‘πράσινοι’ τα εκμεταλλεύτηκαν, ποντάροντας πολύ στο επιθετικό ριμπάουντ.

Όσο περνούσε βέβαια η ώρα τόσο οι επιθετικές επιλογές στο 5v5 γίνονταν πιο προβλέψιμες και κακές. Αναπόφευκτα κάθε ομάδα ψαχνόταν να πιαστεί από κάτι μικρό ή μεγαλύτερο. Το κλέψιμο του Γουάιλι ήταν ένα τέτοιο στοιχείο, μια λεπτομέρεια, και παρά το γεγονός πως η διαχείριση των τελευταίων δύο επιθέσεων δεν ήταν η ενδεδειγμένη ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ κατόρθωσε να επιστρέψει, πηγαίνοντας στην παράταση ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να χάσει στο φινάλε από τον Χέρμανσον (88-88).

Λογικό ήταν η κούραση να παίξει μεγάλο ρόλο έκτοτε. Οι φιλοξενούμενοι πέρα από το παιχνίδι στο τρανζίσιον έμπαιναν πολύ εύκολα στη ρακέτα, είτε με ντράιβ είτε με πάσες χαμηλά, κι αυτό δεν ωφέλησε την ελληνική ομάδα που ναι μεν είχε αρχίσει μ’ ένα τιμωρητικό τρίποντο του Παππά στην κακή κάλυψη της box and one άμυνας, αλλά δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια, ξοδεύοντας ακόμη κι εύκολα καλάθια. Το τρίποντο του Παππά και το λέι απ του Χέρμανσον υπό δύσκολες συνθήκες αμφότερες υποχρέωσαν τις δύο ομάδες σε άλλο ένα εξοντωτικό πεντάλεπτο (98-98), αφού ο Τόμας παρά το γεγονός πως είχε λέι απ και 4 περιφερειακούς να τον στηρίζουν για το ενδεχόμενο του σουτ δεν εκτέλεσε σωστά.

Το μομέντουμ είχε μεταφερθεί στην άλλη πλευρά κι μ’ ένα εντυπωσιακό μπακ-ντορ καλάθι η γερμανική ομάδα τιμώρησε ξανά την αδυναμία αντιμετώπισης από τους ‘πράσινους’. Οι οποίοι θα έπρεπε ταυτόχρονα να διαχειριστούν την κόπωση που προέκυψε αναπόφευκτα στους παίκτες από το πολύ ‘στενό’ ροτέισον του Πεδουλάκη, καθώς πέντε εξ αυτών αγωνίστηκαν τουλάχιστον 37’30” (ο Παπαπέτρου αγωνίστηκε 48’53” χωρίς να βγει ποτέ) και οι άλλοι από μηδέν ως 14’15”. Στα τρίποντα οι ‘πράσινοι’ δεν είχαν τύχη, αντιθέτως με το παιχνίδι χαμηλά που έδινε πράγματα. Όπως το κερδισμένο φάουλ του Γουάλι, σε μια από τις πιο ψύχραιμες επιλογές των δύο έξτρα περιόδων. Μια επίθεση που με 2/2 βολές χάρισε το προβάδισμα των δύο πόντων (105-103).

Απλώς ο Παναθηναϊκός πλήρωσε ξανά, με ήττα στο φινάλε, την έλλειψη ανταπόκρισης στην άμυνα χαμηλά. Η μπάλα έφτασε στον Σίκμα κι αυτός κέρδισε γκολ-φάουλ από την κακή ανταπόκριση του Τόμας. Η τελευταία επίθεση των 8” δεν εκδηλώθηκε επί της ουσίας, αφού ο Καλάθης απεμπόλησε την τελευταία μπάλα και πάσαρε στον Ράις για ένα μαρκαρισμένο σουτ της απελπισίας από το φτερό. Το τάιμ άουτ είχε ξοδευτεί νωρίτερα, ενδεχομένως βιαστικά, δεν επελέγη ένα 2 προς 1 (μια γρήγορη πρώτη επίθεση για μία δεύτερ μετά) και play δεν σχεδιάστηκε ποτέ, με συνέπεια μια επιλογή που έμοιαζε με απονενοημένο διάβημα.